Going Out [of my mind]

Een stap, en nog een stap, en nog een stap, en nog... Naja, Tall snapte het idee van lopen in ieder geval, een belangrijk onderdeel van wat er voor vandaag op de planning stond. Het was zijn geliefde sort-of dochter geweest die hem het idee gegeven had en hoewel hij nog steeds een beetje cross met haar was, kon dit wel eens de oplossing voor hun stroeve discussie zijn. Hij vond dat ze niet had hoeven weten van Windclan, zij was beledigd. Tsja, that happens.

Either way, om de strijdbijl te begraven besloot de kater te doen wat hij het beste kon. Afleiding verzorgen. Dus werden een paar apprentices opgetrommeld, en stonden ze nu met z'n allen voor de kampuitgang. Tall had nog niet gezegd wat ze gingen doen, maar misschien was het inmiddels duidelijk. Het was namelijk heidens vroeg en zelfs de dauw besloot dat het nog geen tijd was om op de bloemen te liggen. Aan de andere kant was het perfect, nu konden ze de zonsopgang bekijken. Als hij de bende van veel apprentices in toom kon houden that was. "Yo squad," Begon hij, zijn blik vrolijk maar toon serieus. "We hebben een lange reis voor de boeg, wie kliert laten we achter, wie onaardig doet ook," Dat waren een beetje de twee duidelijkste regels. Al had hij misschien moeten specificeren dat goede grapjes getolereerd werden aangezien die niet onder klieren vielen.. Afijn.

"Zometeen pikken we nog iemand op, maar voor nu koersen we naar de westrand van ons Territorium, wie weet waar dat is?" Hij wist het ook alleen maar omdat een kittypet het hem ooit had uitgelegd, maar het was blijven hangen. Who knew, misschien wist een van hen het ook wel.

@Apprentice squad richting highstones. Ze zijn nu nog in SC territory, Tall legt de regels uit en vraagt wie de weg kan leiden

De meeste apprentices leken zin te hebben in het avontuur ook al was het waanzinnig vroeg en was ook Tall's haar niet van plan te luisteren naar zijn wensen. Naja, zolang deze squad dat wel deed zou de dag waarschijnlijk soepel en succesvol verlopen. En tot nu toe ging het prima, aangezien Southern hard riep dat West de verkeerde richting uit was - hij was close maar Tall vroeg zich toch af of de ander wist waar hij het nou precies over had. Aan de andere kant, de opmerking van Beech maakte dat hij het toch maar goedkeurde. "Schitterend, die kant moeten we inderdaad uit," Prees hij de apprentice, om vervolgens zelf de weg te leiden zodat ze toch de goede kant uit zouden gaan. Ondertussen was de interesse van de anderen gewekt en werden de eerste vragen over de mysterieuze special guest al gesteld. Tall glimlachte enkel, ze zouden wel zien. "Een ding is zeker," Mauwde hij grinnikend, "Niemand kent de route beter dan onze mystery guest,".

De kleine grijze kattin bewoog zich al trippelende verder over het kale, intussen al iets groener wordende, landschap. Haar eveneens groene blik keek strak voor zich uit. Ook haar oortjes waren naar voren gespitst en haar neus ving regelmatig de verscheidene geuren uit de lucht op. Sinds dat ze als Rogue door het leven ging was ze eens zo oplettend, elk greintje gevaar dat zich voordeed opmerkende en als ze kon ook ontwijkende. Geen geheim, Little was niet zo sterk. Was ze nooit en zou ze ook nooit worden. Haar overlevingsmotto was dan ook 'drama vermijden when possible'. Ze wist dat ze het anders geen maan zou uithouden op haar eentje. Intussen waren er echter al vele manen verstreken én ze leefde nog altijd. Toch een teken dat haar strategie werkte, not?
Nu liep de grijze kattin echter naar een plek waar ze met iemand afgesproken had. Op deze dag zou er meer gebeuren dan afgelopen twee manen. Zo'n saai leven had ze intussen gekregen. Nouja,er gebeurde wel veel. Maar ze was constant alleen, in haar ukkie. Niemand dus om deze verhalen mee te delen. Tot ze onlangs Tall nog eens was tegengekomen. En omdat Little zo'n sukkel voor gevaar en drama was, had ze opnieuw met hem afgesproken. Little did she knew, dat hij niet alleen zou zijn.
Haar blik vernauwde zich een tikkeltje toen ze in de verte een hele groep katten zag arriveren. Haar hart stopte even met kloppen en de moed zonk naar haar poten. Ohnee.. als dit een patrouille katten was, dan zou ze zich nooit in haar eentje kunnen verdedigen. Het was intussen ook te laat om weg te lopen, afgezien het feit dat ze zich al in diens zichtveld bevond. Pas toen de groep zich enkele meters van haar vandaag bevond, zag ze dat het Tall was... Enkel was hij niet alleen. Apprentice's? Haar lichte groene ogen keken hem voor een tel vragend en beledigd aan. Maar ze schudde dit algauw van zich af en lachte schaapachtig naar de jonge katten. Zelf-introductie dan maar? "Dag allemaal, ik ben Littlestream." miauwde ze. Ze waren te jong om haar nog te herkennen als voormalig Shadowclan lid en zelfs voorganger van Acefray. Haar tijd als medicine cat was allang gedaan, al kenden de meeste warriors haar nog wel. Ze wist echter dat deze apprentice's te jong waren om haar nog te herkennen. Misschien uit verhalen van de elders, al dacht ze niet dat ze zo'n besproken onderwerp was in de Clan. De grijze poes keek de bruine kater weer aan, een blik doe genoeg zei. What the h, Tall?

Pepper bleef vragen wie de mystery guest was, maar Tall hield zijn mond stijf dicht en grinnikte enkel in antwoord. Ze zouden er vanzelf achter komen, en heel snel zelfs, want nog voor ze goed en wel bij de grens waren rook hij een vertrouwde geur en keek hij vrolijk in de groene ogen van Littlestream. Met een grijns presenteerde hij zijn mini-patrouille, al keek de poes hem meer aan alsof hij haar larven voorschotelde. Wat schaapachtig glimlachte Tall, misschien was hij vergeten te vertellen dat er nogal wat apprentices meegingen op hun tocht. Oeps.

Maar, Little zou Little niet zijn als ze het niet allemaal onder controle had, dus stelde ze zichzelf voor alsof het de normaalste zaak van de wereld was, en volgde Tall haar lead - as always. "Dit is een van mijn beste vrienden, en een slimmere poes dan Little zul je niet snel tegenkomen," Prees hij de poes die voor hem stond, met een grijns naar de apprentices. "Zij gaat met ons mee in de richting van Highstones, een plek die ze vanwege haar achtergrond als medicine cat kent als geen ander," Trots keek hij weer naar de poes, die hem inmiddels met een duidelijke blik op zijn plek pinde. Hehehe, oke, misschien had hij het moeten zeggen van de apprentices. Voor de volgende keer.

De apprentices keken allemaal nog steeds verbaasd, ook al had Tall een schitterende uitleg gegeven over de aanwezigheid van de grijze poes. Bijna rolde hij met zijn ogen, maar wist het in te houden en focuste in plaats daarvan op hun vragen, even naar Little kijkend voor hij antwoordde. "Little was inderdaad de mentor van Acefray," Mauwde hij vrolijk, maar even achterwege latend dat dat allemaal heel gek gelopen was maar ook weer positief omdat ze toen een relatie konden beginnen. Kuch, awkward, kuch. Vervolgens stapte hij over naar de vraag van Beech, met een opgetrokken wenkbrauw. "Omdat Littlestream die plek kent als geen ander vanwege haar achtergrond als medicine cat," Herhaalde hij opnieuw, duidelijk een beetje verbaasd dat de poes het de eerste keer niet begrepen had. "Of heb je liever iemand die er niets vanaf weet?" Want dat viel ook te regelen maar was uitermate saai. "Bovendien is ze super gezellig," Grinnikte hij verder, weer naar de poes kijkend en de laatste vraag voor haar over latend, hij wilde wel antwoorden maar wilde ook weer niet voor zijn beurt praten. Iets wat hij maar al te vaak deed.

Note: Posten hoeft trouwens niet per se op volgorde, als je kan posten, lekker doen!

Er kwam redelijk veel ophef over haar aanwezigheid. Little keek even met een schuine blik naar Tall, haar groene blik duidelijk makende wat er rondging in haar hoofd. Wat doe je me aan, Tall.. Nu moest ze niet alleen doen alsof het de bedoeling was all along dat ze meeging, nu zou ze de rest ook nog eens moeten overtuigen dat ze geen bedreiging was. Al vond ze dat een beetje vergezocht. Zij? Gevaarlijk? Haar groene blik gleed richting de eerste apprentice die sprak. Deze vroeg waarom ze zelfs rogue geworden was. Bijna wou ze terug naar de grote, bruine tabby kijken. Maar Little wist dat dat niet de subtielste hint van ze allemaal zou zijn. "Ze hebben mij verbannen omdat ik een machtsgreep wou plegen." miauwde ze doodserieus, haar schouders ophalende. Little rolde even met haar ogen. In de tijd dat ze nog in Shadowclan zat, was haar moeder leader. Zeer logisch dat ze deze wou afzetten dus. De volgende die sprak beaamde dat hij niet mee wou gaan, geleid door een rogue. Maar nog voordat ze kleine grijze poes hierop kon ingaan, was een andere apprentice's haar al voor. Deze zei dat de ander dan maar thuis moest blijven. Littlestream greens. "Je kunt nog altijd teruggaan inderdaad. Het is al eventjes geleden maar... volgensmij was het kamp die kant op?" ze wees met haar neus richting Shadowclan gebied en keek de leerling met een schaapachtige lach aan. "Dus, vooraleer we al onze energie verspillen aan deze nutteloze discussie... Zullen we maar eens gaan?" stelde ze vervolgens voor. Ze was te oud geworden voor kibbelende apprentice's.

Zijn grote glimlach wankelde kort even toen er een apprenticeopstand kwam, maar voor hij goed en wel de groep tot de orde kon roepen gaf Little antwoord en keek hij de poes met grote ogen aan. Vervolgens barstte het onder de youngsters weer los, terwijl Tall kort stomgeslagen stond, voor hij proestend op de grond viel. Hier rolde hij even luid lachend rond om vervolgens op te staan en zijn poot op te steken.

Nadat hij zijn adem weer had, en bovendien de constante lach in toom wist te houden keek hij de groep aan. "Little is vrijwillig weggegaan nadat wij.. privezaken meegemaakt hadden, ik vertrouw haar met mijn leven en heb haar meegenomen omdat het in onrustige tijden als deze gewenst is zoveel mogelijk warriors en medicine cats in het kamp te houden," Hij keek de groep rustig rond. "Little is ongeveer zo gevaarlijk als een vlinder," Niet dus, "Heeft meerdere malen mijn leven gered en zou nog geen machtsgreep herkennen als die voor haar danste," Hij keek haar grinnikend aan, it was true. "Dus ja Little gaat mee, nee dit is geen test, wie niet mee wilt hoeft niet, zoals Little al zei 'daar is het kamp'," Terwijl hij met zijn poot wees en duidelijk de groep rond keek. Het was nu of nooit voor de rakkers, Tall werd het gezeur een beetje zat.