Death's My Dignity

Ghostface’s gitzwarte gedaante gleed door het gevreesde ShadowClangebied. Hij liep richting de Kleine Rivier, die zuidwestelijk van het kamp was gelegen. Het denderende geluid van de monsters die over het Thunderpath raasden, was vanaf hier duidelijk te horen. Ze maakten een oorverdovend lawaai, en waren ook nog eens levensgevaarlijk. Dat was een van de eerste dingen die hij met zijn training van Ravenfur had geleerd. Hij was een prima mentor voor hem geweest,en door Ravenfur had Ghostface uiteindelijk zijn titel als Warrior in de wacht gesleept, samen met zijn Warriornaam. Hij was er zeker wel trots op, en liet dat zien ook. Hij paradeerde verdere, totdat hij ook het kabbelende water van de rivier hoorde. Hij hield halt voor het frisse, stromende water, en stak zijn snuit erin. Gulzig nam hij enkele slokken en trok zijn kop weer omhoog. Zijn felgroene ogen tuurden de verte in, waar hij een kleine glimp opving van de monsters. Een frons verscheen op zijn gezicht. Zijn gezicht klaarde echter alweer een beetje op bij het oppikken van de geur van Darkflower. Een grijnsje vormde zich rond zijn lippen, en hij draaide zich om om een glimp van haar op te kunnen vangen. Het was echter al avond en begon redelijk donker te worden. Met haar gitzwarte vacht zou ze nou niet echt opvallen. Hij vroeg zich af of zij hem al gezien zou hebben. “Darkflower?” probeerde hij. Hij had al een tijd niet met haar gesproken, de laatste keer dat ze echt iets samen hadden gedaan, was toen bij de Meertjes. Toen ze allebei nog Apprentices waren. Die tijd hadden ze echter achter zich gelaten. Misschien konden ze elkaar weer leren kennen, en deze keer wel beter.

- Darkflower & Ghostface -

De jonge poes liep langs de rivier in de hoop wat prooi te vinden, ze had het een beetje klunzig gedaan bij haar vorige vangst, een kraai, die had ze begraven bij een boom. Maar ze had de kraai iets te laat gedood, dus had de kraai mooi de anderen kunnen waarschuwen. Dom, maar ja, alle katten maken fouten, ook Warriors dus. Oke dan was zij misschien nog niet heel erg lang Warrior, ook al had ze haar twee de apprentice al, Ripplepaw, een sterk gezond shadowclan katertje. Ja die kater was het zijn van een Shadowclan kat wel waard. Haar ogen gleden naar het water waar ze de lucht in kon zien, het begon schemerig te worden. Niet veel later hoorde hij een bekende stem. Van een kater. “Darkflower?” was wat de stem zei. Ze draaide zich om en zag de gifgroene ogen van Ghostface glimmen in het overgebleven licht. 'Hallo Ghostpaw,' groette ze haar mede clan genoot vriendelijk. Darkflower was niet veel ouder dan hem, maar toch wel eerder Warrior worden. Maar ze wist dat er hier en daar wel eens mentor problemen waren geweest. Darkflower had drie mentoren gehad, maar als de ene niks meer deed werd er wat aan gedaan. Maar die problemen waren er bij anderen erger geweest, waar door ze soms training stop kregen, maar dat was nu wel opgelost, vele apprentices waren Warrior geworden, en ze waren het ook wel waard om apprentices te trainen. 'Hoe is het?' Vroeg ze vriendelijk. Soms snapte ze gewoon niet waarom Apprentices haar streng en bot vonden. Voor haar doen was ze vriendelijk en aardig. Maar ja.

Hij keek rustig om zich heen, en op een zeker punt vond hij de goudkleurige ogen van Darkflower. Een gemeende glimlach verscheen op zijn gezicht. Ergens was hij blij haar te zien, al wist hij niet precies waarom. De geur van vers gevangen kraai hing nog rond haar, maar niet al te sterk. Waarschijnlijk had ze het een stukje terug begraven. Hij was hier enkel gekomen om wat te gaan drinken, wat hij daarna wilde doen stond eigenlijk nog niet op de planning. Zover keek hij niet vooruit, hij leefde liever per moment. Zijn staart gleed vrolijk door de lucht heen, terwijl hij Darkflower dichterbij zag komen. Hij was net Warrior geworden, en zij was al toe aan haar tweede Apprentice. Ze was ook eerder Warrior geworden dan hijzelf. Brokenheart had hem nooit training gegeven, waardoor hij langer Apprentice was gebleven dan eigenlijk nodig was geweest. Ravenfur had hem echter alles geleerd wat hij wist, waardoor hij nu Warrior was geworden. "Hallo Ghostpaw," groette Darkflower hem vriendelijk, en hij knikte nog even vrolijk naar haar. Ze had zijn Apprenticenaam gebruikt. Zou ze niet weten dat hij al Warrior was geworden? Ze vroeg hem hoe het ging, en op dit moment had hij daar maar één antwoord op. "Goed, goed. Geweldig zelfs. Ik ben vandaag benoemd tot Warrior en heb mijn nieuwe naam ontvangen; Ghostface," zei hij op ietwat trotse toon. Hij verwachtte natuurlijk niet dat Darkflower net zo vrolijk zou zijn als hij, maar een beetje blijdschap voor hem kon toch wel? Hij grijnsde breed naar haar. "En jij hebt een nieuwe Apprentice toegewezen gekregen, nietwaar?" vervolgde hij. Hij herinnerde zich nog dat ze een leerling had gekregen, welke wist hij echter niet meer. Vanaf het moment dat hij zijn Warriornaam had gekregen, was hij dolbij geweest en had hij niet echt meer opgelet.

[Hahaha, dat zie ik nu pas, was nog gewent aan Ghostpaw >>]

"Goed, goed. Geweldig zelfs. Ik ben vandaag benoemd tot Warrior en heb mijn nieuwe naam ontvangen; Ghostface," Vertelde Ghostface. Tuurlijk, en had zij met haar domme kop hem gegroet als Ghostpaw. 'O ja juist, en had ik je gegroet met je Apprentices naam, maar als nog, gefeliciteerd! En je hebt het zeker verdiend!' Yeastpaw, nu Yeastcloud was haar vorige apprneitce geweest, en zij had hem getraind, het gevoel dat zij hem tot warrior had gemaakt deed haar goed en trots voelen. Het was om dat Darkflower een rustige poes was anders had ze nu heel druk en blij gedaan. Het was groenblad maar toch was het fris in de buiten lucht. Maar ja, dat hinderde haar niet. "En jij hebt een nieuwe Apprentice toegewezen gekregen, nietwaar?" Vroeg Ghostface. 'Ja, Ripplepaw, mijn tweede apprentice, hij luistert goed en is niet heel druk vergeleken mijn vorige apprentice Yeastpaw, nu Yeastcloud,' vertelde ze vrolijk. Darkflower was klein met vergeleken Ghostface, haar oren staken net boven zijn rug uit. Maar toch zag Darkflower er wel jong volwassen uit. Ze dacht aan Snakewhisper, ze miste hem, maar ze zag hem niet meer als haar partner, hij bestat geen aandacht meer aan haar, ze zag hem niet eens meer! Als ze zich in haar nest naast die van hem wouw leggen was hij er niet. Dat was jammer. Heel jammer. Ze schudde die gedachten weg. Het maakte ook niet uit. Ze had vrienden en een apprentice.

Hij glimlachte even naar Darkflower, het was niet meer dan een vergissing geweest dat ze hem bij zijn Apprenticenaam had genoemd. Het was dan ook gewoon even wennen, zo'n andere naam. Ze feliciteerde hem, en hij knikte even dankbaar naar haar. Het voelde goed dat er tenminste nog iemand was die blij voor hem zou zijn. Hij had geen ouders om trots op te zijn, die hem feliciteerden en zouden prijzen. Hij wist dat ook Darkflower geen ouders had, en dat speet hem zeer. Maar daar wilde hij het nu niet over hebben; vandaag zou een dag zijn waarop hij eens een keer blij om iets kon zijn. "Ja, Ripplepaw, mijn tweede apprentice, hij luistert goed en is niet heel druk vergeleken mijn vorige apprentice Yeastpaw, nu Yeastcloud," vertelde ze, duidelijke sporen van vrolijkheid in haar stem. Hij knikte opgewekt naar haar, hij kon niet wachten tot hij ook de kans kreeg om een Apprentice tot Warrior te kunnen trainen. Het zou Darkflower's tweede leerling al zijn, misschien kon hij ooit iets opsteken van haar ervaringen met Apprentices. Ghostface' gifgroene ogen gleden door de omgeving heen. Het was dan hartstikke donker, er liep vast nog genoeg prooi rond hier. Meestal dronken de prooidieren hier ook, dus waarom niet? Een grijnsje vormde zich rond zijn lippen, en hij keek weer naar Darkflower. "Zin om een beetje te gaan jagen? De prooistapel kan wel wat gebruiken," stelde hij voor. De jacht kon uiteindelijk nog wel ergens anders op uitdraaien, maar voor nu zou het een leuke bezigheid zijn. Hij keek haar vragend aan, hopend dat ze ermee in zou stemmen.

Ze zag de blijheid in Ghostface zijn ogen en ze snapte het helemaal, vandaag was een mooie dag voor iedereen, even geen dag voor problemen, maar vreugde over dat er nieuwe Warriors zijn en nieuwe apprentices! "Zin om een beetje te gaan jagen? De prooistapel kan wel wat gebruiken," stelde Ghostface voor. Darkflower grijnsde. 'Ik vind het best!' Zei ze terwijl ze de lucht in snoof om enkele sporen van vers prooi op te pikken.Haar ogen vingen enkele flitsen van beweging en leven op. Een grotere grijns kwam rond haar bek en ze liet merken dat ze wat gevonden had. Meer dan één! Ze ging in een perfecte sluip houding, dat ook aan toonde dat ze een goede lerares voor apprentices zou zijn. Haar staart stond lag en haar lichaam een beetje gelijk en zo dat ze zich soepel en licht kon bewegen om de prooi niet te laten schrikken; kraaien. Ze stond ook zo dat ze meteen in de lucht kon springen als het nodig was. Soepel en lenig - ondanks haar kleine lichaam - kwam ze naar voren. Op het moment dat ze kon toe slaan deed ze het met een snelle beweging naar voren. Ze pakte de kraai bij de kop en beet meteen door zo dat het dier niet hoefde te leiden. Ze schoot een schiet gebet naar de Starclan om hun te bedanken voor het prooi dat hier leefde. 'Één - nul! Mijn eerste prooi van vandaag telt niet. Deze wel!' Dit soort spelletjes had ze ook altijd gedaan als Darkpaw. en vaak eindigde de jacht met stoeien. Het zou haar daarom ook niet verbazen dat het vandaag ook zo eindigde, ook al hadden ze misschien niet alle tijd meer van de dag.

Ghostface voelde een vleugje blijdschap door zijn lichaam flitsen, toen Darkflower grijnzend met zijn voorstel instemde. Hij had echt zin in jagen nu, mede omdat het goed als uitlaatklep zou dienen. Hij was nog steeds opgelaten vanwege vanmiddag. Hij stak meteen zijn gitzwarte neus de lucht in om geursporen van prooidieren op te kunnen vangen. Hij sloot zijn ogen om zich nog beter op zijn reukvermogen te kunnen concentreren. Hij rook kraai, maar zocht nog even verder. Een kraai was nou niet de makkelijkste prooi om te vangen; ze vlogen weg bij het kleinste geluidje. Hij wist dat Darkflower er weer een kleine wedstrijd van zou maken, typisch haar. De volgende geur die hij oppikte, kwam hem stukken beter uit. Het was overduidelijk de geur van een muis. Een grijnsje verscheen op zijn gezicht, en hij haastte zich direct naar de plaats waar het diertje zich volgens hem zou bevinden. Met een looppasje ging hij erheen, en vervolgens ging hij in een sluiphouding staan. Met zijn achterpoten zette hij zich af, en in een soepele beweging landde hij vlakbij zijn prooi. Omsingeld door Ghostface' poten, begon het kleine diertje te piepen van angst. Ghostface ontblootte zijn vlijmscherpe tanden, en doodde het met één krachtige beet. Enkele sporen van bloed besmeurden zijn witte tanden, maar die likte hij snel weer op. In gedachten dankte hij de StarClan voor de leven van het dier, zoals hij van Ravenfur had geleerd. Respecteer StarClan voor het leven van je prooidieren, zo luidde de regel van de Warrior Code, waar hij zich trouw aan zou houden. "Één - nul! Mijn eerste prooi van vandaag telt niet. Deze wel!" hoorde hij Darkflower zeggen, en een uitdagende blik vormde zich op zijn gezicht. Hij draaide zich om, sprintte terug naar Darkflower en liet het muisje voor haar poten vallen. "Eén - één zul je bedoelen." Voor Darkflower iets kon zeggen, was Ghostface al op zoek naar een nieuwe prooi. Darkflower had een kraai meegebracht, een grotere en moeilijkere vangst. Hij moest haar zien te overtreffen. De geur van een hagedis zette hem al snel weer op een lopen. De beesten waren moeilijk te vinden, maar met goed gebruik van zijn reukvermogen en gehoor, zou het zeker moeten lukken. Haastig begon hij zijn neus achterna te rennen, op zoek naar het reptiel. Zijn felgroene ogen keken schichtig om zich heen. Darkflower mocht niet van hem winnen!

Ze zag Ghostface op haar af sprinten. "Eén - één zul je bedoelen." Zei Ghostface. Dakrflower wou wat zeggen, maar de kater ging al veder op zoek. Ow, hij ging dus echt niet winnen! Ze opende haar bek en snoof de lucht open; rat. Die was van haar. Ze sloop met snelle pootstappen door de bosjes om de rat te vangen. Raten die hadden een sterk reukvermogen en minder gevoel in de grond, dus ze moest letten op waar ze liep. Ze ging uit de wind staan zodat zij de rat kon reuken en andersom niet. Van een afstand bleef ze staan en maakte ze zich klaar voor een sprong. Met een soepele beweging lande ze op de rat; haar vangst. Ze liet de rat liggen want ze rook niet veel veder een eekhoorn. Ze sloop er op af met snelle lichte bewegingen. Haar eerste vangst was ook een eekhoorn. Ze liep door en sprong op de eekhoorn. De eekhoorn rende de boom in. Nu was die trainingen van haar eerste mentor toch wel goed. Ze sprong tegen de boom aan en trok de eekhoorn mee naar beneden. Toen dode ze het. 'Sorry dat je pijn hebt moeten lijden, had je maar mee moeten werken,' fluisterde ze met ene grijns. Ook deze keer had ze een gebedje gestuurd naar de Starclan. Ze liep naar haar rat en legde het bij de rest van de vangsten. En als ze het goed had. Hoorde ze Ghostface ook deze kant op lopen. Ze wist het niet zeker dus ze bleef nog even zitten.

Hoe goed hij ook zocht, de hagedis was nergens te bekennen. Misschien moest hij hem laten gaan en op zoek gaan naar een nieuwe prooi? Hij had tenslotte nooit een hagedis gevangen. Nooit echt geprobeerd ook. Ze waren snel, praktisch onzichtbaar en ze smaakten nou ook niet echt geweldig. Een frons vormde zich op zijn gezicht, terwijl hij haastig begon met het zoeken naar een ander prooidier. Het eerste wat hij opmerkte was een kraai, dus besloot hij toch maar een poging te wagen om die te vangen. Hij sprintte erop af, tot hij de kraai in het zicht had. Het was donker, en zijn vacht was zwart, dus hij viel al niet op. Hij bukte nog wat en zorgde ervoor dat de kraai hem met geen mogelijkheid kon ruiken. Hij ging in een sluiphouding staan, en met een soepele sprong landde hij precies op de kraai zodat hij zijn klauwen in zijn lichaam kon zetten. Zijn tanden begaven zich naar de nek van de kraai, waar hij razendsnel maar toch diep in beet. Het dier zou niet teveel leiden. Ghostface dankte StarClan voor zijn leven. Hij nam de kraai in zijn bek en liep richting de verzamelplek, waar hij het rustig neerzette. Hij keek verbaasd en ietwat verontwaardigd naar de vangst van Darkflower; een eekhoorn en een rat. Hij keek haar even kort aan. "Nou, we kunnen wel zien wie er heeft gewonnen," sprak hij toen met een klein grijnsje. Hij had dan wel verloren, dit was een goede training geweest en tevens een toevoeging voor de prooistapel. Hij grijnsde naar Darkflower en uit het niets sprong hij op haar af. Hij nam hen beiden mee in zijn val, en hij zette meteen zijn poten aan weerszijden van Darkflower's lichaam. "Maar wie wint er met vechten?" zei hij met genoegen. Darkflower was natuurlijk al langer Warrior dan hij, maar dat weerhield hem er niet van het haar moeilijker te maken.

Ghostface kwam aan lopen met een kraai in zijn bek. Darkflower grijnsde, blijk baar had ze gewonnen. "Nou, we kunnen wel zien wie er heeft gewonnen," Zei Ghostface toen. Darkflower grijnsde. 'Inderdaad ja,' zei ze. 'Next time you are the winner,' zei ze met een grijns. toen besprong Ghostface haar onverwacht en kelmde Ghostface haar vacht. "Maar wie wint er met vechten?" Zei Ghostface toen. Darkflower grijnsde en duwde Ghostface van haar af waarnaar ze hem op de grond duwde. 'Misschien ik, maar misschien jij ook wel!' Dakrflower was geen kampioen in vechten, maar ze kon het wel.
Stoeien had ze veel gedaan als kitten, maar ook als apprentice, dit was de eerste keer als Warrior. Ze wist nog dat ze kitten was, toen hadden zij en Snakekit me kaar gehaat. Maar toen ze ouder werden begonnen ze me kaar leuk te vinden als vrienden, toen ze Apprentices waren toen onstond er een vlam tussen hun, en toen ze Warrior werden deden ze niks meer met elkaar. Darkflower zag hem ook niet meer. Ze wist niet wat ze er mee moest. Maar de liefde was weg. Darkflower was nu gewoon weer op zich zelf, zonder een partner.
Uitdagend keek Darkflower Ghostface aan wachtend tot hij iets terug zou doen!

[[Damn hé, inspiratie op!]]

Darkflower had gezegd dat hij de volgende keer zou winnen, maar ergens betwijfelde hij dat. Hij had dan alles geleerd, hij moest nog wel meer oefenen. Darkflower was een uitstekende jager, hij had haar sluiphouding gezien, en die kwam heel dichtbij perfectie. Ze was overduidelijk een betere jager dan hij - ze was zelfs de beste jager die hij ooit had gezien - maar of ze beter kon vechten dan hij, was nog onduidelijk. Zijn voorkeur lag ook meer bij het vechten dan bij het jagen. Ghostface had het altijd meer van zijn kracht moeten hebben dan van zijn flexibiliteit. En vandaag was de dag om te kijken wie er sterker was. Hij stoeide eigenlijk nooit, de laatste keer was als Apprentice met Darkflower. En nu weer als Warrior. Hij mocht haar, misschien meer dan hij wilde toegeven. Ze was ook de eerste kat waarmee hij echt praatte, speelde en ging jagen. Daarvoor was hij meer een loner geweest, maar dat was nu redelijk weggevaren. Hij was blij met Darkflower als vriendin, hij voelde zich bij haar niet de eenzame kater die hij zich normaal voelde. Hij wist dat ze een partner had, Snakewhisper, maar die kat kende hij eigenlijk amper. Hij zag hem ook nooit meer. Ach ja, het waren ook niet zijn zaken. Darkflower draaide de rollen om, en hij kwam zelf onder te liggen. Hij gaf haar een duw in haar buik met zijn achterpoten - niet te hard, hij wilde haar geen pijn doen - en rolde onder haar weg. Een eindje verder nam hij een aanloopje, en sprong weer tegen haar op. Hij nam haar mee in zijn val, en in plaats van boven haar te gaan staan, bleef Ghostface liggen. Hij keek haar in haar gele ogen aan en glimlachte. "Wat heb ik dit gemist," zei hij wat zacht, met een grijnsje op zijn gezicht. Hij voelde zich vrolijk, ècht vrolijk. Allemaal dankzij Darkflower. Hij was dolblij met een goede vriendin als zij. Hij bleef rustig liggen, hij wilde het moment niet verpesten. Hij voelde zich eindelijk een keer goed, en hij liet het langzaam wegglippen.

Darkflower was nog steeds boven hem, maar dat was al snel voor bij toen Ghostface met een sterkere trap dan dat ze had verwacht haar van zich af duwde. Dat voelde ze, maar negeerde ze. Ghostface bleef liggen en Darkflower bleef staan en keek naar hem. De laatste keer dat ze lol had gemaakt was voor de dag dat ze een Warrior werd, samen met Snakewhisper. Ze miste hem, maar dat maakte niks meer uit. Ze had niks meer met hem. "Wat heb ik dit gemist," hoorde ze Ghostface zeggen. Darkflower glimlachte. 'Ik ook, de laatste keer was met mijn ex, Snakewhisper,' het laatste zei ze bedroefd maar ze haalde het al snel weg. Ze was vandaag heel gelukkig, eigenlijk voor het eerst in haar Warrior leventje. Ze was vaak als warrior een beetje rustig en gewoon neutraal, niet blij, niet somber. Ze ging liggen en keek naar Ghostface, ze mocht Ghostface graag, maar misschien wel meer dan dat. Ze wist het niet. Ze keek naar de lucht die donkerder was geworden. Maar dat hinderde haar niet. Ze dacht aan haar apprentice, een hele goede apprentice. Ze had een mooi leven en daar was ze heel blij mee. Mooier dan dit kon gewoon niet.
Haar leven was perfect voor haar.

Darkflower leek net zo van dit moment te genieten als hij, ook al was het eigenlijk niet meer dan enkele seconden op de grond liggen, terwijl je elkaar met een glimlach aankijkt. En toch betekende het een stuk meer voor Ghostface dan dat. Hij realiseerde zich dat hij echt een goede vriendin aan zijn zijde had staan. "Ik ook, de laatste keer was met mijn ex, Snakewhisper," zei Darkflower als reactie op zijn opmerking. Haar laatste woorden klonken bedroefd, en zorgden ervoor dat er een steek door Ghostface' hart heen ging. Haar ex? Hij wist toch zeker dat ze nog wat hadden. "Je ex..?" sprak hij even geschrokken uit. Hij vond het jammer voor haar. En hoe graag hij andere katten soms ook verdrietig zag, om Darkflower zo aan te moeten zien, deed hem pijn. "Het spijt me dat te horen," zei hij verontschuldigend. Hij keek even naar de grond en sprak zichzelf in zijn kop toe. Vanavond is er niet voor sentimenteel gedoe, vanavond moet je plezier hebben. Niemand zit hierop te wachten. Doe gewoon waar jullie zin in hebben! Hij liet even een zucht ontsnappen. Hij wilde dat hij wat voor Darkflower kon doen, het haar kon laten vergeten. En misschien kon hij dat ook, voor even. "Darkflower?" vroeg hij aarzelend. Hij had wel zin in wat spanning, maar of Darkflower er ook zin in zou hebben, wist hij niet. "Heb je misschien zin om het territorium uit te gaan?" vroeg hij toen. Nu hij Warrior was, wilde hij niet nog langer opgesloten zitten in het ShadowClangebied. Hij wilde meer van het gebied zien, meer dan de kleine grenzen die hen scheidden van andere Clans. Maar dat wilde hij niet alleen doen. Hij wilde samen met Darkflower gaan.

~ Mijn inspiratie sterft D':

"Je ex..?" Zei Ghostface. Dakrflower keek hem even aan. "Het spijt me dat te horen," zei Ghostface. 'Ag, hij bestat geen aandacht mee aan me, ik heb hem geprobeerd aan te spreken maar dan ag, wat boeit het, vandaag geen piekeren, vandaag lol,' zei ze met een grijns. Snakewhisper was verleden. Er waren wel beter katers die haar wél verdiende. Snakewhisper niet. "Darkflower?" Vroeg Ghostface. Darkflower keek Ghostface aan. 'Hmm?' "Heb je misschien zin om het territorium uit te gaan?" Vroeg Ghostface. Darkflower wist dat dat niet mocht zonder een goede reden. Maar ja, één keer tegen de regels in gaan zou hun echt niet hinderen. 'Waarom niet?' Zei ze met een grijns. 'Laten we gaan!' Zei ze terwijl ze breed naar Ghostface toe grijnsde. Ze rende weg en ging er van uit dat Ghostface volgde. Ze keek over haar schouder met stralende ogen.

[Kort, maar maak jij een vervolg? Waar maakt me niks uit ;D]
[Topic uit]