{Tallstar} Soul and heart is where I will start

Tall was moe, na beleefd te doen tegen Tigergaze omwille van de goede zaak was zijn sociale factor even op, moest hij opladen voor hij weer aan de slag kon. En aan de slag betekende in dit geval een gesprek met Pepper. Hij zuchtte. Dit was niet wat ze je vertelde wanneer je een kitten stal van een andere clan. Dat je dingen goed probeerde te doen maar dat het gewoon nooit goed genoeg was. "Let's go," Mauwde hij zacht en wat vermoeid tegen de hoog opgetrokken schouders van de poes, terwijl hij zijn staart langs haar rug liet glijden en langs haar liep. Misschien kon dit wachten. Acorn zou hem boos aankijken en Inner draaide zich om in haar graf, maar hij had geen zin in een Slate moment met Pepper. If you get what I mean.

Even leek het erop dat het goed zou komen, dat ze doorhad dat hij moe was en hij het ook niet allemaal wist. Ze leek rustig te zijn, rustig te blijven, maar hij kon het horen in haar stilte dat ze niet van plan was mee te komen. Dat ze het niet zomaar los zou laten. Bij haar woorden zuchtte hij even en keek om, zijn blik honderd jaar ouder dan hij was. "Ja," Mauwde hij rustig, geen zin in een lang verhaal hierover. En al helemaal geen zin in geruzie. "Ik was erbij," Want dat zou ongetwijfeld de volgende beschuldiging zijn. Het feit dat ze bijna geen familie had in Windclan negeerde hij maar even, net als de harde opmerking dat als dat al haar familie was, dat hij haar dan niet had mee moeten nemen. Wat hij waarschijnlijk ook niet had moeten doen maar soms deed hij aan self-indulgence. Hij was ook maar een kater.

Ze leek niet per se blij te zijn met zijn antwoord maar het was wat het was. De poes wilde constant dat hij haar volwassen behandelde, heck, ze was boos omdat hij dat niet gedaan had volgens haar, dus dan moest dit ook kunnen. Haar antwoord was weer een deadpan, waarna ze haar ogen neersloeg. Tall daarentegen bleef haar onverstoord aankijken. Zijn ogen helder, nog steeds moe van de situatie. Oorlog deed al zoveel doms, als het dan ook nog tot discussie leidde kon hij het nut er al helemaal niet van inzien. "Klopt," Antwoordde hij weer, rustig en beheerst. "Had dat gemoeten?" Het was geen echte vraag, meer een soort controlevraag. Zijn stem verried zijn doneness met de situatie. Hier lag een dieper probleem aan ten grondslag - het Pepper is geen shadowclan probleem - en hij had geen zin daar nu mee te dealen na net de grond rond Tigergaze' poten gekust te hebben. De kater had zijn trots.

Oeps. Nu leek ze boos. Even keek de kater met een schuin hoofd naar het poesje, hoezeer ze op Tinder leek wanneer hij weer iets had gezegd wat zij dom of vreemd vond. Allerlei dingen over hoe hij andere clans ook cool vond, waar ze ongemakkelijk van werd. Tall had ervan gehouden haar op die manier te klieren, maar hier en nu voelde hij er weinig voor het zover te laten komen. Hier hield hij het bij een knipper en een opgetrokken wenkbrauw. "En hoeveel beter is het om het wel te weten?" Vroeg hij maar gewoon, nog steeds rustig. Hij zag het nut er niet van in. Pas toen hij wist dat zijn moeder, vader, mentor, broer, zus, andere broer, vrienden, apprentices... Pas toen hij wist en hoorde dat ze dood waren, voelde hij de pijn. En Pepper zat in dit geval niet eens bij ze in de clan, sprak ze nooit. Waarom was weten beter dan niet weten?

Right, nu was ze nog bozer. Gewoonweg geweldig hoe ze dat temperament van haar moeder geërfd had. Het was dat ze jong was en hij moe, maar anders was zo'n uitbarsting tegen hem snel genoeg afgekapt. Nu bleef hij er rustig bij staan, liet haar uitrazen om vervolgens haar net zo rustig als net aan te kijken. Vandaag zou hij zijn temper niet verliezen. "Dat de Riverclanners graag melden hoeveel ze moorden is hun zaak, niet de jouwe," Dat ze het haar vertelden was eigenlijk een slipper van een apprentice, want er was geen way in hell dat Butterstar op deze manier dat nieuws zou breken aan andere clans. "En ik wil graag dat je voor jezelf in korte tijd erg duidelijk maakt of er enig verschil is tussen je familie daar en hier," Ook dit gewoon rustig, en wat hem betrof was het nu wel weer klaar, dus draaide hij zich om en begon langzaam verder te lopen. Let's. Go.

Hij had nog een paar stappen gezet maar omdat dit het meest eigenwijze persoon was die hij ooit had ontmoet ging het niet werken om helemaal naar het kamp te lopen. Dan kon hij net zo goed een stukje mos meenemen en dat Pepperpaw noemen. Dan zou ze nog meer aanwezig zijn dan als hij nu wegliep. Zou overigens wel makkelijker zijn. Deze besloot namelijk dat het ook een probleem was dat hij niet blind was, en dat ze zich ook graag dommer voordeed dan ze was. Hier maakte hij dan ook even een gezicht, maar hervond net zo snel weer zijn kalmte. "Ja," Antwoordde hij rustig op de eerste retorische vraag, om even te zuchten voor hij de tweede weer benoemde. "Precies wat ik zeg, maak dat verschil duidelijk voor jezelf, en als het er niet is zegt dat genoeg," Zijn blik was helemaal level, al was het zeer clear dat hij hier serieus over was. De kater had geen zin in twijfel tussen loyaliteiten. Contrary to popular belief zou er geen twijfel zijn bij Tall wie hij aan zou vallen in een gevecht als het erom spande. En ja, dat eiste hij ook van de rest.

Oh en nu ging ze ook nog huilen. Well, dat was dan weer nieuw. Hij wist niet zeker of Tinder dat ooit gedaan had bij hem. Al herinnerde hij zich de paniekaanval nog wel, die had hier wat van weg. Maar waar het toen medelijden en zorgzaamheid opriep richtte Tall zich hier alleen maar wat verder op en keek hij haar streng aan. Alsof ze hem kon chanteren met een of andere 'beslissing' die hij genomen zou hebben. "Halfclan zijn is een kwestie van loyaliteit Pepperpaw, als je je halfclan voelt zul je het zijn, het stopt pas wanneer je voor jezelf een keuze hebt gemaakt," Om ook maar even te zwijgen over het feit dat hij hier zo goed als geen familie meer had. Maar vandaag was geen dag voor zielig doen voor hem.

Ze waren het oneens. Zoveel was wel duidelijk. En het irriteerde hem. Maar aan de andere kant had het ook wel weer lang genoeg geduurd dus zou hij het hierbij laten. De kater had zijn punt verduidelijkt, nu was het aan haar. Ook om uit te vogelen waar ze precies boos over was. "Oke," Mauwde hij dus maar, en keek haar weer geduldig aan. "Bén je ook van plan in Shadowclan kamp te slapen vanavond, want dan pleit ik voor lopen?" Want hij was moe, zijn poten waren moe, hij was de hele dag al on edge en nu had hij dus geen zin in dit gedoe. Ze moest er maar over nadenken voor haarzelf, en konden ze er later samen verder over praten.

Zijn voorstel hing niet lang in de lucht. De poes leek het even te overdenken maar verloor toen de will to fight en sjokte zijn kant op. Waar net de schouders hoog stonden waren ze nu naar beneden gezakt en de blik die net vurig stond was nu ronduit vragend. Tall glimlachte even vertederd bij haar opmerking, en legde zijn staart op haar rug toen hij heel langzaam naast haar ging lopen. "Dat weet ik," Mauwde hij zacht, en duwde zich zacht tegen haar aan, "Daarom ontdekken we het samen gekkie, je bent niet alleen," En dingen zoals oorlogen achterhouden zou hij altijd blijven doen want oorlogen waren lelijk en Pepper's wereld was mooi. Dat mochten riverclan apprentices vernietigen, Tall niet.

Ze leek een beetje verward door hoe hij gedaan had, plots zo in check met zijn emoties en rustig in een discussie. Tsja, het was niet alsof hij het niet kon, maar het was wel alsof hij geen zin had de clan hun zin te geven alleen omdat ze verandering eng vonden. Dat was een slechte reden om saai te doen. Pepper daarentegen gaf hem genoeg reden ervoor, ook nu ze beloofde een goede shadowclanner te zijn. Al kwam er snel een maar waardoor hij even verbaasd keek en uiteindelijk fronste toen de naam Waspsting genoemd werd. Bij haar woorden grinnikte hij en gaf haar kort een kopje. "Oke, dat is wel waar, ik ben hyhy parkiet," Alter ego discovered. "Maar ik zal je een geheimpje vertellen," En hij stopte met lopen en keek haar aan. "Er zijn geen goede shadowclanners," Waarbij zijn blik doodserieus stond. "Er zijn goede katten, goede persoonlijkheden, eerlijke personen en fijne vrienden, goede shadowclanners zijn misschien die dingen, maar goede windclanners en goede thunderclanners ook," Zijn blik hield die van haar vast. "Eerst focussen we op het worden van een goede kat, en dan komt die clan wel," Want het had geen zin de verkeerde kant uit te werken. Rustig liep hij weer verder, tot hij zich weer wat leek te bedenken en stopte en haar even fronsend aankeek, "Maar het is wel handig tot die tijd ook zoveel mogelijk loyaal te zijn aan Shadowclan want anders weet Waspsting me te vinden," En zij was eng. Heel eng.