{Saffronkit} Water in the Walls

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Zo was het het ene moment droog, en zo kon de regen op het volgende moment met bakken uit de hemel vallen. Alsof de wolken ter plekke boven het kamp gebroken waren, trommelde het water in dikke druppels op de grond. Op dit soort momenten had Pepperpaw gewenst dat ze Riverclan bloed had en geen Wind- of Shadowclan. Die katten hadden geen last van het water toch? Zij nu in ieder geval wel. Puur instinctief was Pepperpaw naar de dichtstbijzijnde den gerend om te schuilen, de nursery in dit geval. Haar vacht plakte aan haar al smalle lichaam, waardoor ze er nog dunner uitzag dan normaal. Water droop langs haar snorharen naar beneden. "Gatver!" spuwde ze bibberend. Ze kon zichzelf hier niet eens goed uitschudden, dan waren alle kittens verzopen.}

Het was een levendige boel in de nursery. Overal waren spelende kittens te vinden, Saffronkit was hier een van. Hij had net met zijn vriendjes achter een mosballetje aangerend die door de queens zacht heen en weer gerold werden. Toen zijn pootjes moe begonnen te worden liep hij rustig terug in de richting van zijn nest toen hij het geluid van harde regen op het dak van de nursery opmerkte. Veel katten hadden een hekel aan regen, maar Saffronkit vond het heerlijk om een pootje naar buiten te steken wanneer het regende. Langzaam sjokte de kitten richting de uitgang toen een doorweekte kattin binnenstapte. “waarom was je in de regen? “ vroeg de kitten met een scheefgehouden hoofdje.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw rilde toen er een druppel langs haar wang naar beneden gleed en langs haar snorharen de zwaartekracht volgde. Met een zacht getap, praktisch overstemd door de regenbui, kwam hij op de aarde terecht, welke het vocht gretig opzoog. Bah, bah bah bah. Een kitten kwam haar kant op en vroeg haar waarom ze in de regen was. "Ik was eerder buiten dan de regen," verklaarde Pepper verongelijkt met platgelegde oortjes, "ik wist niet dat het ging regenen"}

Met medelijden in zijn oogjes Keek Saffronkit naar de flame point she-cat toen ze haar oortjes platgelegd had. Het gezichtje van Saffronkit trok zich in een plooi, terwijl de rode kitten twijfelde of hij Pepperpaw een kopje kon geven, er iets over moest zeggen of dat hij beter iets ander kon bedenken. Hij huppelde langs de en stak zijn pootje in de regen en kwam weer naast haar zitten. "Ik wist ook niet dat het zou regenen, maar de regen is leuk!" De kitten begon zijn natte pootje af te likken. "Wat was je buiten aan het doen?"

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw keek eventjes verbijsterd naar de vlamgekleurde kitten toen deze aangaf dat regen leuk is. "Leuk?" reageerde ze verbaasd, "maar het is koud en nat! Het maakte je vacht plakkerig!" Iew, ril, bibber, nee, bah. Maar misschien kon Saffronkit met argumenten komen waarom het wel leuk was. Ze keek even mistroostig naar de prooistapel buiten de den toen Saffronkit haar vroeg wat ze buiten aan het doen was. "Ik wilde gaan eten," bekende ze, terwijl haar maag een beschamende, instemmende knor gaf. Oeps.}

De kitten knikte hevig toen de she-cat verbaasd gereageerd had met "leuk?". "Ja, regen is koud, maar ook fijn. Je wordt er goed wakker van en..." Nee, de kitten had geen goede argumenten waarom hij de regen eigenlijk leuk vond. Hij vond het heerlijk om af en toe door de regen te rennen, maar waarom was hem ook een groot raadsel. De kitten verzonk in gedachten voor een goede reden toen Pepperpaw zei dat ze buiten was omdat ze wilde gaan eten. De rode kitten keek naar buiten richting de prooistapel en richtte zijn aandacht weer op de she-cat toen haar maag knorde. De kitten sprong op zijn pootjes en keek weer naar de prooistapel die zich achter een grijs gordijn van regen bevond. "Zal ik wat voor je halen?" vroeg de kitten. Hij wist dat hij zonder toestemming niks van de prooistapel zou mogen halen en keek Pepperpaw nu bijna smekend aan. "Of ik kan met je meelopen."

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw knipperde wat verbijsterd met haar ogen en overdacht de woorden van Saffronkit. Hij overdacht deze dingen een stuk optimistischer dan zij dat deed. Hij vond het water absoluut geen probleem. "Maar je vacht wordt dan zo nat," sputterde de apprentice enigszins tegen, haar hoofdje scheef houdend. De kitten vroeg vervolgens of hij wat voor haar mocht halen. Pepperpaw twijfelde. Ging ze deze kitten nou echt voor haar karretje spannen? Maar hij leek het zo graag te willen... "Nou ja als je de regen niet erg vindt en je het zo graag wil.. ga dan maar?" Oh Starclan, zijn moeder ging haar villen als hij ziek werd.}

De kitten begon eventjes aan zijn vraag te twijfelen toen de she-cat over een plakkerige vacht begon, maar al snel gooide hij deze gedachten van hem af. "Als mijn vacht nat wordt, dan hoef ik vandaag niet gewassen te worden!" bracht de kitten snel uit. Hij dacht even aan hoe modderig zijn pootjes zouden kunnen worden, maar wat maakte dat uit, hij kon zijn goede kant laten zien aan een apprentice. Niet zomaar een apprentice, maar de dochter van de leader! Toen Pepperpaw hem toestemming gaf huppelde de kitten van vreugde om haar heen en huppelde pootje voor pootje naar de regen. Even stak de kitten zijn ene pootje naar buiten, toen zijn anderen en liep vervolgens de regen in. "Ik ben zo weer terug met wat prooi!" riep de kitten terwijl hij richting de prooistapel begon te rennen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw was er nog niet zo van overtuigd dat het een goed idee was dat Saffronkit naar buiten ging. De regen viel in een eindeloze plensbui naar beneden. De kitten merkte op dat hij dan minder gewassen werd en Pepperpaw draaide een oor naar achteren. "Of juist wel omdat je helemaal verzopen en modderig bent," miauwde de apprentice, zachtjes lachend haar hoofdje schudde. De kitten was sowieso niet te stoppen en racete al naar buiten. Wat bezorgd keek Pep hem na. Als een moederkat haar zou vermoorden, kon ze in ieder geval zeggen dat ze een leuke eerste week apprenticeschap was geweest.}

Met grote pas rende de rosse kitten door de regen richting de prooistapel. Wat zou Pepperpaw willen? vroeg de kitten zichzelf af. Bij de prooistapel aangekomen liet de kitten zijn oogjes snel van prooi tot prooi gaan tot hij een vogeltje zag liggen. De rode tabby zette voorzichtich zijn tandjes in de vogel voor hij weer aan de terugreis begon. Saffronkit liep met een grote bocht om een plas heen alleen maar om met zijn linker voorpootje in een andere plat te staat. "Getver" bracht de kitten uit voor hij snel weer naar de droge nursery rende. Hij legde de vogel voor Pepperpaw neer toen er een rilling over zijn rug heenging. "Ik hoop dat ik de juiste prooi meegenomen heATJOE"

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Nerveus volgde Pepperpaw de kitten met haar ogen. Wordt niet ziek, wordt niet ziek, wordt niet ziek.. Diverse schietgebedjes vlogen door haar hoofdje heen, smekende dat Saffronkit ten eerste niet ziek werd en dat ze ten tweede niet afgemaakt zou worden door een boze queen. Beide dingen waren vrij onwenselijk, al sloot het een het andere niet uit. Gelukkig kwam Saffronkit al vrij snel weer haar kant op. "Oh je bent echt helemaal doorweekt," piepte Pepperpaw geschrokken terwijl ze naar de doorweekte kitten keek. Oh jee oh jee.. Wat nu? De kitten legde een vogel voor haar neer en begon te niezen. "Oh nee niet ziek worden!" bracht Pepperpaw vervolgens geschrokken uit. Waarom had ze nou ja gezegd tegen de enthousiaste kitten? Direct krulde Pepperpaw zich om de verzopen kitten heen en begon ze zijn kop droog te likken.}

De kitten maakte zich totaal niet druk om zijn doorweekte vacht. Hij had het wel eens warmer gehad, maar zo erg was het toch niet? Van een beetje kou zal hij heus niet ziek worden. De kitten Nieste nog een keer toen Pepperpaw begon met hem te drogen. Saffronkit ging er bij zitten en begon eerst zijn borst droog te likken. Het was een rare gewaarwording om door iemand anders dan zijn moeder drooggemaakt te worden, maar de kitten sputterde niet tegen. "Zo snel wordt ik niet ziek," zei de kitten terwijl hij een nies wist te onderdrukken. "Mag... Mag ik zo een klein hapje van de vogel nemen?"

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw raspte haar tong met een vlug ritme over de kop van de kitten heen, hem snel droogpoetsend voordat hij ziek zou worden. De kater had hier duidelijk andere plannen over en verklaarde dapper dat hij niet zo snel ziek werd. "Dat dacht ik ook," miauwde Pepper tussen twee likken door, "maar toen werd ik ineens wel heel erg ziek door regen." Oftewel, niet miepen, blijf warm en wordt weer droog verdorie! De kater vroeg vervolgens of hij misschien nog iets kon krijgen van de vogel. Voor een moment keek Pepperpaw naar het gevogelte. De kitten kon vast al wel vaste prooi eten toch? "Tuurlijk, jij hebt hem gehaald. Neem maar."}

De kitten begon hield even zijn kopje scheef toen Pepperpaw vertelde dat ze heel erg ziek werd door de regen. De kitten had wel vaker in de regen gespeeld. Pas geleden had hij nog een speurtocht gehouden om samen met een nieuw vriendje een veer te vinden. Daar was hij ook niet ziek van geworden, dus waarom zou deze kleine wandeling dan wel een probleem zijn? De kitten ging rustig verder met zijn zij droog te likken tot hij voor zn gevoel wel droog genoeg was. Hij boog zijn kopje naar beneden en nam een klein hapje van de vogel. Zijn oogjes begonnen te stralen Wat was de vogel een goede keuze geweest, dacht de kitten bij zichzelf. Hij likte zijn mondhoeken schoon en begon zijn borstkas nog eens droog te likken. Hij dacht eindelijk wel eens droog te zijn, maar het water bleef uit zijn vachtje druipen. "Ik ga toch niet echt ziek worden van een natte vacht?" vroeg de kitten met angst die licht in zijn stemmetje te horen was. Hij had totaal geen zin om een paar dagen verplicht te moeten blijven liggen en niks doen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Voorzichtig liet Pepperpaw de jonge apprentice naast zich gaan. In eerste instantie was ze wat onwillig, aangezien ze echt bang was dat hij haar warmte nodig zou hebben om niet ziek te worden, maar hij leek best wel oké? Hij leek niet eens last te hebben van zijn natte pels? Pepperpaw draaide haar oortje wat naar achteren. Had Bloodpaw dan toch ongelijk gehad? Of had ze gewoon vette pech gehad? Dat had ook nog gekund natuurlijk... Pepperpaw keek nog eventjes toe met een opgeluchte zucht hoe de kitten zichzelf ook weer droog begon te likken. Goed zo. Maar zijn volgende bezorgde vraag liet haar haar oortjes toch iets naar achteren draaien. Ze wilde hem ook weer niet bang maken. "Ik denk dat als je zorgt dat je goed warm blijft er niks aan de hand is," miauwde ze. Zij was immers nog een tijd in de koude modder blijven liggen, zeiknat dat ze was.}

Opgelucht zuchtte de kitten toen hij hoorde dat er niks aan de hand is zolang hij warm zou blijven. Hij moest en zou zijn vacht dus zo droog mogelijk moeten krijgen, maar wat de kitten ook probeerde, zijn vachtje bleef vochtig. Onhandig schuifelde de kitten wat dichter naar Pepperpaw toe om wat van haar warmte te kunnen stelen. "HATJIE!" De kitten dook door het volume van zijn eigen nies in elkaar. Zou ze dan toch gelijk hebben en wordt ik ziek van de regen? Normaal heb ik nooit last van de regen, dacht Saffronkit bij zichzelf. Al snel maakte zijn gedachten plaats voor nog een nies.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw observeerde de kitten nieuwsgierig, benieuwd wat hij had dat hij niet ziek zou worden van de regen. Misschien moest ze het maar een keertje aan Bloodpaw vragen. Bloodpaw wist immers alles. Bloodpaw was ontzettend slim. Tenminste, dat dacht ze, totdat het katertje voor haar ineens begon te niezen. Oh nee! Pepperpaw's vachtje poefte direct op van schrik, al zei ze nog niks. Ze keek enkel met wijde ogen naar het katertje. "Gaat.. alles goed?" besloot Pepper na een korte stilte en een tweede nies te vragen. Als hij ziek werd ging ze huilen hoor, dan was het haar schuld!}

De kitten schudde zijn hoofdje in de hoop dat hij de kriebels in zijn neusje kwijt zou raken. Toen Saffronkit opkeek was de she-cat bijna verdubbeld in grootte. De kitten grinnikte zachtjes bij dit aanzicht voordat hij antwoord gaf. "Alles gaat goed, de kriebel is eindelijk weg!" Op dat moment kwam de kriebel weer terug maar gelukkig wist de kitten deze net te onderdrukken. "Het is vast wel weg wanneer ik morgen weer wakker wordt."

De kitten begon met zijn hoofdje te schudden en Pepper raakte hierop alleen maar bezorgder. Wat als Saffronkit nu echt ziek werd en misschien zelfs wel dood ging? Dat kon Pepperpaw zichzelf nooit vergeven. Daar was Saffronkit veel te lief voor! Gelukkig kon het katertje haar beloven dat het niet zo erg was als dat Pepper in eerste instantie was. De flamepoint liet een zucht ontsnappen, opgelucht dat de kitten blijkbaar niet ziek werd. "Gelukkig maar," reageerde ze, waarna ze zachtjes begon te snorren.