Please tell me this is a nightmare

Het was een prachtige middag en de zon scheen warm op het Hooggrasveld. Tussen het hoge gras glitterde twee lichtgrijze ogen, ze waren gericht op een konijn dat rustig op een bloem knabbelde. De poes die het dier lag te bespieden sloop nog iets dichterbij en sprong toen op het konijn. Ze doodde het met een snelle beet en verstopte het zodat geen andere kat of een of ander ander ding hem kon afpakken. Suntail trippelde rustig verder. Het gras werd lager en een groot, zwart pad lag in de verte. Grote, lawaaierige dingen sprintte erover heen. Dit was het donderpad. Voorzichtig liep ze naar voren, haar ogen op de andere kant van het Donderpad gericht. Daar zag ze iets, het leek op een gewonde kitten. "Een kitten! Ik moet hem helpen!" Dacht ze hardop en rende op het ding af, niet lettend op het goudkleurige monster dat eraankwam. Midden op het donderpad zag Suntail dat het ding geen kitten was, maar iets wat de tweebenen hadden weggegooid. Ze bleef stokstijf staan van schrik toen ze een grommend geluid hoorde naderen. Voor ze kon kijken wat het was, voelde ze de harde, zwartgrijze poten van een monster over zich heen razen en hoorde ze gekraak van haar botten. Verlamd van de pijn lag ze daar, helemaal alleen op het donderpad, zonder iemand die haar kon helpen. Halfdood probeerde ze overeind te komen en om hulp te roepen, maar het lukt niet. Het enige geluid dat ze kon maken was een zacht gepiep. Haar ogen vielen dicht, ze voelde alsof ze naar StarClan zou gaan vertrekken. Had ze iets fout gedaan dat ze dit verdiende? Ze probeerde omhoog te komen en probeerde alweer om hulp te schreeuwen, maar kwam nog steeds niet verder dan wat gepiep. Ineens voelde ze dat ze geholpen werd zwak opende ze haar ogen en zag een bruine kat met donkere strepen. Dat was het enige wat ze zag voordat ze haar bewustzijn verloor.

(Dangerdance)

Dangerdance struinde langzaam richting iets, wat wist de grote roestbruine kater eigenlijk niet. Rust was waarschijnlijk het antwoord. Maar natuurlijk, zodra hij het Donderpad in de gateneeg en de kater besefte hoe ver hij eigenlijk van zijn clan was hoorde hij een stem. Bliksemsnel verstopte de kater zichzelf en keek grijnsend toe. Een heuze tentoonstelling zou hij mogen bijwonen, perfect. "Een kitten! Ik moet hem helpen!" Dacht de rode tabby poes hardop en rende op het ding af, niet lettend op het goudkleurige monster dat eraankwam. Midden op het donderpad zag ze dat het ding geen kitten was, maar iets wat de tweebenen hadden weggegooid. Ze bleef stokstijf staan van schrik toen ze een grommend geluid hoorde naderen. Voor ze kon kijken wat het was, voelde ze de harde, zwartgrijze poten van een monster over zich heen razen en hoorde ze gekraak van haar botten. Verlamd van de pijn lag ze daar, helemaal alleen op het donderpad, zonder iemand die haar kwam helpen. Halfdood probeerde ze overeind te komen en om hulp te roepen, maar het lukt niet. Het enige geluid dat ze kon maken was een zacht gepiep. Haar ogen vielen dicht. Ze probeerde omhoog te komen en probeerde alweer om hulp te schreeuwen, maar kwam nog steeds niet verder dan wat gepiep. Eindelijk kwam Dangerdance met een smalend grijnsje omhoog. Even keek hij op duidelijk dat er geen monsters aankwamen. Hij sprong soepel op het donderpad en keek naar het bloedende lichaam. Het was een Windclan poes en niet zo heel oud. Dangerdance grijnsde even en greep ruw de kop van de poes vast. Zowat de gehele kop verdween in zijn ver opengesperde bek. Ruw rukte de kater het bloedende katje van het donderpad. Zonder op haar pijn te letten smeet hij haar tegen een graspol aan. Even keek hij neer op het lichaam. "Alsof er nog leven in jou zit.." Siste hij langzaam. "Jij zal sterven en vertrekken naar je zielige Starclan." Dangerdance gromde zacht en sloeg zijn nagels uit. Maar daarna zuchtte hij en sloeg ze weer in. "Waarom zou ik ook jouw pijn afnemen he." Hij gromde even maar boog zich daarna langzaam over haar heen en bogen haar zachtjes schoon te maken.

Suntail voelde hoe de kat haar van het Donderpad afdroeg, het voelde niet zo plezierig, maar wat voelde dat dan wel op dit moment? Ze werd op de grond gesmeten en belandde pijnlijk op een graspol. "Alsof er nog leven in jou zit.." Hoorde ze de kater sissen. Slaperig en zwak opende ze haar grijze ogen. "Wie ben jij?" Vroeg ze, maar het leek nog steeds meer op piepen dan op miauwen. Angstig keek ze naar de bruine tabby toen hij zijn vlijmscherpe klauwen uitsloeg. "Jij zal sterven en vertrekken naar je zielige Starclan." Zei hij, maar trok even later zijn klauwen weer in "Waarom zou ik ook jouw pijn afnemen he.". "Wie ben jij?" Suntail herhaalde haar vraag, dit keer was het wart duidelijker "Bedankt..." Dat was het laatste voordat ze weer verlamd haar ogen sloot.

(slechte post... FAAL)

"Wie ben jij?" De poes herhaalde haar vraag, dit keer was het wart duidelijker "Bedankt..." Dat was het laatste voordat ze weer verlamd haar ogen sloot. Dangerdance zuchte even en ging bij haar liggen. Rustig keek hij naar haar zachte ademhaling, vele katten hun levens had hij genomen. Maar misschien was deze poes, vijandelijk of niet, het waard om te leven. "Je hebt karakter getoond, zomaar die levensgevaarlijke weg op rennen.. Al kan ik niet zeggen of je dapper of dom bent om je leven te wagen voor een stukje kraaienvoer dat op een kitten lijkt. Maar toch door willen gaan ookal heeft een monster je aangevallen bewijst karakter meis." Verzuchte hij even. "Mijn naam is Dangerdance.. En geen dankje, dat is zinloos, ik kan je nog altijd meteen. Aar Starclan sturen als je me irriteerd." De roestbruine later geeuwde even en keek haar aan. "En wat is jouw naam kleintje?" Hij glimlachte even en boog zich daarna weer over haar heen om het bloed weg te likken. Tot zijn schrik kwam de kater er achter dat de monster haar gehele rug had opengereten. zacht vloekte Dangerdance in zichzelf. Misschien waren die gekneusde en gebroken botten nieteens zo erg. "Arme jij.." Fluisterde hij voor de eerste keer echt medelevend. Ze moest naar een Medicene cat maar haar nu. Verplaatsen leek geen goed idee. Zacht gromde Dangerdance en dacht aan de nieuwe Medicene cat van hun clan. Die was als hij het goed had bevriend met een Windclankat. Maar hij vertrouwde haar voor heen meter. Met een zucht liet Dangerdance zich weer naast de poes zakken, ergens wenste hij dat zijn beste vriendin er was. Redheart, zij wist altijd wel wat te doen. Maar een ding wist Dangerdance zeker. De poes mocht niet sterven..

Suntail was nu niet meer buiten westen, maar sliep gewoon. Gelukkig waren er, voor zover ze kon voelen, geen gebroken botten. Wel had ze een grote, lange wond vanaf haar rug tot op haar buik. Daar hadden de poten van het monster haar het hardst geraakt. "Je hebt karakter getoond, zomaar die levensgevaarlijke weg op rennen.. Al kan ik niet zeggen of je dapper of dom bent om je leven te wagen voor een stukje kraaienvoer dat op een kitten lijkt. Maar toch door willen gaan ookal heeft een monster je aangevallen bewijst karakter meis." Zei de kater en zuchtte even "Mijn naam is Dangerdance.. En geen dankje, dat is zinloos, ik kan je nog altijd meteen. Aar Starclan sturen als je me irriteerd." Suntails ogen waren gesloten, maar ze hoorde alles luid en duidelijk. Bedankt StarClan dat jullie Dangerdance hebben gestuurd om mij te redden, Dacht ze. "En wat is jouw naam kleintje?" Slaperig opende ze haar ogen, ze voelde zich zwak. Ze keek recht in de groene ogen van Dangerdance en zei: "Mijn naam is Suntail..." Suntail voelde hoe Dangerdance het meeste bloed van haar oranje met witte vacht aflikte, het was een prettig gevoel. Misschien was het niet het likken dat haar het prettige gevoel gaf, maar het feit dat ik nog in leven ben, dacht ze, Bijna niemand overleefd een aanval van een monster! Dit verhaal zal ik waarschijnlijk vaak moeten vertellen aan de Clan... "Arme jij..." Voor het eerst hoorde Suntail medeleven in de fluisterende stem van haar redder. Deze kater kwam van een andere Clan, dat wist ze omdat er geen Dangerdance in haar Clan zat. Suntail voelde het bloed en leven uit zich stromen maar probeerde toch overeind te komen. Het lukte haar om te gaan staan, maar lopen ging niet. Een vreselijke pijn stak door een van haar schouders. "Ik moet nu echt naar een Medicine cat, of er moet er eentje naar mij toe komen." Zei ze nog steeds op een zachte toon.Ze bleef staan, maar lopen ging nog steeds niet.

Suntail voelde het bloed en leven uit zich stromen maar probeerde toch overeind te komen. Het lukte haar om te gaan staan, maar lopen ging niet. Een vreselijke pijn stak door een van haar schouders. "Ik moet nu echt naar een Medicine cat, of er moet er eentje naar mij toe komen." Zei ze nog steeds op een zachte toon. Ze bleef staan, maar lopen ging nog steeds niet. Dangerdance zuchtte eventjes zacht. "Jij kan niet lopen, en al helemaal kan jij niet zelf naar je eigen kamp komen. Neem ik jou mee naar mijn kamp krijg ik problemen waar ik liever niet op zit te wachten." Siste de kater zacht maar ging naast haar staan om haar te ondersteunen. "Dus vertel me maar Suntail, hoe ben jij ooit van plan om levend genezen te worden door welke kat dan ook, het is nou niet zo dat de Medicene cats uit de lucht komen vallen." Dangerdance schudde zijn kop en keek haar aan.

~Inspiloos~

Suntail bleef staan waar ze stond, onmogelijk zich te bewegen zonder te vallen. Hoopvol keek ze Dangerdance aan, iets in haar hart vertelde haar dat hij de ware was voor haar, maar iets in haar brein zei dat hij gevaarlijk was. Welke moest ze vertrouwen? "Jij kan niet lopen, en al helemaal kan jij niet zelf naar je eigen kamp komen." Zei de bruine tabby kater "Neem ik jou mee naar mijn kamp krijg ik problemen waar ik liever niet op zit te wachten." Dangerdance zuchtte even en Suntail keek verward naar hem toen hij haar begon te ondersteunen. "Dus vertel me maar Suntail, hoe ben jij ooit van plan om levend genezen te worden door welke kat dan ook, het is nou niet zo dat de Medicene cats uit de lucht komen vallen." Dangerdance schudde zijn kop en keek haar aan. Ja, wat nu? Dacht Suntail, wat moet ik zeggen? Haar gedachten sloegen op hol. "Je kunt zeker niet de Medicine cat gaan halen of zo, he?" Vroeg ze "Een Medicine cat mag zeker geen katten van een andere Clan helpen..." Suntail zuchtte, wat moest ze nou doen, hier blijven staan zonder ook maar een stap te kunnen zetten wachtend op een andere hulp? Ze wist het allemaal niet meer en zuchtte nogmaals, paniek glinsterde in haar ogen.

"Je kunt zeker niet de Medicine cat gaan halen of zo, he?" Vroeg ze "Een Medicine cat mag zeker geen katten van een andere Clan helpen..." Suntail zuchtte, wat moest ze nou doen, hier blijven staan zonder ook maar een stap te kunnen zetten wachtend op een andere hulp? Ze wist het allemaal niet meer en zuchtte nogmaals, paniek glinsterde in haar ogen. "Rustig maar kleintje.." Zuchtte Dangerdance zacht. Voorzichtig duwde hij haar omlaag zodat ze weer ging liggen en ging bij haar liggen. Voorzichtig duwde hij zijn kop tegen haar aan en inspecteerde ondertussen de wond, misschien was het minder erg als hij eerst had gedacht. "Onze Medicine cat is nieuw.. misschien wil zij je helpen.." Verzuchtte hij en likte haar even over haar kop. "En anders blijf ik hier bij je tot een van je clangenootjes zich bedenkt dat mevrouw wel erg lang wegblijft." Dangerdance grijnsde even en legde zijn kop op zijn poten. "En misschien sterf je hier wel, ach heb ik tenminste mijn goede daad van de maand weer gedaan." Gromde hij geïriteerd maar gaapte daarna even. Ze was schattig, maar tja, dat waren er wel meer..

Suntail was nog steeds paniekerig, maar probeerde rustig te doen, het zou misschien gevaarlijk kunnen zijn. "Rustig maar kleintje.." Dangerdance duwde haar voorzichtig omlaag, zodat ze weer lag. Liggen voelde veel prettiger dan staan, nu konden haar spieren een beetje ontspannen. Het bloeden van de grote wond was iets minder geworden, dus dat ging al een beetje beter. "Onze Medicine cat is nieuw.. misschien wil zij je helpen.." De grote tabby zuchtte en gaf haar een lik over haar kop "En anders blijf ik hier bij je tot een van je clangenootjes zich bedenkt dat mevrouw wel erg lang wegblijft." Hmm... Zou kunnen, dacht Suntail. "En misschien sterf je hier wel, ach heb ik tenminste mijn goede daad van de maand weer gedaan." Zei Dangerdance en gromde geirriteerd. Nee, dat niet! Dangerdance maakte haar een beetje bang met zijn rare praatjes... "Haal die Medicine cat maar, ik red het hier wel even zonder jou!" De paniek in haar lichtgrijze ogen maakte plaats voor hoop. Dit moest en zou ze overleven!

Met soepel passen leip een grote zwarte poes over het gras. Haar gele ogen keken alert om zich heen, zoekend naar de juiste kruiden. Ze had zojuist een nieuwe papaverbol gehaald zodat ze er genoeg had voor de komende tijd. En aangezien een bol tijd nodig had om te drogen was het beter om het nu alvast te halen, dan wanneer ze het echt nodig had. Ze wist niet helemaal waar ze was, maar de weg terug vinden kon nooit echt moeilijk zijn. Even stak ze haar neus in de lucht en legde haar oren geschrokken plat. Bloed! Ze rook bloed. Bloed vermengd met de geur van een van haar Clangenoten. Onmiddelijk ebgon ze hader te lopen en al snel raakte haar voeten ritmisch en op een hoog tempo de grond. Dit mocht nu niet gebeuren! Opeens bleef ze stilstaan terwijl ze met een schok naar het lichaam van een rood-witte poes keek. ''Wat is hier gebeurd'' Vroeg ze geschokt en liep gewoon naar de poes toe terwijl ze naar de kater keek die naast haar lag. Ze herkende hem als Dangerdance, een krijger van haar Clan. ''Gaat het?'' Vroeg ze bezorgd terwijl ze de papaverbol uit haar bek liet vallen en haar neus zacht tegen de wang van de onbekende poes drukte. Ze herkende haar WindClangeur omdat Angelvoice, haar vriendin dezelfde geur meedroeg.

Suntail hoorde de zachte pootstappen van een kat die eraan kwam, was hij vijandig of niet? Een vijandige kat zou haar ook niet hebben aangevallen, alleen maar laten lijden. Een zwarte poes stapte tevoorschijn, ze had een papaverbol in haar bek. Een medicine cat! Dacht Suntail, StarClan zij dank dat jullie een medicine cat hebben gestuurd! "Wat is hier gebeurd?" Vroeg de Medicine cat en liep naar Suntail toe "Gaat het?" "Het gaat wel, denk ik..." Zei Suntail. De medicine cat drukte haar neus tegen haar wang. Hoopvol keek Suntail de zwarte, langharige poes aan, deze zou haar gaan helpen, toch? Ze verlangde ernaar om in de medicine cat's den te liggen en te worden genezen, het maakte niet uit in welke Clan.

(FLUUUUUUUUTfaalpost)

"Haal die Medicine cat maar, ik red het hier wel even zonder jou!" De paniek in haar lichtgrijze ogen maakte plaats voor hoop. Dangerdance gromde. "Wees niet zo gek.." Fluisterde hij tot Dangerdance nieuwe pootstapjes hoorde. Een bekende geur verspreed zich en Dangerdance was nog nooit zo blij om een clangeur te ruiken. . ''Wat is hier gebeurd'' Vroeg ze geschokt en liep gewoon naar de poes toe terwijl ze naar de kater keek die naast haar lag. ''Gaat het?'' Vroeg ze bezorgd terwijl ze de papaverbol uit haar bek liet vallen en haar neus zacht tegen de wang van de onbekende poes drukte. Dangerdance gromde. "Nee natuurlijk gaat het niet met haar, dat kan je toch ook wel zien Wisperwind!!" Beet hij haar toe en keek daarna weer zorgelijk naar Suntail. "Het gaat wel, denk ik..." Zei Suntail. De medicine cat drukte haar neus tegen haar wang. Hoopvol keek Suntail de zwarte, langharige poes aan. Dangerdance zuchtte even en kwam overeind. Wisperwind was een grote kat maar hij was groter. Hij toorende letterlijk boven haar uit terwijl Dangerdance de Medicine cat hoopvol aankeek. "Je kan haar redden toch, je bent een Medicine cat, je hoort haar te kunnen redden." Siste hij zachtjes en keek over zijn schouder naar Suntail. "Alsjeblieft, ik weet niet waarom maar zij mag niet sterven.." Fluisterde hij zacht.

-100 berichten whooo-

Whisperwind zag de hoovolle blik van de WindClanpoes en sloot even haar ogen. Dangerdance gromde. "Nee natuurlijk gaat het niet met haar, dat kan je toch ook wel zien Wisperwind!!" Beet hij haar toe en keek daarna weer zorgelijk naar de WindClanpoes. Whisperwind legde haar oren in haar nek en staarde de kater strak aan. Ze wilde net tegen hem ingaan toen ze de poes wat hoorde zeggen. "Het gaat wel, denk ik..." Zei de poes en whisperwind keek haar meteen weer aan. Ze knikte even ferm en keek even naar het donderpad, ze kon nu wel raden wat er was gebeurd met deze poes. Dangerdance zuchtte even en kwam overeind. Hij toorende letterlijk boven haar uit terwijl Dangerdance de Medicine cat hoopvol aankeek. "Je kan haar redden toch, je bent een Medicine cat, je hoort haar te kunnen redden." Siste hij zachtjes en keek over zijn schouder naar Suntail. "Alsjeblieft, ik weet niet waarom maar zij mag niet sterven.." Fluisterde hij zacht. Opnieuw legde Whisperwind haar oren in haar nek. ''Fijn dat je zoveel vertrouwen in me hebt Dangerdance.'' Sprak ze scherp en keek naar de poes. ''Voor zover ik kan zien heeft ze alleen maar een paar externe wonden, dus jij moet wat gaan halen.'' Ze boog zich over de poes heen en waste even de grootste wond. ''Ik wil dat je spinrag voor me gaat halen, dan kan ik het meeste bloeden wel stoppen.'' Ze keek de poes even aan. ''Ik kan je jammergenoeg nog niks geven tegen de pijn, want ik draag geen gedroogde zaden op zak.'' Ze zuchtte en keek naar Dangerdance. ''Nou komop lopen!'' Zei ze scherp en ging nu gewoon verder met het schoonmaken van de wonden van de poes.

Opnieuw legde Whisperwind haar oren in haar nek. ''Fijn dat je zoveel vertrouwen in me hebt Dangerdance.'' Sprak ze scherp en keek naar de poes. ''Voor zover ik kan zien heeft ze alleen maar een paar externe wonden, dus jij moet wat gaan halen.'' Ze boog zich over de poes heen en waste even de grootste wond. ''Ik wil dat je spinrag voor me gaat halen, dan kan ik het meeste bloeden wel stoppen.'' Ze keek de poes even aan. ''Ik kan je jammergenoeg nog niks geven tegen de pijn, want ik draag geen gedroogde zaden op zak.'' Ze zuchtte en keek naar Dangerdance. ''Nou komop lopen!'' Zei ze scherp en ging nu gewoon verder met het schoonmaken van de wonden van de poes. Dangerdance gromde vel en keek Wisperwind strak aan. Maar uiteindelijk verplaatste zijn blik zich naar Suntail. Langzaam knikte hij, voor haar. Met een grom draaide de kater zich om en verdween uit het zicht, waar moest hij verdomme spinrag zoeken.
-fail-

Suntail lag op de grond, de pijn van de wonden was nu minder, maar het was nog steeds niet erg goed. De Medicine cat stond te praten met Dangerdance "Fijn dat je zoveel vertrouwen in me hebt Dangerdance." Sprak de poes scherp "Voor zover ik kan zien heeft ze alleen maar een paar externe wonden, dus jij moet wat gaan halen." Ze boog zich over Suntail heen en begon de grote wond schoon te likken. "Ik wil dat je spinrag voor me gaat halen, dan kan ik het meeste bloeden wel stoppen." Sprak de medicine cat tegen Dangerdance. Daarna wendde ze zich tot Suntail en zei: "Ik kan je jammergenoeg nog niks geven tegen de pijn, want ik draag geen gedroogde zaden op zak." Suntails grijze ogen keken in die van de zwarte poes, zij was haar enige hoop om nog in leven te blijven. Deze Medicine cat was een gift van StarClan om haar te redden. "Nou komop lopen!" Zo zachtaardig als de poes tegen haar was, zo fel was ze tegen Dangerdance. Ze voelde zich prettig als hij in de buurt was, waarom? Was ze... Nee, dat kan niet! Ik ga de warriorcode niet breken door verliefd te zijn op Dangerdance! Ze probeerde het fijne gevoel weg te houden, maar het lukte niet. Suntail slaakte een diepe zucht. StarClan zij dank dat deze katten me willen helpen! Dacht ze er snel achtereen.

Langzaam knikte hij, voor haar. Met een grom draaide de kater zich om en verdween uit het zicht. Ze wist dat Dangerdance het er totaal niet mee eens was met wat ze hem zei maar hij deed gewoon wat ze zei en dat was goed. Ze hoopte dat hij wist waar hij spinrag kon vinden, anders moest ze het zelf gaan zoeken en dat kostte weer gewoon tijd. Waarom hoorde deze poes niet gewoon bij haar eigen Clan, dan kon ze haar gewoon meenemen, maar nu kon ze dat echt niet maken. Het viel haar op dat de poes even zuchtte en Whisperwind keek haar aan. ''Sorry er is nog niet veel wat ik voor je kan doen, behalve je wonden schoonhouden en zorgen dat je niet meer bloed verliest.'' Haar stem was weer zacht tegenover de poes. Ze keek even om zich heen, ze was niet bang voor Dangerdance. Hij mocht dan wel groter zijn dat dat ze zelf was, terwijl ze zelf ook al behoorlijk groot was, ze was niet bang voor iemand. Sinds ze Medicine Cat was geworden merkte ze dat andere katten met respect naar haar opkeken. Ze had geen familie meer, maar ze wist dat ze met trots op haar neerkeken vanuit de zilverpels. Bovendien voelde het alsof haar eigen leerlinge, Falconpaw, gewoon haar kleine zusje was. Ze keek nu weer naar de poes. ''Wat is je naam eigenlijk? Ik ben Whisperwind, medicine cat van de SkyClan, maar dat had je vast al geraden.'' Haar ogen stonden vol rust en vertrouwen. ''Als ik het goed heb ben je WindClan, ken je misschien Angelvoice?'' Ze glimlachte bij de gedachte aan haar vriendin. Het was al een tijd geleden dat ze haar had gezien en misschien kon deze poes haar vertellen hoe het met haar ging. Ze keek even achter zich om te kijken of Dangerdance al terug was. ''Waar blijft hij nou?'' Mopperde ze zacht en ging maar even naast de WindClanpoes zitten.

Suntail ging rechtop zitten toen de Medicine cat zei: "Sorry er is nog niet veel wat ik voor je kan doen, behalve je wonden schoonhouden en zorgen dat je niet meer bloed verliest." "Voor mij is dat al genoeg," Zei Suntail "Ik ben al blij als ik dit gewoon overleef." Ze knikte respectvol naar de zwarte poes en begon toen haar poot te likken en haar gezicht te wassen. "Wat is je naam eigenlijk?" vroeg de medicine cat "Ik ben Whisperwind, medicine cat van de SkyClan, maar dat had je vast al geraden." "Aangenaam kennis te maken, Whisperwind." Zei ze tegen Whisperwind "Ik ben Suntail, vroeger wilde ik altijd al een Medicine cat worden, maar dat is niet gebeurd..." Whisperwind keek rustignaar haar en zei: "Als ik het goed heb ben je WindClan, ken je misschien Angelvoice?". Suntail knikte en zei toen: "Ja, ik ken Angelvoice, maar ik spreek haar niet zo vaak..." Daarna zuchtte ze en kreunde even, haar wonden deden wel nog steeds pijn... "Waar blijft hij nou?" Hoorde ze Whisperwind mopperen.. "Ja daar ben ik het mee eens..." Suntails hart bonkte zo hard, misschien was het aan de andere kant van het Donderpad hoorbaar. "Zeg, Whisperwind?" Vroeg ze aan de SkyClanpoes "Kan het zijn dat ik misschien een beetje verliefd ben op Dangerdance? Ach ja... Laat maar, Medicine cats weten niets van liefde..." Ze zuchtte diep en eek naar de struiken waar Dangerdance heen was gegaan.

"Voor mij is dat al genoeg," Zei de WindClanpoes en Whisperwind glimlachte even. "Ik ben al blij als ik dit gewoon overleef." Ze knikte respectvol naar de zwarte poes en begon toen haar poot te likken en haar gezicht te wassen. Whisperwind zweeg maar weer en krulde haar staart om haar heen. "Aangenaam kennis te maken, Whisperwind." Zei ze tegen Whisperwind "Ik ben Suntail, vroeger wilde ik altijd al een Medicine cat worden, maar dat is niet gebeurd..." Whisperwind grinnikte. ''Ik had echter ook nooit verwacht dat ik medicine Cat zou worden, maar toch sta ik hier nu.'' Ze glimlachte even kort naar Suntail en keek weer om zich heen. "Ja, ik ken Angelvoice, maar ik spreek haar niet zo vaak..." Daarna zuchtte. Whisperwind knikte even, ze vond het best jammer want ze had graag gehoord hoe het met haar ging. "Ja daar ben ik het mee eens..." Hoorde ze Suntail zeggen nadat ze had gemopperd over Dangerdance. "Zeg, Whisperwind?" Vroeg ze aan de SkyClanpoes "Kan het zijn dat ik misschien een beetje verliefd ben op Dangerdance? Ach ja... Laat maar, Medicine cats weten niets van liefde..." Whisperwind was een beetje verbaasd over die vraag maar ook beledigd over het laatste deel. Ze legde haar oren dan ook beledigd naar achteren. ''omdat ik Medicine Cat ben betekent niet dat ik niets weet van liefde!'' De woorden kwamen feller uit haar mond dan de bedoeling was en ze trok haar oren weer overeind. ''Sorry, ik had niet zo mogen uitschieten tegen je,'' Miauwde ze rustiger en keek Suntail recht aan. ''Maar je weet dat de liefde voor een kat uit een andere Clan verboden is? En om eerlijk te zijn denk ik niet dat Danger echt de beste is om lief te hebben.'' Haar laatste woorden klonken zacht, maar ze had nou eenmaal zo'n gevoel bij deze kater.

Suntail schrok een beetje toen Whisperwind haar oren in haar nek legde en siste: "omdat ik Medicine Cat ben betekent niet dat ik niets weet van liefde!" De SkyClan medicine cat was ook geschrokken van haar eigen woorden, want ze zette haar oren meteen weer rechtop. "Sorry, ik had niet zo mogen uitschieten tegen je," De poes bood haar excuses aan "Maar je weet dat de liefde voor een kat uit een andere Clan verboden is? En om eerlijk te zijn denk ik niet dat Danger echt de beste is om lief te hebben." Suntail knikte, ze wist de Warriorcode helemaal uit haar hoofd, maar gevoelens kun je niet weghalen... "Waarom zou Dangerdance geen goede liefde zijn?" vroeg ze na een tijdje toen de bruine tabby kater nog steeds niet terug was gekeerd "Hij heeft mij gered van de dood..." Maar misschien niet uit liefde, zei een klein stemmetje in haar hoofd, misschien wilde hij gewoon dat je niet dood zou gaan omdat hij je laterna wil gaan doden? Wat als Dangerdance haar gewoon persoonlijk wilde doden? Dan zou ze nooit meer haar Clanleden kunnen zien, misschien zou ze sterven aan haar verwondingen... Nee! Dacht ze, Ik zal niet sterven en zeker niet veroord worden!

Ze zag dat de poes schrok van haar felle reactie en kalmeerde echt snel. Suntail knikte bij haar woorden en Whisperwind zweeg nog even. "Waarom zou Dangerdance geen goede liefde zijn?" vroeg ze na een tijdje toen de bruine tabby kater nog steeds niet terug was gekeerd "Hij heeft mij gered van de dood..." whisperwind keek de WindClanpoes lang aan en zweeg nog even. Hoe ging ze dit nu weer uitleggen aan haar, Dangerdance was een sterke kater, maar hij was toch wel gevraarlijk. Ze had gehoord dat Silverfang met zijn apprentice was gaan kijken maar geen spoor van een das hadden gevonden. Dus wat was de werkelijke reden van haar verwonding? Ze kon geen uitleg uit de jonge apprentice krijgen dan die ze al had gehoord van Dangerdance. Ze schudde even zuchtend haar kop en keek even om zich heen. ''Waarom niet dat zijn zaken binnen mijn Clan.'' Zei ze ontwijkend. Ze kon haar de waarheid niet vertellen, dan zou ze haar clan verraaden. Ze schudde haar kop weer en keek suntail aan. ''Misschien dat je het mettertijd komt te weten, maar nu kan ik je niet meer vertellen dan dit.'' Haar ogen waren leeg en veriedden helemaal niks. ''Maar zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb voor hem.'' Haar ogen gleden even om zich heen en ze zuchtte. Waarom duurde het nu weer zo lang?

Onderwerp: Re: Please tell me this is a nightmare