If I could shake the world

De patrouille was terug gegaan naar het kamp zonder hem. Smokegaze had besloten nog even buiten het kamp te blijven. De jacht was niet succesvol geweest en ook al zat hun patrouille er op, wilde Smokegaze nog even kijken of hij alleen wat kon vangen. Dit betwijfelde hij, maar tijd alleen was sowieso niet ongewenst. Hij voelde zich vreselijk en elke dag zonder Chillybreath als zijn geliefde was een dag te veel. Zijn hart deed nog elke dag pijn en hij voelde zich licht worden in zijn kop wanneer hij haar zag. Hij zat er nog steeds over na te denken hoe hij haar toch terug zou kunnen winnen. Hij had gehoopt dat zijzelf terug zou komen, met de tijd, maar de tijd werd hem nu toch teveel. Hij stapte naar de rivier toe, daar waar het ijs dunner leek, hij zette zijn voorpoten er op en probeerde het ijs te breken. Dit lukte echter niet, hij zag enkel zijn spiegelbeeld. Het beeld van zijn vader met een gebroken blik in zijn ogen...

@Thistleclaw

Hij wreef met een poot over zijn wang. Een van de vissen die hij had gevangen was nog niet helemaal dood geweest en hij had een smack in zijn gezicht gekregen. Zijn vlamkleurige ogen waren gesloten, terwijl de senior warrior een zucht slaakte. Er was hem gevraagd of hij met een patrouille mee had gewild, maar vandaag had hij afgeslagen. Vandaag wilde hij alleen gaan jagen. Wat dus ook betekende dat hij twee vissen achter zich had liggen. Eentje had iets meer bijtgaten in diens lichaam dan de andere, maar dat kreeg je als je hem in zijn gezicht sloeg. Thistleclaw pakte de twee vissen op en maakte zijn weg in de richting van het kamp.
Rustig stapte hij langs de rivier, een weg die hij veel maakte op weg naar het kamp, waarbij hij nadacht over de tijden dat hij aan de grens had gestaan om een kleine kattin te ontmoeten. Zijn mondhoeken gingen omhoog terwijl hij dacht aan de kattin, maar de pijn in zijn hart was nog steeds aanwezig. De grote bruine kater keek op toen hij een geluid hoorde. Het geluid van licht krakend ijs. Hij stapte in de richting van het geluid en merkte zijn half broertje, Smokegaze, op het ijs op. "Straks zak je er door heen," miauwde hij met zijn bek vol vis, terwijl hij dichterbij kwam.

Het brak maar niet en Smokegaze wist niet waar hij anders vissen vandaan moest halen. Hij was een idioot op het vaste land als het aankwam op jagen. En vrijwel overal leek het water bevroren te zijn. Toen zijn broer ook aan kwam lopen en hem aansprak, kreeg hij een verbaasde uitdrukking bij het zien van die vissen in zijn bek. Smokegaze vernauwde zijn ogen en stapte van het ijs af. "Dat is de bedoeling," miauwde hij. "Waar heb je die vandaan?" Vroeg Smokegaze, doelend op de twee dooie vissen in zijn broers bek. De Clan gaat daar enorm blij mee zijn. Er liggen nauwelijks nog vissen op de prooistapel. Smokegaze zwaaide een keer met zijn staart en ging vervolgens zitten, merkend dat hij best moe was door het op en neer beuken.

De oudere kater legde de vissen neer, toen hij op respectabele afstand van zijn half broertje was en grinnikte zachtjes toen hij zei dat dat de bedoeling was. "Volgens mij is 't de bedoeling van het ijs breekt, niet dat jij er door heen zakt." Reageerde hij droogjes, voordat hij zijn ogen over zijn familie heen liet glijden. Smokegaze zag er moe uit, maar het zag er naar uit dat er nog meer aan de hand was. "Eventjes terug had ik geluk met een wak, al heb ik wel een slag gekregen van de vis." Thistleclaw snoof eventjes en gooide een van de vissen in de richting van zijn broertje. "Hier, dan kom je niet met lege poten terug." Hij vond 't niet erg om te delen, immers had zijn familie het al lastig genoeg. Als kits van Smoketear hing er altijd een soort van aura rond de twee katers die ervoor zorgde dat ze vreemd werden aangekeken. "Wat is er aan de hand, kleine broer?" vroeg hij daarna rustig, terwijl hij een zachte blik in zijn ogen kreeg. "Chilly?"

Smokegaze wilde een domme opmerking plaatsen, maar besloot dit niet te doen. Hij mocht dan in een enorme, negatieve bui zijn, hij probeerde zich er zo min mogelijk naar te gedragen. "Je kan inderdaad van geluk spreken," merkte hij op en grijnsde even, al straalde de vermoeidheid er duidelijk doorheen. Toen zijn broer een vis in zijn richting gooide fronste hij verbaasd. "Nee bedankt, ik wil niet met jouw eer strijken," sprak hij en gooide de vis weer terug. Smokegaze slaakte een zucht toen zijn oudere broer en zijn voormalige mentor hem vroeg water aan de hand was. Thistleclaw kende hem als geen ander en wist altijd door zijn masker heen te prikken. "Natuurlijk," snoof hij, waarna hij opnieuw een zucht slaakte. "Ik mis haar, ook al zie ik haar elke dag, de afstand die ze tussen ons heeft geplaatst is onvermijdelijk," miauwde hij. Onder het ijs zag hij een zilveren schim zwemmen, een vis, maar daar zou hij nu niet bij kunnen.

Hij zag de bui al hangen, letterlijk. Het leek alsof er van die kleine donderwolkjes rond Smokegaze hingen, die op elk moment konden barsten. Hij had dan ook een wat .. minder vriendelijke opmerking verwacht. "Is dat niet waar 't leven uit bestaat?" Oké, Thistleclaw, minder filosofisch gaan doen, het past niet bij je. Hij kreeg echter wel zijn vis terug gegooid en eventjes twijfelde hij om zijn broertje niet gewoon op te dragen de prooi aan te nemen. Aan de andere kant kon hij hem ook gewoon helpen met zijn eigen vangst. "Wij Smoke-kits moeten elkaar steunen, kleine broer. Aangezien de rest van de clan dat niet doet," eventjes gleed er een donkere toon in zijn stem. Hij was loyaal aan Butterstar en Riverclan, maar hij zou nooit vergeten hoe erg hij met de nek was aangekeken omdat hij de kit van Smoketear was.
Uiteindelijk sprak zijn broertje over zijn problemen, over de pijn en de eenzaamheid die hij voelde ondanks dat zijn liefde in de clan was. Hij liet zijn prooi liggen, de vis zou toch niet meer terug de rivier in kunnen, en liep naar zijn broertje toe. Rustig ging hij naast Smokegaze zitten en sloeg zijn staart over diens lichaam heen. "Je snapt waarom Chillybreath 't er zo moeilijk mee heeft, toch?" vroeg hij op een kalme toon. Immers was hij niet alleen zijn oudere broer, maar ook diens mentor geweest, hij wist hoe hij met Smoke om moest gaan.

Smokegaze vernauwde zijn ogen bij de filosofische uitspraak van Thistleclaw en besloot er verder niet op te reageren. Bij de volgende woorden wende hij zijn blik af en keek hij naar het bevroren water, hij liet de woorden een beetje langs hem heen varen. Thistleclaw had wel gelijk, maar hij had er geen zin in om voortdurend herinnerd te worden aan die schaduw van Smoketear. "Het grootste deel van de clan," reageerde hij dan ook als verbetering op de woorden van Thistleclaw. Het grootste deel van de clan keek nog naar hen als zonen van de duivel, maar een ander deel deed dat niet meer. Smoketear's 'legacy' verdween langzamerhand, een goed teken. Misschien woog het zwaarder voor Thistleclaw omdat hij ouder was en er meer mee had moeten dealen. Het was echter Smokegaze die zijn vaders naam droeg.
Het onderwerp verschoof naar Chillybreath. Smokegaze klemde zijn kaken op elkaar toen Thistleclaw dichterbij kwam. Natuurlijk vond hij de steun van zijn broer fijn, hij was ook de enige waarbij het echt veilig voelde om zijn emoties te laten gaan. Smokegaze zuchtte op de woorden van zijn broer. "Ja, haar moeder, haar angst... ik dacht dat het wel duidelijk was dat ze zich daar niet meer druk om hoefde te maken," murmelde hij. "Maar misschien ben ik gewoon blind," vervolgde hij. Daarna lachte hij even met zelfspot. "Of het is omdat ik een kater ben."

Hij besloot de opmerking over zijn familie te negeren, immers wisten beide katers hoe 't zat en hoe ze ermee om moesten gaan, al was het lastig. Smokegaze had er misschien iets minder mee te maken, hij was jonger en daar naast de zoon van de huidige leader, terwijl hij altijd gezien werd als de zoon van Smoketear. Zijn vader was immers ook zijn mentor geweest en daardoor ging men er al snel van uit dat hij ook de trucjes van de kater had geleerd. Thistleclaw haatte het, maar hij had er mee leren leven.
De twee katers verplaatste het onderwerp naar het liefdesprobleem van de jongste, waarbij Smokegaze aangaf dat hij wist waar het probleem lag. Thistleclaw had zelf niet bijster veel ervaring als het ging om liefde. Hij had Littlewish al zolang niet meer gezien dat hij bijna zeker was dat ze gelukkig was in haar eigen clan. "Ik denk niet dat het aan jou ligt, Smoke." Miauwde hij op een brommende toon. "Ik denk dat je Chillybreath een beetje te veel onder druk hebt gezet. Ze is niet gewend dat iemand zo tegen d'r doet en misschien heb je d'r laten schrikken ermee. Geef haar wat tijd, laat d'r tot rust komen en zelf bedenken wat ze wilt. Probeer 't over een paar weken, misschien een maan, nog een keertje. Maar zorg ondertussen dat ze je niet vergeet." Hij klonk veel wijzer dan dat hij eigenlijk was, maar er zat toch íets in hem wat ervoor zorgde dat hij vertrouwen had in zijn eigen woorden. Misschien iets te veel..

Het liefdesverdriet die Smokegaze voelde vrat hem op. Het zorgde er voor dat hij momenten had waarbij hij niet rationeel kon na denken. Hij maakte zich druk om andere katers. Want wat als Chillybreath een ander vond, kon hij dan blij zijn voor haar? Ongemak greep hem om zijn hart, wat zorgde voor lichte irritatie. Smokegaze wilde dit gewoon opgelost hebben, terug naar blij en verliefd zijn. Maar dat mocht blijkbaar niet. Thistleclaw vroeg hem of hij haar keuze wel begreep, haar situatie. Smokegaze begreep die maar al te goed, dacht hij. Thistleclaw vulde zijn woorden echter nog aan. Smokegaze snoof toen Thistleclaw zei dat hij niet dacht dat het aan hem had. Nee? Alleen aan haar moeder dan? Want dat was toch allemaal duidelijk, dat zou geen probleem meer zijn? Toen Thistleclaw verder ging met spreken vernauwde de kater zijn ogen. Teveel druk? Wat? Maar waarom had ze het dan toch moons volgehouden? "Dit is allemaal heel verwarrend," sprak Smokegaze, waarna hij met zijn kop schudde. "Hoe doe ik dat?" Vroeg hij, doelend op de laatste adviezen van zijn broer.