Southern nights

Tevreden keek Tall de kleine den rond, helemaal blij om wat er plaatsvond aan bedrijvigheid die voor de verandering niet draaide om het afzetten van hem als leider maar om samen iets opbouwen. Zonder hem dan, dat wel, maar je kon niet alles hebben. Ondertussen vermaakte hij zich prima met kleine katten om hem heen die verhaaltjes nodig hadden. Hij had Russet dan wel opdracht gegeven die te vertellen, maar dat betekende niet dat hij het niet zelf ook nog deed. Een kitten kon nooit genoeg verhalen horen! Nu nog een slachtoffer vinden.

@Southernkit (en open)

Slachtoffer established. Een kleine grijze kat. Tall was wel acuut weer afgeleid want het feit dat hij er specifiek 'klein' bij dacht was volledig overbodig. Iedereen hier was klein, ook de kat die hij nu zag. De enige die niet klein was, was Tall zelf, dus het was overbodig om te zeggen dat anderen klein waren. Afijn, het punt was, hij zag iemand. Iemand die naar zijn verhalen zou luisteren of hij het nu wilde of niet. Resoluut stapte hij op de ander af. "Tallshadow," Mauwde hij, en keek er blij bij. Tot hij zijn fout begreep. Uhm. "Tallstar," Vervolgde hij snel, en met grote ogen.

Hij deed zijn best niet met zijn ogen te rollen toen de kitten snel de kans aangreep om hem met zijn oude naam aan te spreken toen Tall de fout maakte. Tsja, je werd snel gestraft in een levendige clan, didn't he know it. "En jij?" Mauwde hij uiteindelijk maar gewoon in antwoord, zijn blik vragend. Want nu hij zich - weliswaar verkeerd - had voorgesteld was het minste wat de heerlijk brutale kitten kon doen wel zichzelf ook voorstellen, of niet?

De kleine leek maar al tevreden te zijn met zichzelf, waardoor Tall niet anders kon dan noteren dat hij een flinke mentor voor deze midget zou zoeken. Al schrapte hij dat weer toen hij hoorde wie de vader van de kleine was. Een beetje beduusd bekeek de leider het katje van top tot teen, knipperde eens, en toen opnieuw. Hij was óf blind, óf hij kon geen gelijkenis ontdekken. Beide opties leken hem onlogisch. "Ah," Antwoordde hij dan ook wat afgeleid op de kleine, nog steeds op zoek naar welk deel van hem dan leek op zijn deputy. Misschien de buik?

De ander leek ondertussen een soort kramp te krijgen in zijn poten, waardoor hij ging rekken en strekken en zo haast zijn nek leek te verrekken. Tall keek er even verbaasd naar, en hield toen zijn kop verontrust wat schuin. "Gaat het?" Mauwde hij, met de verwarring in zijn stem te horen. Want wat was de kitten precies aan het doen en waarom? Moest hij Ace halen? Hij wist niet veel van kittens oke? Ze waren cute, maar ook daar was hij om eerlijk te zijn grotendeels overheen gegroeid.

Uhoh, de kitten leek plots helemaal slap te worden en draaide zich vervolgens ook nog eens om waardoor de alarmbellen in Tall's hoofd gingen rinkelen. Kreeg de mini-muis een beroerte? Beter niet want dat zou a: super onhandig zijn en b: heel erg slecht voor Tall's reputatie bij kittens. En bovendien ook vervelend voor de kitten maar die zou er dan toch weinig van merken. Snel sprong Tall naar de andere kant van de kleine en deed iets wat hij Ace wel eens had zien doen - stak zijn poot in de lucht. "Hoeveel pads steek ik op?" Niet alsof hij daar echt keuze in had maar de kater deed zijn best.