{Open} Butterfly culture

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Langzaam veranderde sneeuw in af en toe een regenbui en werd het kamp groener. Als dat al een beetje kon bij Shadowclan althans. Maar goed. Pepperkit kon merken aan het weer dat het steeds een beetje beter werd. Ook aan het insectenleven. Want waar Pepper altijd ontzettend blij werd van veren.. waren vlinders een heel nieuw kaliber. Haar ogen werden groot en wijd toen ze het insect zag fladderen en de kitten schoot de nursery uit, met uitgestrekte klauwen erachteraan springend totdat ze het diertje tegen de grond had. Voorzichtig haalde Pepper haar pootjes van de vleugels af, wachtende tot het weer op zou vliegen zoals haar veer. Dan kon ze er weer mee spelen. Ze liet echter een verbijsterd geluid uit haar bekje komen toen de vlinder stil bleef liggen. Huh?

{Open}}

Technically, I’m a murderer
but I like to think that’s one of my better qualities

Haar gele ogen waren gefocust op het nieuwe speelgoed van haar Leader. Hij had een Windclan kitten gestolen omdat..? Ze op zijn windclan schatje leek? Zijn dode windclan schatje? Ugh. Tall was veel dingen, een hopeloos romanticus stond bovenaan dat lijstje.
Vetgedrukt.
De kitten had een verdwaalde vlinder gevonden en was hiermee aan het spelen. Echter leek de kitten nog niet het gehele besef over leven en dood te hebben. Ze sloeg de vlinder omlaag en als het beestje iets meer body had wist Sinclaw zeker dat ze de het ruggetje zouden kunnen horen breken. Pepperkit haalde haar pootjes van de vlinder af en het beest bleef liggen de vleugeltjes een rare positie hebbend. Zo zo. Ze hadden een kleine moordenaar tussen hen in lopen.

Met een koele blik in haar ogen kwam de kat omhoog en stapte naar de kitten toe. De zon blokkerend in Pepperkits gezichtsveld waardoor een grote schaduw over de kitten viel. "Je hebt je eerste moord gepleegd. Hoewel ik moet zeggen dat de clan zich hier niet op zal kunnen voeden." Geamuseerd verlaagde de kattin haar kop en keek de jonge kat aan. "Hoe voel je je hierbij Pepperkit. Bloed.." Ze trok even met haar oor. Zo kon je het niet noemen, maar goed, voor het gemak. "Aan je poten. Je bent een echte kat nu."

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit haar blauwe ogen bleven op de stil liggende vlinder hangen. De gebroken vleugels bleven roerloos tegen de grond liggen en het fijne stof wat ze bedekte kleefde nog aan haar poten. Haar verwondering hield echter spontaan op toen er een donkere schaduw over haar heen viel. De kitten verstarde lichtjes en trok haar kin met een ruk omhoog om de kattin aan te kijken welke haar benaderd had. Sinclaw. De moeder van Sheddedkit, Whitekit en Pythonkit. Behoedzaam en met toch enige nervositeit keek de kitten omhoog naar de massieve kattin. Sinclaw was altijd een intimiderende aanwezigheid in de nursery geweest en Pepperkit had haar altijd met alle liefde vermeden. Die vlieger ging op dit punt niet meer op.

De kitten draaide één van haar oren verward naar achteren bij het horen van de woorden van de veel oudere kattin en haar staartpunt begon heen en weer te tikken. Haar blik gleed van de felle gele ogen van Sinclaw naar de vlinder die aan haar poten lag. "Ik.." begon de kleine flamepoint kattin, haar mond voelde enigszins droog. Ze wilde niet als een bange muis wegkruipen voor Sinclaw. Ze was een echte Shadowclanner en ze zou het bewijzen ook, "Ik was aan het oefenen.." miauwde Pepperkit, waarna ze Sinclaw's ogen weer opzocht. Geen angst Pepper. "Ik wil een goede Shadowclan apprentice worden."}

Technically, I’m a murderer
but I like to think that’s one of my better qualities

Een geamuseerde blik gleed over het gelaat van de she-cat. "Oh? Aan het oefenen?' Ze spinde bijna haar grinnik terwijl ze snuffelde aan de vlinder en deze vervolgens oplikte en inslikte met een vies gezicht. "Tja.. daar houdt geen enkele kitten het een dag op vol.. nee." Stelde ze voor zichzelf vast terwijl ze even rondkeek. Tallstar was druk bezig en de andere warriors hadden duidelijk geen interesse in haar acties op dit moment. Mooi. "Zeg Pepperkit, Een goede apprentice wordt je inderdaad alleen door training. Maar vlindertjes vangen doet niet veel." Een grijns begon over haar lippen te kruipen terwijl ze haar massieve kop richting de kitten bewoog zodat ze op ooghoogte was met het jonge ding. "Wat zeg je er van als ik je meeneem, het kamp uit. Zodat ik je jacht technieken kan laten zien?" Ze knipoogde naar de kitten. "Zolang ik bij je blijf mag je het kamp uit en hoe trots zou Tallstar op je zijn als jij thuis komt met een muis voor hem?" Ze keek de kitten met een iets te brede grijns aan, haar ogen de onschuldigheid zelfe terwijl ze wachtte op antwoord.

Pepperkit schreef:: Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying
_{Pepperkit fronste en hield haar kop scheef toen Sinclaw de vlinder oplikte. De kitten zette toch een stapje dichterbij en snuffelde aan de resten van de vlinder die er nu nog lagen. "Is dat eetbaar?" besloot Pepperkit toch maar te vragen. Ze had er nog niet over nagedacht op deze manier. Het was voor Pepperkit gewoon speelgoed geweest. Deze gedachten waren echter snel verdreven toen Sinclaw begon over trainen. Pepperkit's hele gezicht lichtte op en de kitten hipte op haar witte teentjes van enthousiasme. "Echt waar?" bracht de kitten vol blijdschap uit met stralende oogjes. Als ze een muis zou vangen, nu al, dan hoefde niemand te twijfelen over dat ze een hele goede apprentice zou worden! Maar plotseling verscheen er een schaduw van twijfel op haar gelaat, die haar blijdschap toch wat dempte. "Maar van papa mocht ik nog niet trainen, dat had ik hem al gevraagd," miauwde Pepperkit wat schuldbewust. Teleurstelling begon in haar gelaatsuitdrukking te verschijnen terwijl ze zich dat bedacht. "Moeten we het hem eerst vragen?"}

Technically, I’m a murderer
but I like to think that’s one of my better qualities

Een zachte grinnik was de enige echte reactie op de kitten terwijl ze haar staart even op de kleine kop van Pepperkit tikte. "Maak je maar geen zorgen. Je papa en ik zijn hele goede vrienden." Haar diep gele ogen lichtte even op met een kleine grijns. "Hij geeft mij hier toestemming voor." Spinde ze zacht en krulde haar staart om Pepperkit heen terwijl ze haar zachtjes richting de kampingang duwde.
"Bij mij ben je compleet veilig."

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{De kleine flamepoint kattin keek verwonderd omhoog naar de grote, zwart met witte queen toen deze aangaf dat er geen problemen aan de horizon lagen. Haar brede lach kwam weer terug en ze liet zich gewillig meevoeren naar de kamp uitgang, snelle voetstapjes zettend om de grote kattin bij te houden. "Oké!" miauwde de kitten nog ter bevestiging. Misschien had ze Sinclaw helemaal verkeerd ingeschat. Misschien was de moeder van haar nieuwe denmates wel heel lief. Een huivering van opwinding ging door haar kleine lichaam heen terwijl ze meeliep met Sinclaw. Ze zou vandaag al beginnen met trainen! "Hoe vind jij Shadowclan Sinclaw?" besloot Pepperkit terwijl ze liep te vragen, met een nieuwsgierige blik in haar ogen. Het bleef toch altijd een onderwerp voor de kleine kit, Shadowclan in plaats van Windclan. Waar katten hun ouders vandaan kwamen ook, maar dat durfde ze toch nog niet helemaal te vragen aan de grote warrior.}

Technically, I’m a murderer
but I like to think that’s one of my better qualities

Haar blik gleed van de kitten naar de omgeving om haar heen. Haar staart half over de rug van het jonge dier heen hangend. Tallstar zou haar leven villen als Pepperkit iets overkwam. Of nou ja.. hij zou haar naar alle waarschijnlijkheid nu al levend villen. Maar daar zou ze later wel achter komen. Wie weet zou hij alleen maar blij zijn dat zijn projectje sterker was dan hij zou denken. En er was geen veiligere plek dan aan Sinclaws zijde. Mist je aan haar goede kant stond natuurlijk.

De vraag van de kitten liet haar even met haar oren trekken en ze stond voor een halve seconde stil. Een zacht, waterige glimlach op haar lippen. "Je twijfelt of dit jouw huis is.. of dat Windclan dat is. Nietwaar?" Ze keek de kitten strak aan. "Het antwoord is simpel. Geen van beide." Zonder veel emotie haalde de kattin haar schouders op. "Mijn gehele leven woon, leef en vecht ik voor Shadowclan. Maar het is nooit mijn thuis geweest. Katten hebben altijd naar mij gestaard, achter mijn rug gesproken." Mompelde ze bitter. "Mijn bloed is half Thunderclan, ook al was mijn vader verbannen en opgenomen in Shadowclan. Het zal mij altijd een halfclanner maken. Een gevaar, in de ogen van blinde puurbloedjes." Mompelde ze en bracht haar kop weer op de hoogte van de kitten. "En het zal pijn doen Pepperkit, het zal je vanbinnen uit wegrukken. Want zelfs al kom je over een aantal manen bij Windclan, zullen zij je als vijand aanstaren. Halfclanners horen nergens, behalve bij elkaar." Ze was zelf zowaar verbaast dat ze zichzelf zo open neerlegde bij deze kitten, maar besloot maar dat het was omdat dit ding er toch nauwelijks wat van snapte. En ze zou weg zijn zodra Tallstar klaar met haar was. Misschien maakte dat het zo makkelijk. misschien..

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit had deze vraag al aan meerdere katten gesteld. Ze wilde graag weten wat Shadowclan voor hen betekende. Of de clan het waard was voor hen. Want Pepperkit had er moeite mee, haar identiteit aan een clan koppelen omdat ze met een poot in beiden stond. Zelden had ze echter zo'n uitgebreid antwoord gekregen als van Sinclaw nu.

De kitten knikte wat schuldbewust bij Sinclaw's eerste woorden. Ja, ze had de vraag gesteld om haar eigen kader te verfijnen. Van veel meningen kon ze een eigen vormen. Maar bij het antwoord dat geen van beiden haar thuis zou zijn, sloeg Pepperkit haar ogen onder de druk van Sinclaw's verzengende blik even kort neer. Pas toen Sinclaw haar ogen op Pepperkit's hoogte bracht, hief de kitten haar kop weer iets. Sinclaw was dus blijkbaar ook halfclan. Dat had Pepper nooit geweten. Voorzichtig, heel voorzichtig, drukte Pepperkit haar neusje kort tegen die van Sinclaw aan. "Dan moeten we ons thuis maar maken met katten die we wel lief vinden," miauwde de kitten met een kinderlijk optimisme na een korte stilte, "want als andere katten denken dat we geen thuis hebben, zijn zij juist dom." Pepperkit had een koppige uitdrukking op haar gezicht staan. "Wij niet."}

Technically, I’m a murderer
but I like to think that’s one of my better qualities

De woorden van de kitten lieten haar ogen groot worden terwijl ze naar de kitten staarde. De zachte druk van haar neusje liet een tinteling achter op haar huid terwijl een tinteling door haar lichaam trok. Waren alle kittens zo onschuldig.. zo puur. Deze kat zag niet het monster dat iedereen in haar zag. Het monster dat iedereen haar genoemd had, tot ze het werkelijk werd.
Sin slikte even en duwde haar lichaam omhoog terwijl ze haar kop schudde. Proberend haar gedachten op gang te brengen maar bleef bijna leeg achter. "Ja.. Pepperkit, dat klinkt als een goed idee.: Mauwde ze zachtjes en duwde haar neus tegen het oor van de kitten. "Dankje." Mompelde ze, het woord voelde vreemd aan op haar lippen en snel schudde ze haar kop en richtte die op de schaduwen om haar heen. "Zullen we maar eens kijken of we wat kunnen jagen voor papa?"

Pepperkit schreef:: Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying
_{Pepperkit hield haar kopje wat scheef, wachtende op Sinclaw's reactie. Maar die was niet eens slecht! Pepperkit begon zachtjes te snorren toen ze Sinclaw's neusje tegen haar oor voelde en kwam weer overeind uit haar zittende positie. Het onderwerp ging weer over op jagen en Pepperkit vloog meteen weer in het 'ik ben een enthousiaste kitten' standje. De kitten maakte een sprongetje en liep met Sinclaw mee. "Is goed! Laten we de grootste muis vangen!" miauwde ze enthousiast, terwijl haar staartje als een vaandel in de lucht zwiepte.}

Een glimlach was om haar lippen verschenen toen Bloodpaw aan haar gevraagd had of ze mee wilde gaan op een herb patrol en hem ondertussen nog wat trucjes wilde aan leren om prooi te kunnen vangen. Ze had voor de zekerheid Southernpaw ook meegevraagd, want de apprentice leek op dit moment niets te doen te hebben en Breezespring wist hoe aangenaam het kon zijn voor een apprentice als ze eens ergens in betrokken kon worden. En dus waren ze momenteel met hun drieën op pad. Eerst had Breezespring Bloodpaw de leiding laten nemen omdat ze niet wist waar welke planten zich bevonden, maar toen het gedeelte kwam dat ze hem mocht uitleggen hoe hij het beste kon jagen, had zij de leiding genomen en had ze hem enkele trucjes laten zien. Vervolgens had ze voorgesteld dat ze zich op zouden splitsen; ze zouden wel bij elkaar in de buurt blijven, maar met z’n drieën op één stukje territorium was natuurlijk niet evident. En dus kwam het zo dat Breezespring, zich concentrerend op prooi, door het struikgewas bewoog en vervolgens stemmen opving van een paar van haar Clanmates. Ze herkende de stemmen niet als Bloodpaw en Southernpaw en verrast trok ze met haar oortje toen ze de stem van Sinclaw en van Pepperkit herkende. Huh? Ze tuurde door het struikgewas heen en ving een glimp op van de senior warrior en de kitten. Ze wist niet waarom ze meteen in actie kwam, maar iets voelde niet juist aan deze situatie. Ze probeerde de woorden op te vangen die Sinclaw tegen de kleine kitten sprak, maar ze was te ver verwijderd om ze te ontcijferen. Wel zag ze aan de geagiteerde houding van Sinclaw dat het iets was wat niet goed kon zijn en ze raakte nog meer in de war toen Pepperkit daar positief op leek te antwoorden. De volgende opmerking was dan weer wel duidelijk te horen en Breezespring schudde geërgerd met haar kopje. “Sinclaw,” sprak ze op een bestraffende toon terwijl ze tevoorschijn kwam uit het struikgewas. “Pepperkit hoort in de nursery te zitten, niet buiten het kamp. Ze is nog veel te jong om jachttechnieken aan te leren.” Haar blik bleef onbewogen terwijl ze Sinclaw in zich opnam, een stap dichter in de buurt van Pepperkit zettende om te voorkomen dat de kitten toch ervandoor zou gaan.

OOC: Bloodpaw en Southernpaw komen er ook nog aan xDD

De medicine cat apprentice liep met geluidloze pootstappen tussen de dennenbomen door. Zijn blik was gevestigd op een wit wiebelend bolletje dat rond hupte tussen de beschutte onkruid. Hij herkende het staartje, het was afkomstig van een konijn- mits dat gokte hij. De tom had namelijk maar één keer een konijn gezien in zijn leven, en die ene keer was dat toen hij als kitten zijnde uit het kamp was ontsnapt. Acefray had hem toen opgespoord en hem gevonden bij de windclan grens waar een warrior net zijn prooi verstopt had. Hij, als naïef niks beter wetende kit, had de prooi mee willen nemen voor de grijze tom waar hij graag tijd mee door bracht maar de Windclanner was hem voor en zette zijn poging tot diefstal betaalt. Gelukkig was Acefray op tijd geweest en had hem gered, al had dat het leven van de andere clanner gekost. De nare herinneren zat nog altijd vast in zijn kop, ook het verhaal hoe hij zijn teen kwijt geraakt was zat nog vers in zijn brein. De tom sprak er nooit over, alsof het nooit gebeurd was maar toch maalde het door hem heen wanneer hij s’nachts alleen lag in zijn bedje. Bloodpaw schudde zachtjes zijn kop, proberend om zijn concentratie weer terug te krijgen op de jacht. De konijn was al wat meters naar voren gehuppeld en zachtjes zette de medicine cat apprentice weer de achtervolging in. Na lang het prooidier hebben gevolgd nam hij eindelijk de poging om het dier proberen te vangen. De tips schoten door zijn kop die Breezespring hem vandaag gegeven had, en zo vlug als zijn achterpoten hem konden afzetten vloog hij naar voren met uitgestrekte klauwen. Het konijn keek van schrik op, wou vluchten maar was te laat. Klets. Zijn kaken knakte de nek van het dier door midden, meteen een lichte spoor van bloed proevend in zijn bek. De glinstering die kort door zijn ogen schoot zou niet te missen zijn als je nu tegenover de tom stond. Hij voelde een grote vlaag van trots door zijn lijf razen, dit was de grootste prooi in tijden! Uit enthousiasme zette Bloodpaw zijn vacht omhoog en rende met zijn verse gevangen konijn naar Breezespring toe. Ze waren met ze drieën: Hij, Breeze en Southernpaw. Opgesplitst maar wel dicht genoeg bij elkaar om elkaar weer snel te vinden. De medicine cat apprentice was dan ook in een tel bij de zwarte she-cat maar voor hij met veel trots zijn aanwinst kon laten zien viel zijn blik al op twee andere katten die bij de zwarte warrior stonden. Sinclaw en zijn zusje Pepperkit. De maine coon liet het konijn vallen en drukte zijn oren naar achter. Wat was er hier gaande? Waarom was Pepperkit buiten? “Wat doe je buiten Pepper, straks ben je weer ziek.” De tom kneep zijn ogen wat toe, proberend de bezorgdheid weg te drukken die in zijn buik borrelde. Hij zou aanhoren wat Sinclaw te vertellen had maar daarna zal hij zijn zusje regelrecht de nursury in schoppen voor ze straks weer ziek raakte.

Southernpaw was meegegaan op de herb patrol omdat hij anders niet bijzonder veel te doen had. Zijn mentor was druk met andere taken en dus kon hij maar beter zijn tijd nuttig besteden. Eerst waren ze op zoek gegaan naar kruiden, de voornaamste bedoeling van een herb patrol natuurlijk, onder leiding van Bloodpaw. Soms vertrouwde hij de andere tom niet zo, vooral omdathij zo close leek met zijn zus - en dat bracht de grote broer in hem natuurlijk naar de oppervlakte. Daarna kregen ze nog wat jaagtips van Breezespring, al waren het vooral dingen die hij al wist. Southernpaw moest zijn best doen om neit te hard met zijn ogen te rollen bij de wel héél vanzelfsprekende dingen. Uiteindelijk mochten ze splitsen en zelf wat jagen. Southernpaw had echter niet veel succes; hij had bijna een kraai gevangen, maar voor hij zelfs maar had beginnen sluipen was de zwarte vogel al weer weggevlogen. Ondertussen was hij echter weer dichterbij Bloodpaw en Breezespring gekomen, want hij hoorde hun stemmen weer. De apprentice liep door het struikgewas tot het tweetal in beeld kwam, al waren ze niet de enige katten. Zijn gele blik viel eerst op Sinclaw en daarna op Pepperkit. Pepperkit, wat deed zij buiten? Ze was een kitten en kittens mochten niet buiten, dat was tegen de warriorcode! Southernpaw fronste. "Waarom is Pepperkit buiten?", vroeg hij, niet wetend dat zowel Bloodpaw als Breezespring praktisch net hetzelfde vroegen. "Kittens mogen niet buiten volgens de warriorcode." Al wist iedereen hier dat vast wel. Het was dan maar de vraag waarom Sinclaw zich niets had aangetrokken van die warriorcode, natuurlijk - want het leek er niet op dat ze probeerde Pepperkit terug te krijgen, en Sinclaw was überhaupt niet het soort kat om zich te laten doen door een kitten.

Technically, I’m a murderer
but I like to think that’s one of my better qualities

De warme blik in haar ogen was zowaar gemeend terwijl ze naar het jonge ding keek. Echter bleek haar goede humeur kortgeleefd met de aankomst van een gehele Pepperkitrescuesquadpatrol. De kat rolde met haar ogen bij de eerste woorden die er uit Breezespring haar mond kwamen rollen. Alleen maar om duidelijk te zuchten toen twee apprentices, waaronder haar partners sloofje nog eens de warriorcode zogenaamd aan haar kwamen quoten. Al was het duidelijk dat ze deze zelf nog niet helemaal kende en een simpele glimlach gleed over haar lippen. Ze had door haar gesprek met de kitten een te goed humeur, een te goed humeur om dit te laten verpesten door nietsnuttig uitschut.

Subtiel liet ze haar nagels uit hun hulzen glijden terwijl ze een stap in de richting van de patrol plaatste. Haar staart lichtelijk rond Pepperkit, zoals deze de hele tijd al had gehangen. Stil staarde ze naar Breezespring irritatie bloeiend in haar aderen terwijl een weer net iets te vriendelijke glimlach schoot over haar lippen haar ogen dichtgeknepen zodat de warrior de woedende blik in haar ogen niet zou zien. Voor ze zich naar de twee apprentices wees. "Overbescherming zorgt voor zwakke katten Bloodpaw. Dat zou de eerste les moeten zijn geweest die je geleerd is. Een kat zonder afweersysteem sterft snel. Is dat wat je wil voor je zusje?" Vroeg ze haar nagels door de grond slepend. "En de warriorcode Southernpaw lieverd, beschrijft heel duidelijk dat een kit niet naar buiten mag zónder warrior begeleiding." In haar laatste woorden zat een lichte grom terwijl ze zich omdraaide naar Pepperkit. "Na vijf manen in het kamp opgesloten is een klein ommetje voor een kitten totaal ongevaarlijk. Doet ze zelfs goed. Daarnaast ben ik een van de sterkste Shadowclan warriors. Ze is zelfs in het kamp onveiliger als ik er niet ben dan hier buiten aan mijn zijde. Ik zou familie nooit in gevaar laten komen." De familie hint was richting Pepperkit die ze even toe knipoogde voor ze naar de drie katten staarde. "Ik had toch echt verwacht dat een warrior, een apprentice en een medicine cat apprentice most of all, ten eerste meer tijd in hun clan medicinaal en met voedsel verzorgen zouden stoppen. En ten tweede wat minder twijfel in een senior warrior zouden plaatsen.'' Ze trok haar kop op de drie aanstarend. "Ik zou heel snel wegwezen als ik jullie was. Tenzij jullie natuurlijk willen dat Tallstar precies hoort wat jullie niet aan het doen waren de gehele middag?"

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit zat vol enthousiasme voor het idee dat ze haar eerste muis zou gaan vangen met de hulp van Sinclaw. De grote kattin zou haar vast en zeker beschermen met al haar warrior trainingen. Helaas was haar enthousiasme van korte duur toen er een kat zich door de begroeiing drong. Meteen glipte Pepper iets achter Sinclaw, bescherming zoekende totdat ze Breezespring herkende. Oh. Gelukkig. Het was maar een Shadowclan warrior. "Hey Breezespring!" begon Pepperkit op toch wel een vrolijke toon, waarna ze weer iets achter Sinclaw's poten vandaan kwam. Maar er ging meteen al een vrij flinke discussie los over wat Pepperkit hier deed. Pepperkit drukte haar oren plat in haar nek, vooral toen ook Bloodpaw en Southernpaw verschenen. Spelbrekers! "Sinclaw is bij me! Ik ben oké!" probeerde Pepperkit meteen met haar oren plat in haar nek gelegd. Haar toon was teleurgesteld. Ze had zo graag willen leren jagen! Ze was gek op haar pleegbroer, daar niet van, maar hij leek wel altijd aan te komen rennen als er iets was. Ze drukte zich kort tegen Sinclaw aan om aan te geven dat ze het geen probleem vond om bij de warrior te zijn en dat ze nog niet van plan was om mee te gaan.}

Breezespring bewoog slechts kort met haar oortje naar achteren. Ze had al geroken dat Bloodpaw en Southernpaw in de buurt waren, dus het was voor haar niet echt een verrassing dat beide apprentices hun aanwezigheid aankondigden. Bloodpaw begon met een bezorgde opmerking naar Pepperkit, Southernpaw benadrukte wat Breezespring net gezegd had. Hoewel Breezespring een sprankje bewondering en ook wel trots voelde dat Southernpaw haar mening zo uit durfde te spreken tegenover een senior warrior gaf ze toch het signaal dat de apprentice moest zwijgen, alsook naar Bloodpaw. “Geen zorgen,” murmelde ze. “Ik los dit wel op.” Haar blik verhardde zich toen Sinclaw begon met spreken en ze wiebelde opnieuw met haar oortjes toen Sinclaw met haar eerste argument aan kwam zetten. Een glimlach brak door om haar lippen toen Pepperkit haar nog even snel begroette en ze gaf de kitten een begroetend knikje, maar richtte haar aandacht alweer snel op Sinclaw toen deze nog meer argumenten gaf, gevolgd door een klein dreigement. Als de senior warrior dacht daar Breezespring bang mee te maken, dan had ze het mis. Ze was op de hoogte van het feit dat Sinclaw een goede band had met Tallstar, maar niets zou haar in de weg staan om de warrior code te volgen, ook een sluwe senior warrior niet. “Bloodpaw’s bezorgdheid is terecht aangezien Pepperkit nog niet zo lang geleden ernstig ziek is geworden. Het is juist de laatste moon voor ze apprentice wordt van belang dat ze haar weerstand zodanig opbouwt dat ze volledig van haar kracht gebruik kan maken als ze apprentice wordt. En vanaf dan, Sinclaw, zal ze wel door haar mentor opgeleid worden en het territorium leren kennen.” Ze deed een stap naar voren zodat ze nog dichter bij Sinclaw stond. “En zowel Southernpaw, Bloodpaw als ik hebben onze dienst aan de Clan geleverd door vandaag te gaan jagen. In tegenstelling tot jou was ik wel bevoegd om beide katten mee te nemen.” Ze deed een knikje richting Pepperkit. Vervolgens deed ze een stap naar voren en gaf de kitten een lik tussen haar oren om het intimiderende uit haar toon te halen. “Pepperkit, ik weet zeker dat je niets zal overkomen hier, maar tot je apprentice wordt ben je echt veiliger in de nursery. En dat duurt niet meer zo lang, wel dan?” Misscuien was het een onderliggende waarschuwing, misschien gewoon iets wat ze wilde benadrukken. Ze gaf de flame point een knipoogje en deed daarna weer een stapje terug, Sinclaw strak aankijkende. Zo. En nu jij weer.