Listen, big guy

Ze moesten niet denken dat Southernpaw blind was, dat hij niet zag hoe ze naar elkaar keken. Het zinde hem voor geen meter en hij was niet van plan om het zomaar voorbij te laten gaan. Nee, Bloodpaw moest eens goed leren dat hij zijn pootjes thuis moest houden. En niet alleen maar omdat hij zijn zus was met wiens hart hij aan het spelen was, maar ook omdat hij een medicine cat was en zijn beloftes nooit waar zou kunnen maken! Hij zou Beechpaw's hart niet laten breken omdat de torbie zo graag rebels is en flirt. Starclan sta hem bij als hij zijn zus pijn zou doen; dan stond Southernpaw niet langer meer in voor de gevolgen. Maar een gewaarschuwd man was er twee waard, en daarom stond hij nu met vastberaden uitdrukking in de medicine cat den, te wachten tot de apprentice verscheen uit het achterkamertje.

+Bloodpaw

Het irriteerde Southernpaw dat de medicine cat hem zo hartelijk aansprak en hij vernauwde zijn gele ogen wantrouwend. "Wat denk je wel niet dat je aan het doen bent?", viel hij meteen met de deur in huis, dichterbij komend tot hij borst aan borst stond met de rood-zwart gekleurde kater, gebruik makend van zijn grootte en zijn door trainingen bekomen spieren om boven de ook tamelijk grote kater uit te torenen. Southernpaw ging ervanuit dat Bloodpaw wel zou weten wat hij bedoelde; waarom zou hij hier anders zijn, als hij geen pijn had? Heus niet om een vriendelijk praatje te slagen met de versierder van zijn zus.

En de kater had zelfs de domme moed om te doen alsof hij niet wist waarover het ging. Southernpaw kon fysiek niet dichterbij komen zonder hem een kusje te geven; ergens had hij gehoopt dat de eveneens grote kater een stapje achteruit had gedaan, zodat hij duidelijk de bovenhand nam in deze intimidatiewedstrijd. Maar no way dat hij degene zou zijn die achteruit zou gaan; dat liet zijn trots niet toe. "Je bent een medicine cat.", begon de grote kater, Bloodpaw's vraag maar beantwoordend hoewel hij ervan overtuigd was dat de kater heus wel wist waarover het ging. "Ik adviseer je dus om met je vuile poten van mijn zus te blijven." Hij had wel gezien hoe de twee met elkaar om gingen. Veel te hartelijk, als je het hem vroeg. En hij wou heus wel dat Beechpaw gelukkig werd, een goeie kater vond om een gezinnetje mee te starten en al die dingen; maar één, ze was nog veel te jong en twéé, een medicine cat mocht geen partners, laat staan kittens. Dat was niet echt de goede kater die hij voor haar wou. Zelfs tegen haar zin zou hij Beechpaw altijd beschermen, ook als hij daarvoor iemand pijn moest doen.