We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Hinkend en kwaad verscheen de zwart witte deputy terug in het kamp. Hij had zijn linker voorpoot omhoog gehouden terwijl hij zijn best deed om niet iedereen die hem in de weg liep de dark forest in te vervloeken. Hij stortte zich de medicine den in en ging meteen met zijn ogen door de den om Lizardpath te vinden. Die scheen er niet te zijn en Routnose eveneens ook niet. Mooi was dat. Waar waren die onverlaten als hij pijn had? Hij wierp een blik op de kruiden maar besloot om niet het heft in eigen handen te nemen. Hij schraapte al zijn geduld bij één en ging zitten. Awkwardly met één poot omhoog getrokken. Dan maar af wachten.
Eerder waren zij en Lizardpath eropuit getrokken om nog wat kruiden in te slaan voor het eind van de dag. Erg goed was dat niet gegaan, door haar korte nacht rusten en de zorgen die haar teisterden kon ze haar kop er amper bij houden. Na enkele uren weg te zijn geweest en alle kruiden door elkaar te hebben gehaald had ze dan ook met een zucht toegegeven dat dit weinig nut had en had Lizardpath in haar eentje achter gelaten. De voorraad die ze al verzameld hadden, had ze tussen haar kaken geklemd en bracht ze nu terug naar hun den. De jonge poes zuchtte en neuriede een zacht deuntje, hopend dat het haar wat meer vrolijkheid zou kunnen schenken. Het was echter toen dat ze zo'n beetje tegen de kersverse deputy aan liep, die in haar den zat. Meteen kwam ze tot halt en liet haar bundeltje kruiden uit schrik vallen, die ze vervolgens haastig weer bij elkaar schoof. "Oh, ehm, g-goedemiddag Sabrefur, wat een verassing," bracht ze wat onhandig uit. De sterke geuren van de kruiden die ze droeg hadden er voor gezorgd dat hij onopgemerkt was gebleven, waardoor Routnose een niet al te aangename verrassing had. Ze vond hem namelijk eng. Eng, groot, sterk en streng, net zoals ze Evergreen had gevonden. Toch zou ze hem daar niet op veroordelen, immers was haar gebleken dat Evergreen meer dan haar respect waard was, na verloop van tijd. Nam niet weg dat Routnose een angsthaas was en duidelijk niet helemaal op haar gemak in zijn gezelschap. "Ik, uhm, we waren kruiden aan het zoeken, en, eh," ratelde ze door, waarna ze de kater een verontschuldigende en wat schaapachtige glimlach gunde. "K-kan ik u ergens mee helpen?" ze had zijn poot al opgemerkt en gokte dat dat de reden van zijn komst was.
Terwijl Sabrefur aan het wachten was voelde hij hoe zijn poot pijnlijk begon te kloppen en zijn humeur er op achteruit aan het gaan was. Het puntje van zijn staart tikte ongeduldig heen en weer. Hij keek op toen hij pootstappen hoorde naderen, waarna even later de kleine she-cat verscheen en van schrik haar kruiden liet vallen. Sabrefur trok afkeurend met zijn oor. Nou nou, hij had toch al heel lang zijn afgescheurde oor en mistige oog. Zo'n reactie had hij al in geen jaren meer gehad. "Routnose," Gromde hij terug met een zwak knikje. Het had niet echt zin om de she-cat nog meer te laten schrikken. Met een zucht kwam hij overeind en pakte hij een klein bloempje op met fel gele blaadjes. Goldenrod. "Hier, je vergat deze." Hij legde het bloemetje voor haar poten neer en stapte wat achteruit met zijn poot nog steeds opgetrokken. "Mijn poot doet pijn. Hij zat vast tussen een rotsspleet toen ik aan het jagen was en ik maak mij ongerust dat hij misschien verstuikt is." Legde hij rustig uit al kon hij enige irritatie niet uit zijn stem houden. Hij was nu niet in de stemming om met een onhandige meid te dealen.
Routnose
Catministrator
Kip 3539 Actief ★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars
Sabefur was duidelijk niet al te blij met haar reactie, niet al te vreemd, want zo proffesioneel was dat niet. Eerlijk waren het niet eens zijn oog en oor die haar ongemakkelijk liete voelen, het was eerder zijn grote en karakter. Alleen dat was misschien nog wel erger om te zeggen. "Hier, je vergat deze." ze pakte het bloemetje van hem aan en lachte wat ongemakkelijk, waarna ze het braaf opborg op de plek waar alle goudsbloem lag. "Ah, h-ha, bedankt Sabrefur," brachtz e wat ongemakkelijk en nerveus uit, zichzelf dwingend om iets professioneler te zijn. Ze had jaren getraind juist om die nervositeit van zich af te zetten, maar dat bleef moeilijk. "Mijn poot doet pijn. Hij zat vast tussen een rotsspleet toen ik aan het jagen was en ik maak mij ongerust dat hij misschien verstuikt is." Kijk, dat was iets waar ze raad mee wist. Routnose kwam dichterbij maar stopte zichzelf voordat ze achteloos zijn poot pakte. Niet iedereen vond het zo fijn als ze plots aan hen ging zitten. "Ehm, ik, uh, ik ga je poot even voelen en wat bewegingen maken. Vertel me wanneer het pijn doet, oké?" ze wachtte zijn antwoord af en pakte toen voorzichtig zijn poot, waarna ze deze wat heen en weer bewoog en forceerde om te buigen. Ze voelde iniedergeval geen bot breuk, dat was een goed iets.
Onderwerp: Flowergirl 
do 1 aug 2019 - 12:39
