Let's play a game!

Een kleine grijns speelde om zijn lippen terwijl hij zijn dikke vacht opzette tegen de ochtendfrisse wind die door de nursery waaide. Zijn broertje en zusje lagen te slapen en hij moest eerlijk gezegd toch wel grijnzen omdat ze er zo verschrikkelijk schattig uitzagen op dit moment. Tigerkit wilde dat hij dit moment vast kon leggen zodat hij het later nog eens kon herbekijken, maar hij dacht niet dat zoiets bestond en bovendien zou hij aan zijn geheugen wel genoeg hebben. Hij wilde zich het liefste over hun buigen en ze allebei een lik geven, maar hij was bang dat hij ze dan wakker zou maken en dus deed hij dat maar niet. Zijn amberkleurige ogen richtte hij op de rest van de nursery toen hij klaar was met Lionkit en Leopardkit te observeren. Hij kwam overeind en strekte zichzelf uit. Gelukkig zou het niet meer lang duren eer dat hij apprentice zou worden. Met een steen in zijn maag bedacht hij zich dat Leopardkit en Lionkit dan beiden al hun warriornaam zouden krijgen en naar de elders den zouden verhuizen. Ze leken het tot nu toe wel goed aan te kunnen, maar wie weet hoe het zou zijn als ze daar dan daadwerkelijk tussen de elders zouden liggen. Tigerkit slikte en probeerde zich op iets leukers te richten. Namelijk op het feit dat één van de andere kittens wakker was en in zijn richting keek. Het was de knappe Lilykit die net iets jonger was dan hem. Met een zelfverzekerde tred liep Tigerkit op haar af, zijn amberkleurige ogen op haar fixerend. “Hé, Lilykit,” sprak hij met een grijns om zijn lippen. “Zullen we een spelletje spelen?” Hij had geen idee wat ze konden gaan doen, dus hopelijk kwam ze zelf met iets.

Een kleine grijns gleed om zijn lippen toen ze hem terug begroette. Hij was misschien nog jong, maar hij zou binnenkort apprentice worden en dus was het voor hem vrij gemakkelijk om de schoonheid van een kat te erkennen als deze zich recht voor hem bevond. Het stond dan ook vrij duidelijk in zijn toekomst geschreven dat hij later een echte casanova ging worden en dat hij zich niet aan één kat zou binden. Wat uiteraard weer sterk in contrast stond met zijn iets serieuzere doel om te beste warrior ooit te worden en uiteindelijk van deputy naar leader te gaan. Tigerstar klonk immers best wel beangstigend en iets wat gezag opwekte, niet dan? Ja, hij vond van wel. Zijn bubbel werd echter doorprikt door Lilykit die twee voorstellen deed. Huh? Vechten? Toen drong het weer tot hem door waarom hij hier ook alweer stond en snel gaf hij haar een enthousiast knikje. “Vechten klinkt prima!” zei hij tegen haar. Dan moest hij wel uitkijken dat hij niet te ruw was; ze was immers jonger dan hem en hij wilde haar geen pijn doen. Ambitieus of niet, ze was gewoon zijn Clanmate en daar mocht hij niet te ruw mee zijn. Maar oh wee, als ze een ShadowClanner was… Of nee, nog beter, een WindClanner! Tigerkit wilde dat hij het beste van zichzelf had kunnen laten zien tijdens dat gevecht met WindClan. Misschien zou Butterstar hém dan wel al benoemen als warrior! Hij schudde zijn kopje, zijn aandacht weer richtend op Lilykit. Als hij zichzelf de hele tijd zo af ging laten leiden, dan ging zij alsnog winnen, hoor. En met een gevechtskreet rende hij naar haar toe, zich afzettend zodat hij op haar rug kon springen.

Hoewel Tigerkit erg ambitieus en vechtlustig was, wist hij natuurlijk ook wel zijn gevechten zorgvuldig uit te kiezen. Daar hoorde dan ook bij dat hij het iets rustiger aan moest doen als hij met iemand jonger dan hijzelf vocht. Hij was al bijna van apprenticeleeftijd en dus torende hij best wel boven haar uit, wat het een oneerlijk gevecht zou maken als hij op zijn sterkst zou vechten. Hij zou zich niet meteen ten onder laten gaan, maar hij zou natuurlijk ook weer niet de eikel uithangen en haar eerst heel hard tegen de grond laten gaan eer dat hij zichzelf gewonnen gaf. Lilykit dook in een mooie beweging van hem weg zodat hij uiteindelijk enkel wat mos ving onder zijn poten en Tigerkit liet zich een beetje door zijn poten zakken zodat ze op hem kon springen zonder dat ze meteen van hem af zou vallen. “Mooie beweging!” riep hij op een bewonderende toon naar haar, waarna hij plagerig net deed alsof hij zijn evenwicht verloor zodat ze hem misschien geschrokken los zou laten. Vervolgens schudde hij een beetje met zijn schouders en grinnikte terwijl hij zijn “best” deed om Lilykit van zich af te schudden. Dit was echt veel leuker dan spelen met een mosballetje!

Tigerkit’s hart zwol van trots toen hij het voor elkaar kreeg om Lilykit van zich af te schudden. Hij had gevoeld dat ze haar grip lichtelijk op hem verloren was vlak voordat hij begon met schudden. Misschien was dit wel de juiste gelegenheid om dat soort zwaktes te leren kennen; afwachten of de grip of de concentratie verminderde en daar dan vervolgens gretig gebruik van maken. De tabby richtte zijn blik verrukt op de kitten toen deze aangaf dat hij ook goed was. Het streelde zijn ego wel een beetje, als hij heel eerlijk was. Maar hij dacht wel dat dat voor elke kat het geval was. Iedereen vond het immers leuk om een complimentje te krijgen, niet dan? “Bedankt!” zei hij op een vrolijke toon tegen haar. Toen dook hij weer een klein beetje naar de grond, want voor hem was het gevecht natuurlijk nog niet afgelopen! Zij mocht van hem ook proberen of zij hem tegen de grond zou krijgen. Hij stak zijn voorpoten naar voren, probeerde rond deze van haar te haken en haar vervolgens onderuit te trekken. Het was eentje die hij ter plekke verzon en dus was het even afwachten hoe het uit zou pakken.

Tigerkit kreeg een grijns om zijn lippen toen hij zag hoe Lilykit haar evenwicht verloor en tegen de grond ging. Voordat hij echter iets kon doen zoals op haar springen, rolde ze weg en brak daarmee volledig de strategie die hij in zijn kopje had zitten. Als je het al een strategie kon noemen, tenminste. Maar Tigerkit was groter en haalde dus ook gemakkelijk een paar muizenlengtes meer dan Lilykit met één sprong. En dus sprong hij in de richting van waar ze rolde, ervoor zorgend dat hij haar niet zou pletten met zijn poten, maar wel ervoor zorgend dat hij zijn pootjes zachtjes op haar liet neerkomen, net alsof ze een prooi was die hij te pakken wilde krijgen. Hij oefende zachtjes druk uit op zijn pootjes en keek haar vervolgens aan met een vrolijke grijns om zijn lippen.