A bit of fun a day, keeps the medicine cat's den away

Blackkit lag op zijn zij zijn flank te wassen zoals zijn moeder hem dat aangeleerd had toen een rosse kitten zijn aandacht trok. Hij herkende de kitten als Saffronkit en keek toe hoe de kitten door de nursery wandelde, duidelijk op zoek zijnde naar een speelmaatje. Zijn blik gleed ook langs Blackkit, maar de kitten leek te schuw te zijn om hem aan te spreken en met geamuseerd bewegende snorharen keek de zwarte kitten toe hoe de rosse kitten ging zitten en vervolgens luidkeels geeuwde, luid genoeg om elke kitten in de nursery wakker te maken. Blackkit zag dat één van de queens haar kop ophief en verschrikt in de ronde keek, waarna haar ogen kort op Saffronkit bleven hangen. Blackkit kwam lichtelijk overeind en bewoog met zijn oortjes toen de blik van de queen de zijne ontmoette. Hij glimlachte bemoedigend, stond op en maakte vervolgens aanstalten om naar Saffronkit te wandelen. Nu hij ouder was dan de meeste kittens hier kon hij het niet helpen dat hij zich soms ook een beetje verantwoordelijk voelde over hun gedrag. Als Saffronkit afleiding zou hebben, zou hij in elk geval niet meer zo reageren. Met een kleine grijns liep Blackkit op de rosse kitten af, zijn groene ogen op hem richtend. “Dadelijk jaag je al het prooi in ShadowClan nog weg met je gegeeuw,” zei hij op een plagende toon, waarna hij Saffronkit een vriendschappelijk zetje gaf. “Ik ben trouwens Blackkit,” stelde hij zichzelf voor, waarna hij een begroetend knikje gaf en vervolgens naast de kitten ging zitten.

Blackkit keek met een geamuseerde blik toe hoe Saffronkit zichzelf eerst wilde verontschuldigen, maar nu pas in de gaten leek te krijgen dat Blackkit het helemaal niet zo ernstig bedoelde. Hij snorde zachtjes toen de rosse kitten vervolgens helemaal open leek te bloeien. Hij was nog jong, maar Blackkit vond dat de kitten nu al een aangenaam karakter had. Hij was geen ruziezoeker, geen druktemaker en hij leek het met iedereen wel te kunnen vinden die hij aansprak. Dat waren belangrijke kwaliteiten om te hebben als hij later warrior zou worden. Het zou ervoor zorgen dat anderen naar hem opkeken en dat ze zijn voorbeeld zouden volgen. Hij wuifde het wat weg met zijn staart toen Saffronkit zich druk leek te maken over het feit of dat hij iemand wakker had gemaakt of niet. “Het is toch bijna tijd voor de meesten om op te staan en bovendien was het nu ook weer niet zó leuk. Ik kan het een beetje overdreven hebben,” zei hij met een grijns om zijn lippen. En wat wilden de queens doen? Hem straf geven omdat hij wat luid geeuwde? Kom nou toch. Hij moest hier niet als een wilde rond gaan stampen, maar een keer wat luider zijn kon geen kwaad. Er waren immers kittens die echt de hele tijd luidruchtig konden zijn. Zijn blik gleed heel even in de richting van Loudkit, maar richtte zich daarna weer op Saffronkit. Daarna drong het pas tot hem door wat de kitten nu eigenlijk gezegd had. “Heb je echt de hele nursery wakker gemaakt met je gegeeuw?” vroeg hij op een lacherige manier. Dat wilde hij nog wel eens meemaken!

“Ik kijk altijd naar boven,” zei hij tegen Saffronkit. “Als de eerste zonnestralen het kamp verwarmen, dan is het meestal tijd om op te staan. De warriors gaan er al uit als de eerste lichtblauwe strepen de lucht vullen.” En dat leek zelfs Blackkit behoorlijk vroeg, maar hij had het met eigen oren gehoord hoe een ochtendpatrouille was vertrokken vlak nadat de eerste strepen licht al zichtbaar waren. “Soms zie ik ze zelfs al vertrekken als de lucht nog paars ziet!” Dat vond hij altijd mooi om naar te kijken. Helaas was Blackkit een vaste slaper en als hij ’s avond op tijd ging liggen, werd hij meestal pas wakker als de lucht al lichtblauw zag. Of grijs op een slechte dag. Hij had eigenlijk tot nu toe meer slechte dagen dan goede dagen meegemaakt, maar zijn vader had hem gezegd dat dat kwam omdat leafbare altijd koude en kille dagen met zich meebracht en dat de eerste zonnestralen pas weer tegen begin newleaf kwamen. Blackkit voelde zijn hart sneller kloppen van opwinding toen Saffronkit zijn voorstel deed, maar probeerde zijn gezicht in de plooi te houden. Zijn vader zou het zeker niet goedkeuren als hij te horen zou krijgen dat Blackkit een kitten had aangemoedigd om heel de nursery wakker te maken. Aan de andere kant… Het zou echt niet meer lang duren voordat iedereen wakker was en hij mocht zich voor één keertje toch wel eens vermaken? “Ik wil het je wel eens zien proberen,” floepte hij er dan ook uit voordat hij zichzelf nog kon tegenhouden. Zijn vader zou het toch wel begrijpen dat ze even lol wilden hebben? Ja, vast wel.

Blackkit kon een glimlach nauwelijks verhullen toen Saffronkit op een enthousiaste manier begon te spreken. Blackkit was altijd al de rust zelve geweest, zelfs toen hij nog maar één moon oud was, maar hij had het altijd leuk gevonden om de andere kittens enthousiast te zien worden. Blackkit was dankzij zijn vader op vroege leeftijd al best volwassen geworden en dus verbaasde het sommige queens nog steeds hoe goed hij met ze mee kon praten als ze het over bepaalde frustraties hadden. Hoe ouder hij werd, hoe beter hij zich kon plaatsen in anderen en hoe gemakkelijker hun gevoelens voor hem aan te voelen waren. Het was iets dat hem lag en dat er ook voor kon zorgen dat hij op een goede manier kon reageren tijdens een situatie of ervoor kon kiezen om beter even te zwijgen. “Dat klinkt als een goed plan,” zei hij, gevolgd door een bevestigend knikje. “Ik ben een behoorlijk vaste slaper, dus je gaat me zeker wakker moeten maken.” Hij zou dan de avond van te voren wel ietsje vroeger gaan slapen zodat hij toch zijn vaste aantal uren slaap achter de rug had gehad en alsnog kon zonder moe te worden kon kijken naar de paarse lucht. Hij vond het altijd zo jammer om daglicht te verspillen en een kans om zijn vader te zien te missen door te gaan slapen. Hij was blij dat hij ouder was waardoor hij veel minder nood had aan een nacht goede slaap. “Alsof ze boos op jou kunnen worden,” snorde hij geamuseerd. “Als je één wapen kunt gebruiken, is het de blik in je ogen en de manier waarop je hun benadert. Queens kunnen nooit lang boos blijven op kittens en zeker niet zo jong als jij.” Ze scheelden natuurlijk maar ongeveer anderhalve moon, maar toch zou Saffronkit met de blik in zijn ogen veel meer gedaan krijgen dan Blackkit.

Blackkit was misschien zelf nog maar een kitten, maar hij kon het niet helpen dat hij een beetje smolt bij het aanzicht van de kitten. Hij leek zich duidelijk zorgen te maken over de kwestie dat de queens wel eens boos op hem zouden kunnen worden, maar volgens Blackkit had hij echt niks te vrezen. Blackkit had het zelf natuurlijk nog nooit geprobeerd omdat hij zijn vader niet boos of teleurgesteld wilde maken, maar hij wist dat veel kittens veel gedaan konden krijgen bij de queens zonder daar al te veel gestraft voor te worden. Natuurlijk speelde hun leeftijd daar ook wel een rol in, maar Saffronkit was nog niet erg oud en dus dacht Blackkit wel dat hij ermee weg zou komen. Zijn vader zou dit gedrag uiteraard niet aanmoedigen, maar Blackkit had echt zin om dit te zien. En bovendien zou zijn vader het wel begrijpen als hij het uit zou leggen, niet dan? Ja, vast wel. En dus keek hij Saffronkit aan met een grijns. “Probeer het maar,” zei hij. “Ik weet zeker dat je het gaat kunnen. En vergeet je geheime wapen niet als ze effectief wakker worden. Dat wordt vast en zeker je redding. En anders help ik je wel, op de één of andere manier. Beloofd.” Hij glimlachte kameraadschappelijk, wachtend op wat Saffronkit nu als volgende ging doen.

Enkel Blackkit’s trillende snorharen toonden aan dat hij het wel een grappig schouwspel vond. Saffronkit leek er duidelijk op gebrand te zijn om zijn missie te voltooien en Blackkit moest eerlijk toegeven dat hij best onder de indruk was toen hij niet veel later een luide geeuw door de nursery hoorde schallen. Het had het volume van meerdere kittens die opgewonden tegen elkaar schreeuwden wanneer ze iets interessants zagen en zorgde ervoor dat sommige kittens en queens wakker werden. De queens knipperden verbaasd met hun ogen, keken gealarmeerd om hun heen en leken er duidelijk op gebrand te zijn de dader te vinden die hun uit hun slaap had gehaald. Blackkit keek naar Saffronkit en grinnikte toen hij opmerkte dat de kitten zich een soort van verborg bij hem. “Kijk niet zo schuldig,” siste hij tegen de kitten. “Dan hebben ze des te sneller in de gaten dat jij het hebt gedaan. Volgens mij hebben ze geen idee wie het is geweest.” Er waren al enkele kittens wakker en verscheidene van hun keken ook op een verbaasde manier om zich heen, alsof ze wel door hadden gehad wie dat het had gedaan, maar het als een spelletje zagen en de queens op een dwaalspoor wilden brengen. “Snel!” grinnikte hij. “Liggen! We doen gewoon net alsof dat we slapen!” En alsof hij een vis was die al zijn zwemkracht verloor, liet hij zich door zijn poten zakken en zakte expres in de richting van Saffronkit zodat hij deze mee zou slepen in zijn val.