Caught in clouds of silver ropes

YOU CAN PUT ALL THE FLOWERS IN YOUR MOUTH THAT YOU WANT, BUT DYING IS DYING AND ROT IS ROT Een deel van het thunderpath grensde aan het territorium van ThunderClan, maar een klein stukje aan het einde was ook de grens tussen ShadowClan en WindClan. Met samengeknepen ogen zat de jonge kater aan zijn kant van het pad, starende naar de overkant. Hij was de grens aan het bewaken, puur omdat hij niets beters te doen had. Zo nu en dan raasde er een monster voorbij en gingen zijn oren automatisch plat tegen zijn schedel, maar niet lang daarna schoten ze weer overeind om niets te missen wat er aan de overkant gebeurde. Hij zat al zeker een uur verborgen in het struikgewas. Misschien had hij beter kunnen gaan jagen of trainen met de andere apprentices, maar wat hij nu aan het doen was, was toch een stuk belangrijker.

TAG: Homepaw

MONTY

Ze wilde minder bang worden voor grote enge dinger en welke dingen waren nu groter en enger dan de monsters van het donderpad? Als ze haar angst voor die dingen kon overwinnen, misschien zelfs kon leren ze te verslaan, dan zou geen vos haar ooit nog iets kunnen deren. Dus brachten haar sterke witte poten haar naar het stinkende donderpad, waar een voorbijrazend monster haar ogen groot deed worden en haar vacht overeind deed staan van schrik. Het was duidelijk dat ze haar doel nog niet had bereikt. Nu het monster weer verdwenen was, viel haar de gestalte aan de overkant van de grens op. “Hoi!” Riep ze over het donderpad heen, haar stem verradend dat ze ondanks haar warriorachtige grootte nog altijd een enthousiaste apprentice was.