Treacherous snow

Het sneeuwde, iets dat ze als kitten altijd leuk had gevonden. Spelen in de sneeuw, was een prachtige ervaring, echter was het jagen in de koude witte laag een stuk minder prettig. Oceanstar keek dan ook met een lichte minachting naar de witte laag, die voor haar den op de grond lag, en alles prachtig eentonig kleurde. Een winterwonderland, dat waarschijnlijk omgetoverd zou worden in een modderpoel zodra alles zou smelten. Voorzichtig stapte ze de sneeuw in, waarna een deel van haar poten er in weg zakte, haar blauwe warme blik gleed over het kamp heen om tot rust te komen op een jonge kitten. Een die ze natuurlijk goed kende, haar eigen zusje. Het zien van haar vrolijke getuimel deed een glimlach verschijnen, het was zo goed om te zien dat haar familie zich duidelijk goed voelde. Door de sneeuw heen stapte ze op de witte kattin af, die nu een mooie schutkleur bezat. "Mintkit," Sprak ze met een warm gesnor terwijl ze de kitten snel een lik over haar oor heen gaf. Ze bracht graag tijd met de ander door, zolang ze die had natuurlijk.

Mintkit leek haar pas op te merken zodra ze haar een zorgzame lik over haar oortje heen gaf. De blauwe ogen van haar halfzusje werden vervolgens naar haar gezicht gebracht waardoor Oceanstar vrolijk snorrend haar kop boog. Haar kleine zusje werd langzaam groot, al wist ze niet zeker of ze even groot als haarzelf zou worden. "Oceanstar!" Mauwde de jonge kattin waardoor ze voorzichtig door haar poten heen zakte. De koude sneeuw maakte de positie iets ongemakkelijker maar zo kon ze in ieder geval de kitten goed aankijken. "De sneeuw is niet lief." Zachtjes lachte ze voordat ze haar kop met een geamuseerde blik in haar ogen op de sneeuw richtte. "Het is bevroren water en niet zoals de grond of een struik of mosnest." Mauwde ze zacht.

"Maar het houd geen vorm," Mauwde de kitten waardoor Oceanstar langzaam knikte. Sneeuw was gewoon sneeuw, hoe het precies zat wist ze niet. Het was waarschijnlijk gewoon een andere manier van bevriezen. Met een frons keek de kitten naar de sneeuw, voordat ze het bijeen schraapte en het tot een vaste vorm probeerde te dwingen. "Wellicht dat het anders is omdat het uit de lucht valt." Mauwde de Leader nadenkend waarna ze de kitten aan keek. Ze wist niet hoe goed haar jongere zusje tegen de koude lucht kon. Immers waren beide kittens wat zwakker geboren dan de meeste, wellicht omdat haar moeder zo op leeftijd was geweest.

Het was duidelijk dat Mintkit meer moeite met de koude had dan ze wilde laten blijken. Waarschijnlijk was de kitten bang dat ze haar direct terug zou sturen de Nursery in. Waar het natuurlijk veel minder leuk was, misschien dat ze Lizardpath en Routpaw moest vragen een oogje op haar twee jonge zusjes te houden. Immers leek het lastiger voor hen te zijn en wilde ze geen Greencough of zelfs Whitecough in haar Clan hebben als ze het kon voorkomen. De kitten liet haar aandacht naar haar woorden weer naar het sneeuw gaan. Waarna ze er wat tegenaan duwde en zo een soort aan elkaar plakkende rare bol verkreeg. "Het plakt dus wel?" Sprak de witte kitten vol verwondering terwijl ze er nogmaals tegenaan duwde. Oceanstar lachte even voordat ze knikte. "Ja, vind je het niet wat koud buiten?" Een liefdevolle blik stond in haar ogen, er was een reden waarom ze zich zo gedroeg. Ten eerste haar moederlijke karakter en ten tweede onschuldigheid en familie. Mintkit was haar familie en ze zou er voor haar zijn. Zonder twijfel.

De witte kitten leek vastbesloten te zijn zo lang mogelijk in de koude te blijven. Met sneeuw te spelen en op avontuur te gaan. Zelfs als haar lichaam er tegen protesteerde, in dat opzicht leek ze wel een beetje op Oceanstar. Die af en toe ook behoorlijk koppig kon zijn, immers liet ze zich niet zo makkelijk neerhalen door anderen. Bij de vraag van de jonge Leader schudde haar zusje meteen haar kopje, het was duidelijk dat ze het koud had. Toch liet ze het aan de kitten over, ze was oud genoeg om te weten dat ze er later die dag last van zou kunnen hebben. Ze wilde waarschijnlijk protesteren, maar voordat ze dat kon, begon ze te hoesten. Bezorgd stapte ze dichter naar haar zusje toe, waarna ze die zonder te twijfelen oppakte en in de richting van de Medicine Cat den stapte. Ze wilde er zeker van zijn dat de kitten niet ziek werd, want elke Leafbare bracht vreselijke ziekten met zich mee. Ze zou echt niet haar zusje aan zo iets willen verliezen. Überhaupt een lid van haar Clan niet.

Mintkit leek het gehoest niet zo ernstig te vinden als zijzelf. Wellicht kwam het ook wel door het feit dat de ander nog nooit ernstige ziekten had gezien. Groenhoest en Withoest waren niet bepaald een pretje in de Clan. Met deze koude zouden die best wel eens voor kunnen komrn. "Het gaat alweer!" Mauwde haar jongere zusje. Een zicht verliet het bekje toen ze doorhad dat Oceamstar haar naar de Medicine Cat Den bracht. Wellicht dat er niets mis was, maar ze wilde het zekere voor het onzekere nemen. Bij de bekende den aangekomen zette ze de kitten weer neer. Waarna ze even rond keek, op zoek naar een van de twee katten die hier huisden.

Nadat ze Mintkit had neergezet was het even stil. Afgezien van het feit dan dat ze zich zorgen maakte om haar jongere zusje. Misschien dat Amberstorm dit nog niet had opgemerkt en anders zou het kunnen liggen aan het feit dat ze zelf altijd zo druk was. Ze had niet altijd de tijd om veel met haar twee kleine zusjes te doen. Ook al probeerde ze dit natuurlijk altijd wel te maken, zeker aangezien ze zelf zo'n goede oudere broer had gehad. Die altijd voor zijn kleine zusje door het vuur was gegaan, ondanks zijn hoge rang en af en toe aparte karakter. Haar blauwe ogen vielen zorgzaam op haar zusje terwijl ze zocht naar Lizardpath of Routnose. "Routnose, Lizardpath?" Riep ze door de redelijk bekende den heen.