Trying again

Het leek echt geen zin te hebben om met deze apprentice te discussiëren, dus misschien kon ze het beter zo laten en niet doorgaan over de monsters. Voor nu zouden ze naar fourtrees gaan en dan zou dat het zijn. Ze werd om haar naam gevraagd en voor een moment vroeg ze zich af of het een goed idee was om haar naam te geven, maar besloot toen dat het niet veel kwaad kon. "Ik ben Beechpaw," Sprak ze rustig. Niet verdergaand over de monsters. "Duurt het nog lang voor je warrior wordt?" Beter om dan maar meteen door te vragen en daarbij over iets anders te beginnen.

  'Ik ben Beechpaw,' sprak de ander rustig. Silver knikte even, blij dat ze in ieder geval wist wie ze misschien wel had gered. 'Duurt het nog lang voor je warrior wordt?'
  Silver schudde haar kop. 'Nog een paar manen,' miauwde ze met een glimlach. 'En jij? Vind jij het ook zo spannend? Ik heb er wel heel veel zin in hoor.' Ze kon niet wachten en ze kon zich voorstellen dat Beechpaw dat ook had. Ze had ongeveer dezelfde leeftijd als zij in ieder geval.

Het zou niet al te lang meer duren voor de andere warrior werd. Ze ging er vanuit dat dat bij haar ook niet het geval was, maar je wist maar nooit. Het zou haar niks verbazen dat als haar vader er een zegje in had dat ze langer kon wachten tot het haar beurt was. "Het ligt er denk ik aan wanneer ze denken dat ik er klaar voor ben, maar dat zou niet lang meer moeten duren." Het bleef natuurlijk wel jammer dat Bloodpaw nooit tegelijkertijd met haar zijn naam zou kunnen vangen, maar het was niet anders. Hij was nou eenmaal medicine cat apprentice en dan zou het langer duren. "Ik zie alleen maar hoe ik meer vrijheid kan krijgen wanneer ik warrior wordt." Ook al zou ze mogelijk juist meer verplichtingen hebben, maar daar kwam ze dan wel weer achter.

'Het ligt er denk ik aan wanneer ze denken dat ik er klaar voor ben, maar dat zou niet lang meer moeten duren,' antwoordde Beechpaw. Silver knikte begrijpend. Als je eenmaal wat langer de tijd nodig had dan was dat zo. Het lag meestal aan je mentor om dat te bepalen. Gelukkig had zij een hele leuke mentor waar ze ook veel van leerde, dus Silverpaw verwachtte ook niet dat het nog langer zou duren dan dat ze in eerste instantie had gedacht.
'Ik zie alleen maar hoe ik meer vrijheid kan krijgen wanneer ik warrior wordt,' antwoordde Beech toen op haar.
'Oh ja, meer vrijheid heb je denk ik wel,' reageerde Silverpaw met een glimlach. 'In ieder geval mag je zonder toestemming van iemand alleen het kamp uit en zo. Toch heb je wel wat meer taken, maar ik vind het zoiezo geen probleem om ze te doen.' Zij had er in ieder geval erg veel zin in.

De taken werden inderdaad wel meer, vooral wanneer ze ook nog een apprentice toegewezen zou krijgen. Hopelijk zou dat wel even duren nadat ze warrior werd, want dan had ze eerst de tijd om nog wat te genieten van het warrior zijn. "Zolang ik nog niet direct een apprentice krijg zal het wel meevallen." Ze was tenslotte nog jong en ze zag haar vader haar voorlopig echt nog geen apprentice geven. Maar ze wist natuurlijk nooit wat de toekomst zou brengen. In ieder geval was ze er vrij zeker van dat er geen kittens in zaten. Dat kon ze Bloodpaw niet aandoen tenslotte, ze moesten nu al voorzichtig zijn en wat als dat ook nog mis zou gaan? Een warrior blijven was het beste, dan kon er niks misgaan verder naast wat ze zelf deed.

'Zolang ik nog niet direct een apprentice krijg zal het wel meevallen,' hoorde Silver Beech zeggen. Ze keek even naar de ShadowClanner en knikte. Gelijk al een Apprentice krijgen leek haar ook zwaar. Soms gebeurde dat, maar meestal als er verder niet zoveel mentoren waren. Toch hoopte Silver dat het voor haar nog even zal wachten. Ze had niet veel twijfels of ze het wel aan zou kunnen, maar het leek haar niet heel leuk. Ze wilde het Warrior zijn wel een beetje rustig starten, in plaats gelijk al allemaal dingen aan een jonge kat leren. Zelf had ze nog nauwelijks wat ervaring namelijk.
'Ik hoop ook dat ik niet gelijk een Apprentice krijg,' miauwde ze instemmend. 'Dat lijkt me wel heel zwaar. Maar sommige doen het wel gewoon.'

Zwaar zou het zeker kunnen zijn, maar voor haar ging het om meer. Het was een vrijheid die ze in zou moeten leveren en dat zou ze echt niet willen. Hetzelfde zou gebeuren als ze kittens zou krijgen, want dan zou ze op die moeten letten in plaats van nieuwe plekken ontdekken. Een apprentice zou ze nog mee kunnen nemen tenminste, maar kittens niet. "Het zou ook vrijheid wegnemen." Voegde ze dan ook nog toe. "Net als dat kittens dat ook zouden doen." Ze wist niet of ze die wel ooit zou willen, want ze stelde het toch wel op prijs dat ze gewoon kon gaan en staan waar ze wilde zonder dat het al te veel gevolgen zou hebben.

Een Apprentice, nee, dat was niks voor haar. Nog niet tenminste. Ooit zal ze er heus wel aan moeten geloven, het leek haar ook niks om geen Apprentice op te leiden, maar voorlopig vond ze het wel even prima zo. Ze richtte haar blauwe ogen naar de ShadowClanner, die begon te spreken.
'Het zou ook vrijheid wegnemen,' zei ze en Silver knikte dat ze daarmee eens was. Dat was zeker wel waar, maar je was toch goed genoeg om een jonge kat op te leiden tot Warrior. Silver vond het in dat opzicht geen probleem om een Apprentice te hebben. 'Net als dat kittens dat ook zouden doen,' voegde de andere poes er nog aan toe.
Silverwish keek haar aan en wiebelde met haar oortjes. 'Oh, maar ik zou juist zo graag kittens willen,' miauwde ze met een dromerige glimlach. 'Dat lijkt me echt heel leuk. Van die kleine schattige bolletjes..' Ze zuchtte gelukzalig bij de gedachte. Kittens, dat zou toch enig zijn?

Dit was duidelijk nog iets waar ze het niet over eens zouden zijn. Ze kon het zich nog steeds niet voorstellen dat ze voor zes manen vast zou zitten in de nursery om voor een stel kittens te zorgen. Dan zou het waarschijnlijk niet eens uitmaken of het haar eigen kittens waren of niet. En met wie zou ze ze moeten hebben? Het was niet alsof ze dat zou kunnen met Bloodpaw, want hij zou toch echt de medicine cat worden en dat kon ze niet van hem afpakken door hem kittens te geven. Nee, het was beter dat dat nooit in haar toekomst zat. "Maar dan moet je zes manen bij ze blijven zonder wat voor jezelf te kunnen doen." Natuurlijk was dit een extreem beeld ervan, want voor een moment konden anderen echt wel op de kittens passen, maar dat kon ze niet elke keer van ze vragen.

Ze snapte heus wel dat anderen er anders over dachten, maar toch wiebelde ze verbaasd met haar oortjes. Voor zes manen bij ze blijven? Ze zou wel veel langer samen met ze willen blijven. En zij had altijd nog Olivebranch die haar kon helpen, of andere Queens. Daar was een Clan toch ook voor?
Silver schudde even haar kopje en glimlachte. 'Ik vind het geen probleem hoor. Ik zou het juist leuk vinden om met mijn kittens samen te zijn, het liefst zo lang mogelijk,' miauwde ze. 'Maar meningen verschillen natuurlijk,' grinnikte ze zachtjes en ze vervolgde haar weg naar Fourtrees. Het zou niet lang meer duren, Silver was blij dat er nog geen patrouille was geweest die hen ontdekt hadden. Ze hoopte niet dat ze daarvoor in de problemen zou komen.

Het was duidelijk dat de ander er anders over dacht. Natuurlijk wist ze dat er poezen waren die het liefst altijd voor de kittens er zouden zijn, maar ze was no eenmaal niet iemand die graag stilzat. Ze wist dan ook vrijwel zeker dat ze gek zou worden als ze voor een lange tijd in de nursery zou moeten blijven. Ze zou er waarschijnlijk zeker een aantal keren wel tussenuit glippen. Of het was eigenlijk zelfs beter dat het niet ging gebeuren, want ze zag ook niet helemaal in hoe het zover zou kunnen komen. Ze kreeg het gevoel dat ze al dichtbij fourtrees kwamen, wat inhield dat het niet lang meer zou zijn voor ze terug moest naar haar eigen territorium. Het verbaasde haar ergens dat ze geen patrouille tegen waren gekomen, maar misschien was dat maar beter ook. "Het lijkt erop dat we er bijna zijn." Sprak ze dan ook.

Beechpaw zei verder niets meer over het onderwerp en ze vervolgde de route in stilte. Silver vond het wel prima. Ze vond de ander aardig, maar erg klikte het voor haar gevoel niet echt. Ze hadden best wel wat meningsverschillen, maar ach, dat gebeurde. Ze was in ieder geval blij dat het niet in een gevecht was uitgebarsten of dat er toch nog een patrouille langs was gekomen. Dat zou alles veel ingewikkelder maken. Beechpaw had blijkbaar ook door dat ze al dicht bij Fourtrees waren en Silver knikte.
'Ja, nog even,' reageerde ze en ze liep nog een einde door. Uiteindelijk waren ze toch bij Fourtrees aangekomen en ze haalde opgelucht adem. De poes glimlachte naar de ander. 'Nou, daar zijn we dan. Toch wel fijner dan platgereden worden door een monster, hm?' grapte ze, maar er zat toch wel een zekere ernst in haar stem. Misschien dat het die paar keren goed was gegaan, maar Silver had die ene fatale keer niet op haar geweten willen hebben.

Het was inderdaad niet veel langer meer voor ze bij de vier eiken aankwamen en de ander haar vertelde dat het fijner was dan door een monster platgereden te worden. Dat was misschien wel zo, ook al was ze er vrij zeker van dat ze over had kunnen steken zonder aangereden te worden, maar dat ging ze maar niet nog een keer benadrukken. "Het is hier inderdaad veiliger." Sprak ze dan ook alleen maar. "Maar het was leuk je te leren kennen." Het was tijd dat ze weer terug ging naar het kamp voor iemand ging zeuren dat ze wel heel lang weggebleven was. "Ik ga dan maar eens terug." En met die woorden draaide ze zich om en begon haar weg terug te maken naar het Shadowclangebied.


[Topic uit?]

'Het is inderdaad veiliger,' sprak de ander. Silver had zo het idee dat ze er nog steeds van was overtuigd dat ze gewoon het Thunderpath over had kunnen steken, maar Silver vond het wel prima zo. Het was inderdaad veiliger, en beter dat dan toch nog overreden worden. 'Maar het was leuk je te leren kennen.'
Silver glimlachte toen weer en knikte. 'Wederzijds.' Het was misschien niet heel soepel gegaan, maar ze had een prima gesprek met de ShadowClanner gehad, die nu bekend maakte dat ze maar weer eens terug ging. De poes knikte. 'En niet meer het Thunderpath oversteken hè! We willen liever geen indringers,' riep ze haar nog na, als waarschuwing. Hopelijk zorgde dat ervoor dat ze uit ThunderClan gebied bleef, want dat was namelijk ook een dingetje.
Maar het was allemaal goed afgelopen, dus Silver draaide ook om. Tijd om weer naar huis te gaan inderdaad.

Topic uit!