How to trust

Toen Redpetal de nursery weer in kwam na haar gesprek met Koifish was ze duidelijk de kluts wat kwijt. Ze beefde lichtjes op haar poten en zuchtte toen ze in haar nest neerplofte. De kleine queen haalde diep adem en sloot haar ogen. Waarom was het zo ingewikkeld? Niets wat ze deed had het effect dat ze wou - en misschien kwam dat ook wel omdat ze niet eens echt wist wat het nu eigenlijk was dat ze wou. Dat hij haar met rust liet? Redpetal had het gevoel dat ze de kater dan zou missen, niet zoals ze de oude Branchtrove miste maar.. Op een andere manier. Alsof ze een goede vriend kwijtraakte, een toekomst die ooit had kunnen zijn. Maar als ze hem binnenliet, als ze hem zijn gang liet gaan, wat zou dan het gevolg zijn? In haar hoofd kon dat enkel catastrofaal aflopen, met haar hart opnieuw in duizenden stukjes gebroken, en ze wist niet of ze dat nog eens kon overleven. Was het dat risico waard? Had ze maar iemand om mee te praten, iemand die het snapte, iemand die ze vertrouwde.. Maar Redpetal was niet meer zo snel van vertrouwen als ze ooit was.

+Winterbird eerst

Ze was nu al een paar dagen in de nursery en het was toch wennen. Het liefst wilde ze nog buiten zijn en jagen, maar ze wist zelf ook wel dat nu de prooi schaars was ze beter niet ging helpen met de jacht, want de kans dat ze de prooi zou wegjagen doordat ze niet gewend was aan het extra gewicht was te groot. Ze merkte op dat Redpetal de den binnen stapte en naar haar nest toeging, maar het was duidelijk dat er iets aan de hand was met de poes. Winterbird kwam overeind uit haar eigen nest en stapte op de andere poes af. "Gaat het?" Ze had geen idee of ze kon helpen en of ze was wat Redpetal nodig had, maar ze kon het altijd proberen toch?

Redpetal keek even op toen iemand haar vroeg of het ging. Ze had de energie niet meer om een glimlach op haar snuitje te toveren en te doen alsof alles oké was, zoals ze anders misschien zou doen. De kleine kattin haalde half haar schouders op en keek de iets oudere kattin aan. Winterbird wist misschien als geen ander hoeveel ze van Branchtrove gehouden had, toen alles nog oké was. Ze had het gezien in hun jeugdig geluk, in de manier waarop ze altijd bij elkaar waren. "Waarom is liefde zo ingewikkeld?", mauwde ze enkel, zachtjes. De manier waarop ze het woord 'liefde' uitsprak was onzeker, bijna verlegen. Het voelde als zo'n groot en belangrijk woord, een woord waarvoor ze nog veel te jong en onervaren was.

Misschien niet de vraag die ze verwacht had, ook al kon ze al wel zien dat er iets was met Redpetal en dat ze het mogelijk kwijt wilde. Ze zette zich neer voor de poes en keek kort bedenkelijk. Als je het haar vroeg was liefde ook ingewikkeld, maar dat maakte het juist tot wat het was. Er moest alleen een reden voor zijn dat Redpetal dit nu vroeg. "Wat is er gebeurd?" Ze kon namelijk moeilijk antwoord geven zonder te weten wat er echt aan de hand was, want ja liefde was ingewikkeld en vooral voor Redpetal. Ze had geweten hoe ze samen met Branchtrove was geweest en hoe de kater haar pijn had gedaan. Zelf had ze dat nog nooit meegemaakt, maar ze wist dat niemand dat makkelijk zou kunnen verdragen.