Mutual comings

<sub>In gedachten verzonken was Nettlepaw het territorium ingelopen, onbewust er van waar haar poten haar naartoe droegen. Ze had eigenlijk niet meer verrast moeten zijn toen ze op had gekeken en plots het lelijke, zwarte pad zag liggen. Het donderpad, maar natuurlijk. Nettlepaw kwam hier vaak sinds Rabbitpaw was overleden. Dan liep ze langs het pad, geur afzettend, af en toe een blik werpend naar de andere kant.. Ze hoopte Pepperpaw nog eens tegen te komen. Na hun fijne gesprek de eerste keer kon ze maar niet stoppen met het denken aan haar. Stiekem hoopte ze dat ze Pepperpaw nogmaals tegen zou komen hier, maar natuurlijk was dat geheel overgelaten aan geluk.

+ Pepperpaw</sub>

_{Nee maar.. vandaag had ze eindelijk eens geluk! Hun ogen kruiste elkaar op precies hetzelfde moment. "Oh, hoi!" Nettlepaw voelde haar stemming meteen verbeteren. "Hoi, Pepperpaw!" Riep ze vrolijk vanaf haar kant van de weg. Ze schuifelde er zo dicht bij als ze maar bij kon, en tuurde naar de andere kant. Het leek er op dat er voorlopig nog geen monsters langs kwamen. "Lang niet gezien," Snorde ze. Sinds hun laatste bezoek was er veel gebeurd aan haar kant van de grens, en ze had nu de littekens op haar rug om dat te bewijzen.}

_{“Klopt! Hoe is het met je?” Het gaat vreselijk. "Goed!" Nettlepaw wilde het moment niet ruïneren. “Ben je.. gewond?” Waar Pepperpaw naar vroeg was iets waar ze grijze she-cat nu echt niet over wilde praten, dat zou de hele sfeer verpesten. Ze wilde het moment niet in een pity party veranderen. Niet nu ze Pepperpaw eindelijk weer tegen was gekomen. "Nee, ik was gewond. Kijk, het is al geheeld." Ze zijn nog lang niet geheeld. Nettlepaw draaide zich om en toonde Pepperpaw haar rug. Twee lange strepen sneden door haar vacht heen van haar schouder tot haar onderrug. Ze waren scheef, oneven. Nettlepaw was ontkomen aan de bloodclan kat, ontsnapt met haar leven en haar lichaam grotendeels in tact. Ze mocht elke dag dat ze nog ademde als een zegening tellen. Nettlepaw keerde zich weer om toen Pepperpaw een goede indruk had kunnen krijgen van de schade, en ontmoette haar blik verwachtingsvol. "Ik dacht dat ik gek werd, al die tijd opgesloten in de medicine den!" Miauwde ze met een scheve grijns, in een poging de sfeer wat te verlichten.}

_{Nettlepaw hoorde de zorgen van Pepperpaw. Ze kreeg een warm gevoel bij het idee dat Pepperpaw zich zorgen om haar maakte. Ze moest er nog steeds heel erg aan wennen als een vreemde clankat vriendelijk tegen haar was. Maar Pepperpaw was oké, haar geloofde ze meteen. “Ik ben ook ooit bijna door een slang gebete nu je het zegt.. ik denk dat ik inderdaad beter moet gaan oppassen,” Grinnikte ze bij de gedachten er aan terug. Destijds was het veel minder leuk geweest. Ze had Dustspirit wel kwijt kunnen raken.. maar hij had het overleeft, en zij ook. “Ik ben officieel een paar dagen geleden ontslagen officieel,” Voegde ze eraan toe met een zucht bij de gedachte alleen al. “Oh! Dat doet mij denken- Waterpaw is medicine cat apprentice geworden!”}

_{Kort schoot Nettlepaw in de lach. Ze kon Pepperpaw haar reactie niet kwalijk nemen, Nettlepaw zelf was ook niet bepaald heldhaftig geweest toen ze oog in oog had gestaan met de adder. Ze trok met haar oren en wierp kort een blik achter zich. Ze rook en zag niemand.. dan kon ze het wel permitteren om het haarzelf wat comfortabeler te maken. Ze plofte neer in het gras en sloeg haar gevederde staartje om haar voorpoten. “Zal ik doen.. hij heeft zijn klauwen vol met werk nu sinds Mistgaze-” Nettlepaw kapte zichzelf af en dacht even na. Ach wat kan Mistgaze mij schelen. “Onze oude medicine cat is niet meer beschikbaar. Dus Rousebell heeft de rol op zich genomen, Waterpaw is haar apprentice.. hij had een soort visioen of zo,” Ze haalde haar schouders niet begrijpend op. Dat waren spirituele dingen waar zij weinig mee te maken had.}

<sub>Waar moest ze in hemelsnaam beginnen? Nettlepaw haalde nogmaals haar schouders op. “Mistgaze was weggelopen!” Siste ze nijdig, kin boos naar voren gestoken. “Ze de krijgscode gebroken door kittens te hebben met een andere kat! En ze heeft hen aan Firedance gegeven om ze op te voeden! Nog nooit heeft ze naar ze omgekeken en zo maar out of nowhere roept ze dat ze hun moeder is wanneer ze apprentice werden!” Met elke zin werd ze bozer. Haar haren gingen iet wat overeind terwijl ze het tafereel terug voor haar geest haalde. Ze dacht terug aan Flintpaw en zijn gebroken gezichtje. “Ik snap niet hoe ze dat hen aan heeft kunnen doen. Ze zo maar weggeven omdat ze er geen verantwoordelijkheid voor wilde dragen, en het ze dan zo vertellen!” Nettlepaw schudde haar hoofd kwaad. “Waterpaw was zó bezorgt toen Mistgaze was weggelopen, hij ging haar zelfs achterna..” Haar stem werd wat milder toen ze het over haar rode vriend had. “En toen werd ze terug gebracht door een patrouille. Als het aan mij lag was ze nooit meer welkom,” Voegde ze er nog terloops achteraan.

oh my lord dat was snel</sub>

_{Langzaam knikte Nettlepaw, herhalend in haar hoofd wat ze net had gezegd. “Ja, Mistgaze die heeft kittens gekregen van.. iemand .. en ze toen aan Firedance gegeven.” Herhaalde ze. “Ik kan haar niet uit staan, die poes heeft me nooit gemogen ook,” Ze trok een vies gezicht, terugdenkene toen Mistgaze haar bijna had verbannen. Stom wicht. “Ik heb gewoon zo te doen met Flintpaw, Heatherpaw en Stormpaw. Ze verdienen het niet om zoiets te weten te komen, en al helemaal niet op die manier.” Verzuchtte ze. Ouders, het topic lag gevoelig bij de grijze she-cat. Haar ouders waren dood, maar ze wist dat zij en haar siblings tenminste gewild waren geweest. Dat was meer dan ze kon zeggen dan de kittens van Mistgaze..}

_{"Nou.. ja.. Ik kwam er ook pas later achter wie mijn papa was," Vervolgde Pepperpaw na Nettlepaw haar tirade, iets waarop de grijze she-cat haar oortjes spitste en aandachtig begon te luisteren. "Soms.. is het denk ik moeilijk.. Net zoals dat we allemaal dingen moeilijk vinden." Nettlepaw haalde haar schouders op maar vond dat Pepperpaw ergens wel gelijk had. "Tja, moeilijk of niet.. als ik ooit in die situatie zou komen te zitten dan zouden mijn kittens meteen weten dat ik hun moeder ben, ik zou het nooit willen dat ze opgroeien zonder ouders- of met de wetenschap dat hun ouders hen niet zouden willen." Zacht schudde ze haar hoofd terwijl ze haar blik afwendde. "Ik heb de mijne nooit gekend, snap je." Besloot ze maar te vertellen. Dan zou Nettlepaw haar mening wellicht wat beter te begrijpen zijn voor Pep.}