Potions and pastries that make you grow tall

De combinatie van sneeuw en moeras was een verradelijk iets. Het was lastig om in te schatten waar de grond opeens onder je poten zou verdwijnen. Ivywing keek geconcentreerd naar de mengeling van modder en sneeuw, dit was een stuk waar je niet moest komen. Tactisch ontweek ze de smoezelige sneeuw dan ook, wetende dat daar de plekken waren waar je zo weg kon zakken. Het was lastig om te jagen als je ook op je eigen veiligheid moest letten, maar juist daarom was de kans groot dat ze hier iets zou vinden. Niet alle katten waagden zich hier nu, wat een reden kon zijn voor de prooi om hierheen te vluchten. Voor een moment dacht ze de geur van muis te ruiken, waardoor ze niet oplette en voelde hoe haar pootje wegzakte in de drap. Vluchtig krabbelde ze terug, om te zien hoe haar sneeuwwitte pootje nu een modderig geval was. "Verdorie.." mompelde ze met een frons terwijl ze haar pootje uitschudde.

[Hazelnut]

De kater was al een tijdje op pad geweest toen hij een bekende geur rook. De stem die hij hoorde gaf ook al snel mee wie er iets verderop stond. Ivywing. De kater trippelde recht naar haar toe en bleef iets verder van haar staan. Zijn vacht hing in plukken bij elkaar door de modder en nattigheid. Hij was niet echt iemand die zich daar aan stoorde, al was het natuurlijk niet echt een zicht. Zijn brede poten zorgde ervoor dat hij nergens diep in zakte, waarmee hij toch wel geluk had. "Ik zou Starclan om raad vragen, die poot ga je nooit meer proper krijgen." grapte de kater, tevens als begroeting.

Ivywing keek wat ongemakkelijk naar haar vuile poot. Het was niet dat ze dat er nu af zou gaan wassen, dat moest ze ergens afspoelen. Ze zou over haar nek gaan van de smaak van modder. Yuk. En dan was ze nog niet eens zo truttig wat haar uiterlijk betrof. De witte kattin keek op bij het horen van een bekende stem. "Pas maar op, straks heb je nog een veeg over je snuit," beet ze hem speels terug. Hazelnut was een van haar leeftijdsgenoten en ze kende hem redelijk goed. Met hem kon je wel een grapje maken.

De kater greens lichtjes bij haar reactie en schudde kort met zijn kopje. "Modder doet me niets meer sinds ik erin gezwommen heb." mauwde de kater of een bijna trots toon. De kater had ooit vastgezeten in modder tot aan zijn buik toen hij apprentice was. Dat de modder ook een negatieve herinnering me zich meebracht, had hij uit zijn geheugen gefilterd. Hij had zich lange tijd na de dood van één van zijn leeftijd genoten, Winddancer, weten te herpakken. Zij was omgekomen tijdens de modderstroom. "Misschien kunnen we wel wat kikkers te pakken krijgen. Die zijn zo traag met dit koude weer." Dat laatste zei hij naar waarheid. Shadowclan had geluk met de Marshlands. Nu de temperatuur iets begin te stijgen, was het ijs gelukkig geen hindernis meer.

Geamuseerd trok Ivywing haar wenkbrauw op. "Heb je erin gezwommen?" vroeg ze hem vervolgens. Dat was iets wat ze echt niet vrijwillig zou doen, immers zou modder voor dagen in haar lange vacht blijven zitten. Daarbij was ze ook nog eens wit, dus zou het extra goed zichtbaar zijn. Haar glimlach verdween langzaam toen ze aan een bepaalde herinnering dacht. Nog altijd de verlegen kattin die ze was draaide ze haar kopje weg, om weer terug te kijken naar haar modderige poot. "Laten we dat doen," mauwde ze als reactie en knikte een keer. "Dat zou de clan vast helpen nu er minder vogels en muizen zijn." Ivywing keek kort op naar Hazelnut en schonk hem een zwakke glimlach. "Waar wacht je nog op?" Zelf deed de kattin een sprongetje, om ergens anders op het droge terecht te komen.

"Heb je erin gezwommen?" Hazelnut stond rechtop met zijn oortjes naar voren en even kneep hij een oogje bedenkelijk dicht. "Voor zover zwemmen in modder kan, ja!" mauwde hij luidop. Hij zag wel dat Ivywings gedrag een lichte ommekeer maakte bij het gesprek over modder en het zwemmen erin. Met dat hij uitademde, liet hij zijn grootse houding wat varen en trok hij even met zijn oortjes toen hij toch een kleine glimlach bij haar wist op te vangen. "Ik kom!" mauwde hij direct toen ze vroeg waar hij nog op wachtte. Een glimlachje stond op zij gezicht en kort wierp hij een geruststellende blik naar haar, wetende dat zij het af en toe wel eens moeilijk had met de katten die om hen heen neervielen alsof er een ziekte hun leeftijd wilde uitroeien. Hazelnut had het er gelukkig, visueel, minder moeilijk mee.

Onderwerp: Re: Potions and pastries that make you grow tall