James
588
Actief
“Please, touch me, I pray”
| |
|  Onderwerp: Princess  zo 20 jan 2019 - 11:38 | |
| De calico kater was zoals altijd weer verveeld. Iets wat bij hem redelijk vaak gebeurde. Hij had constante stimuli nodig, positief of negatief. Zijn staart zwiepte wat heen en weer in een poging zijn lichaam in ieder geval nog bezig te houden. Maar het probleem lag niet bij zijn lichaam, maar bij zijn hersenen. Hij schudde zijn pels uit en stond op, wanhopig om van dit verschrikkelijke gevoel af te komen. En hiervoor zou hij alles doen, hoe ongepast ook. Want dat was precies wat hij nu nodig had, een grote reactie. Een reactie al deze leegte weg kon jagen en hem kon vullen. Zijn zilver blauwe ogen waren geland op een doelwit. Panthergrowl, hun geliefde deputy. Hij kende hem als een vrij serieus persoon, eentje die misschien wel wat Warhound liefde kon gebruiken. Het beest was immers niet lelijk. Rustig liep hij dichterbij, naderend van achteren. Zijn ogen gleden op en neer over hem heen, om hierna in een vloeide beweging zijn snuit tussen diens achterbenen te steken. Hij duwde lichtelijk omhoog, bijna onderzoekend, en trok toen terug. De actie duurde misschien een paar seconde maar het was redelijk intiem te noemen. Met een nonchalante grijs op zijn kop keek hij de ander aan. "Goedemorgen Princess, wat ben je toch welbehangen vandaag" zijn toon bijna spinnend.
+ Panthergrowl |
|
Loïs
2051
Actief
'May they sing your names with love and with fury'
| |
| | Onderwerp: Re: Princess wo 30 jan 2019 - 20:00 | |
| Het ene moment was je rustig aan het nadenken over hoe je de prooistapel meer kon aanvullen, het andere moment zat er opeens een snuit tussen je ballen. Ah, het dagelijkse van Panthergrowl.
Met een ruk draaide de kater zich om naar wat daar dan ook precies aan de hand was. Zijn gele ogen vielen meteen op de schuldige; Warhound, een kater die meer dan een reputatie in de clan had. Er was dan ook geen twijfel van dat die het gedaan had. Woedend trok Panther zijn lippen op, waarbij hij een harde grom liet horen. Zijn oren waren diep in zijn nek geschoven en zijn staart was twee keer zo dik dan normaal. De opmerking die de ander maakte zond hem over het randje. Met een harde grauw sloeg hij de gevlekte kater op zijn kop. Ingetrokken klauwen, maar hopelijk een pijnlijke tik. "StarClan verdomme Warhound!" schreeuwde hij hem toe. Dit ging te ver. Veel en veel te ver.
|
|
