Crash

  'Laten we daar inderdaad maar een paar muizen gaan vangen. Dan kunnen we daarna terug naar het Camp,' miauwde Stallionheart waarna hij het voortouw nam.
  Shade glimlachte breed en volgde hem opgewonden. Het vooruitzicht om door die hoge grassen te rennen en lekkere muisjes te vangen deed hem goed. Ze zouden de Clan er ten slotte enorm mee helpen.
  Na een tijdje kregen ze het Maize field in zicht en Shade zag zelfs een kleine glimlach rond Stallions lippen. 'Zie je wel, er is altijd een lichtpuntje aan het eind van de tunnel,' mauwde Shade opgewekt. Daarna was hij echter stil en volgde Stallions voorbeeld om te gaan sluipen. Het zou zonde zijn als ze de muizen die ze zo hard nodig hadden zouden verjagen.
  De geur van muis vulde zijn neusje en zijn lippen krulde zich in een nog bredere lach. 'Ik denk dat we beter kunnen splitsen hier,' fluisterde hij naar zijn Deputy, om daarna een eindje bij hem vandaan te sluipen. Zo zouden ze allebei de meeste kans hebben op muis, anders hadden ze de kans hen toch te verjagen als ze allebei geluid maakte.

Met een glimlach op zijn lippen knikte hij bij de woorden van Shadefeather. 'Zie je wel, er is altijd een lichtpuntje aan het eind van de tunnel,'. Het was zeker waar maar gelukkig had je daar Clangenoten voor. Hij bleef met zijn buik boven de grond even stilstaan en dronk gelukzalig de geuren van muis in, hazen en konijnen waren beter maar muis was geen slechte runner up. 'Ik denk dat we beter kunnen splitsen hier,' stelde Shadefeather voor en hij knikte. "Lijkt me inderdaad het beste plan, als we beide twee muizen hebben kunnen we wel terug denk ik" miauwde hij waarna hij even met zijn staart wuifde om aan te geven dat hij naar rechts ging. De paar grassprieten die er stonden kriebelden aan zijn buik en hij onderdrukte de kriebels in zijn buik. Iets verderop op een open plek zag hij een muisje aan een grasspriet knabbelen. Hij sloop stilletjes dichterbij waarna hij zich afzette en landde met zijn poten op de muis om die met een snelle beet te doden. "Bedankt StarClan" murmelde hij zachtjes en hij maakte snel een ondiep kuiltje om de muis in te begraven voor later.

  Shade was blij dat Stallionheart met zijn woorden instemde. Met een gerust hart en een lijf dat gevuld was met adrenaline sloop hij weg van de andere kater. De verse geuren van muis vulde zijn neus en hij kon een glimlach niet onderdrukken. Dit was een geslaagde jacht, wist hij, ook al zouden ze niet nog vier muizen kunnen vangen hier. Maar daar ging hij niet van uit, want het barstte hier van de prooi. Dat ze daar niet eerder aan gedacht hadden, dacht Shade met een grijns.
  Al snel zag hij een muisje tussen wat grassprietjes scharrelen. Het was druk bezig met van alles en nog wat en merkte de zwarte kater niet op toen deze dichter en dichterbij sloop. Shade kon zich altijd goed stilhouden, een skill dat door de jaren heen steeds beter was geworden. Hij kon dus makkelijk dicht bij een prooi zijn zonder dat deze hem opmerkte. Als de prooi hem dan niet eerst al geroken of gezien had, natuurlijk.
  Maar dat had dit muisje niet, dus het was een makkelijke vangst voor Shadefeather. Hij beet de nek door en bedankte StarClan, waarna hij het begroef en nog eens afdekte met dezelfde grassprieten waar de muis eerder mee bezig was geweest. Daarna ging hij snel verder voor de volgende muizenvangst.

Hij opende opnieuw zijn bek om de geuren in te drinken maar de geuren waren nog steeds een beetje overweldigend. Even nam de kater een momentje om zich te oriënteren op waar de prooi zat, maar waar zat die eigenlijk niet hier in de Maize fields? Hij sloop in de richting van de meest heftigste geur en zag dat er daar een ander beest scharrelde dan een muis, het was zo'n twoleg huisdier dat kakelde. Hij ging laag bij de grond zitten en observeerde de kakelende vogel. Was deze echt zo dom als die eruit zag? Hij wiebelde met zijn achterwerk waarna hij snel op de kakelende vogel landde die hij doodde voordat die een geluid kon maken. In stilte bedankte hij StarClan nog een keer voor het leven van deze grotere prooi, dit zou meer zoden aan de dijk zetten dan een muis. Terwijl hij zijn kaken om de kip klemde liep hij terug naar waar zijn muis lag, dit was een mooie vangst maar aan de kip zou hij zijn poten vol hebben, hopelijk kon Shadefeather de muizen allemaal dragen.

  Shade was in opperste concentratie terwijl hij dichterbij de muis sloop. Maar ook deze was te veel afgeleid en zonder enige moeite had Shadefeather ook deze keer een muis gevangen. Met een tevreden glimlach pakte hij hem op, na StarClan te bedanken natuurlijk, en trippelde terug naar zijn eerdere muis die hij hier gevangen had. Die pakte hij ook op en keek om zich heen, hopend om een glimp van zijn Deputy door het hoge gras te zien. Doordat hij nu twee nog verse muizen vlak bij zijn neus had kon hij de geur van Stallionheart niet meer oppikken. Dus besloot hij maar weer terug te gaan naar de plek waar ze opgesplitst waren.
  Daar, tussen de grassen door, zag hij de floof van de kater, met een groot wit ding in zijn bek. Hij fronste even. Wat was dat nou dat hij gevangen had? Shade liet zijn muizen even op de grond liggen en trippelde naar de kater toe, waar hij het beest beter kon zien.
  'Kijk nou eens, een kip!' mauwde hij verwonderend uit. 'Goede vangst! Dit is nou waar ik het over had, Stallion, er gebeurd altijd wel iets goeds in het leven die alles weer beter maakt.' Hij glimlachte naar de kater. 'Niet dat deze kip al onze problemen goedmaakt, maar het is een goed begin, is het niet?'

Het was een heel sleepwerk om de kip mee te nemen maar hij was weer aangekomen bij het punt waar ze gesplitst waren en elk op een paar muizen gingen jagen. Hmja, muis. Dat was ook echt wat hij in zijn kaken geklemd hield. 'Kijk nou eens, een kip!' hoorde hij Shadefeather miauwen en hij grinnikte. "Ik dacht dat het een muis was hoor" miauwde hij semi verontschuldigend waarna hij lachte. 'Goede vangst! Dit is nou waar ik het over had, Stallion, er gebeurd altijd wel iets goeds in het leven die alles weer beter maakt.' de gevlekte kater knikte en legde de kip neer tussen zijn voorpoten. "Kun je mijn muis ook mee terug nemen? Ik kan niks meer dragen met die kip" miauwde hij waarna hij de kip weer oppakte. Ze moesten terug naar het Camp en de prooi bij de Elders en de Queens brengen, die hadden het hard nodig, hij kon zelf nog wel even wachten zolang zijn maag geen kabaal maakte wat het jagen belemmerde. Hij wenkte Shadefeather, ze gingen terug.

  'Kun je mijn muis ook mee terug nemen? Ik kan niks meer dragen met die kip,' miauwde Stallionheart waarna hij de kip weer oppakte.
  Shade knikte en ging snel op zoek naar de muis die de ander had gevangen. Na wat snuffelen had hij de geuren opgepakt en even later kwam hij terug met het muisje in zijn kaken geklemd. Hij zag Stallion hem wenken, als teken dat ze weer teruggingen.
  'We moeten ook nog langs die vogel die we gevangen hadden!' riep hij naar hem toe, voordat hij de andere muizen in zijn bekje nam en achter de kater aan trippelde. Snel pikte hij de flauwe geur weer op en volgde het, opzoek naar de begraven vogel.

Dankbaar knikte hij naar Shadefeather, die vervolgens zijn muizen ging ophalen. Hij knikte toen Shadefeather zei dat ze de vogel nog moesten ophalen. “Wlukt dwat?” miauwde hij om de kip heen. Hij liep achter Shadefeather aan terwijl hij de kip meesleepte. Het was een mooie prooi maar de witte veren zouden eer ze in het camp waren besmeurd zijn met modder en zand. Niet dat enige kat er wat om zou geven maar toch. Terwijl hij achter Shadefeather aanliep op weg naar de plek van de vogel voelde hij een waterig zonnetje doorbreken en hij glimlachte voor zover dat ging met een kip in zijn bek. Hopelijk had Shadefeather snel de vogel te pakken en konden ze nog even genieten van het mooie weer in de zon. “Wil jij dadelijk nog evn in de zon liggen?” miauwde hij ten voorstel aan Shadefeather. Ze hadden hard gewerkt en bij hard werken hoorde ook een momentje van rust.

  Stallionheart vroeg of dat zou lukken en het klonk best grappig. Shade keek met een brede lach over zijn schouder en knikte. Dat ging zeker wel lukken. Hij was gewend om veel prooi tegelijk mee te nemen het kamp in.
  Na een tijdje had hij de vogel terug gevonden en schraapte de modder ervan af. Nog voordat hij hem in zijn bekje wilde nemen vroeg Stallion iets.
  'Wil jij dadelijk nog evn in de zon liggen?'
  Hij keek op en liet de drie muizen op de grond vallen, naast de vogel. In de zon liggen? Dat is niet iets wat hij vaak deed. Het liefst was hij heel de dag bezig en luieren was niet één van zijn dagelijkse activiteiten. Maar het was ook al een tijde geleden dat ze een zonnetje hadden en Stallionheart, de Deputy, stelde voor om samen met hem te zonnen. Dat aanbod kon hij natuurlijk niet zomaar afslaan.
  Een brede glimlach verscheen dus weer op zijn gelaat en hij knikte. 'Lijkt me heerlijk,' miauwde hij. 'Ik denk dat de Outlook Rock wel een geschikte plaats daarvoor is. Daar komen we toch nog langs op onze weg terug naar het kamp en het is ook nog zo ver weg,' zei hij en snel pakte hij de drie muizen en de vogel in zijn bekje, waarna hij zich omdraaide en richting de Outlook Rock trippelde.

Als zijn compagnon had kunnen verschieten van kleur was die nu zeker wit geweest. Hij trok even vragend zijn wenkbrauwen op toen hij zag hoe de muizen een klein beetje rolden en toen stil kwamen te liggen. Wat verbaasd keek hij naar Shadefeather die nu begon te glimlachen en instemde met zijn idee. De outlook rock was ook een goede plek om te zonnen maar eigenlijk wilde hij de prooi graag eerst naar het Camp brengen. "Laten we eerst de prooi naar het Camp brengen, anders denken ze dat we helemaal niks hebben gedaan" snorde hij en hij pakte zijn kip wat steviger vast tussen zijn tanden. Ze konden dadelijk nog terug naar de Outlook Rock en dan gaan zonnen, dan zag iedereen in elk geval dat ze klaar waren met hun taken en dat was toch wel belangrijk voor de moraal in WindClan. Katten werkten beter als ze andere katten zagen werken en zo kon je een rimpel in het water zien die verandering in gang zette. Hij liep richting het Camp waar hij zijn kip zou deponeren en wachtte even op Shadefeather voordat hij doorliep, dadelijk was Shadefeather al op een van de heerlijk warme stenen gaan liggen en stond hij hier nog.

  'Laten we eerst de prooi naar het Camp brengen, anders denken ze dat we helemaal niks gedaan hebben,' hoorde Shade Stallion nog snorren. Hij keek om en zag hem al richting het Camp gaan. Hij knikte. Dat was inderdaad wel logischer ja. Hij schaamde zich een beetje en snel trippelde hij achter Stallionheart aan.
  'Ja, je hebt gelijk,' grinnikte hij wat nerveus. Hij wilde niet overkomen alsof hij niet eerst aan de Clan gedacht had, wat ook niet was geweest. Maar zo kon het misschien wel overkomen voor Stallion. Weer een goede indruk, Shade, dacht hij met een zucht. Hij klemde zijn kaken wat steviger om de vier prooien in zijn bekje en volgde zijn Deputy naar het Camp.

De glimlach op zijn lippen kroop wat verder omhoog bij de woorden van Shadefeather. Hij had wel gehoord dat de zwarte kater wat nerveus klonk maar schonk er verder niet heel veel aandacht aan, iedereen maakte fouten, ook hijzelf. Het was nog een klein stukje verder en toen zag hij de kuil al liggen waar WindClan zijn thuis had. Hij kantelde zijn oren naar voren en voelde hoe een windvlaag langs hem heen kwam waarna hij de heuvel afliep. Bij de ingang knikte hij naar de Campguard en liep hij door naar de Elder's den in plaats van naar de prooistapel. Hij wist dat hun Elders al een poosje aan het klagen waren omdat ze niks dan muizen kregen en heel graag eens wat anders wilden. Toen hij zijn kop om de hoek stak met zijn witte buit zag hij ze verbaasd en daarna als een paar hongerige vossen kijken naar hem. Snel legde hij de prooi neer en hij gaf ze een knikje waarna hij weer naar buiten liep. Zodra Shadefeather zijn prooi had opgeborgen zou hij een wedstrijdje doen met Shadefeather om wie het eerst bij de Outlook Rock was.

  Hij volgde Stallionheart naar het kamp en met zijn staart hoog begroette hij de Campguard bij de ingang. Hij zag hoe Stallion naar de Elders den liep met zijn kip en besloot zelf de vogel die hij had gevangen op de prooistapel te leggen. Met de drie muisjes, twee van hem en één van Stallion, trippelde hij naar de Nursery. De Queens moesten natuurlijk ook goed gevoed blijven, zeker met de vele kittens.
  Hij glimlachte ze vriendelijk toe en legde de muisjes naast hun. Hij keek even naar de schattige kittens en verliet toen de Nursery.
  Daar zag hij Stallionheart ook al klaarstaan en hij liep hem tegemoet. 'Nu naar de Outlook Rock, neem ik aan?' vroeg hij vrolijk. Hij had al vrede gemaakt van zijn foutje van daarnet en trippelde weer richting de kamp uitgang. Hij keek even achterom om te zien of de andere kater hem volgde.

Shadefeather kwam de Nursery uit en liep naar hem toe. 'Nu naar de Outlook Rock, neem ik aan?' miauwde de zwarte kater en hij knikte. "Wedstrijdje doen? Wie het eerste daar is?" miauwde hij en hij grinnikte waarna hij ervandoor schoot. Snel verliet hij het Camp en rende hij met opgeheven staart de velden terug in. Hij duwde zich voort over het landschap en genoot van de wind die langs hem heen suisde. Hij wist alleen niet of Shadefeather hem nu inhaalde of niet. Iedere pootstap bracht hem dichter bij de Outlook Rock en toen hij er eindelijk was duwde hij met zijn poot tegen de steen. "Buutvrij" miauwde hij en haalde diep adem. Had hij Shadefeather verslagen in de race? Hij keek om en verwachtte elk moment de zwarte verschijning met gele ogen.

  Hij spitste vrolijk zijn oortjes toen hij Stallions woorden hoorde. Een wedstrijdje om wie het snelst is? Dat aanbod sloeg hij natuurlijk nooit af. Hij vroeg zich af hoe snel Stallionheart was, maar hij wist ook van zijn eigen kunnen, en hij wist dat hij een van de snelste was in de Clan.
  De twee katten schoten het veld in, waardoor je elkaar niet goed meer kon zien. Shade vroeg zich af hoe of de Deputy al gelijk al zijn krachten erin zou gooien. Dan zal hij vast al een flinke voorsprong hebben, dacht hij. Ervaring had hem geleerd dat hij maar beter zijn krachten kon sparen als hij lange afstanden rende en bij de laatste sprint zou hij al zijn kracht en snelheid erin gooien.
  Hij wist dat hij nu dicht bij de Outlook Rock was, dus Shade versnelde zijn passen tot hij uiteindelijk op zijn topsnelheid was. Hij was benieuwd hoe Stallionheart het ervan af bracht.
  Uiteindelijk bereikte hij de Outlook Rock. Hij grijnsde toen hij nog geen andere kat zag en met grote passen rende hij naar de steen toe. Het moeilijke was echter nu wel om te stoppen. Hij had de afstand iets verkeerd ingeschat, dus rende hij maar langs de steen om er niet tegen aan te botsen. Met een noodstop stopte hij wat achter de steen.
  'Buutvrij,' hoorde hij de miauw van Stallionheart. Ah, die was dus net na hem gearriveerd. Of allebei op hetzelfde moment, hoe je het ook wilde bekijken.
  Shade haalde even diep adem om genoeg zuurstof zijn longen binnen te krijgen en langzaam verminderde zijn hartslag van snelheid. Hij draaide zich om en klom op de Rock. 'Buutvrij,' miauwde hij vermoeid, maar met een brede glimlach.

Lang hoefde hij niet te wachten op Shadefeather maar hij was toch nog net iets sneller geweest. Het gevoel dat hij kreeg als hij op topsnelheid rende en zich soepel door het landschap bewoog was amper te beschrijven. Zijn oren draaiden naar de zijkant en hij hoopte dat hij snel weer een beetje zou afkoelen, de warmte gonsde in zijn oren en hij keek naar Shadefeather die nu ook 'buutvrij' miauwde. Met een soepele sprong landde hij bovenop de Outlook Rock en keek hij uit over de velden. Nadat hij even had rondgekeken strekte hij zich languit in het zonnetje en sloot hij zijn ogen.

  Stallionheart sprong soepel op de steen, keek uit over de velden en ging liggen, na zich nog even goed uitgestrekt te hebben. Shadefeather volgde zijn voorbeeld en ging naast hem liggen, ook hij helemaal languit. Het welkome zonnetje scheen op zijn zwarte vacht, dat langzaam opwarmde. De warmte was gelukkig nog niet zo aanwezig dat hij er last van had.
  Hij richtte zijn blik op de kater naast hem, die tevreden zijn ogen gesloten had. 'Dit is toch een welkome verandering van het weer, hm?' miauwde hij. 'Ik heb wel een goed gevoel over Greenleaf.'

Zijn ogen zaten dicht terwijl hij genoot van de warmte die de zon hem schonk. Shadefeather kwam ook op de steen liggen en murmelde wat over het weer. De woorden die hij daarna sprak deden zijn groene ogen even opengaan. "Hopelijk krabbelt de Clan inderdaad weer snel op door een goede Greenleaf" miauwde hij instemmend. Iedere kat hoopte op betere tijden en ze zouden snel genoeg aansterken om weer op volle toeren de Clan te onderhouden. Hij sloot zijn ogen weer en voelde dat hij begon weg te dommelen in de zon. Het was heerlijk met de zon zo op je pels, even een moment om op adem te komen. Hij nam een diepe hap lucht en liet die langzaam over zijn lippen rollen om zich daarna even van het hier en nu af te scheiden.


Topic uit