Life never goes as planned

Russetfur haalde eens diep, trillerig adem toen ze de Leaders den verliet en Acorndust daar achter liet met de Catnip. Ze wachtte nog even, om er zeker van te zijn dat de Catnip terug gebracht was naar Acefray. Zodra ze er zeker van was dat dat gebeurt was, ging ze zelf de Medicine Cat Den in, het was tijd om in gesprek te gaan met Tallstar. Tot haar genoegen was Tallstar daar inderdaad, alleen. "Tallstar," sprak ze en door dat ze haar kop zelfs naar hem neeg was het duidelijk dat er iets aan de hand was. Dat deed Russetfur nooit. Dit bedacht ze zich ook na ze dat gedaan had, want oh Starclan, wat voelde ze zich ongemakkelijk. "Ik moet moet je praten," vervolgde ze. Het plan om een andere kater te vissen als vader zou niet werken. Vroeg of later zou de waarheid er toch uit komen. Ze ging zitten en begon na te denken over haar woordkeuzes.

@Tallstar

Het ene moment was je aan het herdecoreren, het andere kwam er iemand binnenlopen en moest je je best doen niet het blaadje wat je in je handen had te laten scheuren doordat je opschrok. Langzaam draaide de kater zich om en vernauwde zijn ogen. Russet kwam hier haast nooit, en - hij hapte haast naar adem - ze neeg haar hoofd naar hem. Meteen begonnen zijn hersenen op volle toeren te draaien. Hier moest iets achter steken. Zonder verder iets te zeggen ging hij dan ook zitten en knikte toen ze zei dat ze iets moest zeggen, daar was hij wel vanuit gegaan want meer dan praten was niet meteen iets wat hij van haar verwachtte. Plus, hij wilde graag de dag overleven thank you. Dus, Russet, praat.

Russetfur gaf zelfs geen acht aan de melodramatische geschokte reactie van Tallstar. Maar het was duidelijk, ze moest zeggen wat ze wilde zeggen. Russetfur ging zitten, sloeg haar dikke staart langs zich heen en slaakte een zucht. Vervolgens zette ze een glimlach op, een glimlach die wanhoop uitstraalde. "Ik ben drachtig," en zo viel ze met de deur naar binnen. Ze keek Tallstar recht in de ogen aan en wilde nu eerst zijn reactie weer pijlen. Dit moest ze met tact aanpakken, zoveel tact als dat ze bezat. Want wees nou eerlijk, tact was niet altijd het sterkste punt van Russetfur. Nu moest ze gewoon voorzichtig zijn en er voor zorgen dat ze niet in de problemen kwam. Oh. Wat had ze gaan?

De dag was voor hem normaal begonnen, en het zou ook zo eindigen. Althans, dat was zijn plan geweest toen hij de warriors den uitliep. Het was niet lang geleden na de gathering geweest en er waren al veel katten met vragen na het gedoe met Swallowflight. Gelukkig was er niets veel uit de hand gelopen. En hij hoopte maar dat niemand zou raden dat ThunderClankittens van hem waren. Hij had het echt geprobeerd om eentje naar ShadowClan te brengen. Maar ThunderClanners waren ook niet goed bij hun hoofd, en hadden de boodschap dus niet begrepen.
Het was het moment dat hij langs de medicine cat liep toen hij het hoorde. "Ik ben drachtig," klonk de stem van Russetfur. Zijn oren spitsten naar voren terwijl hij zijn passen versloomde tot hij eindelijk tot een stop kwam. Hmm. Russetfur was drachtig? De rode kater kon zich niet herinneren dat ze een partner had. Dus het zou wel uit het niets komen. Hij was op het punt om verder te lopen tot plots een idee in zijn kop kwam. De kattin was wel bekend met de warrior code en het uitzoeken wat ShadowClan nou mee bezig was. Als iemand over de ThunderClankittens zou willen weten, dan was het Russetfur wel. En een drachtig iemand zonder partner moest haast wel iets verborgen houden. Dat kreeg je ervan als je oplette. Minder praten, meer luisteren. "Hey, Russet." Miauwde Flameleap terwijl hij de medicine den in liep. Een vriendelijke grijns op zijn gelaat. Maar zijn ogen zeiden al genoeg terwijl hij in de hare keek. "Zat je Tall te vertellen over ons goede nieuws, hm?" Hij nam een groot risico. Wie wist was Tallstar wel de vader. Hij wist dat niet, maar een beetje drama kon alles wel vermakend maken. Thank me later.

De kater wist niet zeker wat hij verwacht had, maar de aankomende woorden van de poes in ieder geval niet. Hij verslikte zich in lucht, barstte uit in een hoestbui, en keek ongelovig naar de rode poes. Hij had haar met niemand specifiek gezien, en hoewel hij normaal dit soort zaken sowieso wel miste, verbaasde hem dat nu toch omdat ze hem juist zoveel schaduwde. Even kreeg hij het heel koud, hij was het toch niet? Dat was letterlijk onmogelijk maar hij zag starclan en deze poes voor alles aan.

Zo was hij even in error-modus tot Flameleap binnenkwam en deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Even vernauwde de kater zijn ogen, maar haalde toen mentaal zijn schouders op, voor later. "Gefeliciteerd!" Mauwde hij, maar keek ondertussen onderzoekend naar de poes, ze was toch nergens toe gedwongen door Flameleap - of een ander. Hij zou zometeen nog maar eens persoonlijk met aar praten. "Hoe lang weten jullie het al?" Hierbij keek hij beiden aan, zijn wantrouwen achterwege latend en eerst maar eens hierop focussen. Russetfur moeder, pfoe, arme kittens.

De reactie van Tallstar verbaasde haar helemaal niet. Als zijzelf van iemand anders had gehoord dat zij zwanger was zonder het te weten, zou zijzelf waarschijnlijk ook zo gereageerd hebben. Maar nee. En hier stond ze, besluiteloos over wat ze verder ging zeggen. De waarheid? Of zou ze het niet toch bij laten? Misschien kon ze Tallstar er alsnog van overtuigen dat hij de vader was. Hij was de enige kater waarmee ze bijna al haar uren had besteedt. Maar hoe dom de Shadowclan leider ook over kon komen, zo dom kon hij niet zijn en de Catnip lag nou niet bepaald binnen pootbereik.

Wat er vervolgens gebeurde zorgde er voor dat ze verstijfde. Flameleap kwam naar binnen gelopen, begroette haar en deelde een veel betekende blik. Wat gebeurde hier? Wat daarna kwam zorgde er voor dat ze voor een moment verbaasd keek. Haar gedachten gang draaide als een malle in haar kop en ze wist dat ze zich snel moest herpakken. "Eh," bracht ze eerst uit. Tallstar feliciteerde hun. Geloofde hij dit? De onderzoekende blik van Tallstar ontging haar ook niet. Oké, ze deed het er maar mee. Russetfur schuifelde dichter naar Flameleap toe. "Nog niet heel lang, ik merkte dat mijn... conditie achteruit ging en... ja, hormonen," ratelde ze. "Het stond niet gepland, maar wat gebeurt is is gebeurt..." En vervolgens glimlachte ze, alsof ze kiespijn had, al probeerde ze toch zo oprecht mogelijk te glimlachen. Tallstar ging dit door hebben, dat wist ze zeker. Gelukkig kon ze, als ze mee ging in Flameleap's twist, het allemaal schuiven op haar zwangerschapshormonen, toch? Oh Starclan... moeder...

De twee keken gelijk naar hem het moment dat hij binnengestapt was en doodleuk met het spel meedeed. Het leukste daaraan was dat het nog leek te werken ook. "Gefeliciteerd! Hoe lang weten jullie het al?" Vroeg zijn leader als volgt. Hijzelf had geen enkel verstand met kittens, en keek zo recht in de ogen van Russetfur. Swiftclaw's zus. Als hij heel erg zijn best deed leek ze nog wel op haar, en kon hij doen alsof het altijd al zijn liefde was. Maar dan, als hij weer zijn ogen scherp stelde dan keek hij zo recht in het gezicht van Russetfur. Wel een afknapper, maar nu moest hij zich focussen op dit, wat hij zonet gedaan heeft uit impuls. "Nog niet heel lang, ik merkte dat mijn... conditie achteruit ging en... ja, hormonen. Het stond niet gepland, maar wat gebeurt is is gebeurt..." De rode kater knikte nogmaals mee terwijl hij Tallstar ook een glimlach schonk, waarschijnlijk iets meer geloofwaardiger dan die van de Queen. "Maar kittens zijn sowieso goed voor ShadowClan dus... Ik denk dat dat wel zowat alles is." Bracht hij uit terwijl hij zijn staart op Russetfur's rug legde. Tja, waren ze nou partners? Hij hoopte maar dat dat geen big deal zou worden. Er waren heus wel plotselinge zwangerschappen her en der. Bovendien was Tallstar zelf bekend met zijn Pepperkit. Zijn grasgroene ogen keken recht in die van de leader. Wat kon hij doen om twee ShadowClanners te scheiden? Jealous much.

De poes leek onzeker terwijl Flame hem te soepeltjes overkwam. Het wantrouwen in Tall begon te rijzen, maar hij had weinig zin om Russet voor de ogen van Flame in een moeilijk parket te brengen dus glimlachte hij soepeltjes terug met een vrolijkheid die niet zijn ogen bereikte. "Helemaal gelijk Flame, geweldig gewoon," Antwoordde hij, nog een laatste onderzoekende blik werpend. "Maar schitterend, als dat alles was, dan heb ik alleen nog een laatste ding met Russet te bespreken," Ze was zijn rechterhand op het moment dus dat zou niet vreemd moeten zijn. Bovendien liet zijn blik duidelijk merken dat de kater dismissed was. Met een glimlach, wees Tall hem de deur. Eens zien hoeveel van zijn gladde praatjes stand zouden houden wanneer hij Russet ernaar vroeg.

Onderwerp: Re: Life never goes as planned