{Ganzenopdracht} Dust and Nettle's

Nettlekit schrok wakker toen iemand haar uit haar slaap porde. "Wakker worden, Nettlekit. Het is tijd." Voor een tel wist de grijze kitten de gebeurtenissen van gister niet te herinneren. Slaperig knipperde ze en keek ze op naar de kat die haar gewekt had. "Voor wat?" Mompelde ze slaperig en ze rolde terug om in haar nest om weer haar slaap te hervatten. Ze kreeg een fermere por en keek boos omhoog naar de oudere warrior. "Je wordt verwacht in de medicine den." Meteen was ze klaar wakker en schoot ze overeind. O nee! Het was zover! Alle gebeurtenissen van de dag ervoor hadden kwamen haar hoofdje binnen stromen, en ze begon te kreunen. De warrior draaide om en gunde haar nog wat momenten voor zichzelf voordat ze naar Dustpaw zou moeten gaan. Nu dat ze zich weer herinnerde wat er gebeurt was gister kreeg ze abrupt buikpijn. Ze was zo moe geweest dat ze als een blok in slaap was gevallen. Dustpaw ligt te wachten.. Ze slikte en kroop uit haar nest. Vluchtig gaf ze haar vacht een poetsbeurt zodat hij hopelijk niet zou zien dat ze zich verslapen had. Daarna stapte ze naar buiten. Ze knipperde tegen de felle zon en slaakte een zucht toen ze zag dat er al veel katten het kamp uit waren. Ze wilde liever niet dat ze haar walk of shame zouden zien. Na een paar tellen aarzelen stak ze het kamp over richting de medicine den. Behoedzaam stak ze haar kop naar binnen. "Ehm.. hallo?" Miauwde ze. Zo te zien waren Rousebell en Mistgaze er even niet. Nettlekit had gisteravond alle instructies meegekregen wat ze moest doen, maar onder toezicht. Als ik initiatief toon dan zien ze dat ik echt mijn best doe en dan mag ik sneller weg. Schoot er door haar hoofd. Hoe moeilijk kon het ook zijn om een slangenbeet te behandelen?

Nettlekit haar ogen vielen op Dustpaw in zijn nest. Haar wangen werden rood en verlegen kwam ze binnen geschuifeld, haar blik strak op de grond gericht. Hij zou haar vast haten.. Heel voorzichtig sloop ze naar hem toe. Ze kneedde de grond met haar pootjes en schraapte zacht haar keel om haar aanwezigheid bekend te maken. "Hey Dustpaw.. ik ben hier om je te verzorgen." Murmelde ze, haar blik strak gericht op een hoopje kruiden die verderop lag. Goh, die kruiden zagen er plotseling interessant uit. "Kan ik iets voor je doen?" Vervolgde ze. Haar keel werd dichtgeknepen van de spanning waardoor ze een beetje hees klonk. Pff.. dit was stom .. alsof hij hulp van haar zou willen..

MADE BY VEL OF GS

Hij had geweten dat het gevaarlijk was om Nettlekit te redden op dat moment, maar hoe had hij een kitten voor zijn ogen gebeten kunnen laten worden door een slang? Toch nam dat niet weg dat de beet pijn had gedaan, veel meer dan hij had verwacht dat het zou doen. Eerst was het maar licht pijnlijk geweest, maar naarmate er meer tijd verstreek had het steeds meer pijn gedaan. Hij was dan ook meer dan opgelucht geweest toen ze eindelijk bij de medicine cat den waren aangekomen en zijn poot daar verzorgd was geweest. Hij had een niet al te beste nacht achter de rug, maar hij wist zelf ook wel dat dat nog even zou duren voor het beter zou worden. In ieder geval kon hij nu zoveel slapen als hij wilde. Bij een geluid naast zijn nest, opende hij zijn ogen om Nettlekit naast hem te zien staan. De kitten keek overduidelijk niet naar hem, maar naar een stapel kruiden een eindje verderop. "Nettlekit," Sprak hij zachtjes. Hij haatte haar niet om wat ze had gedaan, het was meer een ongeluk en natuurlijk zijn eigen keuze om haar te redden geweest, maar hij had geen idee hoe de kitten zich erover voelde. "Wat water zou fijn zijn." Antwoordde hij op de vraag van de kitten. Dan had ze in ieder geval wat te doen en wie weet zouden ze het er later over kunnen hebben. Nettlekit kon vervelend zijn, maar hij was niet echt boos om wat ze had gedaan, hij begreep het ergens ook wel.

Misschien slaapt hij. Misschien slaapt hij. Dustpaw sliep niet. Toen hij haar naam zei liet ze haar blik langzaam naar die van hem glijden. Het scheen haar plots toe op dat moment dat ze Dustpaw ooit had gepest omdat hij later dan andere van zijn leeftijd een apprentice was geworden, en hier zat ze nu. Karma was inderdaad een- Water. Dustpaw wilde water. Ze knikte naar hem en stond meteen op. Oké, haar eerste taak! Verpest het nou niet.. Nettlekit liep naar de kruiden, besjes en andere groene spulletjes toe die netjes gearrangeerd lang. Daarnaast lagen wat oude bladeren. Hij was hard en verkreukeld en waarschijnlijk gevallen tijdens de leaffall. Er was één voordeel aan de sneeuw die er lag, die sneeuw smolt ook weer en werd water. Zo ook de sneeuw die op een blad was geplaatst en aardig gesmolten was. Ze pakte het eerste blad te vlug op waardoor het water eraf viel op de grond. De tweede pakte ze een stuk langzamer op. Ze keerde zich om en liep heel voorzichtig terug naar Dustpaw. Ze legde het blad neer naast hem in zijn nest. “Alsjeblieft.” Murmelde ze, zijn blik ontwijkend.

MADE BY VEL OF GS

Het zou nu niet moeilijk moeten zijn om wat water te vinden en dat wist hij. Dat was het voordeel van de sneeuw, ook al had hij het liefst weer wat meer warmte dan nu. Hij glimlachte zwakjes terwijl hij wat van het water oplikte. Het was koud, maar gaf hem genoeg voldoening. Hij bewoog zijn poot iets, waardoor er een pijnscheut doorheen ging. Wat hij ook had gehad voor de pijn, het werkte duidelijk niet meer en hij beet zijn kaken op elkaar om niet een pijnlijke kreet uit te slaan. Hoe kon een beet zoveel pijn doen? Hij had het nooit gedacht achter een slangenbeet, maar hij was allang blij dat hij er niet aan dood was gegaan, want dat had ook kunnen gebeuren en wat dan? Dan had Nettlekit zich waarschijnlijk nog schuldiger gevoeld en dat wilde hij niet hebben.

Nettlekit stond zwijgend naast zijn nest toe te kijken toen ze hem het blad met water gaf. Dustpaw nam het dankbaar aan maar nadat hij een paar slokken nam zag de grijze kitten dat hij zichtbaar pijn had, maar hij leek te willen doen alsof dat niet zo was. "Ik- ik zal-" Ze voelde hoe haar stemmetje wegviel en ze moest haar best doen om niet in paniek te raken. Nettlekit was compleet uit haar element. Niet alleen moest ze zorgen voor iemand, iets waar ze helemaal bevreemd mee was, ze was ook nog eens in het nadeel. Vreselijk in het nadeel. Nu was eens niet zij diegene die de macht over de situatie had. Daarbij droeg ze een vreselijke schuld met zich mee. "Ik.. zal ik kruiden halen..?" Vroeg ze uiteindelijk en ze waagde het om even in zijn ogen te kijken, voordat ze vlug weer weg keek.

MADE BY VEL OF GS

Hij had zijn best gedaan om de pijn te verbergen, maar aan de reactie van Nettlekit merkte hij al vrijwel meteen dat dat niet zo goed gelukt was. Het was allemaal wat ongemakkelijk en hij had zelf ook geen idee wat te zeggen om het minder ongemakkelijk te maken, behalve antwoord te geven op de vragen die gesteld werden. "Als je weet welke kruiden nodig zijn, dan graag." Hopelijk zouden de medicine cats het niet erg vinden dat een kitten voor kruiden zou gaan zoeken. Ze hadden Nettlekit vast al iets verteld toch? Of had de kitten geen idee wat ze moest doen, want hijzelf had niet veel verstand ervan.

Nettlekit knikte kordaat. Nu dat ze een doel voor ogen had zou ze kunnen laten zien aan Dustpaw dat ze spijt had. Ze wist wel welke kruiden nodig waren om pijn te bestrijden. Rousebell had haar dat zelf verteld. Ze gaf Dustpaw nog één onzekere blik en stond toen op. Ze trippelde op de grote berg kruiden af die netjes gerangschikt waren, en liet haar ogen vallen op allerlei groene bladeren in verschillende maten en grootten. Ze fronste en probeerde te herinneren wat ze geleerd had. “De bladeren van een frambozen plant zijn gevormd als een waterdruppel, ze hebben strepen die schuin omhoog lopen. Kijk, zoals deze. Ze helpen queens die pijn hebben tijdens het bevallen, maar kunnen ook andere pijn tijdelijk verminderen. Verwar ze niet met de bladeren van een brandnetel! Die prikken en zijn bedoeld om vergiftiging tegen te gaan. Je kunt ze ook kauwen en het papje op een zwelling smeren, om de zwelling tegen te gaan.” Nettlekit hoorde de woorden luid en duidelijk. Echter wist ze niet meer wat het verschil precies was tussen stinging nettle en raspberry leaves. Daarbij lagen er wel heel veel verschillende bladeren. Hoe langer ze keek hoe meer de bladeren op elkaar leken. Ze slikte. Brandnetels hoefde ze alleen maar te testen door er tegenaan te duwen met haar pootje. Als ze steken dan wist ze dat die het dus niet waren. Maar toen viel haar oog op een blad die exact voldeed aan de beschrijving. Het enige probleem was dat er nog zo’n zelfde blad lag, en die afgezien van een iets donkere kleur er bijna exact op leek! “Ik kom eraan zo snel mogelijk aan hoor!” Riep ze koortsachtig terug naar Dustpaw die zich vast afvroeg waarom het zo lang duurde. Ze kreunde en dacht na. Ze kon niet riskeren hem het verkeerde blad te geven. Straks ging hij alsnog dood door haar! Maar van de bessen en de roots die er lagen wist ze nog minder! In haar paniek greep ze een paar bladeren die ze dacht dat het de goede waren- maar in haar onvoorzichtigheid viel er een heel stapeltje bladeren om, die tegen allemaal netjes gearrangeerde stapels besjes aankwamen, besjes die inmiddels de hele medicine den door rolde! Kleine besjes, grote besjes, gevlekte besjes en bobbelige besjes. Bladeren die nu door elkaar lagen. En een kitten die van schrik niet meer wist hoe ze het had. Van schrik liet ze de bladeren uit haar bek vallen terwijl ze zich voorstelde hoe ze nu nooit meer een leerling kon worden. Ik blijf voor eeuwig een kitten.. Nee dat mocht niet gebeuren! Waarom niet gewoon alles dan zo netjes mogelijk terug leggen alsof er niets gebeurt was? “Geen zorgen, Dustpaw, ik ruim het op!” Piepte ze snel. Voordat ze aan haar schoonmaak taak begon zou ze hem eerst de kruiden moeten geven. Ze snelde naar zijn nest toe en gooide onbeholpen de bladeren in zijn nest. “Goed kauwen voor je ze doorslikt!” Half struikelend over haar eigen poten rende ze naar de uitgang van de den en tuurde ze snel of ze Rousebell of Mistgaze zag. De kust was nog veilig- nu begon haar schoonmaakbeurt..

Herbs die ze nodig had; Raspberry (typisch gebruikt voor queens die bevallen, helpt tegen pijn!)
Herbs waar tussen ze twijfelde: Raspberry, stinging nettle, comfrey, catmint
Herbs die ze gepakt heeft: Comfrey (verzacht wonden en heelt gebroken botten)
Schade: Nettle die kitten blijft voor de rest van haar leven Laughing

en de halve voorraad aan medicijnen in chaos!

Ganzen opdracht!:

MADE BY VEL OF GS

Nog geen tien minuten was ze weggeweest. Tien minuten. Heel even checken hoe het met de elders en de kittens van Firedance ging en ze kwam terug naar dit. Gevoelens raasde door Mistgaze haar lichaam. Het was geen geheim dat de kruidenhoop van ThunderClan haar most priced possession was. Nu lag alles over hoop, door elkaar en ergens anders. Omdat een kitten dacht dat hij wel even medicine cat kon spelen. Ze stond nog steeds in de opening van de den, bekeek hoe Nettlekit snel alles op probeerde te ruimen terwijl dat al een verloren zaak was. Ze wist waar alles lag, ze wist het als er in gerotzooid was door iemand anders dan haar en Rousebell. Nog een laatste moment in en uit ademen.

"Waar denk je dat je mee bezig bent, Nettlekit?!" nooit verhief ze haar stem naar een kitten. Maar dit was geen kitten meer. Nettlekit had allang apprentice moeten zijn, als ze niet zoveel sterken uit zou halen. Dit was er weer een die regelrecht naar Thornstar zou gaan. Haar blik ging naar de kruiden die bij Dustpaw lagen. "Ik weet zeker dat die smeerwortel Dustpaw zijn gebroken botten goed gaan helpen hoor." sarcasme klonk in haar stem. Dustpaw had geen gebroken botten. "Daar komt nog bij dat je smeerwortel niet op eet, maar smeert ander had het ding wel eetwortel geheten." Haar ogen bleven hangen op alles wat op de grond lag. "Aan de kant, je maakt alles erger dan het al is. Je had nooit aan de kruiden mogen komen Nettlekit. Dit is een heel ernstig vergrijp." bezorgde ogen gingen naar Dustpaw. Wat als... "Heb je al iets gegeten Dustpaw?" please zeg nee.

Haar ogen gingen weer naar de grijze kit. "Voor hetzelfde geld had je Dustpaw iets giftigs gegeven! De kruiden mogen alleen aangeraakt worden door Rousebell en ik, andere katten blijven hier vandaan. Enkel als Rousebell of ik zeggen wat je moet doen kun je hier kruiden komen halen. Anders niet." haar boze stem begon weg te vagen, ze wist ook wel dat Nettlekit probeerde te helpen. "Ik weet dat je wilt helpen, maar op deze plek doe je snel dingen verkeerd als je niet weet wat je aan het doen bent." legde ze toen uit. Haar blauwe ogen keken kort naar de grijze kitten, om zeker te zijn dat het doordrong. En daarna volgde de vernietigende woorden die geen een kitten of apprentice ooit wou horen:

"Ik moet dit vertellen aan Thornstar."

What if we rewrite the stars?
Say you were made to be mine
Nothing could keep us apart
You'd be the one I was meant to find

Mist
gaze

Hoe zeker was Nettlekit van haar zaak? Zelf had hij namelijk niet echt een idee waar welke kruid voor was, dus hij zou ook geen idee hebben als iets verkeerd was of niet. Hij volgde de kitten met zijn blik en hoopte maar dat ze het goede zou pakken en daarbij niet alles overhoop zou gooien. Het bleek echter al snel dat dit niet goed ging en hij zag verscheidene kruiden en bessen door elkaar heen liggen en verspreid door de den. Hij wist dat Nettlekit het goed bedoelt had, maar als een van de medicine cats dit zag kwam ze in de problemen. Hij staarde voor een moment naar de kruiden die hij had gekregen en wist niet goed of hij ze wel moest opeten, maar op dat moment kwam Mistgaze de den in, die duidelijk nier blij was met wat Nettlekit had gedaan. Hij schudde zijn kop bij de vraag of hij wat ervan gegeten had. Hij had nog niks van de smeerwortel gegeten, wetende dat dit misschien de verkeerde was, maar hij wist ook wel dat Nettlekit het goed bedoelt had. "Ze bedoelde het goed." Sprak hij dan ook voor Nettlekit. "En ze heeft me ook al water gebracht, dus het is niet alsof ze dit opzettelijk deed." Zijn poot deed nog steeds pijn, maar dat interesseerde hem niet voor nu. Hij wilde niet dat Nettlekit nog meer in de problemen kwam, terwijl ze hem alleen maar had willen helpen.

Het lot speelde soms nare spelletjes met zijn discipelen. Wie had nou verwacht dat zo’n ogenschijnlijk onschuldige golf in zo’n grote ramp kon uitmonden? Nettlekit zeer zeker niet. Ze had een sprankje hoop gehad haar eigen situatie te kunnen redden, maar in plaats daarvan had ze haar eigen ruiten ingegooid. Alweer. Ze had geprobeerd haar rommel op te ruimen op de beste manier die ze maar kon bedenken. Het was te laat. Toen ze Mistgaze haar stem achter zich hoorde draaide ze zich meteen om. Ze schrok zo erg van de poes haar verheven stem dat de tranen automatisch in haar ogen sprongen, en ze oprecht doodsbang was geworden. Het bloed trok uit haar gezicht terwijl ze haar mond open deed om zich te verdedigen- alleen kwamen er geen woorden uit, en achteraf gezien waren er toch geen woorden mogelijk geweest om de situatie te verbeteren. ‘Ik weet zeker dat die smeerwortel Dustpaw zijn gebroken botten goed gaan helpen hoor’Smeerwortel? Nee dat bestond niet. Ze had goed geluisterd, ze had gekeken.. ‘Daar komt nog bij dat je smeerwortel niet op eet, maar smeert ander had het ding wel eetwortel geheten.’ Nettlekit staarde geschokt naar Mistgaze. ‘Aan de kant, je maakt alles erger dan het al is. Je had nooit aan de kruiden mogen komen Nettlekit. Dit is een heel ernstig vergrijp’ Ze had het gevoel alsof ze elk moment door haar poten kon zakken. Als een standbeeld verstijfd stond ze aan de grond genageld terwijl door haar hoofd een warboel was van paniek. ‘Voor hetzelfde geld had je Dustpaw iets giftigs gegeven! De kruiden mogen alleen aangeraakt worden door Rousebell en ik, andere katten blijven hier vandaan. Enkel als Rousebell of ik zeggen wat je moet doen kun je hier kruiden komen halen. Anders niet.’Giftig? Het was niet in de kitten haar hoofd opgekomen dat een medicine kat giftige kruiden in haar den hield. Waarom zou een medicine kat ook zoiets hebben? Zoiets gevaarlijks? Nettlekit keek vlug naar Dustpaw alsof ze bang was dat hij ter plekken plotseling bewusteloos zou vallen en dood zou gaan. Maar hij had nog niets gegeten. Hij had niet gegeten wat Nettlekit hem gegeven had, en daar was ze erg opgelucht om. ‘Ik weet dat je wilt helpen, maar op deze plek doe je snel dingen verkeerd als je niet weet wat je aan het doen bent’ Mistgaze klonk een stuk minder eng nu, maar alsnog toch best wel eng nog! Ze had zo haar best gedaan om te helpen en alsnog had ze het fout gedaan. Ze keek weer naar Dustpaw ook al voelde ze intense schaamte. Er was tenminste één positief kantje aan deze ramp. Dustpaw had niets gegeten en was niet dood gegaan. ‘"Ik moet dit vertellen aan Thornstar."’

Die woorden hadden een soort elektriserend effect op haar. Haar verdoofde gevoel verdween en schoot een bliksemstraal recht door haar lijf heen en bracht haar bij zinnen. Ze vergat even haar eigen trots, gooide dat allemaal opzij, rende naar Mistgaze toe en boog haar kop en zakte een eindje in elkaar. “N-n-nee niet- ik- niet doen niet vertellen dan wordt ik nooit warrior ik wilde alleen maar goed doen en ik wilde dustpaw helemaal geen pijn doen en ik wilde net zo goed worden als jij en rousebell en eindelijk goed doen ik wilde goed doen ik wilde goed doen” Huilde ze met haperende ademteugen en tranen die over haar wangen stroomde. De tranen waren echt deze keer, niet nep. Krokodillen tranen huilde Nettlekit al lang niet meer. “Heus, echt waar, ik lieg niet.” Snikte ze en ze wendde zich tot Dustpaw. “Dustpaw het spijt me, ik deed gemeen tegen je omdat ik jaloers was op Rabbitkit, ik vond je stiekem eigenlijk wel aardig maar ik was jaloers.” In haar emotie, en uit ellende begon ze ook maar haar fouten van enkele manen terug recht te zetten. “Het spijt me zo dat je bijna dood ging door mij en dat ik je bijna opnieuw vermoord heb!” Riep ze uit met overslaande stem. “Ik wilde gewoon goed doen, ik wilde gewoon-” Ze snotterde en wendde zich weer tot Mistgaze. “Mistgaze ik wil niet verbannen worden! Ik wilde alleen maar helpen ik heb zo’n spijt!”

MADE BY VEL OF GS