Mr Sandman

Uiteindelijk was het een van de weinige plaatsen waar je echt rust kon vinden. Er viel praktisch niets te halen, niets te vangen en niets te vinden. Er was geen reden voor de gemiddelde kat om er naar toe te gaan. Toch leek hij het altijd wel voor elkaar te krijgen. De momenten dat hij zijn rust had gevonden kwam er toch een kat door het gebied lopen. Hij had haar geroken, enkele momenten later ook gezien. Dat was misschien nog zijn voordeel, de richting van de wind bracht anonimiteit voor hem mee. Toch leek ze steeds dichterbij te komen en eerlijk waar, daar had hij precies geen zin in. "Moet jij niet terug naar Shadowclan gebied, hier is niets voor je te vinden." De rosse kater bleef rustig tegen de zwarte boomstam aan liggen, voor het merendeel buiten haar zicht. Enkel zijn kop zou ze nog kunnen zien, maar een kop hoefde niet per se herkenning te betekenen.

[Cheetah's rank is kitten, klopt dat?]

'Oh maar dat zeker niet waar,' reageerde de kattin koud. Buiten de zelfde soort rust die hij zocht zou ze hier niets vinden. Ze was veel te jong om überhaupt herinneringen aan het gebied te kunnen hebben. Prooi was er niet te vinden, noch kruiden. 'Er is hier genoeg voor mij te vinden.' Hellhound draaide een keer met zijn oor. Buiten de twee katten hing er een doodse stilte over het gebied. Behalve dat was er niets te vinden. 'Met wie heb ik trouwens het genoegen?' vroeg de kattin hem vervolgens. Een diepe zucht rolde over zijn lippen, dit had hij kunnen verwachten. "Worden de manieren om eerst je eigen naam te geven voor je die van een ander vraagt niet meer aangeleerd in Shadowclan?" reageerde de rosse kater waarna hij een korte stilte liet vallen. Hij wilde haar reactie een beetje kunnen pijlen. "De naam is Hellhound, wie mag jij zijn?"

De kattin leek toch om een of andere reden verbaast te zijn toen hij om haar naam vroeg. Het was niet anders dan te verwachten na zijn opmerking van daarnet. Haar reactie kon hij daarom niet goed peilen. 'Mijn naam is Cheetahcall.' De naam zei hem niets, het was enkel een bevestiging voor hem dat ze nog een stuk jonger was dan hem. "Cheetahcall, wat is hier dan voor jou te vinden?" vroeg hij haar. De eigenlijke bedoeling van zijn vraag was er voor zorgen dat ze ergens anders heen zou gaan. Dan zou hij zijn rust weer hebben. Zo lang ze hem maar alleen zou laten was het helemaal prima. Maar hoe groot was die kans eigenlijk? Als hij uit ervaring moest spreken niet heel groot in ieder geval.

Langzaam schudde de kattin een keer met haar hoofd. De sfeer om haar heen leek een beetje te veranderen al kon hij vanaf deze afstand haar gezichtsuitdrukking niet helemaal lezen. Hij moest het met de lichaamstaal doen. 'Genoeg zei ik toch.' De snauwende toon maakte het voor hem niet moeilijker om te gokken wat de uitdrukking was. De kattin schudde haar vacht uit voor ze toch probeerde het gesprek voort te zetten. 'Waar kom je vandaan Hellhound?' vroeg ze. Hier kwam hij waarschijnlijk niet onderuit zonder de small-talk te houden die ze van hem verwachtte. "De zelfde plaats als jij", reageerde hij hoofdschuddend. Uiteindelijk was het waar, Shadowclan was zijn geboortegrond. Ze zou haar vragen specifieker moeten stellen als ze specifiekere antwoorden wilde krijgen.

Hij hoorde haar snuiven op zijn opmerking. Was het nu al te moeilijk voor haar? Zo ingewikkeld was het nou ook weer niet als je er langer dan een seconde over nadacht. 'Dus je zegt dat je ook in Shadowclan bent geboren?' Hellhound draaide een beetje met zijn oor. Het was min of meer wat hij zei maar ook net weer niet helemaal. De rosse kater haalde een keer rustig, diep adem, voor hij reageerde. "Minstens half van bloed", reageerde hij enkel. Ze rook als een Shadowclanner, kwam dus van Shadowclan gebied en zou daarom daar minstens een ouder moeten hebben. Of gehad hebben. Katten zonder een van de ouders in de specifieke clan kwamen de clan echt niet zomaar binnen. Er waren enkele uitzonderingen bekend maar dat waren er zeker niet veel.

De kattin keek hem kort aan voor ze weer reageerde. Het nadeel van de afstand was dat gezichtsuitdrukkingen niet goed te zien waren. Hij kon daarom niet echt raden waar ze over dacht. 'Wat was de reden dat je bent weggegaan dan?' Die vraag had hij zien aankomen, velen stelde die vraag. Het was ook een best te verwachten vraag. Katten verlieten niet zomaar de clan, er was altijd een reden voor. Hoe duidelijk of onverwacht die ook mocht zijn. Al was dat verhaal elke keer moeten ophalen ook behoorlijk vervelend. "Vraag maar een oudere warrior naar Sharppaw als je het wil weten", verzuchte de kater. Die zou vast en zeker wel een verdraaide versie van het verhaal willen geven. Ach, over het algemeen geloofde clankatten toch liever hun clangenoten dan buitenstaander. Zacht schudde de kater met zijn kop. "Vanwaar de nieuwsgierigheid naar een wild vreemde?"