The world fell silent [Clan-Event]

De jonge medicine cat apprentice liep met sjokkende pootstappen richting het kamp. Hij was zonet een verborgen tunnel uitgeklommen met een senior warrior achter hem aan, samen hadden ze namelijk een lichaam gevonden van een vermiste clangenoot: Lionstep. De overleden she-cat had hem opgezocht in zijn dromen en waarom hij en niet zijn mentor kon hij nog altijd niet vastleggen. Bloodpaw probeerde vast te houden dat Acefray gewoon net niet 'bereikbaar' was maar aan de andere kant.. Waarom was hij dan naar Smokebreath gegaan in plaats van hem? De tom vertrouwde zijn leven aan de medicine cat maar dat Lion perse hem opzocht liet hem twijfelen. Voor nu vond hij Smoke de beste keuze geweest was, ook omdat de oudere warrior ervaringen had met Starclan omdat hij de voormalige medicine cat geweest was. Nu liepen ze dan samen met de overleden Lionstep terug naar haar thuis om daar haar laatste afscheid te geven, en haar welverdiende begrafenis. Hoewel zijn maag al omdraaide bij het zien van de dode lichaam van de she-cat, nam hij de taak op zichzelf om haar op de traditionele manier weg te geven aan de Silverpelt hoe Shadowclanners dat altijd deden met hun overleden warriors. Haar ziel zou zich bij hun voorouders voegen terwijl haar lichaam hier zou blijven in de moerassen zodat deze als beschermer kon dienen voor hun territorium. Het was een mooie ritueel en de jonge medicine cat apprentice zou er alles aan doen dat Lion haar gewenste uitvaart kreeg.

Bloodpaw liep veder, de sneeuw dat onder zijn poten lag zachtjes krakend in het doodse stilte. Zijn hart begon steeds luider te bonzen bij het idee dat elk moment het kamp in zicht kon komen. Even keek de maine coon dan ook met nerveuze ogen naar Smokebreath, hopend op een geruststellende blik van de oudere warrior. Ze bleven doorlopem, tot dat de kampwanden in zicht kwamen en de zwart met rood gekleurde tom even stopte. Een huiverige zucht rolde over zijn lippen terwijl hij met een zwiepende staart voor zich uit staarde. Hoe moest hij ooit de clan aankondigen dat hij Lionstep gevonden had, een vermoorde Lionstep? De tom keek naar de rookkleurige warrior naast hem en vroeg hem om Lionstep neer te leggen. Toen hij dit dan ook deed gaf hij Smokebreath een bedankende knik voor zijn hulp en het teken dat hij al het kamp in mocht om eventueel de clan al op hoogte te stellen van het slechte nieuws voor hijzelf voorover boog en naar Lionstep keek. Er was oud bloed en voor Bloodpaw haar lijf naar binnen zou slepen wou hij eerst te weten komen waar het bloed vandaan kwam voor er straks dertig katten om Lionstep heen lagen en straks de eventuele tekens zouden vervagen. De medicine cat apprentice onderzocht het koude lichaam en vond al snel een oude wond bij de keel van de overleden warrior. Omdat de apprentice nog jong was en weinig ervaring had met de verschillende wonden onderscheiden kon hij niet vaststellen als het van een kat kwam of door wat anders, het enige wat hij wist was dat deze wond in ieder geval de reden was dat Lion gestorven was. Hij zou het aan iemand moeten vragen met ervaring wat voorn wond dit was, de rode she-cat was hoe dan ook heen gegaan door een gevecht, dat was wel duidelijk. Bloodpaw pakte de nekvel van de ander vast en sleepte haar voorzichtig het kamp in.

Met veel care legde hij de she-cat weer neer, op de open plek van hun kamp waar al vele katten geschrokken bijeen kwamen. De medicine cat apprentice slikte, legde beschermend zijn dikke maine coon staart om de overleden Lionstep heen, en keek op naar zijn clangenoten. "Beste katten van Shadowclan.." Klonk zijn trillende stem. "Al vanaf de dag dat het betekend is dat Lionstep vermist is hebben we haar gezocht met de hoop in onze hart dat ze nog leefde. Vandaag, zoals jullie zien, kom ik met het droevige nieuws vertellen dat onze clangenoot zich bij onze voorouders gevoegd is. Ze was een pittige warrior waar Shadowclan trots op kon zijn, mag ze eeuwig rusten en vrede vinden in Starclan." Bloodpaw boog zijn kop respectvol en sloot zijn ogen. Het droevige nieuws zich laten verspreiden door de clan. "Ik wil Russetfur vertellen dat haar zuster mij opgezocht heeft in mijn dromen en dat ze je heel erg mist.. Ze wenst de beste voor je prachtige geboren kinderen en dat ze spijt heeft.. dat laatste weet je zelf wel in te vullen waarvoor." De medicine cat apprentice draaide zich weer om naar Lionsteps lichaam en drukte zijn neus kort op de voorhoofd van de overleden she-cat voor hij zijn blik liet rond zoeken naar Acorndust. De deputy had naar de rode warrior gezocht en misschien wist enkele vragen te beantwoorden die de jonge tom had, voor hij straks de hele clan op het verkeerde been zette.

Note: Dit topic is open voor de hele clan, keep in mind dat al een tijdje terug afspeelt. Geef mensen ook rustig de kans om te reageren!
Tag: (@Smokebreath) @Shadowclan - @Russetfur & @Acorndust

Voor een keer was hij niet degene die een dood lichaam het kamp in droeg, maar was het Bloodpaw die het lichaam van Lionstep naar binnen bracht. Hij kon de dag nog goed herinneren toen hij en Russetfur het bloed en de geuren gevonden hadden, maar er was geen duidelijkheid naar voren gekomen. Ook nu was het nog niet duidelijk, maar zou er wel meer duidelijkheid naar voren kunnen komen doordat het lichaam gevonden was. Hij wilde de medicine cat apprentice niet direct met vragen bombarderen, maar er moest duidelijkheid komen. "Waar is ze gevonden?" Begon hij dan ook na zijn neus kort in de vacht van Lionstep gedrukt te hebben. "En hoe zit het met haar wonden." Dit waren de belangrijke vragen, de rest kwam later.

Tag: @Bloodpaw,

Haar pootjes deden pijn van de harde training en ze mocht eindelijk een klein beetje slaap inhalen. Vermoeid had ze haar oogjes gesloten maar het was helaas niet voor lang geweest. Tumult in het Camp maakte haar wakker. Slaperig hief ze haar kopje op en zag ze dat Bloodpaw binnenkwam met haar vader. Papa! dacht ze blij en ze krabbelde overeind uit haar nest, natuurlijk moest ze haar papa alles vertellen van haar training! Toen ze de Apprentice Den uitliep zag ze opeens iets wat veel minder leuk was. Lionstep lag daar aan de poten van Bloodpaw. Geschokeerd keek ze naar hem en naar Lionstep. Toen Bloodpaw begon te spreken luisterde ze maar half. "Al vanaf de dag dat het betekend is dat Lionstep vermist is hebben we haar gezocht met de hoop in onze hart dat ze nog leefde. Vandaag, zoals jullie zien, kom ik met het droevige nieuws vertellen dat onze clangenoot zich bij onze voorouders gevoegd is. Ze was een pittige warrior waar Shadowclan trots op kon zijn, mag ze eeuwig rusten en vrede vinden in Starclan." het kwam allemaal maar half binnen. Ze schudde langzaam haar hoofdje. "Lionstep?" miauwde ze zacht en ze zette een stapje naar voren. Maar van de poes kwam een vreemde geur af. Zachtjes begon het poesje te snikken. Waarom stond Lionstep niet op? Was zij ook dood? Net als de moeder van Pepperpaw?

Technically, I’m a murderer
but I like to think that’s one of my better qualities

Ze had hier op gewacht. Haar nachten waren onrustig geweest. Spieren gespannen en klaar tot ze gevonden zou worden. Zelfs nu, in de nursery. Met haar kittens rond haar staart, wist ze direct dat het moment daar was. Angstgeur en onzekerheid overspoelde het kamp met meerdere stemmen die die vervloekte naam noemde. Ze had niet verwacht dat dat vervloekte beest zo snel gevonden zou worden.

Diep haalde ze adem. Gaf haar kits een likje fluisterde dat ze zometeen terug zou zijn. Ergens zich afvragend hoe eerlijk die belofte was, voor ze zichzelf uit de nursery duwde. Emoties gleden van haar af, ze stapte haar toneel op. Een debut dat ze graag voorkomen had, maar met kits in haar buik had ze het lichaam niet ver genoeg kunnen verslepen.

Grote gele ogen staarde naar het lichaam waar Bloodpaw voor gebogen zat terwijl hij sprak. Acorndust die hem directe vragen stelde waardoor ze moeite moest doen om haar nagels niet in de grond te boren. Maar ze hielt zichzelf stil en op de achtergrond. Ze had nooit een goede relatie met Lionstep gehad terwijl de kat in levende lijven was. Echter duwde ze wel haar kop terug de nursery in. "Houdt de kittens binnen en snel.. Het is Lionstep. Ze is gevonden." Fluisterde ze naar binnen naar de andere queens. Haar ogen groot van alarm. Kittens hoefde het aanzicht van het half rottende lichaam niet te zien. Hoewel het haar kits genoeg zou leren over fouten maken, was het nog niet hun leeftijd om deze les te leren.

Tall deed zijn best niet te fluiten. Niet dat hij iets tegen fluiten had, maar hij was op jacht en zijn valse gemusiceer - vraag hem niet hoe fluiten vals kon zijn maar oke - joeg de beesten weg. Aan de andere kant was hij er ook van overtuigd dat zijn apprentices hem dit gewoon hadden wijsgemaakt omdat ze onzeker werden van zijn groot muziekaal talent, maar Tall was een kat van het volk en gunde ze dus hun eigenwaarde. Het leven van een groots musicus ging niet over rozen.

En dat van Lionstep ook niet bleek wel. Oef. Hij had nog geen twee stappen in het kamp gezet of zijn oog viel op het tafereel wat de voorbode was van drama-episode vijf in Shadowclan. Previously on 'Shadowclan Shudders': Sunvoice, Slatefur, Skullpaw en Seagull. En dan vergat Tall er vast nog een. Zijn eekhoorn werd op de grond gelegd en met vernauwde ogen liep de kater naar het midden toe. Well, this was unfortunate. Ze was echt dood-dood. Hij zuchtte even, zijn ogen zacht. Ze was een goede warrior geweest. Uitermate eigenwijs en zo paranoïde als de pest, maar een goede warrior en bovendien een gerespecteerd persoon. Zijn blik ging naar Acorn die hier langer leek te zijn, en toen naar Bloodpaw die van letterlijk elke gebeurtenis wel wat leek af te weten - en dan verdachten mensen Tall?! - "Waar lag ze?" Vroeg hij hem, rustig en zacht. Arme Lion. En als dit geen bevredigende oplossing zou krijgen, arme hij.

@Bloodpaw, @Acorndust

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw was na een lange training de apprentice den in gedoken om zich op te krullen in haar nest. Haar poten brandden van het harde werk, maar ze was wel moe doch voldaan. Ze had het idee dat ze langzame stappen aan het maken was en keek uit naar haar volgende training, tot ze ruw uit haar halfslaap getrokken werd door stemmen en commotie binnen het kamp. Pepperpaw schudde wat verbaasd het mos van haar kopje af en stapte de apprentice den uit, om het bloederige lichaam van één van haar Shadowclan clangenoten te zien liggen. Ze voelde haar adem afgeknepen worden en haar oren gingen plat in haar nek. Pepperpaw's ogen spreidden zich wijd open. Dit was het eerste dode lichaam wat ze gezien had sinds.. sinds.. Het geblaf van de honden echode ver weg in haar oren en ze voelde zichzelf misselijk worden. Ergens wilde ze schreeuwen, maar er kwam niks uit haar mond. Haar keel was afgeknepen. Met bevende poten bleef ze voor de ingang van de apprentice den staan, een steen in haar maag. Haar vader naderde de katten wie Lionstep naar binnen hadden gebracht, en ergens wilde ze naar hem toe rennen om troost te zoeken. Maar ze kon het niet en durfde het niet, het leek net alsof ze zo vast aan deze plek genageld stond als dat een boom met zijn wortels in de aarde begraven was.}

Zijn spieren schreeuwden het uit, het zware, koude lichaam van Lionstep op zijn rug en het sjokkende tempo waren verschrikkelijk voor de kater. Toch bleef hij zonder mokken of morren doorstappen. Ze had er al een tijdje gelegen, zag er verschrikkelijk uit. Haar lichaam was daar niet zomaar geëindigd, Lionstep zou niet zo diep in de grotten komen om vervolgens te sterven. Dit was een bewuste actie geweest. Maar van wat? Een roofdier? Een andere kat? En zo ja, een clankat of een rogue? Was er een moordenaar in hun midden of zou Bloodclan weer een geintje uit gehaald hebben? De kater wilde zijn hoofd er niet te erg over breken. Hij was moe, doodmoe. De nacht gebroken, nu het terugbrengen van Lionstep. Toen hij het kamp binnen stapte lag er een glazige blik in zijn ogen. Hij zou Bloodpaw wel het woord laten doen en dat deed de jonge medicine cat apprentice dan ook. Hij kondigde aan dat Lionstep gevonden was.

Acorndust, enthousiast over doden dat hij was, kwam meteen aanrennen en begon allerlei vragen aan Bloodpaw te stellen, zijn neus in de vacht van Lionstep drukkende. Smokebreath keek de kater aan. Gunde hem alsjeblieft ook de tijd om Lionstep neer te leggen dankjewel. "Ook hallo Acorndust," bromde de kater, vermoeid, waarna hij het lichaam langzaam en voorzichtig, om de doden met respect te behandelen, in het kamp liet neerzakken. Ook Tallstar verscheen en vroeg waar ze gevonden was. "Heel diep in de grotten," mompelde de kater, "als Lionstep Bloodpaw niet bezocht had, hadden we haar nooit gevonden." De kater zette een stapje achteruit en liep naar Sequoiapaw toe, zijn staart om zijn dochter heen wikkelend.

Ze staarde naar het levenloze lichaam van Lionstep. Ze zou nooit meer opstaan en jagen. Haar goudkleurige ogen versomberden. Gelukkig leefde haar mama nog wel. Vanuit de zijkant van haar blikveld zag ze haar vader die naar haar toekwam en wat zei over grotten. Ze keek even een beetje verbaasd, had ShadowClan ook grotten ja? Toen hij zijn staart om haar heen wikkelde hield ze het niet meer en begon ze ongegeneerd te huilen. Het was verschrikkelijk dat ze een goede Warrior hadden verloren en ze kon alleen maar blij zijn dat haar papa Lionstep gevonden had, Lionstep was in elk geval weer thuis.

Het leek een eeuw te duren voor hij antwoord kreeg. En het kwam niet eens van de katten van wie hij het verwacht had. Aan de andere kant, het was niet alsof hij Smoke niet als 'logische bron' zag. Even viel zijn blik op Pepper, waarna hij in dubio zat of hij naar haar toe moest lopen. Waarna hij tot multitasken besloot. Contrary to popular belief was Tall daar namelijk heel goed in. Langzaam liep hij in de richting van de kleine, om ondertussen ook Smoke aan te kijken. "Juist," Mauwde hij met een schuin hoofd. Dit klonk niet logisch, wat deed haar lijf zo diep in de grotten? "Enige theorieën?" Zij hadden haar gevonden, hij hoorde graag eerst hun gedachten.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Het dode lichaam zien deed haar ontzettend veel, samen met de misselijkmakende stank van bloed. Pepperpaw kon het echt niet goed hebben, zoals meer katten in de clearing zover ze ergens vaag kon opmerken. Ze hoorde gesnik, ergens, maar het registreerde niet echt. Haar blik bleef gefixeerd op het lichaam, tot ze merkte dat haar papa op haar af kwam. Voor een moment bleef de apprentice nog naar het lichaam van Lionstep kijken, maar daarna trok ze haar blik toch kort los en drukte zette ze de laatste paar stappen om de afstand tussen haar en Tallstar te overbruggen. In stilte drukte ze rillend haar hoofdje in zijn pels. Buut vrij.}

Onderwerp: Re: The world fell silent [Clan-Event]