So am I

De zilvergrijze kattin baande zich een weg naar de Carrionplace en snoof in de tussentijd af en toe eens aan de lucht in de hoop een prooigeur op te vangen. Ze had vandaag al wat gevangen maar je kon nooit genoeg prooi hebben voor de Clan. Zeker niet nu prooi zo schaars was en iedereen wel een steentje moest bijdragen om rond te komen. Silverwolf zuchtte zachtjes toen haar ijsblauwe blik de plek in zicht kreeg die ze wou bereiken. Meestal waren hier wel kraaien te zien. Het waren geen makkelijke vogels om te vangen, maar zou ze erin slagen had ze wel een extra om mee te nemen. Ze nam aan dat ze met de muis die ze had niet zou toekomen. Plots hoorde ze een geluid achter haar, waardoor ze zich abrupt omdraaide. "Hallo?" klonk ze. Algauw herkende ze de apprentice. "Settledpaw, ben je ook hier om te jagen?"

Settledpaw was aan het jagen rond de carrion place. De plek was van mijlen ver te ruiken, en het stonk naar kraaienvoer. Het enige voordeel was dat je eigen geur ook deels verborgen werd voor de prooi. Nadeel was dat je dan de prooi zelf ook minder goed kon ruiken. Het enige wat telde was, dat er altijd wel ratten of kraaien rondhingen. En een kraai vangen was altijd een goeie bijdrage voor de prooistapel. Aan de grote, zwarte vogels zat tenminste en flinke maaltijd. Settledpaw stond dan ook met een behoedzaam oog naar de bult te kijken. Hij had er een keer een tweebeen gezien. Hij kreeg de rillingen weer over zijn rug bij de gedachte van de vreemde wezens. Settledpaw stapte voorzichtig door, totdat hij opeens een verse ShadowClan geur rook, niet ver van hem vandaan. Hij koppelde die al snel aan een zilvergrijze vacht. Hij wilde haar net vrolijk begroeten, toen ze abrupt omdraaide. Oeps, misschien was ze een beetje van hem geschrokken, wat  een iets gealarmeerd hallo klonk vanuit de bosjes. Settledpaw forceerde een geforceerde glimlach op zijn gezicht, maar Silverwolf herkende hem vervolgens snel wel. Settledpaw ontspande weer iets, waarna hij knikte. ‘Ja, een kraai of twee leek me wel aanlokkelijk,’ mauwde hij enthousiast, waarna hij dichter bij de Silverwolf aansloot.

De kater leek teruggetrokken te zijn door het feit dat ze van hem verschoten was. Silverwolf greens even, zo eng was ze toch ook weer niet? Toen hij opmerkte dat een kraai of twee wel aanlokkelijk leek voor hem, knikte ze instemmend. "Alles is welkom van prooi.." miauwde ze. Het enige nadeel was dat kraaien redelijk grote beesten waren en een kat dus makkelijk konden verwonden met hun lange klauwen. "Ooit al eens een kraai gevangen?" vroeg ze toen. Het was niet beledigend bedoelt, maar eerder een vraag uit voorzorg. Zijzelf had zich namelijk ook flink mispakt in hoeveel kracht zo'n beest had. Ze wou later niet én hun prooi én Settledpaw mee terug naar het kamp dragen. Al dacht ze niet dat dat het geval zou zijn. Maar toch beter voorkomen dan genezen, right?

Settledpaw knipperde een keer verbaasd een zijn kopje kantelde enkele graden. Een kort ongemakkelijk moment verstreek, totdat Silverwolf weer begon te praten. Hij knikte instemmend toen elke prooi welkom was. Settledpaw merkte ook wel dat het moeilijker ging dan gewoonlijk in newleaf. Acorndust had er ook kort in een training al over gemopperd. Toen kreeg hij opeens de vraag of hij wel eens een kraai had gevangen. Eerlijk schudde hij met zijn kop, waarna hij een tikkeltje beschaamd naar zijn poten keek. Maar hoe moeilijk kon het zijn? Het was een vogel, en vogels kon hij ook vangen. ‘Nee, maar het zal vast wel lukken,’ mauwde hij een tikkeltje overmoedig. Wat wist hij verder van op kraaien jagen? Ze zagen er misschien een beetje griezelig en gevaarlijk uit met hun luide gekras, maar eigenlijk waren het gewoon overgroeide merels.

Settledpaw keek toch even onzeker naar de carrion place. Hij zag een grote raaf zitten en slikte toen Silverwolf sprak dat je niet met hun scherpe nagels te maken wilde hebben. Uhum, genoteerd. Maar dan nog, het was prooi, en prooi kon gevangen worden door katten. Hij focuste zijn blik en zag de poes met haar staart zwiepen. Nou ja zeg, zoveel ouder was ze nou ook weer niet. Maar ze was de ervaringsdeskundige en hij zou moeten volgen. Hij volgde haar passen en keek de grijze poes vervolgens aan. ‘Dus, wat is het plan?’ mauwde hij vervolgens toen hij op afstand naar de luid kraaiende vogels keek. Ze leken nog niets door te hebben, hoe kon het ook met de stank van deze plek.