good things take time

De grijs met witte kattin liep nog laat rond in het gebied. Ze had zelf al wat geprobeerd te jagen en was dan ook verschrikkelijk trots op haarzelf toen ze een muis gevangen had waarna ze zich wou omdraaien en het aan haar mentor wou laten zien, maar toen ze niemand zag realiseerde ze zich weer dat deze er niet meer was en het eerst zo trotse gevoel veranderde in een brok in haar keel binnen een korte tijd. Natuurlijk wilde ze verder trainen, ze werd alleen maar ouder en als ze geen training zou krijgen zou ze nog apprentice zijn tegen de tijd dat ze de leeftijd van de gemiddelde elder bereikt zou hebben. Een zachte zucht verliet haar lippen en haar goudgele ogen scande de omgeving eventjes voordat deze zich focuste op de deputy van de clan, misschien dat ze daar mee zou kunnen praten als hij niet druk was. Met korte pasjes liep ze dan ook naar hem toe. ”Stallionheart?” Miauwde ze stilletjes terwijl er een vriendelijke blik in haar ogen lag en een warme glimlach op haar lippen speelde zonder dat ze het echt door had.

|| Stallionheart

”Zeg het maar dewpaw” zei de kater warm en ze keek een beetje nerveus naar de grond onder haar poten voordat ze haar bekje opende en de vraag stelde welke al een tijd op haar lippen lag. ”Krijg ik ooit nog een mentor?” Half stotterend kwam het eind van de vraag in zicht en toen ze deze gesteld had keek ze nerveus naar hem, haar gele ogen gefocust op alle details van zijn gezicht behalve zijn ogen. Ze durfde hem eigenlijk niet meer recht in zijn ogen aan te kijken en het hebben van een mentor had naar haar idee nu twee kanten. ”Laat maar,” mompelde ze. Ze wilde niet leren vechten, ze wilde leren zoeken, jagen, alles behalve andere katten met opzet pijn doen.

De kater legde zijn staart op haar rug en ze zuchtte zachtjes, wachtend op een uitbrander van de tom. "Wie heeft gezegd dat je er geen zou krijgen dan Dewpaw?" miauwde hij zacht en ze haalde haar schouders op. Ze was bang dat ze niet goed genoeg was volgens hun maar dat ze het haar niet durfde te vertellen. ”Mamma, vroeger” mompelde ze stilletjes terwijl ze terugdacht aan haar moeder welke haar altijd vertelde dat ze voor altijd apprentice zou zijn, dat ze niet goed genoeg zou worden en hoewel ze haar ongelijk wou geven begon ze steeds meer te geloven wat ze haar altijd verteld had. "Oceanstar is druk en zoekt de beste matches voor zowel Warrior als Apprentice. Voor jou zoeken we gewoon eigenlijk nog wat beter" miauwde hij haar bemoedigend toe en verbaasd keek ze hem toe. Dat kon niet. Ze konden haar de slechtste mentor geven die de clan had en die zou nog te goed zijn voor haar. ”Dat kan niet, Stallionheart, ik zal geen goede warrior worden, dat kan ik u nu al vertellen.” Murmelde ze zachtjes en liet haar grijze oortjes hangen.

De kater keek haar streng aan toen ze hem vertelde dat ze waarschijnlijk geen goede warrior zou worden. "Geen goede Warrior? Dat is onzin en je weet het Dewpaw" miauwde hij ferm en de kattin liet haar oortjes nog meer hangen, als dat al mogelijk was. "Ik zou als ik jou was je moeder ongelijk gaan bewijzen. Tussen mijn Deputy taken door kan ik wel een paar lessen met je inplannen totdat Oceanstar een goede mentor heeft gevonden voor je Dewpaw. En ik wil dat je alles geeft. Kop op" miauwde hij en hij legde zijn staart onder haar kin en bracht die lichtjes omhoog. Haar goudgele ogen zochten nu naar die van hem en een kleine glimlach speelde weer op haar lippen. Misschien dat, als hij haar daadwerkelijk wou helpen dat ze dit zou kunnen. ”Maar ik ben geen goede vechter” ze haar twijfels welke deels de reden waren voor de gedachtes die ze had over het zijn van een warrior met hem, hopend dat hij er toch wat mee zou kunnen. [b]”Ik kan andere geen pijn doen, niet met woorden en niet met daden” legde ze daarna nog zachtjes uit voordat hij weer verder sprak. "Je kunt dit" miauwde hij en hij glimlachte naar haar waardoor haar glimlach weer wat groter werd en ze hem een snel kopje tegen zijn schouder gaf als bedankje.

"Smoesjes. En bovendien was ik ook geen goede vechten toen ik net Apprentice was" miauwde hij met een knipoog. Nee, maar hij was nu deputy en en goede vechter, zij niet. "Dat is ook niet de betekenis van Warrior zijn" miauwde hij zachtjes en Dew zuchtte. "Echte Warriors vechten voor hun Clan en doden niet tenzij uit zelfverdediging" murmelde hij en de kattin knikte. Dat wist ze wel maar soms leek ze zulke dingen gewoon te vergeten. De kater snorde zacht toen ze hem een kopje gaf tegen zijn schouder en glimlachte naar hem. "Als je geen vechter wil zijn kan je altijd nog een verdediger zijn" zei hij nog en nogmaals knikte de grijs met witte kattin. Alles wat hij vertelde leek zo logisch in tegenstelling tot wanneer ze het zelf bedacht. "Bedankt, Stallionheart" miauwde ze zachtjes en zelf snorde ze nu ook zachtjes van blijdschap dat hij de tijd had willen nemen om haar te helpen met haar twijfels.

Toen ze eem bedankje miauwde boog hij zijn kop dichter naar haar en raakte haar neusje aan me zijn eigen zoals ze altijd bij de cermonie deden. "Je kan altijd terecht met je problemen bij mij. Altijd" miauwde hij en hij wenkte haar met zijn staart waardoor ze nieuwsgierig een klein stapje dichter bij hem zetten. "Vechten kan wel even wachten, probeer anders nog eens een prooi te vangen?" stelde hij haar voor en ze kinkte opgewekt. Ze hoefde niet te vechten én ze kon hem meteen laten zien dat ze al kon jagen. Althans, op kleinere prooi. "Ja! Ik had daarnet al een muisje gevangen" miauwde ze blij en draaide zich om om naar het muisje te lopen welke ze gevangen had voordat ze naar de kater was gelopen en hem haar vraag had gesteld. "Kom" zei ze en draaide zich om en duwde hem met haar lichaam tegen de achterkant van zijn achterpoten om hem sneller te laten lopen.

De kater had haar naam genoemd om haar te waarschuwen voor wat er zou komen, maar door haar enthousiasme hoorde ze hem niet en al snel struikelde ze bijna doordat de grote kater ineens voor haar verdwenen was waardoor de apprentice verbaasd naar de kater keek toen hij omhoog kwam uit de modder. Goed, ik ben er" zei de kater droogjes waardoor het voor Dewpaw al snel duidelijk werd dat ze haar excuuses niet persé hoefde aan te bieden -hoewel ze het wel deed onder het giechelen-. Wat kon ze zeggen? Hij zag er niet uit nu dat hij onder de modder zat. Haar buik begon op gegeven moment pijn te doen van het giechelen en zo voorzichtig mogelijk liep ze de heuvel af waar ze hem vanaf had geduwd. "het staat u heel mooi Stallionheart" miauwde ze met een grote grijns en sloeg, zo on opvallend mogelijk nog wat van de bruine smurrie naar hem toe, hopend dat het zijn al vieze vacht nog erger zou maken.

"Ga jij nou maar een prooi vangen" spoorde hij haar aan nadat hij haar met een semi kwade blik aankeek en ondertussen schepte ze een klein beetje modder op haar poot en gooide het tegen zijn flank aan. Net toen ze hem een triomfantelijke blik wou schenken gooide de deputy een grote hoop modder over haar heen en ze ademde scherp in toen de koude substantie haar witte vacht raakte. "Camouflage" miauwde hij en wenkte haar met zijn staart om te gaan jagen. Oh hell no. De kattin knikte en liep in de richting van de kater om te doen alsof ze zou gaan laten zien wat ze kon vangen en dat ze kon jagen, maar in plaats van het zoeken naar een geschikte prooi gooide de kattin haar volle gewicht tegen zijn flank (niet dat dat heel effectief was). Net nadat ze dat gedaan had zetten ze een paar passen naar achter, trappelde modder zijn richting in en keek naar hem vanaf een daslengte afstand om te zien of wat ze gedaan had effect had.

Haar stoot tegen zijn flank had niet veel uitgehaald en haar getrappel in de modder was ook niet heel effectief geweest aangezien de kater van top tot teen toch al onder de modder zat, maar wat ze niet verwacht had was dat de kater haar een kopstoot zou geven waardoor ze als een soort struisvogel met haar kop in de modder bellande. "Ik geloof dat jij dol bent op camouflage Dewpaw, of niet?" De kattin snoof en schudde zoveel mogelijk modder van haar lichaam af en draaide zich om om naar de kater te kijken. ”Ik vind het heerlijk Stallionheart” miauwde ze met een grote, overduidelijke neppe glimlach. ”Maar u houdt ook wel van wat in de modder rollen zo te zien.” Zei ze schouderophalend en sloeg nogmaals een grote hoop modder tegen zijn snuit aan. Ha, dat was zijn verdiende loon voor het vies maken van haar vacht.

Oké, ze zouden nu echt gaan jagen in plaats van elkaar in de modder duwen en hoewel de kattin eigenlijk niet zo van modder hield vond ze het toch jammer dat hij verder wou met de training. "Modder is ook goed om je geur te maskeren. Ik zal na je training je een plek laten zien waar je het kan lozen" De kater had een serieuzere toon in zijn stem en de apprentice knikte als antwoord. De kans dat hij haar nu nog in de modder zou duwen was toch niet zo erg groot meer, althans dat hoopte ze. ”Oke,” miauwde ze en deed nu zelf ook een poging om de modder van haar normaalgesproken spierwitte vacht te schudden. Dewpaw keek hem aan met een grijns toen de grootste klodders modder van haar vacht waren en liep langs hem om hem naar haar eerder gevangen muisje te lijden -zonder hem deze keer in de goede richting te duwen en weer in de modder te laten vallen-.