Make money no friends

Haar kale plek in haar nek was al weer aan het terug groeien maar haar haat naar Smokebreath was geen greintje gezakt. Ook Tallstar, Acorndust en mevrouw Russetfur mochten ter plekke neer flikkeren. Misschien was de rode warrior wel voor haar opgekomen, ze had ook de enige kat waarom ze gaf een klap verkocht. Haar hart bonsde er nog steeds kwaad van maar ze liet haar hoge emoties haar lijf niet bedwingen. Tenslotte was ze vandaag in een goeie bui en had ze geen zin om haar eigen dag te verpersten door te denken aan een stel ratten. Fadingpaw kroop overeind, haar spieren uitrekkend midden op de open plek voor ze haar pas nam buiten het kamp. Misschien zou een beetje jagen haar goed doen, een nekje van een muis omdraaien was altijd iets waarvan ze van kon genieten. Met trotse omhoog staande staart liep ze het dennenbos in. Haar vurig amberkleurige ogen rond glijdend. Het was stil in de donkere woud, iets wat haar hoofd kalmte gaf. De laatste tijd voelde zich erg opgefokt.. maar waarom dat was mocht Joost weten. Met ophalende schouders en schuddende kop liep de gevlekte she-cat veder. Haar straf was nog niet openbaar duidelijk gemaakt. Ook niet één op één met haarzelf. Ze had het gevoel dat haar straf van het aanvallen van de Deputy een verlaatte Warrior ceremonie werd. De Shadowclan apprentice was namelijk al haar vijftiende moon aangetikt. Een normale leerling had zijn naam allang rond zijn twaalfde moon gehad maar zij niet, terwijl ze zelfs nog tien keer beter was dan sommige young warriors. Ugh. Daar kwamen de boze emoties weer. Geïrriteerd keek ze naar de grond. Nee, dit zou een goeie dag worden. Nogmaals schudde Fadingpaw wild met haar kop. Ze zou vandaag niet lopen mokken en kwaad doen. Ze zal haar naam wel krijgen binnenkort. Al moest ze Tallstar daar zelfs voor bedreigen. Ze ging echt mooi niet nog een paar moons met de achtervoegsel ‘paw’ lopen. De wit met grijs gevlekte she-cat stapte maar weer stevig door. Haar gedachtes, hoe hard ze het probeerde deze uit te sluiten, weer overnemend. Ze was zo diep weg gezakt in haar eigen kop dat ze per ongeluk tegen iemand aan liep. “What the fu-..” Ze kon haar scheldwoord niet afmaken want ze viel boven op de she-cat. Met gaar snuit zo in de andere haar nek. Had zij weer..

Storm zat ineengedoken in de sneeuw. Hiervoor had ze er vast in gerold, zodat haar vacht wat minder opvallend zou afsteken tegen de witte achtergrond. Ze had haar blik strak op een ekster gevestigd, die in een laaghangende tak van de dennenboom recht tegenover haar zat. Ze was erg gefocust; ze wilde deze prooi graag binnenhalen, aangezien ze een wedstrijdje had bedacht met Asterstem wie in één dag het meeste eten kon vangen. Tot nu toe liep ze achter en ze was niet van plan om van hem te verliezen! Langzaam kroop ze steeds wat dichterbij. De vogel zat met zijn rug naar haar toe, dus merkte hij haar niet op. Ze was nu bijna dichtbij genoeg om de prooi te vangen, maar toen ze zich klaarmaakte om de sprong te maken, werd ze zonder pardon omver gelopen. Betekende dat dat haar camouflage zo goed was dat ze letterlijk onzichtbaar werd? Dat maakte in ieder geval niet meer uit, want de ander begon wild te schelden en de ekster vloog - begrijpelijk - weg. Storm wilde net haar grote bek open trekken tegen wie dan ook haar jacht verstoord had, maar kreeg toen plots een neusje in haar nek geduwd terwijl het zware gewicht van een ander lichaam op haar rug viel. Met grote ogen staarde Storm naar de sneeuw voor haar neus. Ze hield haar adem gespannen in. Was dit een lesbian attack? Ze durfde het niet te vragen.

Fadingpaw was dus gevallen.. op een andere kat. Schamend drukte ze haar oren in haar nog halve kale nek en werd zowat knal rood. Gelukkig had ze een dikke wit met grijs bevlekte vacht om haar tomatenhoofd te verbergen maar ze voelde haar pels wel super hard gloeien. Shit. What in Starclan’s naam was dit nou weer? Snel haalde ze haar neus uit de anders haar nek toen ze doorkreeg dat dit wel eens als ‘intiem’ gezien Loïs haar foutkon worden en krabbelde met een noodgang van de ander af. Haar oren lagen nog steeds in haar nek maar kwaad was ze niet. Ze wou het wel, maar, maar, maar.. Fadingpaw was gewoon in shock door dit dat ze zelfs niet eens boos werd, ze was helemaal verslagen van stommiteit. Nu was de al oudere apprentice echt van de pad af. Snel hakkelde ze wat woorden bij elkaar zodat de ander niet dacht wat voorn rare snuiter ze wel niet was maar er kwam niet veel meer uit haar bek dan wat losse letters. “Uhhhh....” Ongemakkelijk week ze haar vlamkleurige ogen weg. Dit was dus niet ‘de goeie dag’ die ze in gedachten had. Daarnaast was dit ook nog eens een WARRIOR. Starclan.. “S-s-stormflame. Ja, hey.” Fadingpaw wist niet wat te doen. Helemaal niet toen ze ook nog is doorkreeg dat ze de prooi van de ander weggejaagd had. “Sorry, ja van ja.. Je weet wel.” Dahm. Haar oren stonden zowat in de fik. Met een waterig, dom, glimlachje keek ze naar de she-cat die in de sneeuw gepropt was door haar. “O-oh shit, wacht. Ikke uhh-.” Weet je. Laat die woorden maar lekker zitten want dat was echt niet verstaanbaar zowat. Snel probeerde Fading de ander een sport helpende schouder? aan te bieden?. Dat was op zijn minst wat ze kon doen, nadat ze de ander in de sneeuw geduwd had, haar prooi verjaagd had en der dikke lijf van haarzelf boven op hare gooiend had.

Het duurde even, maar plots ging de ander in een noodvaart van haar af en zachtjes draaide Storm haar kop wat om, zodat ze de ander voorzichtig kon aankijken. Wat.. Wat was dat precies geweest? Fadingpaw stamelde wat woorden bij elkaar en een licht fronsje vormde zich op Storm's voorhoofd. Blijkbaar was zij niet de enige die nogal verdwaasd was van de actie en dat deed haar toch ietsje beter voelen. Haar wangen kregen een rooie blos en als je heel goed keek scheen dit haast door haar vacht heen. Storm's neusje zat onder de sneeuw en nog steeds was haar lichaam helemaal in de laag sneeuw verdwenen. Ze maakte niet echt aanstalten om op te staan, niet omdat het haar niet zou lukken, maar meer omdat ze gewoon even moest bijkomen. Fadingpaw zag dat waarschijnlijk als dat ze hulp nodig had en kwam snel aangelopen om haar te helpen. Storm glimlachte wat verlegen en liet zich geholpen worden, waarna ze toen ze overeind was snel een paar likken over haar borst gaf zodat de haren niet in piekjes overeind bleven staan. "Ehhh, dankje, Fadingpaw," murmelde ze waarbij ze haar poten plots erg interessant vond.

Gelukkig leek de ander ook niet boos te zijn door haar lompe botsing. Echter was ze net zo verbijsterd als zij dat ze gewoon rustig bleef liggen in de sneeuw. Ongemakkelijk bood ze dan al snel haar hulp aan en kwam Stormflare weer overeind. Met een klein glimlachje keek ze even toe maar richtte net als de ander haar ogen kort op haar poten. Dit was dus echt het tegenovergestelde van haar en haar plannen. Ze was geen verlegen kind en haar dagschema was om te jagen en niet te rollen bollen met Stormflare.. Slikkend keek ze weer terug. Ondertussen had de gevlekte young warrior al haar vacht weer geordend maar haar neus was nog wit van de sneeuw. Fadingpaw kneedde haar klauwen in de kille sneeuw onder haar voetjes. Moest ze wat zeggen? Het laten gaan zodat Storm er vanzelf wel achter kwam? Helpen? Met een behoorlijke tweestrijd met haar zelf nam ze een actie waar ze meteen spijt van zou krijgen. “Er.. uh, er zit nog wat sneeuw..” Fading slikte en veegde toen met haar eigen pluisjes staart de sneeuw van de anders haar snuit af. Okay. Meteen dikke spijt van deze handeling. Deze actie zou super weird overkomen. Dahmit. Wat bezielde haar? Vriendelijk doen? De ander helpen? Dit close gedoe?? Waar kwam dit opeens vandaan? NEE! De she-cat schudde haar kop. Ze stond nu helemaal voor Furball. Ongemakkelijk keek ze dus weer weg. Haar nekharen overeind en haar gloeiende oortjes weer in der nek. Starclan was dit maar nooit gebeurd.

Het bleef even stil tussen hen en wat ongemakkelijk schuifelde Storm met haar pootjes. Waarbij ze de zwart-witte apprentice van onder haar wimpers door af en toe wat blikken gunde. Ze was niet heel zeker wat ze moest doen met deze situatie... Plots streek de ander met haar staart langs haar neus en geschrokken knipperde Storm, die nu met wijde ogen naar de ander keek. Die legde meteen uit dat er nog wat sneeuw op haar neus gezeten had en snel haalde Storm een pootje erover heen, just in case dat er nog wat zat. "Oh, dankjewel," miauwde ze, de ander ook werkelijk dankbaar. "Eh, maak je maar geen zorgen hoor, ik zal het aan niemand vertellen," murmelde ze wat onzeker omdat de ander niet zo'n open houding naar haar toonde.

Fadingpaw begon binnensmonds te grommen door haar vreemde actie. Waarom deed ze dit? Dat vroeg ze zich echt duizendmaal af want ze was niet z’n type die zulke acties zou uithalen. Vriendelijk? Dat was iets waar ze niet snel om bekend stond. Eerder afhankelijk, alleen, een beetje bitter zelfs. Ze was door de dood van haar vader, Warlord, erg afstandelijk geworden naar andere en ook wel is koud. Niet expres. Maar het gemis van iemand om haar heen was erg groot, het bracht haar verdriet maar ook angst, dat als ze toegaf aan dit gevoel dat het weer ontnomen werd. Zo dus nu met Stormflare. Ze gaf haar een gevoel die ze niet wou want deze emotie, de goeie emotie kon heel gemakkelijk weer kapot gaan. Die verdriet wou ze niet nogmaals mee maken. “Sorry, dat was vreemd.. I-ik” Ze probeerde een smoesje te bedenken waarom ze zo deed maar haar mind was blanco. “Geen dank..” Sprak ze maar nadat de warrior haar blijkbaar oprecht bedankte. Fading richtte haar blik nog steeds op haar poten. "Eh, maak je maar geen zorgen hoor, ik zal het aan niemand vertellen," Fading keek nu helemaal weg en sloeg haar staart strak om haar lijf. Ze was bang, maar waarom? Voor wat? Emoties? Blijdschap? Vriendschap? Liefde..? De gevlekte she-cat slikte. “Je witte sneeuw snuit stond wel leuk eigenlijk.” Pardon? Zei ze dat nu echt? What the hell ging er om in haar kop nu!?

De ander leek er echt wat doorheen te zitten at this point en Storm werd er een beetje zenuwachtig maar ook een beetje bezorgd van. Ze kon haast de storm van gedachte die in Fadingpaw's kop omging zien. Toen de ander haar alsnog een complimentje gunde over haar sneeuw snoet giechelde ze lichtjes. "Wel een beetje koud," merkte ze als grapje op, want om eerlijk te zijn had ze het helemaal niet gevoeld. "Zou een witte sneeuw snoet jou ook mooi staan?" vroeg ze toen onschuldig aan de gevlekte apprentice, waarna ze opeens wat sneeuw omhoog stuifde zodat het hopelijk op de ander haar snuitje zo belanden. Misschien zou dit de sfeer wat verlichten?

Fadingpaw had de ander een compliment gegeven om de tweestrijd met haarzelf te verbergen maar nu ze ook echt die woorden uitgesproken had viel het nog erger op dat ze aardig van slag was. Een normale kat had gewoon niks gedaan, sorry gezegd, misschien wat gelachen maar zij niet. Zij moest weer panisch doen omdat ze bang was dat door dit haar gevoelens weer naar buiten zouden smelten. Door één klein botsinkje, één ini mini klein aanrakingje, één onschuldig gesprek met een kat. Ze voelde haar hart kloppen in haar keel toen Stormflare moest giechelen. Ze keek weer beschaamd naar de grond, het puntje van haar staart zwiepend toen ineens dit gebeurde: "Zou een witte sneeuw snoet jou ook mooi staan?" Fadingpaw keek op. Haar donker amberkleurige gericht op de warrior voor haar en hief een vragende wenkbrauw op. Huh? Er zat toch niks op haar snuit? Verward bleef ze dan ook staren naar de andere she-cat toen ze plots een laag sneeuw omhoog stoof. Fading liet een kreetje klinken van schrik en viel naar achteren in een hoop sneeuw. Trappelend met haar pootjes voelde ze hoe de opgestoofde sneeuw van Stormflare op haar gezicht plofte. “Oef!” Murmelde ze onder de laag sneeuw door. Snel krabbelde de wit grijs gevlekte apprentice weer overeind (met sneeuw op haar snuit en vacht) en liet toen een klein lachje horen. Okay, dit was wel grappig.

>

Met een grote grijns keek Storm naar hoe de ander helemaal verrast werd door haar sneeuw aanval en tevreden giechelde ze toen ze ook nog is omviel! Ha, die had je niet zien aankomen, hè? Gelukkig kon Fadingpaw er ook om lachen en Stormflare stak vrolijk haar tong uit, waarna ze wat dichterbij kwam en de ander haar snuitje ook schoonmaakte zoals die net ook bij haar gedaan had. "Zo staan we weer quitte," lachte ze. "Maar je hebt nog wel veel sneeuw in je vacht hoor," waarschuwde ze de zwart-witte she-cat, waarna ze deze met haar pootje begon af te kloppen. Binnen een tiental seconde was het er allemaal wel zo ongeveer uit.

[justify]De she-cat was door de verrassingsaanval van Stormflare onderuit gekukeld en in het sneeuw beland. Haar vacht was dus niet meer grijs gevlekt maar nu helemaal spierwit. Lachend was ze weer overeind gekomen en keek nu de young warrior met een uitdagende blik aan. Ze zei dat ze nu quitte stonden met een lach maar oh Fadingpaw liet deze spel niet tot gelijkstand komen. Ze ging deze sneeuwgevecht winnen. Ondertussen kwam Storm naar haar toe en hield de sneeuw van haar snuitje af. Net als zij gedaan had bij de ander. "t-thanks.." Mauwde ze met een een kuchje toen haar oortjes weer begonnen te gloeien. "Maar je hebt nog wel veel sneeuw in je vacht hoor," Sprak de gevlekte she-cat toen ze nu ook met haar pootje de rest van het sneeuw uit haar vacht klopte. Ow.. Uhm. Fadingpaw was niet veel aanraking gewend en werd er dus wat verlegen van. Zelfs gloeiend heet. What the starclan? Snel beginnen aan haar wraakplan/spel! Ze gooide de ander nadat ze haar vacht weer keurig gemaakt had weer terug te sneeuw in. "Hah! Quitte? denk het niet. 2-1 voor mij" Mauwde ze met uitgestoken tong voor ze met haar achterpoten een hoopje sneeuw over Storm schopte en er vandoor ging. Zo, als de warrior mee deed met haar spel dan moest ze haar eerst zien in te halen. Hoe bedoel je valsspeler?