I quite like dark humor

Onderwerp: I quite like dark humor za 9 feb 2019 - 21:23

De poes lag helemaal opgekruld- het was koud. Dus probeerde ze haarzelf zo warm mogelijk te krijgen, ze had een dikke vacht. Maar dat leek niet veel te helpen, want ze bevroor zowat. Iets wat niet beter werd gemaakt bij het feit dat het hard sneeuwde buiten, een werkelijke sneeuwstorm. Zoals de witte poes nog nooit had meegemaakt. Reign drukte haar staart wat dichter tegen haar aan, de sneeuw kwam een beetje binnen. Maar niet zo erg als je zou verwachten, de wind draaide precies de andere kant op. Over de wind gesproken... het huilde, als een wolf. Het dreunde door haar kop heen. Zo kon ze toch niet slapen?

De kater werd wakker van de huilende wind buiten. Een frons verscheen op zijn kop toen hij een koude bries de den in voelde waaien. De kater stond met een grom op uit zijn warme nest in het midden van de den en wandelde naar de uitgang toe. Voor een moment stak hij zijn kop naar buiten, de donkere nacht in, iets wat hij beter niet had kunnen doen. Met zijn poot trok hij een stuk struik voor de ingang van de den, dat zou misschien wel iets schelen. Tigergaze stapte terug en humde kort, dat was iets beter.

De witte poes keek nieuwsgierig op toen een gestalte langs haar liep, haar oog volgde de gedaante tot hij stopte bij de ingang van de den. En trok aan... een struik? De poes kon het niet goed uitmaken, maar ze zou ook niet weten wat het anders moest zijn. Reign dwong haar lichaam uit elkaar, en ging toen iets wat recht op zitten. Om beter zicht te krijgen op de kat, die ze al snel herkende als Tigergaze. De warrior snoof en stond toen moeizaam op, haar lichaam voelde zwaar onder haar poten. Ze liep op de kater af en toen ze bij hem stond mompelde ze een zachte; 'Goed bedacht' terwijl ze ook wat beschikbare materialen rond haar de ingang wat meer probeerde af te schermen, in de hoop de elementen zo veel mogelijk buiten te houden.

Hij had geen zin om morgenochtend snotterend wakker te worden, daarbij kon WindClan dat op dit moment absoluut niet gebruiken. Ondanks dat hun kamp kapot was moesten ze er het beste van maken en als dat betekende dat hij zijn nachtrust moest verstoren om iedereen warm te houden.. dan was dat maar zo. De grote kater trok een deel van een struik voor de ingang en keek op toen hij een zacht gemompel hoorde, het was Reignwolf, die vervolgens ook een pootje mee begon te helpen. Met zijn poot schoof de kater wat naar binnen geblazen sneeuw weg, hopelijk zou dat ervoor zorgen dat de struik beter op zijn plaats bleef zitten. De volgende ochtend konden andere warriors het wel weer aan de kant schuiven.

De kater zei niks terug, hell hij gaf helemaal geen teken van erkenning aan haar. Hmpf dacht hij omdat hij ouder was hij haar mocht negeren? Iets wat beledigd gaf ze de kater een flinke por. Dat kon hij niet negeren. 'Sorry,' loog de poes met een kleine grimas rond haar lippen, echter was die niet te zien door de donker. 'Mijn poot schoot uit.' ging ze veder, met de meest overtuigende stem die ze kon opzetten. Al wist Reign, dat de kater haar vast niet zou geloven. De witte poes nam daarom ook snel wat afstand van de kater, indien hij besloot haar een klap een duw ofzo iets dergelijks terug te geven.

Onderwerp: Re: I quite like dark humor