Let's make him Lord of all

Okay dan. Hij had een nieuwe apprentice gekregen en wel niet zomaar eentje want hij was namelijk de zoon van Acorndust, de Shadowclan deputy. Hij had de kitten wel eens vaker zien rondspelen in het kamp en zeker ook zijn ambitie opgemerkt om ooit een hogere rang te bereiken. Iets waar Tigerclaw zelf ook elke dag naar hunkerde en het was een perfect iets dat hij nu samen kon werken met z'n kat. Zulke jonge katten met zulke grote fantasieën waren namelijk het makkelijkst om aan zijn zijde te winnen en tot zo ver te manipuleren. Was het niet prachtig? Straks had hij een heel leger aan slaafjes die misschien wel zijn vieze werkjes konden opknappen, tenslotte moesten er bepaalde katten dood als er weer bepaalde nieuwe rangen open konden gaan. Hij verwachtte niet dat Southernpaw zijn eigen vader zou omleggen maar misschien wel die oen Tallstar wel. Een grijns liep op zijn lippen maar al snel verharde hij zijn gezicht en trok een neutrale blik. De nacht was gevallen en normaliteit zou een kat nu zijn nest in duiken om te gaan slapen maar voor Tigerclaw begon nu pas zijn dag. Werken in de duisternis was iets waar de grote tabby tom naar voorkeur en gelukkig was dat iets normaals in Shadowclan. Naar zijn weten was zijn clan dan ook de enige die s'nachts joegen en patrouilles liepen. Hier in Shadowclan kende ze geen rust, alles ging door, vierentwintig uur per dag, elke dag. Dus beter wendde Southernpaw snel aan zijn en zijn clans zijns levensstijl. De grote gebouwde tom liep de apprentice den in waar hij zijn slapende leerling aantrof. Daar gaf hij de jonge tom een douw. "Wakker worden, en gauw." Bromde hij tussen zijn tanden door terwijl hij weer uit de den verdween en het kamp uitliep, Southernpaw kon beter maar snel zijn.

Southernpaw was nog niet helemaal gewend aan slapen in de apprentice den, weg van zijn moeder en niet meer zo dicht tegen zijn siblings, waardoor hij heel licht sliep en daardoor ook niet moeilijk wakker te krijgen was. De kater schrok desondanks wel degelijk toen hij plots wakker gepord werd en terwijl hij met zijn gele ogen knipperde hoorde hij de brommende stem van zijn mentor die hem zei dat hij snel wakker moest worden. De kater geeuwde even, rekte zich uit en trippelde toen snel de apprentice den uit. Hoezeer het hem ook irriteerde dat zijn mentor Tigerclaw was en niet Acorndust, hij wou wel degelijk nog steeds hard werken om goed te worden, zodat hij zijn vader trots kon maken en zodat hij kans maakte om later deputy en leider te worden zoals zijn goed recht was. En misschien was het nog niet eens zo erg dat hij zijn vader niet had als mentor, want misschien zou Acorndust wel zachtaardiger omgaan met hem omdat hij schrik had dat hij hem pijn zou doen - en dat was iets waarvan hij zeker was dat Tigerclan niet zou doen, van wat hij van de kater gezien had. Southernpaw keek het camp rond tot hij zijn mentor spotte, waarna hij op de grote kater aftrippelde. Hoewel hij nu nog de grootte en proporties van een grote kitten had, zou hij binnenkort zijn groeispurt wel krijgen; en dan zou hij iedereen trots maken. Maar voor nu moest hij het maar doen met zijn relatief kleine gestalte. "Hallo, Tigerclaw.", begroette de jonge apprentice zijn mentor, zijn stem nog dik van slaap; al waren zijn gele ogen alert en wakker.  

De tom had zijn apprentice een por gegeven om hem te wekken en was daarna al snel weer verdwenen uit de den. Kort liep hij het kamp uit maar draaide zich om en ging zitten in de ingang. Daar bleef hij kort wachtte tot Southernpaw zijn kant opkwam. Hij hield niet van langzame slakken en laatkomers maar hij twijfelde niet dat zijn leerling een kat zou zijn die hem hiermee zou gaan uittesten. Beter ook voor hem want Tigerclaw was niet zacht handig wanneer het op kwam van straffen. Oh hij had zijn vorige apprentice flink aangepakt toen hij wel eens iets flikte. Gelukkig leek Southernpaw het al te begrijpen dat hij niet de meeste knuffelige mentor zou zijn en liep dus keurig snel zijn kant op. Hij werd begroet door de tom die nog wat aan de kleine kant was maar dat zal wel goed komen. De grote donkere tabby knikte terug en wenkte hem met zijn staart om hem te volgen. "Zo Southernpaw, ben je er klaar voor om van jou een sterke warrior te maken?" Vroeg hij met een zware stem terwijl zijn vurig kleurige ogen rond gleden tussen de donkere bomenstammen, het was gitzwart buiten van de duisternis. Perfect voor de aller eerste training.

Southernpaw knikte enthousiast terwijl hij met snelle stapjes de grotere kater volgde. Hij zat vol met jeugdige energie en hij was er klaar voor om die om te zetten in nuttige dingen. Hij wou leren en trainen, hij wou sterk en snel en slim worden en hij zou daar ook hard voor werken. Southernpaw wou dat de anderen naar hem keken met verwondering en admiratie in hun ogen, dat ze zeiden "zie hoe snel hij die dingen leert, zie hoe goed hij is in alles!", hij wou de status die kwam met een hoge rang in de clan en hij was bereid om daar alles voor te doen. Of, ja, bijna alles in ieder geval; maar dat soort morele dilemma's had hij (gelukkig) nog nooit mee in aanraking gekomen.

Southernpaw had met zijn grote, ongetrainde lijf moeite om de oudere warrior bij te houden en begon al snel te hijgen. Plots zag hij de donkergekleurde kater helemaal niet. Verbaasd bleef hij staan, hijgend, zijn gele blik om zich heen werpend tot hij plots een flits zijn richting op zag komen. Hij aarzelde, slechts een milliseconde maar het was een milliseconde te veel, alvorens hij neerdook om het vliegende ding - of eerder, de vliegende kat - te ontwijken. Dat lukte niet helemaal en hij werd hard geraakt op de top van zijn hoofd, waarbij het hem duizelde en hij de dennebomen om zich heen zag vliegen. Een kreun verliet zijn bek; zijn hoofd tolde zelfs na de sprong, maar toch deed hij een poging zich om te draaien; een poging die eerder onhandig en bijna slungelig was, maar uiteindelijk wel succesvol. Moest hij aanvallen, of was dit een oefening in verdediging? Veel aanvallen kon hij nog niet, dus de jonge apprentice besloot dat het het beste was om gewoon stil te blijven staan en Tigerclaw goed aan de blijven kijken, zodat hij een tweede aanval niet opnieuw zou missen en deze keer wél op tijd zou kunnen wegduiken.