Zijn amberkleurige ogen hadden een wazige gloed, zoals ze dat al vele manen hadden. Zijn uiterlijk beterde er niet op, het enige wat vooruitging was de vergrijzing van zijn pels, welke van nature ook al deze kleur had. Echter was het intussen een soort grijs geworden dat kenmerkend was voor zijn leeftijd. Een zachte zucht verliet zijn mond terwijl hij zijn kopje neerlegde op zijn pijnlijke voorpoten. Hij dacht even na over zijn leven. Over zijn vriendschap met Fire, zijn 'gevorderde' vriendschap met Swiftheart.. En dan ten laatste maar zeker niet minst belangrijk, Silverstream. Zijn Silverstream. Zou ze nog leven? En zou ze na hem nog iemand anders in haar hart hebben gesloten? De grijze kater deed niet de moeite er echt serieus over na te denken. Die tijd was voorbij. Zijn gloriejaren waren verstreken en nu lag hij hier, zijn laatste dagen tellende. Hij voelde de energie uit zijn lichaam sijpelen en langzaam maar zeker sloten zijn amberkleurige ogen. Zou hij zijn leven anders hebben geleefd als hij de kans had? Zou hij diezelfde beslissingen maken, mocht hij nu een tweede kans aangeboden krijgen? Misschien wel ja. Of misschien had hij een paar dingen anders gedaan. Maar hij was zeker niet ontevreden met hoe alles verlopen was. De recente reis naar de bergen had dan ook zijn tol geëist. Het leek wel alsof zijn lichaam gewacht had tot ze terug in het woud waren, zodat hij bij zijn voorouders ten ruste kon gelegd worden. Zijn oren hingen aan zijn kop en zijn ademhaling vertraagde. Voordat hij het zelf besefte was zijn geest heengegaan, reizende naar de sterren bovenaan de hemel, zijn oude vrienden eindelijk weerziend.