Stuck.

Dragonpaw keek met een geïrriteerde blik in de richting van de vrolijk kwebbelende apprentices. Het begon tegen de late middag te worden en eigenlijk had hij geen zin om in het kamp te verblijven tot de schemering zou vallen. Hij had er net weer een korte trainingsessie met Waspsting en Sequoiapaw opzitten en hoewel hij wel moe was van de training was hij nog niet zo moe dat hij hier in het kamp wilde blijven. Hij had echter nog geen toestemming aan zijn mentor gevraagd om naar buiten te gaan en zag het ook nog niet zo snel gebeuren dat hij ze zou krijgen van een andere warrior. Toen werd hij opeens gewenkt door één van de elders en werd er hem vervolgens gevraagd om mos te gaan vullen met water. Dragonpaw onderdrukte een zucht. Het was misschien niet de leukste taak, maar het gaf hem in elk geval wel de gelegenheid om even buiten het kamp te kunnen gaan. En dus accepteerde hij de opdracht met een gretig knikje, waarna hij de mos aannam en snel het kamp uitrende. Als Waspsting hem nu zou gaan ondervragen, kon hij tenminste aangeven dat hij toestemming had van een elder om uit het kamp te gaan. Elders waren heilig voor de Clan, zelfs Waspsting kon hem dan geen toestemming meer ontzeggen. En met een tevreden blik omdat hij eindelijk van al dat gekibbel van de apprentices af was, rende hij in de richting van the little creek. Zijn blik viel echter op het gedeelte dat hem naar the marshlands zou leiden en even dacht hij terug aan de waarschuwing van Waspsting. Hij richtte zijn blik kort op de mos die hij nog altijd tussen zijn kaken geklemd hield, maar besloot dat de elders wel even konden wachten en trippelde vervolgens in de richting van het moeras. Hij ging dieper het moeras in en probeerde met zijn poten elk stukje gras uit dat hij tegenkwam voordat hij zijn volledige gewicht erop liet rusten. Na een tijdje werd hij al wat onvoorzichtiger en nog een poosje later vroeg hij zich af wat anderen hier zo eng aan vonden. Zijn vraag werd echter meteen beantwoord toen hij plotseling voelde dat hij niet meer verder kon gaan. Zijn poten staken vast in de diepe modder en even schoot er paniek door hem heen. In eerste instantie wilde hij de mos laten vallen zodat hij om hulp kon roepen, maar toen bedacht hij zich dat hij van niemand geen hulp wilde hebben en dat hij hier zelf wel uit zou komen. Op de één of andere manier dan.