[Melting Ice Related] There's only one solution.. to FIGHT!

[DITISZOEPICMETSKYRIMBATTLETHEMEMUZIEK8D]

Een bruine kater stond boven op de heuvelrug die Vierboom omringd. Hij stond uitgelijnd tegen de opgaande zon, waardoor hij alleen nog maar groter uitzag. Brokenstar. En hij was niet alleen. Éen voor éen sloten zich andere figuren bij hem aan. Allemaal zwart tegen het oranje-rode zonlicht aan. Hij keek rond zijn Warriors. De beste van de beste had hij meegenomen, allemaal hadden getraind voor dit moment. Hij had dit aan zien komen. Al vanaf het eerste begin had Brokenstar geweten dat dit gedoe op een gevecht zou uitlopen. Mooi. Hij wist ook dat hij zou winnen. Dan zou hij leider zijn van alle Clans! Met een grijns keek hij neer op Vierboom. Niemand was er. De stilte was bijna verdrukkend. Hij bleef staan. Hij had verwacht dat de anderen er ook al zouden zijn... Hij spuugde op de grond. Hij zou wachten op die andere zwakkelingen. Oneervol als ze waren, om hun tegenstander te laten wachten. Zijn staart ging onrustig heen en weer, terwijl hij zich voorbereidde op wat er komen ging.

Crookedstar snoof en kwam aanlopen gevolgd door iedere warrior, iedere apprentice, iedere Riverclankat met het juiste hart, de juiste ziel, de juiste geest. Bereid om te vechten, kom je aan een van hen, dan kom je aan alle clanleden. Crookedstar draaide zich om en keek iedereen aan, "Het word een strijd zonder bondgenoten, een strijd zonder hulp..... een strijd waarbij wij als Riverclan er alleen voor staan. We krijgen te maken met Thunderclan, Shadowclan en Windclan. Iedere clan voor zich... alleen, onthoud dat zelfs in de hart van de strijd wij allemaal.... wij van de Riverclan in de strijd gelijken zijn. Wij zullen vechten voor iedere Riverclankat die de afgelopen manen is gestorven, iedere kitten die weggerukt is van familie en de clan. Iedere Riverclankat die is gestorven bij het verdedigen van de clan. Er zullen vandaag misschien enkelen onder ons zijn.. die het niet zullen halen, alleen clangenoten, het was een eer jullie te hebben gekend en het zal een eer worden om met jullie te vechten voor eht nobelste doel... voor onze vrienden en familie! Wat er ook gebeurt, ik zeg jullie niet te vechten voor Riverclan... maar te vechten voor elkaar en het voortbestaan van onze geliefden." zei Crookedstar en keek naar zijn clangenoten. Toen draaide hij zich om en zag tegenover hen Shadowclan staan. Kalm liep Crookedstar naar voren op een gelijke afstand en wachtte af. Dit was een rampzalige oplossing maar wellicht de enige. "Stormtail... mocht ik vandaag mijn levens laten... dan wil ik zeggen dat het een eer was jou aan mijn rechterpoot te hebben gehad als opvolger en vriend." zei Crookedstar zacht.

Sorry ben sloom D:
I'm a bad leader )':

Haar poot zette de laatste stap op de heuvel tegenover Vierboom. De rode gloed leek wel bloed die zou vallen tijdens de strijt. Haar ogen vol vechtlust en aflossing. Achter haar hoorde ze de ademhaling van haar Warriors en Apprentices. Bijna alle katten waren mee.
Brokenstar was eral, zoals gewoonlijk met vechtende ogen en een ruige vacht. Maar Hollystar was niet bang voor hem, voor geen van hen. Crookedstar was er ook. Die kater was een goede Leader, dat moest ze toegeven. Maar vandaag zou iedereen zijn leven wagen. Als er een naar Starclan gaat, zou niemand een goede leader zijn. Ze zou vandaag winnen. Haar clan zou zegevieren. De andere zouden vandaag vallen. De rode gloed scheen recht in haar ogen, maar ze hield ze ogen.
Haar blik richte zich op Pantherface, haar Deputy. 'Pantherface, als ik een leven verlies, beloof me dat je de clan totdat ik terug ben goed opneemt. Ik reken op je.' Miauwde ze simpelweg, ookal was het belanrijk.
Dit zou een dag zijn dat de geschiedenis in zou gaan. Nu nog Thunderclan en dan zou het beginnen, ookal wou Hollystar dolgraag al beginnen. Ze zou de kittens terug krijgen, kosten wat het kost. Haar tanden zaten op elkaar, haar ogen naar de gloed. Nog even draaide ze zich om naar haar katten. Sommige wouden al gelijk beginnen, sommige zo gespannen dat ze haarballen uitspeugde.(lol) Haar ogen vielen op haar beste vriend, als er iets met Bloodsmasher gebeurd, vergaf ze het zichzelf nooit.
small...

Miss een goed muziekje bij dit gevecht^^
https://www.youtube.com/watch?v=YBxXEx4lx4M

-sorry voor het lange wachten, lang verhaal.-

Diepe woedde raasde door Bluestar’s aderen, ze was furieus. Hoe dúrfden de andere clans kittens te stelen, ik bedoel, vechten. Vind je mankracht, maar kittens zijn het meest dierbare dat een Clan kan hebben. Dat was onacceptabel.
Haar ogen werden op haar Deputy gericht. En warmte verspreidde in haar ogen. ‘’Fireheart, mocht ik op bepaalde wijze het leven verlaten, de naam Firestar zal je waardig staan.’’ Ze droeg Fireheart op te wachten boven aan de heuvel, en liet haar eigen gespierde lichaam van de heuvel afrennen. Ze was een blauwe schim, het zonlicht glanzend en haar spieren zichtbaar makend. Haar perfect gevormde hoofd was strak gericht op de andere clanleiders, die dezelfde woedende houding hadden. Bluestar had ze uitgedaagd, en dit was terecht.
Ze liet een onverschillige, maar dreigende houding over haar lichaamsbouw gaan. Behoedzaam ging ze zitten, op de rand van haar eigen territorium, woedend. Er was geen één teken van begrip, of respect naar de anderen. Dit was een moment dat sowieso zal uitlopen op een gevecht, en zonder met sympathie zal Bluestar zich hier niet uit kunnen redden. Het kleine beetje vriendschap dat ze toch hadden gehad, was nihil en compleet verbleekt naast de woedde. Niet alleen was Bluestar boos, ook verdrietig.
De kittens waren een deel van haar, een van de dingen die haar lieten pushen om verder te gaan. Het kleine beetje meer te geven, omdat ze de Clan zag als haar dochters en zoons. Haar verantwoordelijkheid. Het was een enorme last op haar schouders, maar ze zal niet anders willen. Ze kon dit niet weglaten. Ze kon niet vluchten voor haar ware aard, háár betekenis van leven. Met deze wilskracht liet Bluestar haar houding nog iets sterker overkomen door haar staart geërgerd heen en weer te laten zwiepen.
‘’Komt er nog wat van? Stelletje hónden.’’ Snauwde ze, haar blauwe kijkers glanzend door de nieuwe energie.



- THUNDERCLAN STAAT NOG OP DE RAND VAN DE HEUVEL, EN IS DUS NIET BIJ BLUESTAR IN DE BUURT. THANKYOU -

Samen met zijn clan leader had hij de reis naar vierboom gemaakt. De andere clan's hadden hun kittens gestolen en daar zouden ze nu voor boeten. Scarface duwde en trok zijn klauwen uit en in. Hij zou zijn tegenstander tot bloedens toe verwonden en als het mogelijk was zo verwonden dat ze dood zouden bloeden. Scarface was nog niet zo lang Warrior geworden, maar hij zou Hollystar trots maken door te strijden. Zijn rugharen rezen hoog op op zijn lijf bij het zien van de andere clan's op de Thunderclan na die was er nog niet. Hollystar liep nog even rond hen heen toen de katten van de Thunderclan boven aan de heuvel verschenen. Scarface gromde diep in zijn keel en zijn spieren bolde even op en zwakte lichtjes af, maar bleven gespannen staan. De andere Warriors en Aprentice's kregen soms de neiging om haarballen te spuwen, maar Scarface slikte even en zijn maag werd iets rustiger. Een leader zou hij niet direct aanvallen, maar de woorden van Bleustar klonken hard door de lucht en hij blies neidig naar haar. Zij was ook de oorzaak dat de Kittens van de windclan verdwenen waren, maar hij zou wachten tot Hollystar een teken met haar staart zou geven tot de aanval!

"Het word een strijd zonder bondgenoten, een strijd zonder hulp..... een strijd waarbij wij als Riverclan er alleen voor staan. We krijgen te maken met Thunderclan, Shadowclan en Windclan. Iedere clan voor zich... alleen, onthoud dat zelfs in de hart van de strijd wij allemaal.... wij van de Riverclan in de strijd gelijken zijn. Wij zullen vechten voor iedere Riverclankat die de afgelopen manen is gestorven, iedere kitten die weggerukt is van familie en de clan. Iedere Riverclankat die is gestorven bij het verdedigen van de clan. Er zullen vandaag misschien enkelen onder ons zijn.. die het niet zullen halen, alleen clangenoten, het was een eer jullie te hebben gekend en het zal een eer worden om met jullie te vechten voor eht nobelste doel... voor onze vrienden en familie! Wat er ook gebeurt, ik zeg jullie niet te vechten voor Riverclan... maar te vechten voor elkaar en het voortbestaan van onze geliefden." Sprak de clan leider. Smometear richtte een blik op zijn vader, en daarna op de leider. Stiekem hoopte hij dat Rainpaw niet mee zou vechten, hij had haar nog niet gezien, en daar was hij opgelucht open. Haar dood zou hij nooit kunnen verwerken. Smoketear keek vastberaden naar zijn leider en zijn vader/deputy. Smokepaw keek naar de andere katten. Hij had moeite zich in te houden. Dit zou een zwaar gevecht worden, waar bij er doden en gewonden zouden vallen.

"Het word een strijd zonder bondgenoten, een strijd zonder hulp..... een strijd waarbij wij als Riverclan er alleen voor staan. We krijgen te maken met Thunderclan, Shadowclan en Windclan. Iedere clan voor zich... alleen, onthoud dat zelfs in de hart van de strijd wij allemaal.... wij van de Riverclan in de strijd gelijken zijn. Wij zullen vechten voor iedere Riverclankat die de afgelopen manen is gestorven, iedere kitten die weggerukt is van familie en de clan. Iedere Riverclankat die is gestorven bij het verdedigen van de clan. Er zullen vandaag misschien enkelen onder ons zijn.. die het niet zullen halen, alleen clangenoten, het was een eer jullie te hebben gekend en het zal een eer worden om met jullie te vechten voor eht nobelste doel... voor onze vrienden en familie! Wat er ook gebeurt, ik zeg jullie niet te vechten voor Riverclan... maar te vechten voor elkaar en het voortbestaan van onze geliefden." Zei Crookedstar, zijn leider. In hem raasde woede. Er waren kits gestolen! Wie deed dat nou!? Zijn klauwen maakte ondiepe kuiltjes in de grond omdat hij ze in en uit sloeg. Met zijn ogen speurde hij de omgeving af, naar de andere Clans. Hij zag de ShadowClan, de WindClan, en even later ook de ThunderClan. Mooi zo, iedereen was er. Hij keek om zich heen, naar zijn Clangenoten. Ze zouden allemaal hard vechten voor de Clan, en hij ook. Hij was nog best jong, maar dat maakte helemaal niks uit in deze strijd. Iedereen zou vechten, ook de apprentices. Hij keek naar zijn leider, wachtend op een teken dat ze konden beginnen.

'Het wordt een strijd zonder bondgenoten, een strijd zonder hulp..... een strijd waarbij wij als Riverclan er alleen voor staan. We krijgen te maken met Thunderclan, Shadowclan en Windclan. Iedere clan voor zich... alleen, onthoud dat zelfs in de hart van de strijd wij allemaal.... wij van de Riverclan in de strijd gelijken zijn. Wij zullen vechten voor iedere Riverclankat die de afgelopen manen is gestorven, iedere kitten die weggerukt is van familie en de clan. Iedere Riverclankat die is gestorven bij het verdedigen van de clan. Er zullen vandaag misschien enkelen onder ons zijn.. die het niet zullen halen, alleen clangenoten, het was een eer jullie te hebben gekend en het zal een eer worden om met jullie te vechten voor eht nobelste doel... voor onze vrienden en familie! Wat er ook gebeurt, ik zeg jullie niet te vechten voor Riverclan... maar te vechten voor elkaar en het voortbestaan van onze geliefden.' De woorden galmde door Mousefur's kop heen. Stevig stond ze daar dan. De wind blies een keer door haar vacht heen. Haar staart hing rustig enkele centimeters van de grond af. Vandaag was de dag.. Adrenaline stroomde door haar aders. Er waren kittens gestolen, en die moesten terug. Ze huiverde. Gelukkig waren het niet haar kits geweest.. Boos schudde de poes haar kop. Zo mocht ze niet denken. Dit deed ze voor haar Clan en voor de anderen! Haar poten verzette zich even. Met haar oren, ogen, neus en gevoel op scherp staarde ze voor zich uit. Langzaam kwamen de andere Clans ook in beeld. Verschillende geuren overspoelde de plek. De vacht op haar schouders rees even op. Mousefur merkte wel dat ze wat zenuwachtig was. Er zouden levens verloren gaan, en bloed worden vergoten. En er was natuurlijk kans dat ze daar tussen zat. Vlug wendde ze haar kop af, en zag Stormtail vastberaden bij Crookedstar staan. Dat verzachtte haar blik een beetje. Plotseling zag ze Smoketear, haar zoon er ook tussen staan. Haar hart sloeg even een slag over. Als hem wat overkwam.. Niet aan denken.. Mousefur kneep haar ogen fijn. 'It's alright, we are going to win this battle,' Fluisterde ze tegen zichzelf. De stem van Bluestar klonk in de verte. 'Komt er nog wat van? Stelletje hónden,' Dat was de druppel. Mousefur liet zich langzaam in een vechtpose zakken, en keek spottend voor zich uit. Een blazend geluid steeg op uit haar keel. Ze was er klaar voor. Ze wachtte op een sein van Crookedstar.

[Ik hoop dat deze post een beetje klopt met alles Dx]

Fireheart volgde zijn Clan met een brok in zijn keel. Het was deze ochtend geweest dat zijn Icestorm hem had verteld over Scourge, dat de kater een groep katten om zich heen had verzameld. Deze groep had hun kittens gestolen, maar dat wist natuurlijk niemand. Alleen hij en Ice wisten dat de Clans elkaar weldra zouden aanvliegen zonder geldige reden. De vuurrode kater keek naar de lucht boven hem. 'StarClan hoe kunnen jullie dit laten gebeuren?!' fluisterde hij in zichzelf. Het was fout en toch werd er niets aan gedaan. Maar er was hoop. Icestorm had hem gezegd dat ze het zouden vertellen wanneer alle Clans bij fourtrees waren. Ze had weer even zo geklonken als vroeger. Het gaf hem moed, maar wat als iedereen elkaar al aanvloog. Vragen en twijfels duizelde door zijn kop. Toch wist hij het te verbergen en stapte stevig naast Bluestar. Voor hen waren de vier bomen al te zien. Zijn Clanleider sprak hem nog wat woorden toe, woorden die hij nauwelijks kon verstaan, aangezien hij ze niet wilde horen. Bluestar ging niet dood, niet vandaag. Hij keek toe hoe zijn dappere leider naar beneden stapte en de andere Clans uitdaagde. Dit was niet goed, ze maakt het alleen maar erger door ze uit te schelden! Dacht hij verwoed. Zijn groene ogen gleden over de bloedlustige katten. Aan kittens kon je niet komen zonder de hele Clan op te fokken. Laat staan dat je dit deed en van alle Clans stal. Zenuwachtig gleden zijn ogen over de ThunderClan katten. Icestorm.. Icestorm waar ben je... Je moet hier zijn voor de Clans elkaar bereiken, dan is het te laat. Ze moet hier zijn om met mij op de rots te springen. Als het gevecht eenmaal uitbreekt valt het niet meer te stoppen, dan luisteren ze niet meer. Ietwat angstig stond hij daar voor zijn Clan, de rest begreep het vast niet, die wisten niet wat er zich in zijn hoofd speelde. Hij zou eventueel zelf het woord nog kunnen doen, maar het was belangrijk om Icestorm erbij te hebben. Zij was de sleutel die naar de groep van Scourge leidde. Zij moest er zijn, hij kon het niet zonder haar.

[Even voor een reminding. NET voor de Clans elkaar in de haren vliegen zullen Fireheart en Icestorm het woord nemen]

Pantherface liep met zijn clan mee. Vandaag zouden ze de kittens terug krijgen die de andere clans gestolen hadden! Dat moest gewoon. Ze konden die kittens toch niet zomaar in de steek laten? Dat zou gewoon niet goed zijn. Hij keek voor zich, het was nog maar een paar stappen voor ze bovenaan de heuvel waren, dan zou hij de andere clans zien. De laatste stap werd gezet en toen waren ze bovenaan de heuvel. Hij keek rond vierboom. Hij zag dat Shadowclan er al was en de blik in Brokenstar's ogen zei al dat hij zeker uit was op een gevecht. Ook Riverclan was er al, alleen Thunderclan ontbrak nog. Hij keek even opzij naar Hollystar. Hij zou er alles aan doen om de kittens terug te krijgen al zou het zijn eigen leven kosten. Het was dan in ieder geval niet voor niks geweest. "Pantherface, als ik een leven verlies, beloof me dat je de clan totdat ik terug ben goed opneemt. Ik reken op je." Hollystar zei het wel op een simpele manier, maar hij begreep hoe belangrijk het was dat de clan goed geleid zou worden in dit gevecht. De beste clan zou vandaag namelijk winnen en iedereen was uit op hetzelfde, namelijk om hun kittens terug te krijgen. "Hollystar, ik zal mijn uiterste best doen voor de clan, al kost het mijn leven." Zei hij. Hij zou het echt doen, dat wist hij zeker. De geur van Thunderclan kwam zijn neus binnen. Zij waren dus ook uiteindelijk gekomen. Hij keek hoe de clan achterbleef en hoe Bluestar verder liep. "Komt er nog wat van? Stelletje hónden." De woorden van de Thunderclanleider maakte dat hij zich alleen maar kwader maakte, maar hij wachtte af op het teken van Hollystar dat ze mochten aanvallen. Waarschijnlijk zouden dan alle clans tegelijkertijd aanvallen en dan zouden ze wel zien wie er zou winnen, ook al wilde hij natuurlijk dat het Windclan zou zijn. De andere clans hadden namelijk geen enkel recht om hun kittens te stelen!

"Het word een strijd zonder bondgenoten, een strijd zonder hulp..... een strijd waarbij wij als Riverclan er alleen voor staan. We krijgen te maken met Thunderclan, Shadowclan en Windclan. Iedere clan voor zich... alleen, onthoud dat zelfs in de hart van de strijd wij allemaal.... wij van de Riverclan in de strijd gelijken zijn. Wij zullen vechten voor iedere Riverclankat die de afgelopen manen is gestorven, iedere kitten die weggerukt is van familie en de clan. Iedere Riverclankat die is gestorven bij het verdedigen van de clan. Er zullen vandaag misschien enkelen onder ons zijn.. die het niet zullen halen, alleen clangenoten, het was een eer jullie te hebben gekend en het zal een eer worden om met jullie te vechten voor eht nobelste doel... voor onze vrienden en familie! Wat er ook gebeurt, ik zeg jullie niet te vechten voor Riverclan... maar te vechten voor elkaar en het voortbestaan van onze geliefden." Lionclaw deed een stap naar voren en ging naast Skywalker staan. De pikzwarte kater was als een broertje voor hem. Lionclaw gaf hem een vriendelijk kopje en een likje over zijn kop. ''Als je me nodig hebt in het gevecht, geef dan een gil. Ik zal er voor je zijn!'' Hij stapte meer naar voren. ''There going down!'' Siste hij. Zijn kits lagen veilig in het kamp met Dreamheart in de nursery. Daar hoefde hij zich geen zorgen om te maken. Hij ing naast Stormtail staan. ''Moge Starclan ons bijstaan vriend.'' Zei hij met een vastberaden blik.

Snowrose stond achteraan de groep van Riverclan warriors, ze had zich moeten spoeden om op tijd te zijn. Haar hart klopte in haar keel. De 4 clans die zouden vechten tegen elkaar, oh starclan zou dit ooit goed komen! Ze kon alleen maar denken aan Longtail, ookal was hij na hun laatste ontmoeting weggelopen en ookal wist Snowrose nog steeds niet waarom en hadden ze elkaar al een tijd niet gezien, toch bleef ze aan hem denken. Longtail, de kater waarvan Snowrose zo verschrikkelijk veel van hield, hij kon toch snowrose niet vergeten zijn? Hij hield toch ook van haar, evenveel als zij van hem hield?! één ding wist Snowrose zeker. Ze moest kosten wat het kost naar voren dringen in de groep van Riverclan warriors. Ze trippelde sierlijk en elegant, maar toch nog steeds met boze uitdrukking tussen de katten door. Het viel haar op dat meer katers dan poezen waren meegenomen door Riverclan. Toen ze zocht naar enige blijk van bekende riverclanwarriors zag ze Foxsong, haar beste vriend. Ze trippelde naar hem toe. "Foxsong, dit komt niet goed! gromde ze paniekerig in zijn oog, zo stil als het kon. Haar ogen schootten vluchtig over de warriors van de Thunderclan, die nog aan de helling stonden. Ze wisselde even een blik met Longtail, onderzochtte zijn uitdrukking maar kon het niet pijlen. "Vergeef me, ik wil niet met je vechten." Vormde ze snel met haar lippen, alsof de wind het zou opvangen en de woorden naar hem toe zouden vliegen. Ze was van plan om in het ergste van de strijd hem aan te vallen, zodat geen andere kat hem zou aanvallen en hij ongedeerd kon zijn.

Haar woede werdt alsmaar groter van het wachten op de Thunderclan. Ze waren laat en het was bijna Zonhoog. Katten zaten zachjes aan het fluisteren. Sommige werden net zo ongedulig als de ander. Hun nagels zaten al in de grond geboord. Tanden werden ontblood tegenover de andere clancatten van het woud. Haat was te lezen in die knikkers. De woede van de poes was in haar ogen te lezen. Je zou ze niet graag willen aankijken en snel wegwezen, ookal zat je niet in deze situatie gevangen. Wat haar iets verlichte waren de woorden van Pantherface die trouw en moedig door haar oren stroomde. Geuren van Thunderclan kwam aanwaaien en al snel waren deze diefen te zien, met Bluestar aan de leiding. Hollystar keek haar strak aan wat ze ook bij de andere had gedaan, het kon iedereen zijn die gestolen heeft wat de toekomst van de clan bepaalde.
Bluestar rende naar de grens van haar territorium. Hollystar vervolgde haar en rende met de wind mee naar beneden. De poes stopte bij haar grens met spitse, haar ogen keken die van Bluestar aan. De poes was woedend net als zij. Holly ging ztiien op het zachte gras waar vanavond bloed zou stroeien.
‘’Komt er nog wat van? Stelletje hónden.’’ Snauwde de Thunderclan Leader. Hollystar liet geen enkel teken van irritatie zien. 'Het waren tenslotte jullie muizedrollen waar we op moesten wachten.' Blies ze vel tegenover haar. De belegiging van de blauwe poes deed haar niks, maar de waarheid dat ze laat waren was een feit. 'Laten we dit snel doen. We willen allemaal onze kittens terug. Straks is het leven van hun al weg voordat we klaar zijn.

Deathpaw had met Brokenpaw gepraat, Tigerwing nog nergens gezien, en stond nu opeens tussen haar Clangenoten tegenover de rest van de Clankatten. Het ging te snel voor haar geest. Doodsbang was ze, ook al liet ze het niet merken. Doodsbang om opeens voor Tigerwing te staan, wat als een ThunderClan kat hem vermoorde? Haar nekharen rezen hoger en haar nagels onblootte zich. Ze had zich er op voorbereid om ooit wel tegen ShadowClan te staan, maar zo snel had ze nou net niet geplant. Hoewel ze van vechten hield, of .. in ieder geval het ooit eens wilde mee maken voelde ze zich erg ongemakkelijk. Tegen RiverClan, SkyClan of WindClan zou ze zo gaan vechten- ook tegen ShadowClan. 'Zo lang je maar niet Tigerwing pakt .. of een van zijn maten ... nee Deathpaw val maar gewoon die andere drie Clans aan' Dacht ze droogjes. Ze stond een beetje voor aan wat haar een goed over zicht gaf over alle Clans. Ze was niet bang om te zeggen dat ze ThunderClan de sterkste vond, RiverClan was slinks, SkyClan snel en WindClan .. Er viel een stilte bij haar gedachten. Ze vond hen altijd al een beetje schrikachtig, en ... slank? Ze haalde haar schouders op, dat zou wel bij hun bouw passen? Deathpaw keek even achterom naar Fireheart en Bluestar. Ze wist niet hoe veel levens haar leider en tevens mentor nog over had, maar ze wist wel dat als ze ze allemaal ging verliezen nu, ze de kat ging wreken die dat gedaan had. Fireheart leek zich zich ongemakkelijk te voelen, waarom wist ze niet. Misschien dacht hij ook dat Bluestar misschien wel eens kon sterven in dit gevecht? Deathpaw draaide zich om en trippelde naar Secretflower, naast de vertrouwde witte poes ontblootte ze haar nagels weer en ging klaar staan voor de strijd. An Garde!

- Shit wat een flut ding XD

Hij volgde Hollystar en knikte kort naar haar. "Weet dat ik voor je klaar sta." Alles ging goed komen, de kits zouden terug komen en weer sterke warriors worden in de clan. Eindelijk daargekomen kneep hij zijn ogen tot spleetjes toen Bluestar aankwam. Hij ontblootte even zijn tanden, en moest zich in houden om haar niet in de nek te springen en al haar levens te ontnemen. Hij keek naar Hollystar, zijn leidster. Hij wist dat ze een goede leider was, vanbinnen. Het was enkel moeilijk om de clan verder te brengen, als nieuwe leider. Maar het zou haar lukken, daar was hij van overtuigt. "Komt er nog wat van, Stelletje hónden!" Hij gromde toen bleustar dit zei. "Misbaksel." Siste hij tussen zijn tanden door. Hij mocht dan wel geen negen levens hebben, maar zijn leven was meer waardig dan haar 6 overige levens. En als het moest, dan zou hij die allemaal proberen weg te pakken. Vuil misbaksel, Hoe durfde ze hún kits te stelen?! Hij sloot even zijn ogen, om de kalmte terug te krijgen. En dat gebeurde ook. Hij werd wat kalmer, maar de woede ging wel nog steeds door hem heen. Okal was dat niet meer te zien in zijn ogen. ze waren weer helemaal neutraal.

Brokenstar keek met een onleesbare blik toe hoe de andere leiders verschenen, en met hen hun Clan. Bluestar kwam als laatste. Ze zag er nog verbitterder uit dan de anderen, wanhopig om te winnen. Maar dat zou niet gebeuren. Overwinning zou van hem zijn. Ongeinterreseert luisterde hij naar hoe Bluestar de anderen uitschold en hoe Hollystar hierop antwoordde. Hij besloot zich er niet in te mengen en rustig draaide hij zich om naar zijn deputy. "Raindrop! Bescherm de anderen zo goed als je kunt, maar zorg ook voor jezelf. Ik red me wel. Neem de beste Warriors met je mee en probeer de sterkste van de tegenstanders uit te schakelen. Misschien is het het beste om een andere leider aan te vallen. Ik weet dat je het kunt. Ik vertrouw erop dat vandaag de dag is dat we onze kittens terug krijgen." Toen keek hij de rest van zijn Clan aan. "Vandaag zal ShadowClan overwinnen! Ik zie jullie haat in jullie ogen tegen de anderen. En het is terecht! Zij hebben onze kittens van ons afgenomen, ons geprobeerd te verzwakken, maar het zal hun niet lukken! De overwinning zal van ons zijn!" Toen draaide hij zich om en keek met vurige ogen naar de andere leiders.

[Loool ik heb zo weinig inspi x'D]

Nightwish stond bij haar Clangenoten, klaar voor de strijd. De leiders waren tot één conclusie gekomen; dit zou alleen opgelost worden door de te vechten. Het was niet de meest strategische oplossing, vond Nightwish zelf, maar ze was absoluut niet vies van een potje vechten. ThunderClan was groot en sterk, en ze maakten zeker kans om te winnen. Bluestar stond al beneden, en de hele Clan begaf zich achter de heuvel onder leiding van Fireheart. Met een bezorgde uitdrukking in haar felgroene ogen, keek ze naar de vuurrode kater. Hij zag er gespannen uit. Wat wilde je ook tijdens een gevecht? Maar bij Fireheart leek het zoveel erger. Ze wist niet hoe ze het moest benoemen, hij zag er gewoon verwoed uit. Nightwish beet onzeker haar tanden op elkaar toen Bluestar beneden de rest van de Clans begon te provoceren. Hen boos maken is het laatste wat ze nodig zouden hebben. "May StarClan be with us today," fluisterde ze zachtjes in zichzelf. Boven alles hoopte ze dat de kittens in orde waren. Het kon net zo goed zijn dat terwijl de strijd hier los barstte, de kittens leden of misschien vermoord werden. Wie wist wat er met ze gebeurde? Nightwish huiverde even voor ze haar aandacht weer op het slagveld liet rusten. Ze hoopte dat er geen of zo min mogelijk slachtoffers zouden vallen. Het was zonde, en misschien wel nergens goed voor. Misschien had geen van de Clans de kittens, en gaven sommige katten hun leven voor niets. Maar als dit Bluestar's beslissing was, moest Nightwish er wel achter staan...

"Het word een strijd zonder bondgenoten, een strijd zonder hulp..... '' Waren Crookedtsrars eerste woorden. Zijn toespraak zuiver en moedig. ''Een strijd waarbij wij als Riverclan er alleen voor staan. We krijgen te maken met Thunderclan, Shadowclan en Windclan. Iedere clan voor zich... alleen, onthoud dat zelfs in de hart van de strijd wij allemaal.... wij van de Riverclan in de strijd gelijken zijn. Wij zullen vechten voor iedere Riverclankat die de afgelopen manen is gestorven, iedere kitten die weggerukt is van familie en de clan. Iedere Riverclankat die is gestorven bij het verdedigen van de clan. Er zullen vandaag misschien enkelen onder ons zijn.. die het niet zullen halen, alleen clangenoten, het was een eer jullie te hebben gekend en het zal een eer worden om met jullie te vechten voor echt nobelste doel... voor onze vrienden en familie! Wat er ook gebeurt, ik zeg jullie niet te vechten voor Riverclan... maar te vechten voor elkaar en het voortbestaan van onze geliefden." Stormtail luisterde zorgvuldig naar de woorden van zijn leider. Zijn ogen, lichaam en gehele uitdrukking was vast beraden en houvast. Zijn ogen keken half dicht naar de open plek. "Stormtail... mocht ik vandaag mijn levens laten... dan wil ik zeggen dat het een eer was jou aan mijn rechterpoot te hebben gehad als opvolger en vriend." Stormtail keek Crookedstar een moment veelbetekenend aan. '' Als dat het geval zal zijn Crookedstar. Het was mij een eer om uw hoede deze strijd te leveren. Ik zal de Riverclan beschermen tegen elk gevaar. Wij zullen deze strijd winnen. '' Stormtail keek neer op de vier bomen, en de open plek. Zijn blik vasthoudend en sterk. Opeens hoorde hij een stem achter zich, en spitste zijn oren. Toen hij naar achter keek, zag hij lionclaw staan. ''Moge Starclan ons bijstaan vriend.'' Sprak hij. Stormtail knikte, en keek hem een moment veel betekenend aan. Daarna wende hij zijn blik even op de katten die er nog meer stonden. Smoketear, zijn zoon. Stormtail hoopte vurig dat hem niks overkwam. Maar hij was sterk en zou tegen een stootje kunnen. Hij keek ook naar zijn vader, met een vastberaden blik. Daarna gleed zijn blik naar zijn partner, Mousefur. Het liefst had hij niet dat ze mee vocht. Maar als hij haar dat zou bevelen, zou Mousefur gevaarlijker tegen hem worden, inplaats van tegen de vijand clankatten. Hij hield zielsveel van haar. Schimmen stonden afgetekend tegen het duister. Gladde lange pelzen, en ogen vol haat. Stormtails klauwen groeven in de aarde. Hij bespeurde nu eindelijk de geur van de Thunderclan, eindelijk! Stormtail kon amper wachten om te vechten voor wat ze terug wilde hebben. Wraakzucht gierde door zijn bloedvaten. Maar ergens, een lichtpuntje. Was de twijfelende gedachte.. waarom was er van elke clan een kitten gestolen? Dat kon niet kloppen. Hoe dan ook, de clan ging voor alles. Bleustar stapte stevig vooruit. En sprak beledigend naar de clans, ‘’Komt er nog wat van? Stelletje hónden.’’ Snauwde ze. Stormtail grouwde achterin zijn keel. Zijn blik, kordaat en koud.
Stormtail stond met zijn borst vooruit. Hij zag Hollystar naar beneden gaan. Zijn blik volgde de rode somali zorgvuldig. 'Het waren tenslotte jullie muizedrollen waar we op moesten wachten.' Zijn ogen knepen zich half dicht. 'Laten we dit snel doen. We willen allemaal onze kittens terug. Straks is het leven van hun al weg voordat we klaar zijn.'' De woorden van Hollystar waren hard, maar waar. Ze moesten zo snel mogelijk het bloed laten vloeien. Stormtail zette een zware stevige stap naar voren. Hij keek naar Crookedstar, de kater met zijn misvormde kaak. Maar wijs en groots. Stormtail keek hem vragend, maar vastbesloten aan. De vraag was, wanneer was Crookedstar klaar om de clans tegemoet te gaan? Rustig wachtte hij tot Crookedstar het teken gaf. Terwijl hij wachtte sloeg hij kalm met zijn dikke staart. Zijn ogen fonkelde.

Achteraan. In de schaduw van de bomen. Volgend als een schim. Zijn ogen tot spleetjes geknepen. Zijn pootstappen waren te horen, terwijl hij liep waren zijn schouders te zien. Zijn bloed raasde door zijn aderen. Alle katten waren nerveus, kwaad, angstig of onzeker. Maar Darkfire had een smalende kleine grijns op zijn snuit. Bij elke stap kwam er aarde los van de grond. Hij keek om zich heen, en zag Brightpaw lopen. Zijn mislukte angstige leerling. Hij had er al een aantal dagen niet meer gezien. Ze leek hem te ontwijken, maar dat boeide Darkfire niet veel. Als ze dat graag wilde, deed ze dat maar. Hij stapte verder achteraan de groep Thunderclan katten. Het was al na zonshoog, Bleustar was weer heerlijk te laat. Ze liep natuurlijk helemaal vooraan samen met die kwal van een poesiepoes. Fireheart zag er niet zo vrolijk uit, logisch Darkfire had een kil gevoel van genot. De ijzige wind gierde en raasde langs de bomen. Alles leek zo donker, terwijl het midden op de dag was. De Starclan leek te voelen dat er iets helemaal niet in de haak was.
Darkfire liep verder, uiteindelijk kwamen ze aan bij de grens van de vierboom. Hij liep om de grote groep heen, waardoor hij uitzicht had vanuit de struiken. Hij ging in een jachthouding zitten, om alles goed te kunnen zien terwijl niemand hem zag. Zijn valse en harde ogen bekeken de katten uit de clans. Brokenstar, de grote Shadowclan leader. Darkfire vond het een arrogante machtige opschepper. Maar de kat had status, dus mocht Dark hem een beetje. Zijn blik gleed over de duistere Shadowclankatten. stuk voor stuk met haat in hun ogen te lezen. Darkfire bedacht zich dat hij waarschijnlijk ook deze strijd tegen Graypaw zou moeten vechten. Niet dat hij dat erg vond. Het was gewoon vreemd. De kater had hem al eerder littekens bezorgd. Hij bekeek de Riverclan, mietjes. Crookedstar, was een lafaard. Stormtail hun deputy, stond vastberaden naar beneden te staren. Darkfire bekeek hem met spottende blik. Die kater deed enkel wat zijn clanleider ze, mietje. Opeens werd Darkfire,s gedachten gang verstoord door Bleustar die naar beneden liep. Darkfire volgde haar met een zorgvuldige blik. Ze daagde de clans uit met een beledigende uitspraak. Je voelde woede opkomen bij de clans. Darkfire keek met een smalend lachje toe. Hollystar kwam aangelopen. Darkfire had niet zoveel met Windclan katten. Ze waren nog erger dan de Riverclan . Ze waren overal bang voor en konden alleen maar overal voor vluchten. Ze waren lafaards en mietjes. De rode leider somali, wierp een pinnige belediging terug. En zei dat ze moesten beginnen. Alle katten leken dat te denken maar Darkfire deed het. Hij had er scheid aan of hij tegen het bevel van Bleustar zou gaan. Hij wist niet of hij al naar beneden mocht, dat maakte hij zelf wel uit. Darkfire stond fier op en liep naar de rand van de heuvel. Hij keek uit over de vierboom, en zag Gray staan. Zijn oranje ogen kruiste die van de grijze kater met de fel blauwe ogen. Darkfire knikte enkel amper zichtbaar. Maar hij wist dat Gray hem had opgemerkt en zou weten dat hij er klaar voor was. Zijn klauwen groeven in de aarde, en wachtte op het moment dat de heuvel af zou rennen