Skylarkkit was erg op haar uiterlijk gesteld, maar soms was ze ook wel een gewone kitten. Ze was juist over de storm heen gekomen en daarna had het een paar dagen liggen regenen. Nu leek alles opgehelderd en dat was maar goed ook. Ze was angstig geworden van de regen. Alleen druppelde het nu uit het plafond, wat weer angst bracht, maar ook iets nieuws. Euhh bruin spul. Waar Shrewkit aan zat te knutselen. De grijze kitten dook in elkaar. Hehehehehe! Ja dit was haar plan. Met een oerkreet sprong ze overeind en sprong. Ze maakte van haarzelf een bommetje en landde in het bruine spul. Het spatte overal heen.

Ze had geen tegenaanval verwacht, maar die kwam wel. Skylark voelde haar lichaam in de modder wegzakken. Ze spartelde om er uit te geraken, maar ook om haar pootjes om de nek van de andere kitten te krijgen en mee te sleuren. Het was niet eerlijk dat alleen zij vuil werd! Het grijze, nu bruine poesje hapte naar de oren en de snorharen van Shrewkit.

Ze had teveel modder in haar mond om openlijk te lachen, dus het klonk meer als gespuug en gehijg. De grijze poes schepte onbewust een klonter modder op met haar poot. Ze smeet het naar Shrewkit, maar het vloog net iets verder. Pats! Tegen de wand aan. Met grote ogen keek ze er naar. Wow! Dat had veel effect gehad. Snel krabbelde ze recht en nam weer een poot modder op. Nu mikte ze beter en jawel. Pats! Raak! Ze giechelde verrukt.

Ze kreeg een klodder modder terug, recht tussen haar ogen. Het droop van haar neus af. Ew! Skylarkkit begon te schudden met haar kop. Ze maakte ondertussen huppelsprongen zodat ze eruit zag als een bokkende stier. Yeehaw! Toen de modder alle kanten op gevlogen was opende ze haar ogen om te kijken naar Shrewkit. Ze hijgde en pufte. "Pas maar op... v-vissenvreter," grauwde ze. Zo had ze van de situatie een gevechtje gemaakt. Zij was almachtige en de beste Shadowclan en de ander was van euh Vissenclan.

Skylarkkit nam een poot modder op en smeet het terug naar Shrewkit, terwijl ze erop af sprong. "Shrewstwar, ikke ben Skylarkstwar en ik wil jouw tewwitowium!", grolde ze. Zonder haar klauwen te gebruiken gaf ze een paar zachte tikken tegen de oren van haar belager. Ze moest geen vissenvreter zijn, het mocht ook iets anders zijn, maar ze waren allebei leiders. Zij was de sterkste en de krachtigste natuurlijk. Waarschijnlijk ook de mooiste!