My heart awakes

Nu hij de nursery uit was, was hij veel van zijn vriendjes kwijt. Want die bleven in de nursery zitten voor nog een paar maantjes voordat ze warrior zouden gaan worden. Hij kwam er nog wel regelmatig, daar niet van, maar hij was nu ook druk bezig met zijn trainingen en andere taken die bij het apprentice zijn hoorden. En tja dan had je vaak even geen tijd meer om veel in de nursery te zjn. Al probeerde hij het wel hoor! Dan kon hij de nieuwe dingen die hij geleerd had vertellen aan de kittens en soms ze te vermaken. Misschien als hij meer tijd besteedde met de andere apprentices kreeg hij wat meer vrienden van zijn eigen leeftijd, maar daar dacht hij op dit moment niet aan. Hij weet nog wel hoe leuk het was als de warriors of apprentices dingen van het territorium meenamen om te spelen, dus vandaag had hij besloten dat hij iets zou gaan meenemen voor de kittens die nu in de nursery zaten. Het was een hele zoektocht geweest hoor, maar hij had het ideale speeltje gevonden: Een hele mooie glimmende steen. o mooi en glimmend dat hij bijna jaloers werd op de kittens die het zouden gaan krijgen. Maar goed, het was voor een goed doel. Hij trippelde de nursery in, waar hij de steen op de grond liet vallen. "Goedemiddag! Ik heb iets voor jullie meegenomen." sprak hij met een brede glimlach, rondkijkende in de nursery wie er zou gaan reageren.

Blegh, Milky verveelde zich. Nu ze alweer vier manen was begonnen de ik-wil-apprentice-worden-kriebels toch ook bij haar op te steken. En dat merkte haar omgeving! Milky was namelijk een ster in klagen en mopperen over dingen die niet gingen zoals zij het wou. En nog twee hele maanden wachten totdat ze eindelijk Milkypaw zou heten, dat was nou niet bepaald haar droom. Ze werd afgeleid van deze gedachtes toen er een apprentice binnen liep, Falconpaw. Ze kende hem wel natuurlijk, maar echt vaak hadden ze samen niet gespeeld. Dat weerhield haar er echter niet van om nieuwsgierig naar de ander toe te gaan toen deze iets had meegebracht. Met rechtopstaande oortjes bekeek ze de steen. Hij was erg mooi. "Hoe kom je daaraan?" vroeg Milky, voor nu meer benieuwd naar het verhaal erachter dan dat ze echt met de steen wou spelen.

De eerste kitten die geïnteresseerd was in ofwel hem of de steen was Milkykit, waarmee hij ook bijna 4 hele manen in de nursery mee had gezeten, maar niet veel in contact waren gekomen toendertijd. Maar dat maakte niet uit, als ze er nu ook nog blij van werd was het compleet geen probleem. De kitten leek erg nieuwsgierig te zijn naar de steen die hij had meegenomen, zo trots dat hij er op was dat hij ze ermee blij konden maken. Milkykit bekeek de steen even, voordat er een vraag uit haar bekje kwam. "Hoe kom je daaraan?" klonk er van de poes af, waarop hij even trots zijn borstkas wat vooruit deed. "Bij de border tussen riverclan en windclan! De Gorge. Ik moest even klimmen en klauteren... viel bijna een keer in de woeste rivier... maar ik heb het kunnen pakken!" sprak hij trots tegen de kitten. En geen woord was gelogen. Hij liet er alleen uit dat hij zelf doodsangsten uit had geslagen toen hij bijna viel, want dat was zo goed als zijn dood betekenen als hij was gevallen. En dat was pittig eng. "Dus raak hem niet kwijt oké? Ik heb er veel moeite voor gedaan." sprak hij licht plagend tegen de poes. Ach, als ze het kwijt zouden raken: so be it. Zolang ze er maar plezier van zouden hebben.