Training Wolfpaw

~Wolfpaw Only

- Sorry voor de late post D: -

De zwarte kater kon zich lastig voorstellen dat er weer een Apprentice Warrior geworden was, dat er weer een kit Apprentice was.. en dat hij zich daarover kon ontfermen. Het voelde zo onwerkelijk, alsof het niet helemaal meer hoorde. Hij voelde zich zo oud.. Toch vond hij zonder moeite of spierpijn zijn weg naar de Kleine Rivier, waar hij met Wolfpaw afgesproken had. Vanochtend was hij de Apprentice gaan halen en daarna zelf vertrokken. Hij wilde testen hoe het verantwoordelijkheidsgevoel van de Apprentices was. Kwamen ze eerder, later, of precies op tijd? Van dit soort kleine dingen konden je van alles vertellen over iemands karakter en motivatie. De zwarte kater richtte zijn blik op de struiken om zich heen. Hij zag er misschien niet diepzinnig uit, maar in zijn stilzwijgen had hij veel na kunnen denken. Genoeg om te beginnen met zichzelf vergeven, genoeg om niet zo alleen te zijn door zijn eigen stem in zijn kop..
Geritsel trok zijn aandacht, zodat hij weer bij de les was. Als dat Wolfpaw niet was. 'Goedendag,' groette hij zijn nieuwe Apprentice. 'Klaar voor de training?' De Apprentice had al een andere mentor gehad, dus hij moest voorzichtig te werk gaan en niets verpesten; deze Apprentice had evenveel recht om een goede opleiding te krijgen als ieder ander. Blackclaw zou proberen aan Brokenstar's vraag gehoor te geven; leer hem alles wat in je vermogen ligt.

SLaperig opende Wolfpaw zijn ogen, zijn poten waren naar het dak van de Den gericht en zijn rug zat onder het mos. Mompelend hees hij zichzelf op en likte zijn vacht met lange slome halen schoon, er zaten soms zelfs wat vlekjes bloed van zijn vorige maaltijd! Jep, vandaag was de dag om zijn eerste training te beginnen met Blackclaw. Blacksky had hem bijna niets geleerd en alleen met zijn eigen hersens en verstand had hij een kraai gevangen. Verder was hij niet meer komen opdagen en moest Wolfpaw zowat elke dag wachten op een training die niet kwam.. Maar dat was het verleden, als er maar één ding was dat hij niet had geleerd van zijn mentor was het dat hij niet in het verleden moest blijven hangen. Dan kon je je niet meer concentreren op wat je aan het doen was en dat moest je niet hebben als je aan het jagen was of als je middenin een gevecht zat. Wolfpaw slaakte een korte maar krachtige zucht en keek naar zijn poten, zou hetzelfde niet weer gebeuren? Was hij dan zou vreselijk om te trainen? Nee, dat was het niet, het lag gewoon aan Blacksky, niet aan hem! Voorzichtig omzeiolde hij de andere Apprentices en stapte het felle zonlicht in, hij knipperde met zijn ogen om er gewend aan te raken en keek om zich heen. Ze hadden afgesproken om bij de Kleine Rivier te trainen, zelf was hij daar nog nooit geweest, dus was de weg er naartoe al opzich een training. Zonder enig geluid te amekn rende hij door de ingang van het kamp en voelde hoe een koel ochtendbriesje door zijn vacht streek. Meerdere geuren droven in zijn neus, maar hij cincentreerde zich maar op één enkele. Hij vergat de heerlijke prooigeuren en de natuurlijke aroma's van de planten om hem heen en dacht alleen maar aan dfe geur van ShadowClan. Al snel vond hij een spoor en rende eropaf, ja, dat moest hem wel zijn! Met een iets gelukkiger gevoel trippelde hij onder de vele bomen door en passeerde vele mossen en planten. Het leek wel alsof de geur met elke stap sterker werd, na vele vossenlengtes gelopen te hebben hoorde hij het geluid van lopend water. Hij was er! Zijn pas versnelde zich en hij brak door meerdere struiken en trapte op kleine twijgjes, door het geluid hoorde hij nog net het snelle getrappel van pootjes. Door hem was alle prooi hier weg gelopen, maar dat was even voor hem niet erg, hij was nu aangekomen bij zijn eerste training. Na de vele lagen struiken kwam hij uit bij een kleine open plek en in het midden zat hij. "Goedemorgen," Wolfpaw gaf een klein beleefd knikje naar zijn mentor, van binnen voelde hij hoe zijn vreugde brandde. Zo iets had hij zelden gevoeld, dus zo was het om een echte Apprentice te zijn. "Ik ben klaar om alles van u te leren." Wolfpaw ging zitten op het gras en legde zijn staart op zijn poten, klaar om te leren om een echte Warrior te worden.

- Oké, ik heb een vrije avond! :3 -

De Apprentice begon enthousiast en vertelde hem dat hij veel zin had om te leren. Allemaal heel interessant hoor.. Gaap. Zolang hij zijn best deed, was Blackclaw al meer dan tevreden. De Apprentice ging voor hem zitten en keek hem afwachtend aan. 'Wat heb je al geleerd van je vorige mentor?' wilde Blackclaw weten. Met een beetje geluk lag de basis er al. De kater wachtte op een antwoord en nam Wolfpaw toen in zich op. Hij zag er uit als een normaal ontwikkelde kater die een normale training kon volgen, maar wel wat achterstand weg moest werken. 'Goed, we zullen hard moeten werken om je weer op schema te laten lopen. Dus, laten we beginnen met een tour door het bos. Dan kun je me zeggen wat je herkent en wat je al weet.' Zomaar in het niets beginnen met leren had echt geen zin. Dus wachtte Blackclaw weer even alvorens hij opstond en zich naar de struiken toedraaide. Wolfpaw zou hem vast wel volgen. Er waren veel dieren in het bos, zodat hij zeker wist dat Wolfpaw wel iets zou moeten ruiken, zelfs als hij nog niets geleerd had. 'Vertel eens wat je allemaal opvalt,' vroeg Blackclaw rustig aan zijn Apprentice.

Wolfpaw bleef zitten en keek naar zijn nieuwe mentor, Blackclaw had hij nooit echt eens goed gezien of leren kennen. Waarom zou dat dan ook moeten? Was het dan nodig? Volgens hem niet, hij had Blacksky niet eens leren kennen. Laat staan veel van hem geleerd. Opeens hoorde hij de stem van Blackclaw, geleerd? Pfff, bijna niets, nee, helemaal niets! Maar dat kon je niet echt goed zeggen tegen een nieuwe mentor. "Um," Begon hij twijfelend, alles wat heel moedig in zijn hoofd zat kwam eruit als een twijfel. "Bijna niets." Maar toch durfde hij wel iets te zeggen, en dit had hij misschien niet moeten doen. Het leek wel of Blackclaw niet eesn had geluisterd, hij liep achter op schema en kreeg een tour door het bos. Wolfpaw slikte bij het laatste deel van zijn zin, hij moest vertellen wat hij al wist.. Toch stond hij gewoon weer op en liep achter Blackclaw aan, hij zag hoe de struiken achter hem dicht klapten en hem insloten. Maar hij voelde geen angst, zijn ogen flitsten heen en weer om iets op te vangen wat hij al kende. 'Vertel eens wat je allemaal opvalt,' Vroeg Blackclaw uit het niets, Wolfpaw bleef stil staan en keek rustig om zich heen. Struiken stonden om hen heen, bomen torenden hoog boven hen uit en zachte geluiden van pootstappen galmden in zijn oren. "Nou, de planten zijn hier bijna hetzelfde als in de andere delen van het ShadowClan territorium, ik hoor de geluiden van prooidieren en ik kan in de verte het geluid van een riviertje horen." Hopelijk wa sdat goed, want de namen van al die planten soorten zou hij onmogelijk kunnen weten, dat hoefde toch alleen de Medicine cat te weten? Wolfpaw keek voor de zekerheid nog een keer om hem heen of hij niets was vergeten, maar geen enkel detail schot hem te binnen.

- Sorry! Ik was het topic vergeten -.-" -

Wolfpaw stamelde een beetje, iets waar ze echt geen tijd voor hadden. 'Wees resoluut met je antwoorden,' besloot Blackclaw de eerste les te maken. Hij was pas tevreden met de training van een Apprentice als die aan het einde ervan hem met een mond vol tanden kon laten staan. Toen ze bij de struiken waren werd hij al wat resoluter, vertelde dat het er hetzelfde uitzag. Goedkeurend knikte Blackclaw; er was inderdaad niet veel om je zorgen te maken. 'Dat heb je goed gezien. Er zijn geen vreemde geuren, geen sporen die er niet horen te zijn.. alles is veilig. Als je zoiets ziet, moet je het direct melden,' vertelde hij. Met de toenemende mate van katten op ander territorium wist je nooit wat er ging gebeuren.. 'Weet je hoe je moet jagen, of zwemmen?' vroeg hij. Misschien wilde Wolfpaw wel leren zwammen, of wilde hij liever op de grond jagen? Die keuze zou hij in de eerste les nog aan zijn Apprentice laten. 'We gaan in ieder geval je jacht technieken verbeteren,' vond Blackclaw. Dat was namelijk belangrijk om te overleven. Dapperheid zou hij later wel leren, ze lagen achter..

Wolfpaw liep een paar muizenlengtes naar de rand vn het kleine open plekje en begon even om zich heen te kijken, geen enkel verdacht dingetje schoot hem te binnen. Toen spitste hij zijn oren om te proberen om iets vreemds te horen, maar dit mislukte ook weer. In de verte, leek het wel, hoorde hij nog de stem van Blackclaw die iets zei over zwemmen en jagen. Heel even werd zijn aandacht erdoor getrokken en hij kreeg opeens een vreemd beeld binnen. Hij, in de rivier die hiernaast liep en dat zijn vacht hem mee naar beneden trok en dat hij langzaam een fel licht dichterbij zag komen. Toen het beeld van het bos weer bij hem was terug gekomen schudde hij zich om de denkbeeldige drupels van hem af te schudden. Hij wist even niet meer waar hij was of wat hij aan het doen was, hij liep weer terug van zijn plekje en ging voor Blackclaw zitten. "Is zwemmen niet meer iets voor de RiverClan?" Vroeg hij op een ormale toon, maar toen hij ontdekte dat dat misschien wat brutaal zou klinken vervolgde hij, "Niet dat het interessant is om te leren," Een zwakke glimlach krulde rond zijn lippen toen hij dat zei en zwiepte een paar keer met zijn staart. Hij richtte zijn groene ogen naar boven om naar de lucht te kijken en zag dat de zon nu bijna recht boven hem stond, een paar donzige wolken dansden er omheen en wierpen hier en daar een schaduw op de grond of plantengroei. Toen hij zich weer richtte op de omgeving rond hem heen hoorde hij een rommelend geluid, op het eerste gezicht schrok hij er bijna zo van dat hij bijna een paar muizenlengtes in de lucht sprong, maar toen hij zijn nekharen werd recht had gekregen wist hij gewoon dat het alleen maar zijn maag was geweest. "Sorry," Mompelde hij, zijn kop hing aan zijn nek en hij keek naar zijn poten. Was dit soms de reden dat Blacksky niets meer met hem te maken wilde hebben. Dat hij te onhandig was om ooit nog een Warrior te worden? Zou Blackclaw niet gewoon hetzelfde doen als hij het ontdekte, of was hij echt anders? Diep van binnen hoopte Wolfpaw dat dat het antwoord was, dat hij ju wel echt werd getraind en dat hij eindelijk het zou voelen om een Warrior te worden. Ja, misschien zou dat wel gebeuren...

-Laat en niet veel inspi..