{Tall} De wuppigste Wuppie

Er waren verschillende kanten van vaderschap waar Tall aan moest wennen. Zo moest hij bijvoorbeeld opletten waar en wanneer hij sliep, om ervoor te zorgen dat de kleine a: niet platgedrukt werd door Ace in haar slaap, en b: genoeg slaap kreeg in een nacht. Verder was het hoofdzaak dat hij niet alleen erop lette dat hijzelf op de been bleef, maar dat ook het kleine bolletje vacht wat in niks op hem leek, bleef werken. En als derde was het een nieuwe sensatie om nooit, maar dan ook nooit, echt alleen te zijn. Ook nu niet, nu er een bal mos voor hem als wuppie gepresenteerd werd, met de meest trotse blik die hij ooit had mogen aanschouwen. Even was hij stil, en toen brak Talls gezicht uit in een brede grijns. "Maar hoe dan?!" Riep hij uit, en keek zwaar onder de indruk naar de ander, besluitend dat dit zo'n 'onvoorwaardelijk steun' moment was waarop hij tot aan zijn graf zou volhouden dat dit balletje mos een wuppie was.

Hij fronste even toen de poes aangaf dat dat geheim was. Dat was ook niet eerlijk, vertelde hij haar iets, maakte zij zijn geheim haar geheim. Lekker origineel. Gelukkig was de kater volwassen genoeg - kuch - om zijn -kuch - kinderachtige - kuch - drama opzij te zetten en toverde hij een grijns tevoorschijn. "Zozo," Mauwde hij dus. "Wat kun je me er wel over vertellen?" Of eindigde het allemaal hier al? Want in dat geval was dit een van zijn meest efficiente gesprekken ooit.

Dit leek haar in een moeilijk parket te brengen, en de poes keek dan ook even in stilte voor zich uit voor ze langzaam een antwoord probeerde te formuleren om vervolgens alsnog teveel prijs te geven. Hij grinnikte, maar had ook een lichtelijk wuppie-vermoeden. "Ah," Mauwde hij zacht, en keek met een schuin hoofd naar de kleine. "En zijn het toevallig hele kleine kittens, of blinde elders?" Want dat zou hem weinig verbazen.

Hij schoot in de lach toen de poes als gepakt keek en besloot dat hij haar niet verder zou klieren. Wel zou hij binnenkort weer eens een gesprek uitlokken met Slate, want haar had hij sinds de geboorte van de midgets niet gesproken - en ook sinds zijn uitbarsting bij Blood niet. Een beetje slecht van hem, een beetje, aangezien zij ook niet echt pogingen had gedaan. "Een schitterende wuppie," Reageerde hij ietwat afwezig op de kleine, met zijn poot wat afgeleid naar het mosballetje bewegend. Interessant hoe het verhaaltje was blijven hangen eigenlijk, Tinder mocht trots zijn. Of boos, either way really.

Even dacht hij dat hij was weggekomen met zijn cheap-ass vadergedrag, maar helaas. Deze kleine had alles door en waarom verbaasde hem dat nog? Ze wist dat hij afgeleid was en dacht nu dat het aan haar wuppie lag! Meteen keek de kater verschrikt op. Dat was het helemaal niet! "Nee gekkie, het is de beste wuppie," Mauwde hij. "Ik moest even aan volwassen-dingen denken," Zoals ruzies, boze opmerkingen en frustratie die hij maar bleef voelen. Dit was minder makkelijk dan hij dacht.

De ander leek al snel gerustgesteld door zijn antwoord, tot ze door besloot te gaan over de volwassen dingen die hij noemde en zijn ogen wat groter werden. Ehm, nope, nope, ze waren dan wel kitten en 'vader' maar dat gaf haar geen vrijbrief maar gewoon te doen alsof ze alle vragen mocht stellen, plus, hij had geen zin daarover te praten. Al was het nog best een positief volwassen-ding, aangezien het ook een stuk lastiger had kunnen zijn. "Niets bijzonders," Al wist hij dat dat ook nooit bij hem gewerkt had. Aan de andere kant was Pepper wel iets gewilliger dan hij ooit geweest was dus wie wist.

Hij was van mening dat het zo wel weer klaar was met dit onderwerp, maar dat bleek vies tegen te vallen toen de poes na een korte stilte meldde dat hij het dus ook wel kon vertellen. Ehm.. In theorie wel ja. In theorie. Dus keek hij de poes even grinnikend aan en schudde toen met uitgestoken tong zijn hoofd. "Nou, nee." Mauwde hij al lachend, wetende dat hij de poes hiermee klierde. Moest ze maar aan wennen.

De kleine was soms erg vasthoudend, zoals nu, vandaag, op dit moment. Net op het moment dat Tall dat ook besloot te zijn en hij al grinnikend nog eens zijn hoofd schudde. Nu probeerde ze het via de waarom-weg. Het was dat hij zelf nog half een kitten was en dus doorhad hoe ze het speelde. "Nou," Mauwde hij, en dacht ondertussen na over het meest irritante antwoord wat hij kon geven. "Daarom niet," Tien punten voor hem. Dit was zo'n ontiegelijk irritant antwoord, het gaf hem zelfs nog de kriebels.

Zijn woorden hadden precies het gewenste effect, de poes irriteerde zich er mateloos aan en met een grijns haalde de kater zijn schouders op. "Helaas voor vandaag wel wuppie," Mauwde hij, bijna met een verontschuldigende glimlach maar daarvoor vond hij het eigenlijk te grappig dus dat mislukte een beetje. "Ik heb een belangrijk gesprek staan met Acorndust, dus voor nu moet je hier genoegen mee nemen," Wat echt zijn standaard uitvlucht was, maar voor nu ook nog eens waar. Sjongejonge. "Maar, later mag je me er aan herinneren," Grinnikte hij, voor hij de poes een kopje gaf en daarna met uitgestoken tong wegliep in de richting van de leaders den. Helaas, duty called.