yellow submarine

Blij hobbelde de apprentice door het gebied terwijl de vroege ochtendzon haar witte pels een beetje verwarmde. Vrolijk begon ze wat rond te springen met haar voorpoten uitgestrekt om het hoge gras te vangen waar ze doorheen liep, maar in plaats van dat ze weer op haar pootjes terecht kwam struikelde ze over een steen en kwam op haar flank terecht in the small lake. Dewpaw ademde scherp in en sprong op haar poten op het moment dat haar lichaam de bodem van het meertje had geraakt en ze het koude water haar lichaam raakte. De kattin ademde vlug in en uit van schrik en klom de rand op met grote ogen nog steeds van schrik. Haar lange vacht hing nat langs haar lichaam en een koude rilling ging door haar heen. "Mousedung," bromde ze en sloeg haar nagels in de grond van frustratie terwijl ze wat water uit haar vacht probeerde te krijgen en minder op een verzopen zeehond probeerde te lijken.


|| Panthersoul

Haar vacht voelde viest. Heel vies. Doordat ze het water ingerold was zaten er nu beetjes gras in en haar witte vacht was doorweekt. Ze haalde haar neus op toen ze zag dat haar werk voor niks was geweest om het schoon te houden en keek op naar de tomcat die haar vroeg of het ging. "Tuurlijk, ik hou van water." Bromde ze chagrijnig en likte haar borstkas een beetje om een poging te doen deze schoon en droog te krijgen. Met een zachte zucht keek ze de kater aan en miauwde een snel excuus voor haar gedrag van een paar secondes eerder. Met op elkaar gedrukte lippen keek de kattin naar de grond, ze had het koud, maar dat zou ze niet toegeven aan iemand tenzij die ernaar zou vragen en de kans was groot dat ze dan nog zou zeggen dat het niet heel koud was.

"Altijd beter dan er bang voor zijn." Reageerde de tom toen ze hem vertelde dat ze een hekel had aan water. Hij had gelijk, maar als je er bang voor was dan was windclan een redelijk geschikte clan, in ieder geval beter dan riverclan. Als je daar bang was voor water leek dat haar heel erg lastig, maar in haar hoofd kwamen die katten dan ook bijna nooit op het lang en zwommen ze door hoepels gemaakt van vis. Dat vond ze wel geinig dus bleef ze daar maar bij, als het anders was dan wilde ze dat niet weten, zeker niet omdat iedereen in de clan ze domme visvreters vond. "Heb je het niet koud?" De kattin schudde met haar kopje van nee terwijl ze naar hem keek. ”Valt wel mee,” zei ze met een vriendelijke glimlach om hem er zeker van proberen te maken dat ze het niet heel erg koud had, hoewel ze het wel koud had.

Toen de kater haar vroeg of ze zeker wist of ze het niet koud had haalde ze haar schouders even op. ”Misschien een beetje” zei ze zachtjes en rilde van de kou van het water. Hoewel ze het niet wou toegeven zou het een beter idee zijn om dat wel te doen, anders was ze straks misschien nog verder van huis. Ze likte ondertussen haar borst al een beetje om een poging te doen om het droger te krijgen en om haar bezig te houden in plaats van ongemakkelijk om haar heen te kijken. ”Maar het gaat wel hoor, je hoeft niet te helpen als je niet wilt.” Voegde ze nog toe en keek hem aan.

"Natuurlijk kan ik je erbij helpen." Sprak hij rustig en stapte wat dichter naar haar toe terwijl Dewpaw nog steeds haar borstkas aan het drooglikken was. "Mag ik?" Vroeg de tom en ze knikte. Des te sneller ze haar droog zouden krijgen des te sneller ze het weer zouden kunnen vergeten en misschien iets anders konden doen. Als de kater dat wou. Misschien wou hij haar wel zo snel mogelijk droog hebben om dan alleen maar sneller van haar af te zijn. ”Het is misschien een beetje kouder dan een beetje” grinnikte ze toen er een koude windvlaag langskwam en ze nog wat meer begon te rillen van het water wat nu nog sneller afkoelde.

De kattin keek hem met een grote grijns aan toen hij een beetje moest lachen. "Het is niet echt warm nee." Sprak hij tussen likken door en Dewpaw grinnikte zachtjes. Het was zeker fris die dag, maar het was geen winter meer en zo nu en dan hadden ze een heerlijk warm zonnetje om in te liggen en om in op te warmen. "Ach, kan erger." Regeerde ze terwijl ze haar vacht ook zoveel mogelijk probeerde te likken. "Het mag wel weer wat warmer worden." Ze knikte en eventjes keek ze naar de lucht waar de zon verscholen zat achter donkere, dikke wolken, maar het zag er niet naaruit dat het zou regenen.

Niet heel veel later voelde haar vacht weer redelijk droog aan en met een dankbare glimlach en blik keek ze de kater aan. "Volgens mij ben je weer aardig droog." De kattin knikte en schudde haar eigen vacht nog wat uit, maar veel water kwam er niet meer vanaf. "Ja, dankjewel Panthersoul" zei ze terwijl ze haar lichaam uitrekte en haar spieren zo weer wat warmer liet worden. "Misschien dat ik, of we nog een stukje kunnen rennen, maar dat hoeft niet hoor." Stiekem hoopte ze natuurlijk dat de kater wel mee wou rennen, maar als ze alleen zou moeten rennen zou ze dat ook niet heel erg vinden ofzo.

Haar staart zwiepte even van links naar rechts en met een grote grijns keek ze de kater aan toen hij zei dat hij ook wel even wou rennen. "Wedden dat ik win?" Vroeg ze grijnzend en liep alvast een beetje. De kattin wachtte even op de kater voordat ze overging in een rustig drafje om haar koude lichaam op te warmen en draafde een rondje om hem heen. Ze wist wel dat ze niet zou winnen, maar het was toch leuk om zo hard mogelijk te proberen te rennen tegen iemand die moons ouder was dan wat zij was.

Haar nagels kwamen uit hun hulzen en haar oren wiebelde even terwijl ze de kater aankeek. "Dat zullen we nog wel zien." Hij rekte zelf zijn lichaam kort uit en liep een stukje verder terwijl Dewpaw stilstond, wachtend op de kater. "Inderdaad," reageerde ze. "Geef jij het signaal?" Vroeg hij en ze knikte met een grote grijns. "De eerste bij het kamp wint? Drie... Twee... Één..." Haar goude ogen waren gefocust op waar ze naartoe moest en haar spieren spande zich aan, klaar om te rennen. "Nu!" Riep ze voordat ze wegschoot, onderweg naar de finish.

De kattin had afgeteld en doorgegeven waar de finish zou zijn, maar ze had er niet echt rekening mee gehouden dat de kater vele malen ouder was en waarschijnlijk dus veel sneller. Met een fanatieke twinkeling in haar goudgele ogen versnelde ze haar pas en ze wist bijna zeker dat ze nog nooit zo haar best had gedaan om zo snel te zijn. Haar poten begonnen te zeuren maar dat weerhield haar er niet van om nog harder te willen rennen. Toen ze het kamp zag kwam er een mix tussen een glimlach en een grijns op haar snuit, maar deze verdween al snel weer toen ze bijns tegen een kat aanrende toen deze rustig naar buiten kwam lopen en Dewpaw dus aan de kant moest springen om niet tegen de kat aan te botsen, maar in plaats daarvan botste ze tegen de kat aan waarmee ze aan her racen was.