My road to the danger.

Onderwerp: My road to the danger. ma 13 jun 2011 - 13:16

Coldrain's blik was koud, Hij staarde de grote lege vlakte over. Het was koud, ookal scheen de zon achter de wolken. Er stond een nare wind die de bomen deed bewegen. De geur van prooi was vers, Zou hij dit spoor volgen of niet? Hij had nare voorgevoelens, Alsof de starclan hem waarschuwde voor iets ergs. Ik waag het erop zei hij onverstaanbaar tegen zich zelf. Hij volge het spoor en kwam op een plek waar het water hoog stond. Zou het spoor hier eindigen? Hij opende zijn mond om alle geurklieren te laten werken. Het kon gewoon niet waar zijn, Het spoor stopte hier. Hoe kon het nou hier stoppen? Hij bekeek het plas water. Zouden er magische krachten dan toch bestaan? Nee kom op zeg dit is real. Je droomt dit niet. De wind liet een koude rilling achter op Coldrain's rug. Hij huiverde, Als je goed luisterde in de stilte van de kale vlakte, hoorde je met de wind mee een kreet van alarm. Zijn voorgevoelens logen niet, Er is storm op komst. Maar niet alleen storm, Er zit verraad in het spel. Zijn ogen sperde wijd open en kijk oplettend om zich heen. Veel vragen raasden door zijn hoofd, Zal dit zijn einde worden?

goldenmoon liep door het bos het was koud en een sterke wind ging in de lucht. Er was duidelijk iets gaande. Het bos was stil te stil, je hoorde geen vogels zingen. Alleen de wind kon je hooren. Het was alsof de wind iets probeerde te vertellen. Onheil! Goldenmoon was wel blij dat het een frisse dag was daar hield ze soms van. Ze volgde een spoor van een konijn. Het was vers, en liep uit tot een plek met hoog water. Goldenmoon dook in elkaar, ze huiferde. Er was zeker iets gaande. Ze dacht na: "een storm". Nee diet was veel erger dan een storm. Ze mogt hier eigenlijk niet komen. Ze wilde ook niet jagen, ze wilde alleen zijn. Ze stond recht en volgede de kant van het hogewater. Tot Dat ze een andere kat rook.
Ze sprong in een kluit varens, en ging in verdedegings houding zitten. Ze was niet zeker of de kat van een andere clan was. Ze was ook niet zeker of de kat haar geroken had. Ze wachte af in de kluit, en bleef stil. Denkent over wat er zou gebeuren.

Snow liep over het vochtige gras. Ze had de geur Coldrain geroken, en ze wilde hem wel weer zien. Ze sperde haar bek open en rook een duif. Ze had honger. Snow zakte door haar poten en volgde de geur. Ze prong op de duif af, maar die pikte fel in haar poot. "Auw!" riep ze en van schrik liep ze los. Zo voelde pijn dus. Dat had ze ook nog nooit gevoelt. Snow zuchte eens en liep hinkend verder. De geur van Coldrain werdt sterker dus liep ze door "Heei" zei ze toen ze hem zag.

Coldrain's neus ging de lucht in, De wind die zijn kant op kwam nam een geur mee.
Hij rook goed dat het een clangenoot was. " Ik weet dat je daar zit " Zei hij kalm.
Hij concentreerde zich op het kluitvarens daarginds. " Kom maar tevoorschijn, Ik doe je niks " Vervolgde hij zijn zinnen. Zijn staart zwiepte van links naar rechts, Langzaam begon het te regenen. Van langzaam naar heel snel. Het water steeg, " We zijn hier heel gauw niet meer veilig. Het gaat overstromen " Coldrain's blik die nu bang stond voor wat er komen gaat stond normaal rustig en kalm als een trouwe krijger. De geur van vers prooi werd minder, minder en minder. Tot je geen prooi meer ruikte in dit gebied. Met een grote sprong stond hij op de steen, Bekeek Goldenmoon erg goed. " Goldenmoon, Wat doe je hier? Het is veel te gevaarlijk om hier alleen te zijn." Hij dacht na, Tja maar ik ben hier ook alleen. Zijn ogen rolden van links naar rechts. Hij voelde dat de regen koud en klammig was. Hij hield wel van de regen over zijn vacht. Hij was dol op avontuur met slechte weersomstandig heden. Het gevaar opzoeken was zijn grootste hobby.

5 volle regels Snowlight,

mvg,

Honeyfeather

Goldenmoon hoorde dat het haar clan genoot coldrain was. Ze zag hem springen op een steen. Ze hoorde hem roepen dat het te gevaarlijk was om hier alleen te zijn. Ze stond op en sprong in een keer naast coldrian. Ze keek hem aan met zachte ogen. Maar jij bent toch ook alleen zei ze. Ze haf hem een vriendschappelijke duw tegen zijn schouder. Goldenmoon keek naar het water die steeg, en zij snel: " We moeten hier weg en gaan melden tegen fireheart wat we hier hebben gezien. Ze bad tot de sterrenclan dat het snel zou stoppen met regenen. Ze keek nog een laaste keer naar coldrain en sprong toen van de steen. Ze rede het bos in. Af en toe keek ze over haar schouder om te zien of coldrain haar volgde. Plots rook ze de geur van haar vriendin snowlight. Ht was hard aan het regenen maar ze wist zeker dat het snowlight was. Ze stopte met lopen, en schreeuwde naar coldrain dat ze snow rook. Ze rende naar de geur toe, en hoopte vuurig dat snow in orde was. Ook hoopte ze dat coldrain haar had gehoord door de harde regen.

Oh, sorry :$

Snowlight keek omhoog. De wind stond veradelijk te waaien en kort daarna begon het hevig te regenen. Dit was geen normale regebui, dit was anders. Wat er precies anders was wist Snowlight niet, maar het was gewoon anders, dat voelde ze. Ze hoorde Coldrain zeggen dat ze hier wegmoesten, omdat het ging overstromen. Ze knikte. "Je hebt gelijk" De blik van Coldrain stond ineens bang, daar schrok Snowlight van. Het was menens. "Golden, ga mee, anders word het je dood." riep Snowlight, die duidelijk de geur van Golden rook. Ze keek naar Coldrain, die voor haar stond. "We moeten terug naar het Thunderclan terrein" zei ze rustig. Ze wachte af op een reactie van Coldrain of Golden moon

(Goldenmoon hoorde dat het haar clon genoot coldrain was. Ze zag hem springen op een steen. Ze hoorde hem roepen dat het te gevaarlijk was om hier alleen te zijn. Ze stond op en sprong in een keer naast coldrian. Ze keek hem aan met zachte ogen. Maar jij bent toch ook alleen zei ze. ) Coldrain's stem klonk wat dapperder. " Ik hou van avontuur, En ik moest gewoon weten wat er aan de hand was. " Hij keek met zijn ogen door de regen naar het gebied. Als Goldenmoon begint te rennen om het aan Fireheart te vertellen ren ik met haar mee. Zijn pas versneld net zo als dat van haar, Vervolgens moet hij heel erg afremmen omdat ze van koers veranderd. Hij lette niet op en knalde tegen een boom. Een enorme plens water viel over zijn vacht wat lag op de boom. " Waarom ren je van koers? " Zei hij snel maar hij zag al waarom. Snowlight was daar. Hij rende mee en vroeg of alles oke was met snowlight. "Ja je hebt gelijk! We moeten het de rest vertellen. Voor er ongelukken gebeuren. " Hij keek gauw naar de lucht en zag al een onweersflits.
Nog steeds rende hij rond met vragen in zijn hoofd, Hoe is dit nou gebeurd?

goldenmoon had gezien dat coldrain tegen een boom was geknalt. Het deet haar pijn om haar vriend zo te zien. Maar gelukig stond hij snel op en kwam naar hun toe. hij zei tegen hun[i] ja je hebt gelijk! we moeten het de rest vertellen. Voor er ongelukken gebeuren. Ze zach hem kijken naar de lucht. Goldenmoon volgde zijn blik. Opeens zoemden er beelden door haar hoofd, van haar kindertijd. Ze schudde even haar hoofd. Ze keek naar haar twee vrienden en zei met een bibberende stem:"ik denk dat Dit een teken is van de sterrenclan". Ze vroeg zich ook af hoe het kon dat ze die beelden zag. Normaal konden alleen leiders en medicein katten z'n beelden zien. Mischien was het alleen haar angst dat ze zach. Goldenmoon hopte dat haar vrienden het niet merkte dat ze iets zag. "Kom op dan, blijven we hier staan, zodat we verdrinken." Ze liep terug het bos in op weg naar het kamp en zag nog altijd de beelden in haar hoofd.

Coldrain's blik werd nauwend, Goldenmoon wou zo graag naar Snowlight en zegt dan vervolgens tegen ons, ( Kom op dan, blijven we hier staan, zodat we verdrinken ) "Dat is iets dat ik niet snap. " Zei hij perongeluk hardop. Hij bekeek hun gezichten of ze iets gehoord hadden. Daarna zuchte hij, Zijn pas versnelde in het bos, De wind in zijn vacht, De regen op zijn vacht. Al zijn zintuigen stonden nu wijdopen. Klaar voor alles wat er zou kunnen gebeuren, Een verkeerde beweging van een vreemde en hij viel hem aan. Hij kon het nu effe niet hebben dat iemand in zijn weg stond. Als er iets moest gebeuren dan zou dat snel moeten gebeuren, " Ohja en je hoeft mij niet de les te laten lezen hoor! " Zei hij plotseling hardop snauwend. Alhoewel dat van dat een vreemde kat tegen komen..
Dan beleefde hij eindelijk is een territoria gevecht, Zijn ogen moesten wel twee keer knipperen om nog in real te blijven. Het zicht werd er niet beter op om in zijn gedachten af te dwalen met zulk weer.

toen goldenmoon aan het ravein kwam waren haar poten zwaar en haar pels klets nat. Ze keek om haar schouder om te zien of coldrain en snowlight nog mee waren. Ze ging het kamp ingang in en liep de openplek op. Terwijl ze wachte op coldrain en snowlight, keek ze de openplek rond. Er waren niet veel katten te zien de meeste schuilden voor de regen. Ze ging ligen en keek nog eens goed rond. Ze zocht fireheart om het nieuws te vertellen. Haar poten deden nog zeer en het leek alsof bij elke regen drupel. Haarpoten meer zeer deden. Ze dwalde weer in haar gedachten af. Goldmoon begreep niet wat de beelden beekenden allen dat het een waarschuwing, moest zijn. Ze schude haar hoofd en keek nog eens rond. Ze fireheart, en hoopte dat hij op haar of zou komen om te vraggen waar zij en vrienden waaren geweest. Dan hadden ze de kans om uit te leggen wat er gebeurt was

Fireheart was vroeg opgestaan, zoals hij de laatste tijd wel vaker deed. Nadat hij zijn nest een beetje netjes had weten te krijgen, liep hij rustig naar buiten. Nog gapend van de slaap zette hij een stap in het natte gras, om vervolgens van schrik achteruit te deinzen. Zijn voorpoot en kop waren helemaal nat van de regen. Met een vies gezicht keek hij naar buiten en holde toen zo snel hij kon naar de hogerots. Daar riep hij dat hij het was en ging Bluestar's den binnen. Hij had nog wat dingetjes waar hij het over wilde hebben en na zijn korte gesprek wandelde hij weer naar de uitgang van Bluestar's den. Zijn groene ogen keken langs de hangende planten heen. Het regende nog steeds erg hard. Op dat moment zag hij een aantal katten uit de doorntunnel verschijnen. Goldenmoon keek vluchtig rond, opzoek naar iemand, dat was duidelijk. De kater zette zich over de regen heen en stapte het natte gras in. Onmiddelijk voelde hij grote druppels op zijn lichaam neerdalen, waardoor zijn vacht in een korte tijd tegen zijn huid geplakt zat. Toch negeerde hij het maar, want er was nou eenmaal niets tegen te doen. De vlamkleurige kater stapte op de drie katten af en keek Goldenmoon aan. Ook zij was helemaal nat. 'Hey, naar wie ben je aan het zoeken? Is er iets gebeurd?' vroeg hij vriendelijk, maar wel met ernst. Ze zag eruit alsof ze iets mee wilde delen, of dat nou goed of slecht was.

fireheart kwam op hun af. en vroeg (hey naar wie ben je aan het zoeken). Goldenmoon was blij hemte zien, en neeg haar kop. ze keek even naar snowlight en coldrain. Ze wou dat een van hun het ging vertellen. Maar ze wou niet wachten. Fireheart we hebben gezien dat de rivier hoog staat. Ze durfde zijn ogen niet te ontmoeten. Hij stijgd behoorlijk snel door deze regen. Ze keek weer naar haar vrienden, en toen naar firehaert. Goldmoon ging recht zitten en voegde er aan toe." Als het zo blijft regenen is straks de helfd van het bos weg. Ze dacht even na" zou ik hem vertellen wat ik heb gezien of niet??" Goldenmoon wachte op een antwoord. Maar al snel was ze al weer in haar gedachten verzonken. Maar bij zich zelf zij iets dat haar ogen verade dat ze nog iets anders op haar hard had. Ze hoopte aleen dat fireheart niets ging vragen verder waar haa vrienden bij waaren

Nouwja ondanks er al iemand voor mij is geweest post ik hem toch maar >.<

Coldrain's pas verslapte toen ze de doorntunnel bereikte. Hij wrong zich tussen de doornen heen, Wat overigens nogal moeilijk ging. Zijn vacht was nat en zat vol modderresten. Zijn staart begon al te klitten. Hij volgde Goldenmoon en zijn blik viel op een vlamgekleurde kater, Onze deputy Fireheart. Hij vervolgde de zin van Goldenmoon en zei "We zochten jou, Een gebied staat helemaal onder water. " Zijn ogen keken om zich heen of Snowlight er ook was. Zodra die er ook was ging hij verder. " Ik was aan het jagen, Ik rook een geur en volgde het. Maar het spoor verdween langzaam. " Zijn ogen werder weer groot. " Ik vond een gebied dat helemaal onder water stond, We wilden het zo snel mogelijk aan jou vertellen, Voor dat.. " Hij snakte naar adem. " Er misschien veel prooi en katten zouden verdrinken. " Hij keek weer naar Goldenmoon, Zijn staart zwiepte heen en weer om hem een beetje droog te krijgen, Maar veel zin had het niet want het regende nog steeds pijpenstelen.

De jonge deputy hoorde meteen al aan hun toon dat het ernstig was. Hij luisterde geduldig naar de drie katten. Goldenmoon sprak eerst en daarna Coldrain. Toen beide katten waren uitgesproken dacht hij even snel na. 'Dat is zeker een probleem. Ik zal er zo een patrouille heen sturen om te kijken hoe erg het is. Ik zal zelf ook mee gaan. Verder kunnen we er niet veel aan doen, behalve de rest waarschuwen' zei hij tegen de ThunderClan katten. Hij keek de drie nog eens goed aan. 'Is er verder nog iets te melden?' vroeg hij. Dit ging niet goed. Prooi werd gestolen in alle Clans. Katten kregen ruzie rond de borders en nu overstroomde een deel van ThunderClan misschien. Dit kon nooit goed gaan. Fireheart keek even koortsachtig rond. Als het water helemaal tot hier kwam, zou het gemakkelijk het kamp binnen stromen. Het kamp lag lager dan de rest, dus het zou onderlopen. Misschien dat een deel nog kon worden opgevangen door de beken in ThunderClan territorium, maar er bestond altijd een kans dat ze moesten verhuizen. Maar waar heen dan? Hoe zouden ze een nieuwe veilige plek kunnen vinden, op tijd, zodat alle kittens en andere katten daarheen konden gaan. De slangenrotsen was geen optie, verder waren er niet zo veel geschikte plekken die erg hoog lagen. Misschien dat er ergens richting de ShadowClan border een plaats was om te kunnen schuilen, maar de kittens hadden een droge en warme plek nodig en niet zomaar een bosje in het gebied.

(Echt laten overstromen kunnen we niet, niet helemaal tot het kamp, want dit zou dan een algemene verhaallijn moeten zijn en dat is het niet. Dus het kan niet verder gaan dan de zonnerotsen.)

goldenmoon luisterde aandachtig naar fireheart en coldrain. (Is er verder nog iets) had fireheart gevraagt. Ze wouw hem in vertrouwen nemen. Ze keek naar haar deputy maar zach dat hij in gedachten was verzonken. Ze bleef nog een tijdje kijken naar hem. Toen keek ze naar coldrain en snowlight. verder heb ik niets gezien zei ze met een stem waarin je verdriet hoorde. Mischien dat jullie nog wat hebben gezien. Ze keek naar haar vrienden, en nog eens naar fireheart. Ze stond op en zuchte zo stil ze kon, ze wou niet dat iemand het hoorde. "als jullie me zoeken ik ben in het krijgers hol. Nog een laaste blik op haar vrienden en haar comadant met glinsterende groene ogen. Ze stapte naar het krijgers hol met hangende kop en een staard die over de grond sleepte. Toen ze in het krijgers hol kwam. verzonk ze weer in haar gedachten. Haar poten leide haar naar haar nest. Goldenmoon schudde haar vacht zo droog mogelijk. Ze ging zitten op haar nest, en kneede het mos daar van. ze keek voor zich uit met opengesperde ogen terwijl ze dat deet. Haar klauwen gingen in en uit in en uit. Even keek ze door de ingang van het krijgers hol. Waar ze fireheart snowlight en coldrain nog kon zien. ze ging liggen met haar kop op haar poten gelecht. Weer staarde ze voor zich uit en verzonk in gedachten. Als nu iemand iets vroeg, hoorde ze het zeker niet.

Edit Bluestar;
Probeer met leestekens te schrijven, Goldenmoon.

Ik krijg geen mails als hier gereageerd is.... :S Handig. Maar ik ben er weer.

Snowlight had al die tijd verstijft gestaan, ze had een beeld van vroeger gehad; Ze kon niet eens haar eigen prooi vangen! Ze voelde haar kop nat worden, tuurlijk het regende. Ze keek even omhoog. Ze was echt in trance geweest! Ze schudde even met haar kop om de trance eruit te krijgen. Nu pas zag ze Fireheart. "Oh mijn god, sorry ik was in trance." zei ze terweil ze haar kop neeg. Ze keek naar de andere twee. "maar nu leef ik weer, heb ik iets gemist?" vroeg ze onschuldig. Zij kon er niets aan doen dat ze in trance was, dat kwam door haar verleden. Je kan niet eens je eigen prooi vangen! spookte het door haar kop. Ze keek even weg. Wat zou fireheard van haar denken als hij het wist! Alleen Coldrain en Goldenmoon wisten het. Verder niemand..

-Ik kan niet zo lang posten Sad

Maar volgens GoldenMoon leer ik het vanzelf...-

Geeft niks Snowligt, Dat je niet lang kan posten, Ik kon het ook niet (Niet dat ik het nu wel kan maar ze zijn ietsjes langer geworden x'D)

Coldrain keek afwezig naar de lucht, De regen stroomden langs zijn ogen, op zijn neus, ondertussen merkte hij de afwezigheid van zichzelf en schudde weer wakker. Hij zag Goldenmoon in haar hol liggen, Hij wist dat ze het moeilijk had in deze tijd. Zijn blik ging naar Snowlight, Ook zij was afwezig, Ze hadden het allemaal moeilijk. Behalve Coldrain, Hij had het niet moeilijk. Hij was dapper en moedig, Totaal nergens bang voor. Hij voelde hoe de regen van hard naar zacht ging, en weer van zacht naar hard. Het rommelde een beetje hier en daar, maar dat was het probleem niet. Hij zou ook graag op patrouille gaan, Dan had hij wat te doen. Dan kon hij uitzoeken hoe het zat, Maar ergens voelde hij zich niet goed. Hij wouw niet alleen gaan zonder Goldenmoon en Snowlight, Want dat waren zijn allerbeste vriendinnen. Als ze iets gingen beleven deden ze dat het liefst samen, Net als toen ze kittens waren, en leerlingen. Hoe ze samen op groeiden en speelden. De regen spoelde al die gedachtes aan en druipte weer uit zijn hoofd. Het liefst deed hij iets waardoor hij alle gedachten even uit zijn hoofd kan krijgen.

Toen ze eindelijk weer eens uit haar gedachten kwam. Keek goldenmoon rond zich. Coldrain had duidelijk zin om iets te doen. Maar hij zou zeker niet zonder haar en snowlight gaan. Ze waren samen op gegroeit, hadden al zo veel gekke dingen beleeft. Ze waren on afschijdelijk geworden. Ze kwam recht en liep naar coldrain. "Waar denk je aan? Je hebt zeker zin om iets te doen". Ze keek in zijn ogen toen sprak ze verder. "Ik heb om te patrouieren. ga je mee". Ze haf hem een snelle lik over zijn oor en zei toen. "Laten we snowlight vragen of ze mee gaat". Ze keek rond in zich, het was nog steeds hard aan het regenen. Toen zag ze snowlight zitten en riep. "Hé snow, sow, snowlight. Ga je mee". Het was wel duidelijk dat snowlight in gedachten bezich was. Toen hoorde z haar maag knorren. Wat had ze een honger. Mischien was het beeter om eerst wat te eten, en dan pas weer op pad te gaan? "Zullen we eerst wat eten? Als er nog genoeg op de hoop licht?" Vroeg ze aan coldrain zonder hem aan te kijken. Haar vacht was eigenlijk nag net zo nat. Het leek wel alsof de regen van haa gleed. Mischien dacht ze dat omdat ze soms wel hield van een regenbui. Ze keek naar de hemel met halfgesloten ogen voor de regen. Ze spitste haar oren, om een antwoord te kunnen hooren. Van coldrain of snowlight!

Ineens hoorde snow haar vriendin roepen. Ze schudde met haar kop. "Sorry, zei je iets?" vroeg ze onschuldig. "Ik was in gedachten." zuchte ze. "Pijnlijke gedachten" zeging met haar poot langs haar kop. Ze hoorde de maag van Goldenmoon en lachte. "We kunnen beter eerst gaan jagen, voordat we omvallen van de honger." lachte ze. Ze wachte op een toestemmingen van Coldrain of Goldenmoon. Ze keek omhoog, en kreeg een druppel in haar oog. Ze hoorde de donder en sprong opzij, tegen Goldenmoon aan, schrok en sprong weer terug. "Wat was dat?" vroeg ze bang. Ze had nog nooit onweer meegemaakt. Bamg keek ze naar de twee andere katten.

Onderwerp: Re: My road to the danger.