For the sake of food

De kater gleed met zijn helderblauwe blik door het kamp, zoekende naar warriors die weinig tot vrijwel niets aan het doen waren. Het was hoognodig om te jagen, ziende hoe de prooistapel dramatsich geslonken was. Crowmask was altijd al een kater die zich strikt aan de code hield, alles voor zijn Clan deed. Het weinige voedsel deed dan ook meerdere alarmbellen bij hem afgaan. Zodra zijn ogen een kat in zicht kreeg die zich met geen taken bezig leek te houden, baande hij zich er een weg naartoe. Zijn gestalte was iets slanker en kleiner dan dat van de normale Riverclan krijger, maar zijn snelheid en lenigheid compenseerde dat. Met een respectvolle knik begroette hij de andere kat. "Zin om mee te gaan jagen?" vroeg hij de ander, zijn blauwe blik op diens gelaat priemende.

+ OPEN!

Cobradusk stelde voor om op het ijs te springen, in de poging het zo te breken. Crowmask keek hem even twijfelachtig aan. "Wat als het ijs dan toch breekt en een van ons er onder vast komt te zitten? Lijkt me te gevaarlijk." stelde hij vast, zijn helderblauwe ogen in die van de ander priemende. Hij wist dat het plan kon lukken, maar het was te riskant. Het was veel te koud om nu in ijswater terecht te komen. De kans dat ze dan ook nog eens vast kwamen te zitten onder het ijs, was ook groot. Een tragische dood, eentje waar hij niet verantwoordelijk voor wou zijn moest hij ingestemd hebben met het plan. "We zouden iets zwaar moeten vinden om het ijs mee te breken.." sprak hij vervolgens, nadenkende terwijl hij in het rond keek.

Crowmask keek met een opgetrokken wenkbrauw naar Cobradusk die beweerde dat ze een andere kat op het ijs moesten gooien. "Dat is niet bepaald respectvol naar je Clangenoot toe." miauwde hij. Crowmask wist zelf ook dat de kat waarover ze het hadden er goed gevuld bijliep voor deze schare periode, maar dat wou niet zeggen dat die minder deed dan de rest. Crowmask zag er zelf ook nog redelijk uit, zijn magere gestalte werd namelijk gecamoufleerd door zijn dikke pels. Zijn blauwe blik keek weer voor zich uit. "Als we door het ijs zakken denk ik niet dat we er nog uit kunnen geraken. En twee dode katten kunnen zullen ze wel erger vinden dan geen prooi, neem ik aan." miauwde hij vervolgens, waarna hij de jongere kater terug aankeek. "En in plaats van andere katten op het ijs te gooien, moeten we iets anders zien te vinden. Een voorwerp..." Hij beet op de binnenkant van zijn kaak, maar wist niets te bedenken hoe hard hij ook nadacht.

De kater reageerde niet op zijn woorden, waar Crowmask niet veel van maakte. Een korte stilte tussen de twee kon dan ook niet vermeden worden. Echter vond hij dit niet zo erg, dan had hij even de tijd om na te denken. Echter, toen Cobradusk weer sprak en hij diens aanwijzing volgde met zijn blauwe blik, knikte hij instemmend. Het was een goed plan. "Hoe krijgen we die los?" vroeg hij, zijn blauwe blik verwachtingsvol op de andere kater richtende. Misschien zou hun uitje toch nog tot een succesvol einde komen.

Cobradusk hoefde daar niet lang over na te denken. "We breken hem natuurlijk." Zei hij alsof dat zo klaar als een klontje was. Zonder vrees stak hij het ijs over, oplettend dat hij de zwakkere plekken in het ijs zou vermijden voor het geval hij niet zo'n geluk zou hebben en er doorheen zou zakken. Hij sprong op de oever van de overkant en keek naar boven naar de hangende tak. Klimmen zou een uitdaging worden- maar hij hing laag dus hoog hoefde hij niet te gaan. En dus met relatief weinig vermoeiing van zijn spieren raakte hij boven. Hijgend ging hij rechtop staan en dacht hij een tel na. "Dat denk je?" Hij wendde zich tot zijn clan genoot. "Ga je mee helpen hem breken, of wil je liever op de grond je geluk uit proberen?" Vroeg hij, zijn groene ogen gericht op Crowmask.