When the moon quits its job [+ Medicine cats of Windclan]

Haar gehoor was haar net van haar afgenomen, maar ze gloeide van trots. Ze was zo trots op Coyotepaw die nu echt officieel een apprentice was. Chivysniff voelde zich daarbij veel beter. De koude greep om haar hart en hersenen was opgelost. Tegen een prijs. Blijkbaar vond Starclan het nodig om alles af te pakken van Riverclan high ranks. Voornamelijk zintuigen. Nu was het de tijd aan Windclan. Zij hadden hier ook schuld aan. Daarna zou ze vrede met zichzelf en de clan naast haar. Toen de katten uit de Mothermouth stroomde wachtte ze aan de kant. Ze hadden elk zelf een droom gehad. Als het belangrijk was zouden ze die delen. Chivysniff gebaarde met haar oren naar Lizardpath en Routnose. Haar blik was scherp, maar warmer dan eerst. Het kille klimaat was opgelost. Met haar staart tikte ze op de grond, een teken voor ga zitten. "Starclan heeft wij getoond hoe en alles opgelost." Haar lippen bewogen, maar alles was stil. Dit was puur uit herinnering. Gelukkig had ze die nog. Ze richtte haar blik op Lizardpath. "Nu is het aan jullie. Starclan heeft ons dingen afgepakt, jullie moeten nu iets gewen." Ze wist niet of ze het juist zei. Ze hoopte dat het duidelijk was. Haar warme blauwe blik brandde in die van Lizardpath. Medicine cats van tegenwoordig stierven niet meer in hun job. Ze gaven hun apprentices de kans om hetzelfde te doen als zij hadden gedaan. Dat zou ze ook Coyotepaw gunnen. Vanaf ze klaar was om een apprentice te nemen en dat was Routnose zeker...

[Only Lizardpath & Routnose]

Lizardpath kneep haar oogjes even toe toen ze de grot verliet. Alle medicine cats hadden samengedroomd met Starclan, elk met hun eigen persoonlijke droom en de informatie die ze nodig hadden om verder te gaan. De schulden van Riverclan en Windclan, als gevolg van de oorlog en de vele doden, konden opgelost worden. Haar blik kruiste met die van Chivysniff. Ze zou niet vergeten hoe ze meermaals de schuld kreeg van wat Windclan gedaan had. Hoe de regels ook klonken, Medicine cats stonden blijkbaar toch niet buiten het clan gebeuren. De daden van Windclan waren ook de hare, zo zag men het, en op deze manier zou ze ook de schuld aflossen van Windclan. Ze zette zich neer bij Chivysniff, zorgde voor genoeg plaats voor Routnose en knikte kort. "Nu is het aan jullie. Starclan heeft ons dingen afgepakt, jullie moeten nu iets gewen." De blik van de Riverclanpoes was op haar gericht. Wist de poes van haar specifieke keuze af? "Alleen ik zal iets geven om de schulden van Windclan in te lossen bij Starclan." Haar ogen flitste kort naar Routnose. "Ik geef mijn rang als medicine cat op." Starclan had haar de keuze gegeven om iets op te geven, gaven zelfs enkele voorbeelden, maar de keuze die ze gemaakt had had daar niet bijgezeten. De reactie van Starclan zou ze ook nooit teweten komen, want ze was niet van plan om terug de grot in te wandelen. "Windclan verliest een medicine cat, maar de opvolging staat al klaar." Ze glimlachte heel kort naar haar apprentice die al even haar volwaardige medicine cat naam draagt. Met dat ze terug keek naar Chivysniff, verdween haar glimlach terug. De opoffering die ze had gedaan, zette andere deuren voor haar open, haar opgekropte frustraties zouden eindelijk geuit kunnen worden. "Wat heeft Riverclan gegeven?" vroeg ze neutraal, wetende dat beide clans hun schulden moesten inlossen. Ze ging verder ook niet in op de keuze die ze net zelf gemaakt had en keek Routnose verder ook niet in de ogen. Ze zou de poes in de terugweg nog wel spreken.

Wakker worden na samen gedroomd te hebben met Starclan was altijd een vreemde ervaring. Het leek net alsof je juist enkel vermoeider was geworden, en tegelijk gevuld met een vreemd soort jeugdigheid. Haar lichaam voelde zwaar, maar de lucht die ze binnen kreeg was frisser dan daarvoor. Routnose haalde diep adem en schudde zich uit, waarna ze de slaap uit haar ogen wreef en de grot rond tuurde. Zoals het gebruik was verlieten ze in stilte de grot. Routnose had gehoopt nog even met Rousebell te kunnen bijkletsen, maar haar aandacht werd getrokken door Chivysniff die zowel haarzelf als Lizardpath wenkte. De bruin-witte tabby trok wat nerveus met haar oor, wetend hoe Chivysniff zich tegenover Windclan leek te voelen. Wat had Starclan haar verteld? Lang hoefde ze niet op een antwoord te wachten, kennelijk had de Riverclan poes een manier gezien om dit op te lossen. Routnose haar ogen lichtten op, blij met het vooruitzicht op vrede en nog geen idee over wat die vrede haar zou kosten. Wel viel haar op dat de Riverclan medicine cat anders sprak en het bezorgde haar een naar buikgevoel. "Nu is het aan jullie. Starclan heeft ons dingen afgepakt, jullie moeten nu iets gewen." Ze gunde de ander een verwarde blik en opende haar mond om te vragen waar ze op doelde, maar de stilte werd gevuld door Lizardpath haar woorden. "Alleen ik zal iets geven om de schulden van Windclan in te lossen bij Starclan." nu enkel nog meer verward maakte ze oogcontact met de zwart-witte poes naast haar. Ergens hoefde ze het niet eens meer te zeggen, iets in haar houding, in haar blik had het al verraden. "Lizard-" wat het ook was dat ze tegen wilde stribbelen, de ander was haar toch al voor. "Ik geef mijn rang als medicine cat op." alles wat ze kreeg was een flits van een glimlach, maar Routnose stond daar alsnog met stomheid geslagen. Haar oren waren afgezakt in haar nek en haar wereld leek lichtelijk te draaien. Hoe..? Ze kon dit toch nog niet in haar eentje doen? Het was waar dat Starclan haar een tijdje terug al tot volwaardige medicine cat had benoemd, maar het idee om nu alles zonder de steun van haar vriendin te moeten doen was ontmoedigend. Maar, misschien was het vooruitzicht om vanaf nu alleen in de grote medicine cat den te slapen, nog wel erger. Starclan, ze zou haar missen. Was dit de enige optie? Ze opende haar mond opnieuw om tegen dit in te stribbelen, maar toen ze naar de zwart-witte medicine cat keek zag ze geen verloren kat. In alle tijd dat ze Lizardpath had gekend, had ze nog nooit een overhaaste, impulsieve beslissing genomen. Die twee termen pasten haar niet. Routnose kwam dichterbij, streek met haar staart langs de rug van de ander en kon het toch niet laten om op fluistertoon te vragen. "Liz, w-weet je dit zeker?" murmelde ze, maar dit was waarschijnlijk een gesprek dat ze later zouden voeren. Eentje waar ze ernstig tegenop keek, ze wilde niet alleen zijn. Ze wilde haar niet missen. "Wat heeft Riverclan gegeven?" vroeg haar scherpe vriendin. Routnose luisterde maar half mee, haar kop heel ergens anders.

Ze ademde diep in toen ze de kattin zag spreken. Chivysniff richtte haar blik naar beneden. Lizardpath en zij voelde vreemd met elkaar verbonden. Ze hoefde niet te weten hoe het ging, wat ze zeiden. Het was duidelijk geweest toen ze haar blauwe ogen had geopend en naar de zwart-witte kattin staarde. In het licht van de maan. Chivysniff keek op. Haar ogen keken lief. Ze zag dat Routnose uit het veld was geslagen. Voorzichtig trippelde ze op haar af. Zo stonden ze, neus aan neus tot de zilveren kattin besloot om de Medicine cat een knuffel te geven. Ze sloeg haar poten rond de gevlekte bruine schoudertjes. Haar staart kroop bij de andere medicine cat. Ze liet los. "Ik heb jullie vergewen. Medicine cats stick togheter." Ze glimlachte en verbrak het contact. Met haar ogen op Coyotepaw die bij de rest van de groep stond wenkte ze haar. Op haar gemakje wandelde ze weg. "Ik ben doof...", miauwde ze luid genoeg zodat de groep katten het hoorde. Of... ze dacht dat ze het luid riep. Chivysniff zwaaide als een goodbye en een tot ziens.

Een andere medicine cat trad af en een andere kon getraind worden. Zo ging de cirkel door.

- Topic uit.