Spoiler, we die in the end. ✝

Kleine regendruppels vielen vanuit de bewolkte lucht toen de flame-point she-cat veder richting de Riverclan grens liep. Vandaag had ze na weken weer een taak op zich genomen om eventjes uit de benauwde nursury te ontsnappen. Vergis je niet! Ze hield er van om de hele dag omringd te zijn met haar kinderen.. maar vandaag voelde ze zich wat onrustiger dan normaal en wou dit verhelpen met een grote blok om. Gelukkig waren er zat andere queens in de den die een oogje in het ziel hielden voor haar nestje, waardoor ze met een gerust hart even weg kon. Enkel, nu ze eindelijk dan de frisse lucht door haar vacht voelde waaien begon het steeds harder te regenen. Eerst waren het lichte spetters maar nu begonnen de druppels dikker te worden. Toch besloot Shatteredice om de grens langs te gaan voor controle, ondanks de aankomende stormbui. Snel trippelde de mooie she-cat door, haar kopje ondertussen schuddend om de regendruppels van haar lange krullende snorharen te schudden. Toen de queen eenmaal bij de gorge aankwam klaarde kort het weer op en rook ze een zoetige geur van koolmees in haar neus. Het diertje zat verschuild bij een kleine struikje, rustig pikkend op enkele rode besjes en dus totaal niks vermoedend dat hij wel eens in gevaar kon zijn. Shatteredice zakte dus ook direct in de jachthouding en sloop met geconcentreerde passen naar voren, regendruppels waren inmiddels al weer naar beneden aan het storten waardoor de ondergrond nat en glibberig werd. De queen spande haar spieren aan, bewoog geluidloos haar schouders, zette nog een stapje naar voren en sprong! De vogel liet een krijs klinken van schrik en klapperde wild met zijn vleugels om weg te komen. Shatteredice kreeg het voor elkaar om net haar tanden in de veren van het kleine vogeltje te happen maar door de natte grond bleef ze niet stilstaan maar gleed ze juist de struik in. Normaal was dit niet echt een big deal- enkel een beetje vervelend als de struiken doornen had, maar dit rot struikje stond nou eens eventjes precies bij een gapend gat. De diepe hellingen bevond zich nog enkele meters van haar af, dat had ze wel in de gaten gehouden, echter had ze nooit kunnen weten dat achter de struik de grond met de jaren heen afgebrokkeld was. Shatteredice schreeuwde dan ook een doodskreet uit van angst toen de glibberige aarde onder haar pootjes verdween. "STALLIONSTAR!!" Echode haar bange luide stem diep over de vlaktes heen.

Haar hart ging tekeer door de paniek en angst die haar lijf overstroomde. Haar poten waren weggegleden door de natte aardbodem toen ze op een koolmeesje joeg en daardoor in een afgebrokkelde stuk diepte viel. Met geluk wist ze haar klauwen nog in de glibberige rotswand te slaan waardoor ze voor nu bungelt boven de razende water hing. Het zweet droop samen met de regendruppels van haar lijf af terwijl de lucht zich mengde met de geur van doodsangst. Haar gekrijs echode nog kort over de heides heen maar nu leek enkel haar stembanden een piepend en hijgend geluidje te creëren. Shatteredice ijsblauwe ogen werden troebel en als de regen haar gezicht niet hadden doorweekt dan hadden haar tranen dat wel gedaan. Ze kon niet sterven.. Niet vandaag! Starclan alsjeblieft.. Ze had nog jonge kinderen om te zorgen, een partner waar ze aan zijn zijde wou staan, een clan om te helpen, dromen om te volgen. Ze kon geen afscheid nemen van het leven.. En toch.. Toch leek het er op dat ze dadelijk haar laatste ademtuig zou uitblazen. Het geraas van de woeste water werd luider toen de wind harder begon te waaien en angstig probeerde ze met al haar kracht zich af te zetten met haar achterpoten. Kiezelstenen en brokken aarde kruimelde van de wand af en vielen met plonzen in het water onder haar waardoor haar haar angst enkel groter groeide. Straks zou zij daar ook in het water liggen. "H-help!" Piepte ze bang. Haar hoop maakte een stijging toen ze pootstappen hoorde naderen maar ook gauw weer stopte. Nee! Nee! Nee! Help! Waar was haar redder in nood? De geur van bloemen en heides vulde haar vochtige neusje: er moest een clangenoot in de buurt zijn. Was het Stallionstar? "Stallion!?" Probeerde ze haar partner wanhopig te roepen. Had haar liefde haar hulpkreet gehoord? "H.. h-elp me!" Haar stem was zacht, geblokkeerd door de vrees. Ondertussen gleden haar achterpoten onder haar weg door de regen en begon ze langzaam te zakken. Haar klauwen maakte diepe strepen in het gesteende waar ze haar laatste beetje hou vast nog had. "Ik.. i-k glij weg!" Starclan, was dit echt haar einde?

Ze zag haar.. Haar redder. Een witte spitse kop kwam tevoorschijn tussen de struikbladeren waar zij zonet dom genoeg geweest was om uit te glijden en de afgrond in te vallen. Haar geroep om hulp vervangende weer in een trillende hijgende ademhaling, tranen van angst veranderend naar die van geluk. Oh haar clangenoot kwam haar redden. Ze zou vandaag niet bij Starclan voegen.. Ze zou straks weer in haar mosnest liggen met haar kittens rondom haar zachte pluizige buik. Ze zou nog genieten van het leven.. Of tenminste, dat dacht ze. Daintywhiff had echter hele andere plannen met haar. "Alsjeblieft.. Schiet op- i-ik ga vallen.." Klonk haar stem bibberig terwijl ze weer omhoog probeerde te krabbelen maar door alle inspanning van haar eigen gewicht te dragen op haar poten waren haar spieren verzuurt waardoor ze nog meer naar beneden zakte. Een kleine krijs verliet haar bek maar toen voelde ze nagels in haar andere poot en had ze weer houvast. Haar ijsblauwe ogen keken groots naar Daintywhiff die maar al te veel van het moment leek te genieten. Pardon? Vond ze soms poezen in levensgevaar erg aantrekkelijk? "Hey Shattered, are you haning in there?" Wat? Was ze echt serieus? Ze stond op het randje van sterven! Shatteredice siste zachtjes toen ze de nagels van de witte she-cat dieper in haar vel voelde boren en zwiepte nijdig met haar staart. "Wees gerust, ik heb gehoord dat lafaards drijven." Nee.. ze meende dit niet. Dat kon niet. Haar hart bonsde angstig luid in haar keel terwijl ze wanhopig naar de ander keek die ondertussen charmant een knipoog haar kant op gooide. Ondanks dat ze letterlijk boven haar dood bungelde voelde ze haar huid spontaan gloeien. "Daintywhiff.."

Shatteredice sprak de naam van de witte she-cat uit als een zachte fluistering vol wanhoop. Ze kon geen vaarwel zeggen tegen haar leven met als laatste haar clangenoot op haar netvlies gebrand. Dit was toch geen dood? vallend in een helling met woest water die je boten braken. Ze kon niet eens afscheid nemen zo.. van helemaal niemand. Hoe moesten haar kinderen wel niet reageren? Haar partner? Ze kon hen nog niet verlaten.. Ze wou Elder worden, haar kleinkinderen zien opgroeien terwijl ze als een oude zeurende oma vanuit de Elders den toekeek. Ze kon gewoon nog niet, ze was nog niet klaar met het leven! Ten einde raad pakte Shatteredice de andere poot van Daintywhiff toen deze eindelijk besloot dat het spelletje voorbij was en zich voorover boog om haar te helpen. Zowel tranen als regendruppels liepen over haar wangen terwijl ze hijgend van alle angst radeloos met haar achterpoten trappelde. Geen zorgen Shatteredice, zo'n mooie poes laten sterven is zonde," Met een verwarde blik keek ze recht in de ogen van haar clangenoot. Ze was te paniekerig om met haar gezond verstand op de zoetsappige woorden van Dainty te reageren, nee, ze was in overlevingsstad en vocht als een gek om weg te komen van haar dood.  Langzaam maar zeker werd de she-cat flame-point om hoog getrokken en voor een moment dacht ze dat ze het overleven zal maar toen ze bijna bij de rand was zakte ze terug. Bang liet ze een schreeuw klinken terwijl haar hart zowat uit haar borstkas klopte. "Oeps." Deed ze dat nou expres? Kleine bloedstroompjes begon ondertussen uit de sneeën te vloeien waar Daintywhiff's haar klauwen in had geslagen. Haar clangenoot leek erg van het moment te genieten maar Shatteredice zag de lol er niet in. Haar poten bungelde door haar stomme grapje nu los naar beneden en konden geen houvast meer vinden door de glibberige stenen. Even dacht ze dat dit het nu echt zou zijn, dat Dainty haar voor de grap hoop had gegeven om daarna haar de gorge in te duwen maar na enkele seconde zag ze haar slanke lijf voorover buigen. Haar warme adem kriebelde langs haar doorweekte wangen en sidderend kneep ze haar ijsblauwe ogen dicht, proberend om haar zachte gelach in haar rossige oortjes te negeren. Shatteredice grauwde zachtjes onder haar gejaagde ademhaling toen de witte she-cat ruw haar tanden in haar nekvel drukte en door haar donzige vacht heen sprak: "Ik red je wel, hang in there," De queen trilde met haar snorharen. "Laat me niet los.." Smeekte ze zacht.

Als een kitten die zich overgaf bungelde Shattered slapjes in de bek van Daintywhiff. Ze had geen kracht meer om bij te staan, haar poten waren verzuurd van de inspanning en de kou en even leek het er op dat haar lichaam in een shock zou belanden. Toch, na alle stress en angst werd ze weer licht helder toen haar ogen weer de heides konden spotte. Daintywhiff had haar weten te redden en legde haar half over de rand heen voor ze naar achteren stapte. Snel reageerde de flame-point she-cat door haar klauwen in de natte aarde te slaan en haar zelf het laatste stukje naar voren te kruipen. Uitgeput legde ze haar zelf neer op de grond en hijgde als een woeste hond die achter enkele kippen had gejaagd. Kort schokte haar lichaam na van alle paniek maar werd weer lichtjes helder toen haar clangenoot tegen haar begon te spreken. "Kom hier Shattered, het spijt me dat ik je bijna liet gaan, het is ook zo glibberig," Haar ijsblauwe ogen keken naar die van Daintywhiff en zonder echt na te denken krabbelde ze overeind om haar bibberende lijf tegen die van de she-cat aan te duwen. Haar warme uitnodiging was vreemd, vooral toen ze zonet nog zo leuk met haar leven zat te spelen.. Nee, dat zette ze snel uit haar hoofd. Ze leefde in ieder geval nog.. door Daintywhiff. Ze zou voor altijd in haar krijt staan.. Zachtjes duwde ze haar rooie snoet in de nek van de ander om haar zelf te kalmeren en ademde de geur van fruit en heides in. Oh ze was zo dankbaar..

Shatteredice was opkrabbelt toen haar clangenoot haar een troostende uitnodig gaf door middel van een knuffel. Snel had ze haar lijf tegen die van de witte she-cat gekruld en zocht de troost en warmte bij Daintywhiff die haar dit aangeboden had. Niet doorhebbend door haar shock dat ze zich misschien wel in een val gegooid had. Ze genoot van de geruststellende aanraking en kort sloot ze haar mooie ijsblauwe ogen. Ze voelde hoe de ander haar dichter naar zich toetrok en zonder echt door te hebben wat haar bedoeling was kroop ze veder in de vochtige vacht van de knappe witte Windclanner toen ze haar donzige nek vacht kriebelde. "Meisje toch, hoe heb je dat gedaan?" De flame-point bibberde en opende langzaam haar bekje, ze wou antwoord geven maar ze had het gevoel dat als ze het zou uitleggen haar clangenoot meteen dubbel zou liggen. Ze wou niet dom overkomen.. Ze besloot om maar kort haar schouders op te halen en gewoon nog door te genieten van de warmte die ze van de Daintywhiff kreeg. Uit eindelijk besloot de witte she-cat dat het genoeg was en liet hun omhelzing los. Shatteredice bleef als een doorweekte bolletje wol zitten en keek onder haar knipperende wimpers  door naar haar reddende engel. "Kom schat, je moet opgewarmd worden in je nest," De flame-point knikte verslagen en stond voorzichtig op. Haar flank duwde ze zachtjes tegen die van Daintywhiff voor steun. Ze voelde zich zwak, koud en verslagen.

Ze zei het niet hardop maar ze vond het fijn dat Daintywhiff haar zo knus vasthield terwijl ze als een zwakke verslagen queen naar voren trippelde om terug te keren naar het kamp. Haar hoofd tolde van vermoeidheid door alle paniek en stress die haar lijf zonet verzopen had. Haar pootstappen waren dan ook slenterend waardoor haar prachtige vacht zich nog meer bevuilde met modder. Dat werd een grondige wasbeurt.. Niet alleen was ze zeiknat van de regen, zowat bruin door de modder maar hing ook de geur van bloed rondom haar. Rode bloedstrepen gleden van haar nek en poten af terwijl ze veder strompelde naar het kamp. "Thuis zal ik je goed warm maken, dan moet je niet nat met je kittens knuffelen." Een kleine glimlach trok op haar lippen toen ze de tong van Daintywhiff over haar wang voelde glijden. Haar vacht kietelde warm. Oh ze kon niet wachten om straks in haar mosnest te kruipen en een fijne warme wasbeurt te krijgen, daarna zou ze haar partner inlichtte wat er gebeurd was maar eerst zou ze de aanbod van Daintywhiff aannemen..

Topic uit.