Cleaning duty!

Het mosmonster was herrezen! Settledpaw probeerde zo verschrikt en angstig mogelijk te acteren toen het monstermonster naar hem toe kwam bulderen. ‘Oh nee, het gaat me pakken!’ Settledpaw krabbelde langzaam achteruit, maar niet snel genoeg om aan de klauwen van het monster te ontsnappen. Toen Pepperkit haar kopje tegen hem aan duwde viel hij dan ook dramatisch op zijn rug. ‘Oh nee! Hij heeft me!’ Nu kon de jonge kater echter zijn lach niet meer inhouden en hij hief zijn kopje zodat zijn kin op zijn borst lag om oog in oog te staan met het mosmonster. Een hilarische nederlaag van de apprentice. 1-0 voor het mosmonster.

Pepperkit kroop op zijn buik en plaatste zich triomfantelijk. Het leek niet of ze snel van die plek af zou komen. Settledpaw giechelde nog steeds, ook toen ze zei dat ze hem moest vrezen. Zijn buik schudde van het lachen, Pepperkit was slechts bijrijder van zijn buik. Toen probeerde hij weer een geforceerd een serieuze blik op zijn gezicht te krijgen. ‘Oh ja,’ zei hij, nog steeds was een grinnik achter zijn stem te horen. ‘Iemand, help! Het monster heeft me in haar greep!‘ sprak hij quasi-doodsbang. Zijn acteerkunsten waren helaas niet heel overtuigend, omdat zijn ogen glommen van plezier en al snel weer een lach zijn gezicht sierde. Dramatisch gooide hij zijn kop weer naar achteren en hij sloot zijn ogen en stak zijn tong uit zijn bek. Hij was dood. Zogenaamd natuurlijk.

Settledpaw moest nu echt zijn lach inhouden toen de kitten langzaam over zijn buik naar zijn borst naar voren kroop. Hij was dood. Hij moest het nu even goed spelen. Potverdrie, het kietelde ook verschrikkelijk hoe Pepperkit over hem heen kroop, maar Settledpaw brak niet uit zijn rol. Totdat opeens hij een pootje tegen zijn tong voelde. Dit was het moment. Plotseling opende Settledpaw zijn ogen, tilde zijn kop omhoog en keek Pepperkit recht in haar ogen aan. ‘Boe!’ sprak hij luid. Nu was hij ook een mosmonster. Mosmonster 1 had hem geïnfecteerd met haar mosaanval.

Settledpaw bescheurde zichzelf toen hij de kitten zich dood schrok en hij lachte breed toen hij de kitten weer aankeek. Oh mousedung, ze leek wel héél erg geschrokken. Hij wilde haar ook geen trauma op laten lopen. Hij wilde al helemaal niet gemeen zijn! Maar toch, het bleef wel een beetje grappig… Settledpaw rolde op zijn buik en keek de kitten aan. ‘Sorry, Pepper,’ mauwde hij zachtjes, al lachte hij nog steeds een beetje. ‘Ik ben een lief mosmonster, ik beloof het,’ zei hij nu iets serieuzer, de grootste lachstuip had hij nu wel gehad en hij legde zijn kopje op de grond en keek haar met poeslieve ogen aan.

Pepperkit leek niet meer geschrokken te zijn en leek revanche te willen. Meteen sprong het flamepoint pluizenbolletje met uitgestrekte poten op hem af en Settledpaw liet zich weer gewillig opgaan in het spelletje en zodra Pepperkit hem raakte viel hij weer dramatisch op. ‘Je hebt me alwéér!’ kirde de apprentice vrolijk. Settledpaws had weer een lach op zijn gezicht staan. Maar hij zou zich niet zo snel weer gewonnen geven. ‘En nu ga ik jou pakken!’ Met een paar slome, zachte slagen sloeg hij met zijn voorpoten in het rond, wel gemikt op Pepperkit, maar met de gepaste voorzichtigheid voor een kitten.

Kort waren de twee katten aan het stoeien, steeds ietsje ruiger en iets harder, totdat hij opeens scherpe tandjes in zijn poot voelde. ‘Auw,’ piepte Settledpaw zachtjes. Het was eruit voor hij er erg in had en in een reflex trok hij snel zijn poot terug. Pepperkit verontschuldigde zich meteen en Settledpaw keek haar met warme ogen aan. ‘Geeft niet,’ mauwde hij rustig. ‘Kan gebeuren.’ Settledpaw likte over zijn voorpoot waar twee druppeltjes bloed tussen zijn vacht lagen waar Pepperkits tandjes zich door zijn vel hadden gewerkt. Het stelde niet voor en na twee likken was het al stoppen met bloeden. Kort ging zijn blik naar de elders den die ze hadden moeten opruimen. Het was een ravage!

Pepperkit leek enorm bezorgd over het ongelukje dat was gebeurd. Meteen vroeg ze of Bloodpaw moest halen. ‘Nee joh!’ wimpelde Settledpaw het vriendelijke aanbod meteen af. ‘Het is alweer over. Kijk maar.’ Hij stak zijn pootje uit naar Pepperkit, dan kon ze hem zelf nauwkeurig inspecteren. En Settledpaw was bang dat hij toch niet van Pepperkit weg zou mogen gaan tenzij ze zeker wist dat hij oké was. ‘Het doet al niet meer zeer,’ verzekerde hij de kitten ook nog maar. Het was een klein prikje geweest, maar daarna was het ook al meteen weer over.

Settledpaw snorde tevreden toen ze toch maar voor de zekerheid er een lik overheen gaf. Zo, was dat ook weer opgelost. Hij knikte ook nog eens voor de zekerheid dat het echt goed ging. ‘Ik ben weer heel,’ miauwde hij vastbesloten. Het was gewoon een ongelukje. Settledpaw wist dat hij niet boos moest worden voor zoiets onbenulligs. Toen vroeg ze of ze weer verder moesten met opruimen. Hmm, misschien wel handig. Het schoot zo ook niet op, en ze hadden er eerder een grotere bende van gemaakt dan het opgeruimd. Maar misschien was de kitten wel te moe. Hij wilde haar ook niet te ver pushen. ‘Als je nog wil helpen, tenminste,’ sprak hij toen rustig. ‘Alleen als je wilt. Het hoeft niet hoor!’

Pepper zei vastberaden dat ze het had beloofd en Settledpaw knikte. ‘Dankjewel,’ miauwde hij zachtjes en glimlachte. Ze moesten even de rommel opruimen van hun… gestoei. Ze hadden al best veel oud mos eigenlijk opgeruimd. Nu was het een kwestie van opruimen en vers mos halen voor de nieuwe nesten. Settledpaw zuchtte en begon weer de stukjes mos bij elkaar te schuiven. Nu was de lol er wel een beetje vanaf en begon het echt weer een taak te worden. Ugh. Nou ja, het hoorde er ook gewoon bij.

Pepperpaw schreef:

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit haar glimlach werd weer breder op het moment dat Settledpaw haar bedankte. Ze leefde voor deze positieve aandacht en bevestingen. Ze nam weer even een momentje om te kijken wat Settledpaw deed, waarna ze zelf ook als een sneeuwschuiver het mos rond begon te duwen op een hoopje. Dit kon ze! Ze had immers in Bloodpaw's den ook een moskasteel gemaakt. Dan was het een eitje om dat nu te doen in de elders den. Alleen lag hier wel een stuk minder mos, dus dan werd het een wat minder indrukwekkend bouwsel.}

Pepperkit ging als een sneeuwschuiver over de vloed van de elders den en Settledpaw grinnikte toen ze een enorme bult aan het bouwen was. Maar hé, misschien was het wel een goede techniek? Settledpaw zakte door zijn voorpoten en drukte zichzelf met zijn achterpoten vooruit. Maar hij kreeg een bek vol met stinkend mos en stof. Kuchend kwam hij weer overeind en schudde verwilderd met zijn kop. Hij wierp nog een blik op Pepperkit die druk bezig was met haar mosmolshoop. Settledpaw keek naar zijn bult en de bult die zijn sneeuwschuiver poging moest voorstellen. Hmm, niet helemaal gelukt. Hij zou wel gewoon op de ouderwetse manier mos bij elkaar werken, gewoon met zijn poten.