A tallk.

Onderwerp: Re: A tallk. wo 13 nov 2019 - 0:20

Oh, natuurlijk, dát was zijn antwoord? Ze keek verbouwereerd toe hoe hij slechts zijn schouders ophaalde. Was hij het niet die 10 seconden eerder gezegd had dat hij al haar vragen zou beantwoorden? "Warrior zijn is lang zo leuk niet," Natuurlijk was ze net al boos geweest, maar nu was ze pas echt woedend. Woedend, maar vooral ook heel erg verdrietig omdat het voor de zoveelste keer over kwam alsof haar eigen mentor haar weeral niet serieus nam. Alsof ze hier eindelijk eerlijk tegen hem was, alsof hij eindelijk haar onder ogen wilde komen als een gelijke en hij dan maar weer gewoon met zijn schouders rolde en nieuwe onzin verklaarde. "Noem je dat een antwoord?! Jij... Jij- Agh!" grauwde ze overrompeld door frustratie. "Kan je niet voor één, één stomme keer het eens in je op brengen om me serieus te nemen?" haar stem sloeg in het midden van haar zin over, waardoor ze eerder als een tiener in de puberteit klonk dan de sterke warrior die ze wilde zijn. Verdorie. Wolfpaw had het helemaal gehad met hem, met de manier waarop hij om haar vragen heen danste en zij waarschijnlijk voor altijd maar zijn apprentice zou moeten blijven, omdat het warriorschap 'lang niet zo leuk was'. Zag hij dan niet hoe ontzettend belangrijk dit voor haar was? "Stik erin, Tall," spuugde ze hem beledigd en boos toe, waarna ze van de stapel afval afsprong en boos van hem weg begon te stampen, een brok in haar keel.

Onderwerp: Re: A tallk. zo 1 dec 2019 - 18:25

Oke, verkeerde antwoord. Even bleef hij verbouwereerd zitten, maar schudde vervolgens wat treurig zijn kop. Het was wel duidelijk dat de poes zijn visie hierin nooit zou delen, dus moest het maar zoals het ging. Met een knik, meer voor zichzelf dan voor de poes, bevestigde hij zijn gedachten en stond vervolgens op om een beetje vermoeid maar ook met een sterne blik in haar weg te springen. "Weet je, prima," Mauwde hij, misschien een beetje bitser dan verwacht maar ondertussen had hij een lichte glinstering in zijn ogen want verdorie niets ging als verwacht en alles moest in korte tijd geregeld en dan ging de poes hierover moeilijk doen terwijl hij gewoon een leuke training probeerde te regelen. En hij stelde zich aan want ze had ook gewoon een punt. "Zoek Acorn, zeg hem dat je de eerstvolgende ceremonie warrior wordt," Hij zuchtte even gepikeerd. "Maar kom niet klagen als het stom blijkt te zijn, en besef je dat ik je uit puur eigenbelang zo lang apprentice hebt gehouden want je bent,-" Ja, ehm, wat was ze eigenlijk? Frustrerend? Irritant? Uitzonderlijk explosief? Ja dat alles. Maar eigenlijk ook gewoon de kleine Wolfpaw. "Je bent gewoon net zo belangrijk als Pepper oke," Zijn stem was weer wat rustiger en nog een zucht volgde. Als ze dat was, waarom gaf hij haar dan geen eerlijke kans en Pepper wel? "Dus ehm," Die gedachte bewaarde hij voor wanneer het probleem weg was. "Gewoon tegen Acorn zeggen," Zei hij in plaats daarvan, en draaide zich vervolgens om om met hangende oren in de richting van het kamp te lopen. Hij was nog nooit zo uit zijn slof geschoten tegen Wolf, zo de weg kwijtgeraakt. Ze snapten het niet. Niemand. Zouden het waarschijnlijk ook nooit snappen helaas.

- Tall topic uit ((