Reality

Vandaag hadden de elders het maar slecht getroffen, of goed, 't was maar net hoe je het bekeek. Nettlekit had vandaag als extra taak gekregen om de elders den helemaal schoon te maken en alle nesten te voorzien van nieuw mos (dat een warrior en zijn apprentice aan het halen waren). Het was een saai en zwaar karweitje waar Nettlekit al gauw schoon genoeg van had gekregen. De meeste elders waren hun heil gaan zoeken bij de nursery of andere warme plekken in het kamp, en een enkeling was achter gebleven om Nettlekit zwijgend en oordelend aan te kijken met hun wijze, oude ogen.

Nettlekit tilde een grote hoop stoffig mos, en wankelde met haar bek vol naar de derde hoop die ze had gemaakt. Ze spuugde de vieze kluit uit en trok een gezicht. "Ugh!" Kreunde ze en ze slaakte een zucht. Waarom moest zij dit nou weer doen? Het was niet haar schuld dat al die ouwe katten de oud waren om hun eigen nest te onderhouden.. ze wilde helemaal niet schoonmaken. Ze wilde de medicine cats helpen met het verzorgen van Dustpaw! Als Dustpaw nu eens wat langzamer herstelde dan kon ik hun helpen, en moest ik niet al deze kinderachtige taken doen. Dacht ze gedecideerd, en ze begaf zich weer naar het laatste nest. Ze schraapte met haar klauwen over het nest heen om er een hoopje van te maken en de laatste stukken oud mos weg te halen. Ze tilde takjes, oude blaadjes en mos op en droeg het weer naar de stapel. Toen ze die liet vallen slaakte ze een zucht van verlichting en viel ze neer op de grond. Eindelijk klaar, nu kon ze een moment relaxen! "Ah-em." Klonk er plots. Nettlekit krabbelde geschrokken overeind, en dacht voor één angstvallig moment dat Thornstar of Eveningglow haar betrapt had. Een grijs gestreepte kater stond voor haar, met naast hem een wel hele grote stapel mos en takken. Twee leerlingen kwamen ook tevoorschijn. Nettlekit had helemaal niet gemerkt dat ze een nieuwe voorraad hadden gebracht.. "Dit is voor de elders. Je moet er nieuwe nesten van maken die stuk voor stuk even groot en even warm moeten zijn! En o-wee als je het afraffelt, dan hoort Eveningglow er van." Zei de warrior streng tegen haar. Nettlekit draaide haar oren naar achteren en neeg haar kopje een beetje. "Ja, meneer." Miauwde ze met tegenzin. Hij wierp haar nog één strenge blik waarna hij zich omdraaide en weg liep. Hij wenkte de twee leerlingen met zijn staart. Ze stak haar tong uit naar ze toen ze de elders den uit liepen. Een elder snoof afkeurend maar daar trok Nettle zich niets van aan. "Je zou wat meer respect moeten tonen naar je oudere, Nettlekit." Miauwde Tornear met zijn gebruikelijke monotone stem. Nettlekit keerde haar rug naar hem toe en rolde met haar ogen. "Nou, ik ben toch mijn taak aan het doen? Ik doe heus wel wat er van me gevraagd wordt, meneer." Miauwde ze met een toon waarin de spot er dik bovenop lag.

Nettlekit haar stemming verging echter toen ze de grote stapel zag. Hier zou ze zeker nog mee bezig zijn voor de rest van de middag. In haar eentje zou het uren duren! Ze sloeg met haar poot tegen een kluw mos en siste boos. Stomme clan. Stomme regels. Stomme- haar amberkleurige ogen lichtte op toen ze Dogpaw langs de ingang van de elders den zag lopen. Ze zette haar gevoelens voor haar siblings even opzij en rende naar haar toe. Ze greep op dit moment alles aan om maar te ontkomen aan de dreigende taak die achter haar lag te wachten. "Dogpaw!" Riep ze uit en ze sprong naar haar zusje toe. Ze toverde een gemaakte lach op haar gezicht en deed alsof ze heel blij was om haar te zien. "Hoe gaat het met je? Ik heb je niet meer gezien sinds je uit de nursery bent gegaan.. jullie zoeken me nooit echt op en zo.." Haar stemmetje stierf een beetje weg, de beschuldiging klonk er in door.. "Hoe gaat je training?" Besloot ze te vragen. Wie weet kon ze Dogpaw wel over halen haar wat te leren! Dan zou ze toch niet achter lopen!

Tagged: @Dogpaw
Topic: Is open voor iedereen!

Terwijl ze haar vraag stelde probeerde te Dogpaw haar reactie te pijlen. Ze hoopte dat haar stomme zusje zich heel schuldig ging voelen, net als Poppypaw en Maplepaw. Dat Rabbitpaw haar niet bezocht was logisch. Toch was ze niet tevreden met het antwoord dat ze kreeg. Nieuwe indrukken, who cares? Ze mocht blij zijn dat ze nieuwe indrukken kon opdoen, terwijl haar grijze zusje opgesloten zat in het kamp. Nee, zij wilde alles te weten komen over jagen en vechten en klimmen! "Oh, ja dat zal vast wel." Miauwde ze quasi geïnteresseerd, maar eigen vrij gedesinteresseerd. "Heb je al veel gevangen? Heb je al gevochten? Laat eens wat zien!" Viel ze met de deur in huis en ze keek Dogpaw glunderend aan.

Het monterde haar een beetje op dat ze misschien wat leren kon nu. Dan zou ze niet helemaal achterlopen en dan zou ze ook nog eens indruk maken op haar toekomstige mentor. Die mogelijkheid was fantastisch! Haar mondhoekjes krulde onwillekeurig om bij dat idee. Nettlekit keek haar zachtkleurige zusje aan die geen antwoord gaf maar in plaats daarvan gek door haar poten zakte. Nettlekit hield haar kopje scheef en fronste. Wat deed ze nu? "Wat doe je nu, Dogpaw?" Vroeg ze verward. "Ga je zo vechten?" Giste ze, niet zo zeker er van wat de bedoeling was van de houding. Toch kopieerde Nettlekit de houding. Iets door haar poten gezakt met je buik laag bij de grond  en je spieren aangespannen.  

Nettlekit bleef waar ze was en bestudeerde de bewegingen van Dogpaw. Het zag er allemaal heel simpel uit. In feiten kon ze dat al lang! Dit deden ze al toen ze kittens waren. "Maar Dogpaw, dat kan ik al lang!" Miauwde ze dus ook en ze rolde met haar ogen. Om te bewijzen dat ze niet loog deed ze de beweging na. Ze zakte nog iets door haar poten en begon te sluipen. Ze stopte even, zette zich af met wiebelende kont, en dook naar voren. Ze duwde met haar pootjes het blaadje de grond in en scheurde hem daarna uit elkaar. Ze keerde zich iet wat trots terug naar Dogpaw. "Als dat alles is dan is leerling zijn helemaal niet moeilijk hoor." Grinnikte ze met haar borst vooruit en haar staartje omhoog. "Kom op Dogpaw, leer me eens wat cools! Zoals .. ehm .. zoals een kat besluipen!" Zei ze met ogen die begonnen te fonkelen van opwinding.  

Het zag er niet uit dat Dogpaw op haar gemak was, en het ongemakkelijke gevoel begon Nettlekit te besluipen. Haar glimlach verging een beetje maar ze deed haar best toch te blijven lachen. Verdrietig zijn of boos zijn kon later wel als ze alleen was. “Oh.” Zei ze enkel en teleurgesteld ging ze zitten. Het leek erop dat Dogpaw niet genoeg geleerd had, wat saai! Of ze deed net alsof en wilde Nettlekit niets leren.. die gedachte gaf haar buikpijn. “Nou.. je bent ook nog niet lang een leerling dus eh- nou je zal het vast snel leren dan.” Achter hen zuchtte een elder dramatisch. ‘Nou als jullie dan uitgepraat zijn! Mijn lijf wordt koud hier op de grond hoor!’ Bromde Tornear dramatisch, en Nettlekit werdt herinnert eraan dat haar taak te wachten stond. “Ugh.. als ik geen kitten was..” bromde ze tegen Dogpaw op een zachte toon zodat alleen zij het horen konden. “Zeurende vlooienbal.” Toch stond ze maar op. “Ik kan beter maar verder gaan..” mompelde ze teleurgesteld.

Nettlekit vergaf even al haar twijfels en voelde hoe haar mondhoeken onwillekeurig omhoog trokken. Eindelijk wilde iemand wat met haar doen! Nou ja, Dogpaw was misschien iets té enthousiast maar als ze echt niet wilde dan zou ze vast weggegaan zijn. "Oké! Kijk wat je dus moet doen is.." Nettlekit liep naar de hoop takken en mos en deed voor aan Dogpaw hoe je daarmee een stevig nest maakte. Dat wist ze nu wel, want ze had talloze van die krengen uit elkaar moeten halen. Als ze nu niet wist hoe je ze weer in elkaar moest zetten dan was dat wel veel verwonderlijk. "En dan doe je dus zo!" Zei ze terwijl ze de laatste details aanlegde op het eerste nest die ze gemaakt had. Meteen werd ze opzij geduwd door Tornear die plaats nam in het nest. Nettlekit keek hem trots aan toen hij niet meteen afkeurend keek. "En, ligt het lekker, meneer?" Vroeg Nettlekit overdreven beleefd. Tornear keek haar boos aan, keerde zich om en viel ter plekken in slaap. Dat nam ze dus aan als een ja. Ze wendde zich tot Dogpaw. "Aan de slag dan maar.." Snorde ze en ze begon aan haar taakjes, van binnen op en neer springend als een kit. Eindelijk wilt iemand wat met mij doen! Dacht ze verrukt van plezier en met ogen die fonkelde van blijdschap. [/i]