Childlike curiosity

Hoewel hij wist dat de kans dat ze iemand tegen zouden komen erg klein was geweest, kreeg Olivepaw toch een beetje het gevoel dat hij en de jongere apprentice best nuttig bezig waren geweest. Al was het alleen al omdat ze leerden zelfstandig dit soort 'patrouilles' te leiden. Ardentpaw stelde uiteindelijk als eerste voor om terug te gaan en Olive stemde in met een knikje. Het had immers geen zin om hier nog langer rond te hangen, als ze toch niet verder zouden gaan. En dus begonnen de twee aan het tocht terug. Olivepaw dacht na over wat ze allemaal al hadden ondernomen in de korte tijd dat ze elkaar kenden

Ardentpaw begon de weg terug naar het kamp toen de oudere apprentice instemde met een knikje. Hij begon de tekenen van een lange dag vol spannende gebeurtenissen wel te voelen. Hij was moe en het liefst wilde hij gewoon lekker zijn nest in duiken als ze terugkwamen bij het kamp. Maar hij en Olivepaw waren nu zeker wel vrienden en ergens wilde hij ook nog wat meer tijd met de zwarte kater doorbrengen. Misschien een gesprek, in de apprentice den, en dan konden ze in slaap vallen als dat echt nodig was. Ja, dat klonk wel als een plan. "Wat doe jij eigenlijk als je geen training hebt?" vroeg hij om weer een gesprek op te strijken dat niet over vallende bomen, harde windvlagen of de grens met ShadowClan ging.

Hij had zeker niet meer zoveel energie als toen ze aan hun avontuur begonnen waren. En nu de adrenaline van de vallende bomen was weggezakt voelde Olive dat zijn poten zwaar begonnen te worden. Maar hij wilde er zo weinig mogelijk van laten merken. Na een tijdje rustig te hebben gelopen besloot Ardentpaw blijkbaar dat het weer tijd was voor een gesprek. "Soms ga ik jagen, of gewoon even wandelen. meestal niet alleen, vandaag was een beetje een uitzondering" Legde hij uit. Hij wilde ook niet dat de ander dacht dat hij dagen lang zonder sociaal contact doorbracht.

Olivepaw reageerde met dat hij soms ging jagen of een wandeling ging maken, maar dat hij meestal niet alleen was. Huh, met wie ging hij dat vaak op pad? Hij had niet zo veel op de zwarte kater gelet als ze in het kamp waren, of in de apprentice den en dus wist hij niet met wie Olivepaw nou allemaal vrienden was. "Heb je dan iemand met wie je vaak op pad gaat?" Vroeg hij dan ook. Zelf ging hij meestal alleen op stap, maar dan kwam hij onderweg vaak wel iemand tegen. Maar nee, zijn avonturen begon hij vaak in zijn eentje. Vandaag was dat ook gebeurd, maar toen was hij Olivepaw tegengekomen en hadden ze een dag vol adrenaline gehad. Het was niet het leukste avontuur geweest, maar zeker een verhaal om te kunnen vertellen.