Sorry about your parents

Onderwerp: Sorry about your parents wo 15 mei 2019 - 20:14

I will not be like a bird bred in a cage
too dull to fly even when the door stands open.

Als je nergens heen mocht, dan ging je luisteren naar dingen. En zeker in de krappe nursery werden de banden al snel duidelijk gemaakt. Het nest van de zwart witte reuzin Sinclaw bijvoorbeeld. Het leken allemaal kittens met een beperking te zijn. Nou was hij niet iemand die daar over zou mogen judgen, zijn eigen moeder was blind. Maar hun moeder leek zich te gedragen alsof haar kits perfectie zelf waren, terwijl ze allemaal toch niet helemaal klopte.

Zo waren de meeste van de kits nu buiten, op een na, een donker klein beest dat net zo blind als zijn moeder was. Maar waar zijn moeder eerst nog warrior was geweest, tot een infectie haar ogen nam, had deze kitten simpelweg nooit functie gehad. Zijn moeder had de clan nog gediend. Waarom was dit beest nog hier? Hij zou zijn hele leven lang niets voor Shadowclan kunnen doen. Enkel hun voer eten. Met zijn oortjes in zijn nek stapte hij dan ook op de kitten af. Er zeker van zijn dat hij het hem eens zou uitleggen. Misschien zou hij dan voor een kittypetleven kiezen. Blinde katten hoorde daar toch meer? Zeker blinde katten die nooit een poot voor hun clan uit zouden kunnen steken. "Pythonkit toch?" Piepte hij zijn stem hoog maar hard terwijl hij neerkeek op de kitten. "Waarom ben je hier." Hij viel direct met de deur in huis, terwijl zijn kleine pootje over de grond schraapte.

-Pythonkit first

Pythonkit draaide zijn hoofdje vragend scheef toen hij plots aangesproken word door een stem die hem niet bijzonder bekend voorkwam. De vraag die de kitten stelde riep ook alleen maar vraagtekens op. Hier, als in, zijn nest? Of als in, in de nursery? Wat? Het katertje herlegde zich wat in zijn nest zodat hij rechter lag, waarna hij even de geur opsnoof. Ok, blijkbaar was dit één van de kittens van Slatefur, die iets jonger waren dan hem. Er was hem verteld dat hun moeder ook niet kon zien, dus dat was al een vraag minder die hem gesteld kon worden. Maar wat bedoelde het katertje dan? "Huh?", kon Pythonkit enkel uitbrengen na een langgerekte stilte terwijl hij zijn hoofd brak over mogelijke betekenissen van die vraag.