How can I give you all of me, when I'm only half a man

didn't understand

we rushed it moving way too fast
that we crushed it, but it's in the past.
we can make this leap through
the curtains of the waterfall
can you feel my love;

De kater had niet kunnen slapen en had in stilte zijn vertrouwde nest verlaten. Het was iets wat hij wel vaker deed de laatste tijd, zomaar midden in de nacht het nest van hem en zijn partner verlaten en ronddwalen op de eindeloze velden van WindClan. Hij was er eigenlijk altijd zeker van geweest dat ze hem niet zou volgen, maar hij deed het ook weer niet om bij haar vandaan te geraken. Hij deed het omdat hij niet goed wist wat hij met zijn leven moest. Amberstorm wilde hem niet eens als zijn vader zien, zijn oudste nest had hem ook nooit als vader gezien. Hij stond bekend als een codebreker en een elder. Soms vroeg hij zich wel eens af wat Mareflower in hem zag. Met een zucht keek de kater naar zijn eigen weerspiegeling. Het was een windstille en onbewolkte nacht.

MARE
❁

Ze was blind, maar niet hulpeloos. Neus en aanraking was het belangrijkste en natuurlijk had ze haar gehoor ook nog. De ragdoll kattin sloop in de stille nacht. Het moest donker zijn, want als ze haar kop zwaaide zag ze geen lichtschakeringen. Geen maan dus. Misschien wel het licht van de sterren. Sterren ooh, die zou ze ooit eens willen zien. Dat was wel eens een vraag die ze zich stelde. Zou ze kunnen zien in Starclan? Wilde ze dat eigenlijk wel? Een sterke geur prikkelde haar neus en blokkeerde haar zintuigen. "Sparrowfeather," miauwde ze met een lage warme stem.

didn't understand

we rushed it moving way too fast
that we crushed it, but it's in the past.
we can make this leap through
the curtains of the waterfall
can you feel my love;

Sparrowfeather was druk met het staren naar zijn eigen weerspiegeling toen hij plotseling de warme stem van zijn partner hoorde. "Mareflower? Wat doe je hier?" mauwde hij en stond op, om vervolgens zijn pluizige staart tegen haar flank aan te leggen zodat ze wist dat hij naast haar stond. Een paar stappen verder naar voren en ze lag immers in het water.

MARE
❁

Hij klonk bezorgd. Mareflower stak haar tong uit. Zijn kop was veel te vol van zorgen. Toen ze net wilde antwoorden voelde ze een staart over haar rug gaan. Dat deed hij alleen als hij iets wilde zeggen. De ragdoll poes stak haar poot uit en voelde iets koud. Nat. Waren ze bij Small Lake? Ze boog zich voorover en schepte met haar poot water op. Hop nu was hij nat. Ofja... wat in zijn pels bleef natuurlijk. Ze giechelde en draaide haar kopje naar hem. Een knipoogje en dan: "Ik kon niet meer slapen omdat een grote brombeer naast mij heel luid naar buiten stapte."

didn't understand

we rushed it moving way too fast
that we crushed it, but it's in the past.
we can make this leap through
the curtains of the waterfall
can you feel my love;

Hij keek toe hoe ze met haar pootje door het water heen ging en toen.. kleefden er wat druppels in zijn lange vacht. De kater grinnikte zachtjes toen hij haar hoorde giechelen en schudde toen kort zijn kop, deels ook om de waterdruppels weg te schudden. "Het spijt me," bromde hij en geeuwde toen. Eigenlijk was hij best moe geweest, maar zijn kop hield hem altijd wakker. Vervolgens liet hij zich weer op zijn achterste zakken, waarna een diepe zucht zijn bek verliet.

MARE
❁

Ze hoorde zijn excuses en drukte haar kop in zijn vacht. Hij had wel moeilijk, met zijn gebroken gezin en het feit... hij was een man die graag mee wilt doen met gevechten. Nu had hij er twee niet mee kunnen doen. Toen Mareflower het nieuws kreeg van de verliezen, van Oceanstars leven en van het gebied draaide haar maag. Ze richtte haar ogen naar boven en gaf hem een speelse lik. "Weetje ik was aan een doel in ons leven aan het denken. Ik zou de kittens kunnen bezig houden en basis jaaghouding kunnen tonen." Meer om te spelen dan, zodat ze eens een gevechtje konden winnen. Alles wat kittens deden was eigenlijk een training voor nu. De insticten was ze nooit verleerd. Ze kon hen een goede jaaghouding geven, maar niet de prooi die ze nodig hadden. "Jij zou apprentices verhalen kunnen vertellen en ook wat met hen sparren, dat zouden ze wel leuk vinden." En dan zou hij misschien wat meer respect verdienen en zich niet zo nutteloos voelen.