In Cold Blood.

Hoewel hij liever zijn zaakje eerst met Hellhound had besproken, werd daar niet de gelegenheid voor gegeven. Hij wist dat dergelijke zaken nog wel eens van belang konden zijn en gezien zijn grote, rode vriend op het moment niet aanwezig leek te zijn, besloot Jinx het maar naar 'hogerop' te brengen. Jinx snoof terwijl hij zijn massieve lichaam naar de barn van hun nieuwe prins droeg. Wat hij precies van Cobra moest denken wist hij nog niet precies. Liever had hij Hellhound op zijn plek gezien, immers leek de rode, oudere kater hem meer capabel om een groep zoals deze te leiden. Hellhound had hersenen waar hij actief gebruik van maakte, of dat ook het geval was bij het jochie van Claw, was hij nog niet over uit. Ach, op z'n minst was hij Shark niet. "Cobra, een momentje, als het even mee zit?" raspte zijn lage stem droog door de barn, waarna hij rustig buiten wachtte en het half opgedroogde bloed en aarde van zijn vacht probeerde te plukken. Ja, zijn zwarte pluis hield hem warm in de winter, maar het was ook verschrikkelijk onpraktisch op andere momenten, zoals wanneer je net een kat had gedood. Tijdelijk gedood, dan. Die gestoorde clankatten ook.

Rustig zat Cobra achter in de barn. Dat was voor hem een meer praktische plek dan voorin, waar iedereen hem makkelijk kon vinden en ze hem zo zouden kunnen aanvallen. Nee, hij had zijn intrek gemaakt achter wat puin achterin de barn. Zo kon hij alles in de gate houden, maar zouden ze hem niet zo snel vinden. Toen hij merkte dat iemand naar binnen stapte, draaide de zwarte kater zich om. Van achter het puin kon hij de grote zwarte kater aan zien komen. De hoeveelheid zwarte katers in de Elite zou iedereen laten denken dat ze één grote familie waren, maar Cobra moest toegeven dat hij liever familie was van Claw, dan van Jinx. Rustig kwam hij overeind en met enkele soepele sprongen stond hij bovenop het puin, zijn groene ogen richtend op de massieve kater onder hem. Hij sprong naar beneden toe en liep in de richting van de kater. "Jinx," miauwde hij kalmpjes, voordat hij ging zitten. "Spreek."

Wat heerlijk cliché, hoe de zwarte kater uit zijn al even zwarte barn tevoorschijn kwam. Enkel zijn groene ogen vingen het licht op, voordat hij dan eindelijk uit de schaduwen stapte. Jinx bleef rustig zitten, zijn ogen ondoorgrondbaar en duidelijk niet al te erg onder de indruk. "Jinx," klonk de stem van de jongere kater kalm, waarna hij vlak voor hem ging zitten. Jinx knikte hem neutraal toe en zette ook zijn pluizige kont neer op de stoffige grond. "Spreek." kort klemde hij zijn kaken op elkaar, geïrriteerd door de toon waarop Cobra hem toesprak. Hij had altijd al moeite gehad met de autoriteiten hier, eerst Claw, toen Shark en nu Claw zijn zoon die hem rond probeerde te commanderen. Jinx was echter oud en wijs genoeg om te weten dat zijn rebelse trekjes niet veel op zouden leveren, dus slikte hij zijn giftige woorden in en deed braafjes wat hem verteld werd. Om van te walgen, werkelijk. "Zoals je kan zien aan m'n verminkte gezicht, ik heb een akkevietje gehad," begon hij droogjes en probeerde de koude blik van Cobra te peilen, de krassen over zijn oog en wang deden pijn. "Een akkevietje met een huppelsletje, die Tallstar bleek te zijn," sprak hij verder. "Ik heb 'm gedood, maar dat rotjong kwam gewoon weer terug. Ik zag het met m'n eigen ogen, de verhalen van de clans zijn waar. Hoe dan ook, Shadowclan is een zooi. Hun leader is een halvegare kleuter die suïcidaal is, dus ik kan me wel voorstellen hoe de rest van de clan er dan bij ligt,"

Rustig ging de zwarte kater zitten, zijn ogen gericht op het massieve gevaarte voor hem. Cobra had respect voor Jinx, al waren sommige acties van de kater wat questionable. Hij zou de kater in ieder geval met het respect dat hij verdiende behandelen, en hopen dat hij dat ook terug zou krijgen. De kater voor hem begon te spreken, rustig uit te leggen dat hij een zogenaamde akkevietje had gehad. Dat was iets wat de leader ook wel had kunnen zien, maar hij hield zijn bek erover. Zijn oren draaide nieuwsgierig naar voren toen hij de naam van Tallstar hoorde praten. De leader van Shadowclan en de naam die hij goed had leren kennen door Peril. Hij knikte de kater toe, dat hij door mocht gaan met z'n verhaal. De rest van de woorden lieten een koude klauw rond zijn hart verschijnen. Hij kwam terug? Hij stond gewoon weer op? Cobra had verhalen gehoord over hun Starclan, die de leaders levens gaven als ze de positie op zich zouden nemen. Maar dat waren verhaaltjes die aan kittens verteld werden, toch? Hij begon te merken dat hij aan zichzelf begon te twijfelen en schudde eventjes z'n kop om alles op een rijtje te krijgen. "Ben je honderd procent zeker dat hij dood was?" Het was niet dat hij Jinx niet vertrouwde, maar hij moest zekerheid hebben over deze kwesties. "Ik hoor meerdere verhalen dat Shadowclan een zooitje is, inderdaad. Zeker met hoe makkelijk ze Peril hebben opgegeven." Cobra mompelde nog even verder tegen zichzelf en zo dat Jinx 't niet hoorde. Hij moest dit overdenken en plannen gaan maken. "Bedankt Jinx, ik waardeer de informatie." Hij knikte naar de zwarte kater. Als er verder niets was, mocht deze gaan.