These wounds won't seem to heal.

Cherrypaw slikte terwijl ze zichzelf dwong om zich op de jacht te concentreren. Ze had al twee muizen laten ontsnappen door haar stomme gedrag. Maar hoewel ze zichzelf voornam dat het die keer de laatste keer was geweest dat ze nog een prooi liet ontsnappen, gebeurde vervolgens bij de volgende jachtpoging weer precies hetzelfde. Ze had moeite met zich te concentreren, keek constant over haar schouder of ze iets hoorde en voelde haar hart in haar keel hameren telkens als ze pootstappen hoorde. Ze was al heel hard geschrokken door een voorbij passerende patrouille en had ook bijna het hazenpad gekozen toen een andere apprentice haar tegemoet was gelopen en had voorgesteld om samen te gaan jagen. Cherrypaw had gelogen dat ze een assesment aan het doen was om te kijken of ze al klaar zou zijn voor haar final assesment en de apprentice was met een vreemde blik in zijn ogen afgedropen, alsof hij haar leugen zo doorzien had. De blik die hij haar toewierp, deed haar zo erg aan Sparkfur denken dat de wereld even stil had gestaan voor haar. Ze schudde haar kopje en rende vervolgens snel weer in de richting van het kamp toen ze weer opgeschrikt werd door een geluidje. Nee, ze ging de jacht voor vandaag maar laten zitten, maar ze wilde hier even niet meer zijn! En dus rende ze in volle vaart het kamp in. Ze stopte pas toen ze voor de nursery stond; haar flanken zwoegden en er was een wilde blik in haar ogen ontstond. Haar klauwen boorden zich diep in de bosgrond en haar tanden waren stevig op elkaar geklemd. En even was ze zich niet meer bewust van haar omgeving. En ook niet van het feit dat een pasgeboren kitten haar naderde.

Cherrypaw sloot snel haar ogen. Adem in, adem uit. Ze probeerde die mantra in zich op te nemen en het voor zichzelf een paar keer te herhalen, maar haar hart klopte nog steeds wild in haar keel en ze had het gevoel alsof ze elk moment alles bij elkaar kon gaan schreeuwen. Ze wilde dat ze aan Mallowleaf had gevraagd of ze eerst wat lessen kon krijgen om haar eigen emoties onder controle te houden, maar in plaats daarvan had ze zich vol op de training gestort, verwachtende dat ze haar angsten wel opzij kon zetten. Haar ervaringen met zowel Ardentpaw als Dustpaw hadden aangetoond dat ze er nog lang niet overheen had. En hoe meer complottheorieën ze begon te verzinnen, hoe erger haar angst werd. Misschien moest ze het er met Mallowleaf over hebben. En dan het liefste nog vóórdat ze zou verhuizen naar de warriors’ den. Cherrypaw schrok zich een ongeluk toen ze een klopje tegen haar poot voelde en bijna had ze haar andere poot opgetild om vervolgens met een scherpe klauw uit te halen naar diegene die haar liet schrikken. Gelukkig nam op dat moment haar heldere geest het over van haar inwendige paniek en richtte ze haar blik naar beneden, enkel om te zien dat het een kitten was die haar aandacht probeerde te trekken. StarClan zij dank dat ze niks doms had gedaan! “Eh… hallo?” vroeg ze twijfelachtig, want ze had geen idee waarom de kitten juist háár moest hebben. Had ze iets belangrijks gemist soms?

ThunderClan. Ze rook ThunderClan. Ze was in het kamp, ze was veilig. Er zou geen BloodClanner op haar af komen stuiven om haar pijn te doen. Ze mocht nu niet in paniek raken, niet in het bijzijn van een jonge kitten. Zij was al getraumatiseerd geraakt; het was niet de bedoeling dat deze kitten de paniek en de angst in haar ogen op zou merken en dat onbewust over zou nemen. Daar was ze nog veel te jong en onschuldig voor. Maar het leek erop dat Cherrypaw’s zorgen ongegrond waren: de kitten leek zich precies niks aan te trekken van de angst die voor Cherrypaw’s gevoel in golven van haar af leek te komen en informeerde in plaats daarvan naar wat ze hier deed. Cherrypaw deed haar voorpoten een beetje uit elkaar zodat de kitten ruimte had en keek met een verbaasde blik naar beneden. Ze had nog geen kitten meegemaakt die al direct zo aanhankelijk was en ze wist niet of ze dit schattig of verontrustend moest vinden. “Ik eh…” Tja, wat moest ze nu zeggen? Allesbehalve de waarheid, nam ze aan. “Ik wilde een lekkere prooi voor de queens in de nursery meenemen, maar ik zat net te denken of ik die zelf gevangen heb of die van de prooistapel moest pakken.” Het was niet het beste waar ze mee kon komen, maar ze had hier natuurlijk wel een kitten voor haar neus staan. Het was aannemelijk dat ze erin zou trappen.