Through dirt and shadow I grow

Het was ergens in de ochtend. Wanneer kittens als een dolle door het lint gaan en in de middag er dood van liggen. Skylarkkit was niet anders en zij voelde zich erg actief nu. Ze wilde met iemand spelen die niet haar siblings waren en nu dat de grijze mama twee weken geleden bevallen was moest ze wel op onderzoek uit. Ze sloop voorzichtig naar het nest. Daar aangekomen keek ze erin. Twee kleine oogjes priemden nieuwsgierig over de boord. Ze telde er euh... vijf, zes. Zes. Wow! Dat waren er veel. Er waren ook een hele hoop grijze bij, wat natuurlijk de mooiste kleur was. Ze keek naar een lichtere grijze, want dat was mooier dan donkergrijs. Skylark tilde haar pootje op en tikte het aan. Hallo!

+ Chillykit eerst

Chillykit keek verbaasd op toen iemand haar aantikte en keek recht in de tweekleurige oogjes van een kitten met bijna net dezelfde vachtkleur dan zij. Oh, was dat een sibling die ze nog niet ontmoet had? Dat was wel raar. In haar twee weken hier op deze aardbol, in haar nest tussen haar siblings, had ze toch gedacht dat ze elk van hen al had leren kennen en deze was volledig nieuw. Zelfs haar geur was niet vertrouwd, rook niet lichtjes naar mama zoals met de andere siblings. "..Hi?", mauwde Chillykit verward als begroeting naar dit nieuwe zusje.

Het poesje draaide zich om en opende haar twee blauwe kittenoogjes. Die van haar waren ook nog blauwig, maar een oogje leek meer naar een andere kleur te gaan. Gelukkig hadden deze kittens hun oogjes al open, dat was leuker. Skylark keek de andere kitten bijna even verbaasd aan. Gewoon omdat ze het leuk vond om haar na te doen. "Hi... Ik bjen Skylarkkit. Jij?" Ze was ouder dan haar, maar haar taal was ook nog niet volledig inorde. Als ze naar haar rood met wit zusje keek kwam dit pas goed op 3 moons.

Oh, Skylarkkit, huh? Daar had ze nog nooit van gehoord. Chillykit ging iets rechter zitten, zodat ze de ander beter kon bekijken en deed dat ook met een vragende blik in haar kittenblauwe oogjes. "Jij.. Mijn sus?", vroeg het kleine grijze poesje, bijna onzeker. Want dat was vast niet mogelijk, toch, dat ze zomaar helemaal gemist had dat ze nog een zusje had? Nee, dat zou beschaamtelijk zijn.

Ze twijfelde heel even bij deze vraag, maar nee. Ze had Pepperkit, Stellarkit, Tallkit en Acekit als broertjes en zusjes. Niet deze nieuwe kitten. Dus ze schudde haar kopje. "Nee ikke ben geen zus van jouw. Ikke lig daar." Ze draaide haar kopje om en wees met haar neusje naar de twee nesten verderop met de wit en zwart gevlekte mama erin. "Wie ben jij?", vroeg ze geïnteresseerd toen ze haar kopje terug had gedraaid.

Oh, geen gemiste siblings dus. Gelukkig maar, was wel even gênant geweest anders. De opluchting was af te lezen van haar snuitje; ze was nu nog een open boek, al kon dat later misschien veranderen. "Ik Chillykit!", stelde ze zich nadien voor, toen Skylarkkit er opnieuw naar vroeg. Ze was heel trots op haar naam, vooral omdat ze nog niet helemaal doorhad dat het eigenlijk een beetje verwees naar haar zwakte bij de geboorte. Het was haar naam en haar naam alleen!

Chillykit oooh! Die naam had ze wel al eens gehoord. Voornamelijk door euhm een andere kitten die het aan het roepen was. Het had geklonken alsof Chilly wel van spelletjes hield. Hoewel de kitten er nogal plompig uitzag kan ze best spelen toch? Toch? Met kittenoogjes keek ze naar het poesje. "Chillywilly," gniffelde ze eerst. "Wil je met me spelen?" Er klonk een spoortje van hoop in haar stem.

Chillykit kneep haar oogjes licht verward toe toen de ander haar "chillywilly' noemde. Ze wist niet goed hoe ze dat op moest vatten - was het een belediging of juist een compliment? In ieder geval deed het er niet zo toe, want al snel vroeg Skylarkkit of ze wou spelen, waarop het grijze poesje enthousiast knikte. Ja, spelen was altijd leuk, en misschien zou deze niet-haar-zusje nog een vriendin kunnen worden zoals Shrewkit en Neritekit! Hoe meer hoe beter, toch? "Jaa!", piepte ze daarom ook vrolijk, om haar antwoord nog wat kracht bij te zetten. "Wa doen we?", vroeg ze daarna, benieuwd wat voor leuke spelletjes de oudere kitten al kende die zij nog niét kende.

Ze had een leuk spelletje geleerd van mama, wat ze nu konden doen. Chillykit kende waarschijnlijk de mosbal al en tikkertje. Misschien wel al verstoppertje, maar dat was niet leuk alleen. Daarom had mama haar iets laten zien dat ze alleen kon doen of met twee. Skylarkkit zwaaide met haar staartje en liep naar haar mosnest. Daar had ze allerlei steentjes verzameld en gekregen. Het waren geen saaie grijze keien, maar grijs met witte streepjes, een blauwe schijn, witte kiezels enzovoort. Ze schoof ze voort en zwaaide nog eens naar Chillykit, die moest komen. Haar oogjes begonnen te glinsteren. "Ik ga deze stenen verstoppen en jij moet ze zoeken. Je hebt maar 80 tellen en dan moet je terug komen. Elk steentje is een punt, behalve de witte die is 2 punten. Daarna mag ik." Hopelijk vond Chillykit het wel leuk.